Monsters: The Lyle and Erik Menendez Story Review – Προβληματικό, μπερδεμένο και επιφανειακό

Το μυαλό του Ryan Murphy είναι ένα από τα πιο δημιουργικά και πρωτοποριακά της σύγχρονης τηλεόρασης. Από το Nip/Tuck μέχρι το Glee και από το American Horror Story μέχρι το Ratched, έχει αποδείξει ότι γνωρίζει πώς να μετατρέπει τις ιδέες του σε προκλητικές και συχνά αμφιλεγόμενες ιστορίες, ενσωματώνοντας στοιχεία που ιντριγκάρουν το ενδιαφέρον του θεατή. Η ικανότητά του να συνδυάζει διαφορετικά είδη και στυλ, εξερευνώντας περίπλοκα θέματα όπως η ταυτότητα, η οικογένεια και οι κοινωνικές παθογένειες, τον έχει καθιερώσει ως έναν από τους πιο εμπορικούς και επιδραστικούς δημιουργούς στο τηλεοπτικό πεδίο.

Το 2018, ο Murphy υπέγραψε συμφωνία με το Netflix αξίας 300 εκατομμυρίων δολαρίων για τη δημιουργία πρωτότυπων τηλεοπτικών σειρών. Δύο χρόνια αργότερα, στις 2 Οκτωβρίου 2020, ανακοινώθηκε ότι εγκρίθηκε μια σειρά που θα επικεντρωνόταν στη ζωή του κατά συρροή δολοφόνου Jeffrey Dahmer, με τίτλο Monster: The Jeffrey Dahmer Story. Το 2022, το Netflix ανακοίνωσε την ανανέωση της σειράς σε μορφή ανθολογίας, εξερευνώντας διάσημους καταδικασμένους εγκληματίες. Έτσι, η σειρά μετονομάστηκε απλά σε Monster και, ένα χρόνο αργότερα, το 2023, γίνεται γνωστό ότι η δεύτερη σεζόν θα εστιάσει στην υπόθεση δολοφονίας των αδελφών Menéndez και θα φέρει τον τίτλο Monsters: The Lyle and Erik Menendez Story.

Η δεύτερη σεζόν της σειράς ήρθε, κάνοντας πρεμιέρα στις 19 Σεπτεμβρίου. Μέσα από 9 επεισόδια, μας αφηγείται την φρικιαστική ιστορία των αδελφών Menendez, οι οποίοι σκότωσαν τους γονείς τους. Το βράδυ της 20ής Αυγούστου 1989, οι José και Kitty Menendez, παρακολουθούσαν τηλεόραση στο σαλόνι της έπαυλής τους στο Μπέβερλι Χιλς, όταν οι Lyle και Erik μπήκαν στον χώρο κρατώντας κυνηγετικές καραμπίνες. Ο José πυροβολήθηκε έξι φορές, συμπεριλαμβανομένου ενός τελειωτικού χτυπήματος πίσω από το κεφάλι του. Η Kitty πυροβολήθηκε συνολικά δέκα φορές. Πριν από τον θανατηφόρο πυροβολισμό στο μάγουλό της, βρισκόταν στο έδαφος, προσπαθώντας να απομακρυνθεί. Ο Lyle τρέχει στο αυτοκίνητό του για να ξαναγεμίσει πριν πυροβολήσει την Kitty στο πρόσωπο.

Αρχικά, κανένας δεν υποψιαζόταν ότι τα ίδια τους τα παιδιά θα μπορούσαν να έχουν σκοτώσει τους γονείς τους, μέχρι τη στιγμή που τα αδέρφια άρχισαν να φέρονται επιπόλαια, σπαταλώντας χρήματα από την περιουσία του πατέρα τους σε πολυτελή αντικείμενα, επιχειρήσεις και ταξίδια. Αυτή η συμπεριφορά τράβηξε την προσοχή των αρχών, οι οποίες άρχισαν να τους παρακολουθούν. Όταν τελικά τους έπιασαν, η υπερασπιστική τους γραμμή ήταν ότι σκότωσαν τους γονείς τους από φόβο για τις δικές τους ζωές. Ισχυρίστηκαν δηλαδή ότι, ύστερα από μια ζωή κακοποίησης κυρίως από τον πατέρα τους, και πιο συγκεκριμένα, σεξουαλικής κακοποίησης, αναγκάστηκαν να δράσουν προκειμένου να προστατεύσουν τους εαυτούς τους. Παράλληλα, περιέγραφαν τη μητέρα τους ως, εγωίστρια, ψυχικά ασταθής, αλκοολική και χρήστη ναρκωτικών, η οποία ενθάρρυνε τη συμπεριφορά του συζύγου της και ήταν επίσης βίαιη προς αυτούς.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Murphy τοποθετεί τους πρωταγωνιστές του, και όπως δηλώνει ο τίτλος της σειράς, αυτή αφηγείται την ιστορία των Lyle και Erik Menendez. Ωστόσο, σε αντίθεση με την πρώτη σεζόν που αφορούσε τον Jeffrey Dahmer, το αποτέλεσμα εδώ παρουσιάζει αρκετές αδυναμίες. Η δομή μοιάζει ασύνδετη, ενώ το στυλ ταλαντεύεται συνεχώς ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, χωρίς να βρίσκει μια ισορροπία που να υποστηρίζει αποτελεσματικά την αφήγηση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι χαρακτήρες να παρουσιάζονται ως καρικατούρες, προσδίδοντας μια επιφανειακή εκδοχή του δράματος.

Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους το κοινό και οι κριτικοί εμφανίζονται διχασμένοι, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι η σειρά ρομαντικοποιεί τους δολοφόνους, ενώ άλλοι εκφράζουν ανησυχίες πως το σενάριο παρασύρεται σε αχρείαστες υπερβολές, χάνοντας το αίσθημα ευθύνης απέναντι στην πραγματική τραγωδία.

Στο τέλος, αυτό που μένει είναι ένα μπερδεμένο, κουραστικό και ασόβαρο αποτέλεσμα, γεμάτο κενά και αστοχίες στο σενάριο. Παρά τις ενδιαφέρουσες στιγμές που προσφέρουν οι δύο ηθοποιοί στους ρόλους των Lyle και Erik, οι σεναριογράφοι τους προσεγγίζουν με επιφανειακότητα και υπερβολές, που δεν ταιριάζουν με το κλίμα που προσπαθεί να δημιουργήσει ο σκηνοθέτης και showrunner της σειράς.

Ο Ryan Murphy, αν και μας έχει συνηθίσει σε παραγωγές που προκαλούν και ιντριγκάρουν, εδώ φαίνεται να έχει χάσει την κατεύθυνσή του, παρουσιάζοντας κάτι το οποίο τελικά δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες.