Oppenheimer Review - Η αποθέωση του Christopher Nolan;

Η πρώτη δοκιμή πυρηνικού όπλου στην ανθρώπινη ιστορία είναι γνωστή με την κωδική ονομασία Trinity και συνέβη από τον αμερικανικό στρατό στις 5:29 π.μ. τοπική ώρα, στις 16 Ιουλίου 1945, στη περιοχή του Νέου Μεξικού, ως μέρος του Προγράμματος «Μανχάταν». Υπεύθυνος στο επιστημονικό κομμάτι του μυστικού προγράμματος ήταν ο θεωρητικός φυσικός J. Robert Oppenheimer. Εκείνη η στιγμή στον χρόνο, το πάτημα του κόκκινου κουμπιού, η πιο τρομακτική ανακάλυψη που θα μπορούσε να γίνει, η δυνατότητα του ανθρώπου να αφανίσει τον άνθρωπο, θα κάνει τον Oppenheimer, μία από τις αινιγματικές και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες που έχουν ζήσει πάνω στη Γη.

Το βιβλίο του 2005, γραμμένο από τους Kai Bird και Martin J. Sherwin, με τίτλο American Prometheus, προσπαθεί να περιγράψει τον θρίαμβο, αλλά και την τιμωρία ενός ανθρώπου που σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία όπως κανένας άλλος. 16 σχεδόν χρόνια μετά την έκδοσή του, ο σκηνοθέτης Christopher Nolan, κάνει γνωστό ότι θέλει το σενάριο της καινούργιας του ταινίας να είναι βασισμένο στο βιβλίο των Bird και Sherwin.

Μετά τις πρώτες προβολές της ταινίας, ο Nolan, σε μία από τις συνεντεύξεις που έδωσε για την προώθηση της, ανέφερε ότι "μοιάζει με ταινία τρόμου".  Η συγκεκριμένη δήλωση δεν απέχει μακριά από αυτό που θα βιώσετε στο σινεμά παρακολουθώντας την. Για τους ανθρώπους του 21ου αιώνα, έχοντας πλέον την πλήρη επίγνωση, αλλά και τις εικόνες από τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει ένας πυρηνικός πόλεμος, το Oppenheimer δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει ως μία προειδοποίηση για τον όλεθρο, τον πόνο και την δυστυχία μίας τέτοιας πιθανότητας.

Ο καταστροφέας των κόσμων, ο πατέρας της ατομικής βόμβας, ο εχθρός της ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών, ο άπιστος σύζυγος, μία βαθιά προβληματισμένη και σκοτεινή ψυχή; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που προσπαθεί να αναδείξει (και όχι να απαντήσει) ο Nolan. Με ένα all-star cast στην διάθεσή του, από ηθοποιούς όπως οι: Cillian Murphy, Emily Blunt, Florence Pugh, Robert Downey Jr., Matt Damon, Rami Malek, Benny Safdie, Josh Hartnett, Gary Oldman, Dane DeHaan, Jack Quaid, Gustaf Skarsgard, Matthew Modine. Το cast συμπληρώνουν κι άλλα ηχηρά ονόματα όπως οι: Dylan Arnold, David Krumholtz, Alden Ehrenreich, David Dastmalchian, Olli Haaskivi, Jason Clarke, James D’Arcy, Michael Angarano, Guy Burnet, Danny Deferrari, Matthias Schweighöfer, Harrison Gilbertson, Emma Dumont και Devon Bostick.

Οι ερμηνείες όλων είναι πραγματικά εξαιρετικές, με έναν Robert Downey Jr. στην ίσως καλύτερη στιγμή της καριέρας του, αλλά και με τον Cillian Murphy να διεκδικεί από τώρα μία υποψηφιότητα στα φετινά Όσκαρ. Η ταινία άλλωστε είναι στημένη ολοκληρωτικά πάνω του, και πιο συγκεκριμένα στα μάτια του. Τα αμέτρητα κοντινά πλάνα εστιασμένα στα μεγάλα του μπλε μάτια, προσπαθούν να ανοίξουν μία πύλη ανάμεσα στον θεατή και τον εσωτερικό, αντιφατικό κόσμο του χαρακτήρα που υποδύεται. Ο Oppenheimer είναι ο άνθρωπος που ήρθε αντιμέτωπος με την ίδια του την δημιουργία, αντιστάθηκε με μένος στη βόμβα υδρογόνου (H-bomb) και σε παρόμοια όπλα, βασιζόμενος στο επιχείρημα πως τα θερμοπυρηνικά όπλα είναι μακράν πιο καταστροφικά από όσο η ανθρωπότητα έχει τη δυνατότητα να τα ελέγξει.

Όσον αφορά την δουλειά που κάνει ο Nolan σκηνοθετικά, αισθάνεσαι ότι βλέπεις όλες τις ταινίες του μαζί σε μία. Όλα του τρικ και οι αρετές του βρίσκονται περιτυλιγμένα με έναν επικό τρόπο στο Oppenheimer. Είναι γνωστό ότι οι ταινίες του είναι οπτικά εντυπωσιακές. Έχει συνεργαστεί στενά με τον κινηματογραφιστή Wally Pfister (σε προηγούμενα έργα του) και έχουμε δει εξαιρετικά αποτελέσματα. Εδώ, σε συνεργασία με τον Hoyte van Hoytema, παρουσιάζουν κάτι που όμοιο του δύσκολα θα ξεπεραστεί την φετινή χρονιά. Το ίδιο συμβαίνει και με την μουσική του Ludwig Göransson, του οποίου τα μελωδικά του σημεία προσδίδουν μία έξτρα δραματικότητα αφηγηματικά.

Θεματικά, ο χρόνος αλλά και οι αναμνήσεις στις ταινίες του παίζουν πάντα σημαντικό ρόλο και δεν υπάρχει καταλληλότερη ιστορία ώστε αυτά τα δυο στοιχεία να βρουν τον δρόμο τους και να απογειωθούν μέσω της πλοκής. Είτε εξερευνά την κατακερματισμένη μνήμη του πρωταγωνιστή στο Memento, είτε τα τραύματα του παρελθόντος στο The Prestige, o Nolan παίζει εξαίσια με τις συγκεκριμένες έννοιες. Βέβαια, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το Oppenheimer δεν στέκεται μόνο στην βόμβα. Είναι ένα βαρύ τρίωρο έπος, γεμάτο διαλόγους μέσα σε δωμάτια ακροάσεων. Εκεί αλλά και στις πιο μοναχικές στιγμές του πρωταγωνιστή του, προσπαθεί ο σκηνοθέτης να μας παρουσιάσει τον προβληματικό ψυχισμό του.

Ο Nolan είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς και καινοτόμους σκηνοθέτες της γενιάς του, με τις καλές και κακές στιγμές στην καριέρα του, δημιουργεί πολύπλοκα (καμία φορά περισσότερο πολύπλοκα από αυτό που θα μπορούσε να διαχειριστεί) και συναρπαστικά blockbusters, τα οποία γεμίζουν τα σινεμά. Αυτή η εμμονή του με την υπέρβαση των ορίων που του δίνει το μέσο, τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους και με το Oppenheimer, θα πρέπει να αισθάνεται περήφανος, διότι καταφέρνει να δώσει στον θεατή την απόλυτη κινηματογραφική εμπειρία.