Transformers: Rise of the Beasts – Νοσταλγία και Beast Wars vibes σε ένα απολαυστικό πακέτο - Review

Μετά το "Bumblebee" του 2018, τo franchise των Transformers φαίνεται να βρήκε μια λιγάκι διαφορετική συνταγή για να παραμείνει ενεργό στο blockbuster σινεμά στη μετά-Michael Bay εποχή του. Εκείνες οι ταινίες παρόλο που διέλυσαν τα ταμεία έγιναν υπερβολικά παρωχημένες και άψυχες μετά τις πρώτες τρεις -αν δεν με απατάει η μνήμη μου. Όμως στον τεχνικό τομέα ήταν άρτιες και μη πω μπροστά από την εποχή τους στο θέμα του CGI και της παρουσίασης των Transformers -παρά τις όποιες ενστάσεις μπορεί να έχουν κάποιοι για την άκρως ρεαλιστική προσέγγιση του Bay.

Με το Transformers; Rise of the Beasts έχουμε για πρώτη φορά μια «assemble” ταινία που όχι απλά έχουμε Autobots, αλλά και Maximals και Terrorcons, φέρνοντας έτσι για πρώτη φορά σε live-action μορφή τα vibes του λατρεμένου "Beast Wars” (Να είναι καλά ο ΑΝΤ1 και το Μακεδονία TV που τα έδειχναν κάποτε). Είναι και η πρώτη μετά-Bay εποχής ταινία του franchise που μαζεύει τόσα Transformers μαζί σε μια οθόνη. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι ονειρικό για τους fans και πολύ εντυπωσιακό για το υπόλοιπο κοινό -αν και αμφιβάλλω αν μπορεί να βρει πιο ευρύ κοινό πλέον το franchise. 

O Steven Caple Jr. στη σκηνοθεσία του "Rise of the Beasts" κάνει μια τίμια δουλειά, όπως είχε κάνει και στο Creed II, προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες μεταξύ των ανθρώπινων στοιχείων και των Transformers στοιχείων. Στο σενάριο οι συντελεστές όμως έγραψαν κάτι αρκετά ελαφρύ όσον αφορά το ανθρώπινο κομμάτι και πιο βαρύ στο Transformers κομμάτι. Από τη μία ναι μεν αυτό θα ήθελε ο κάθε Transformers fan -θαρρώ όπως και εγώ- αλλά το ανθρώπινο κομμάτι της ταινίας παρά είναι κλισέ. Έβαλαν, ωστόσο, μερικές ανατροπές που για τα δεδομένα της ήταν απολαυστικές και φρόντισαν να έχουν τα Transformers ωραία arcs που εξυψώθηκαν εντός του πλαισίου του Transformers: Rise of the Beasts, χωρίς να χρειάζεται τρελή γνώση του lore. 

Ο Anthony Ramos (In the Heights) και η Dominique Fishback (Judas and the Black Messiah) είναι οι πρωταγωνιστές-άνθρωποι της ταινίας προερχόμενοι από δύο διαφορετικούς κόσμους από την ίδια κουλτούρα ωστόσο. Πολύ γρήγορα η ταινία τους φέρνει πιο κοντά και στην καθόλα απρόσμενη για τον θεατή συνάντησή τους, αλλά η σχέση τους παρά είναι κλισέ και προχειρογραμμένη στην εξέλιξή της. Φέρνουν μια μεστή ερμηνεία ο καθένας τους, ειδικά ο χαρακτήρας του Ramos έχει τα πιο προσγειωμένα και λαϊκά στοιχεία, που θυμίζουν έναν Sam Witwicky στο 90's και "hood" ύφος.

Η σύνδεση του Ramos με τον δικό του "Bumblebee" που εδώ είναι ο Mirage (τον οποίο ερμηνεύει ταιριαστά ο Pete Davidson), έχει επίσης ένα καλό arc που δε βάλτωσε και τους προχώρησε. Ο Peter Cullen ως Optimus Prime φυσικά στάθηκε στο ύψος του, όπως και ο Ron Perlman ως Optimus Primal. 

Ευτυχώς που ξέφυγε από ένα κλισέ των Transformers και είναι να μην κρύψει και πολύ ο κεντρικός χαρακτήρας τη σχέση του με τα Transformers. Ειλικρινά για ακόμη μια φορά αν συνέβαινε θα ήταν βαρετό και κακό κλισέ -γιατί υπάρχουν και τα "καλά" κλισέ. Ο ρυθμός της ταινίας είναι εντάξει στα 2 από τα 3 μέρη εκτός του μεσαίου act που βαλτώνει κάπως επιτηδευμένα και χωρίς τεράστια ουσία, αν και δίνει στο θεατή απαραίτητες ανάσες από το ατσάλινο θέαμα εκρήξεων και συγκρούσεων ρομπότ. 

Μπορώ να πω ότι αισθητικά έχουν κατέβει δύο "κλικ" στον ρεαλισμό ο σχεδιασμός και οι μεταμορφώσεις των Transformers και το προτιμώ έτσι. Ωστόσο έχω ένα μεγάλο παράπονο από όλη την ταινία που συνεχώς με έβγαζε από το immersion ας το πούμε έτσι. Τα εφέ του Rise of the Beasts και η συνολική ποιότητα των CGI ωχριούν μπροστά στα...σημεία και τέρατα που έκανε ο Michael Bay στην εποχή του, ακόμη στις πιο κακές ταινίες βλ "Transformers: The Last Knight". Εδώ παρόλο που αισθητικά έρχονται πιο κοντά στα καρτούν παρουσιάζονται με μια θολούρα, με ένα υπερβολικό motion blur που κρύβει τις ατέλειες πάνω στην κίνηση. 

Ακόμη και όταν στέκονται ακίνητα μπορείς να καταλάβεις από τις υφές της πανοπλίας τους και των μετάλλων ότι έχουν πέσει δύο εμφανέστατα κλικ. Συν ότι και σε πολλά σημεία το green screen ή το "Volume" όπου γυρίστηκαν δεν ήταν στην καλύτερη δυνατή ποιότητα. Για παράδειγμα σε πολλά σημεία ειδικά στο τέλος που το CGI fest κορυφώθηκε έγιναν ατοπήματα που σε ταινία τέτοιου μεγέθους δεν το περίμενα. Υπάρχει μια σκηνή που ανοίγει μια γέφυρα και ο τρόπος που δομείται και οι υφές είναι σαν Unreal Engine 4 σε medium textures -οι gamers ειδικά θα καταλάβουν τι εννοώ. Γενικώς είχε "OK" CGI αλλά σε σημεία απαράδεκτο CGI, ειδικά όταν ξέρω ότι η ίδια Transformers ταινία του 2009 για παράδειγμα σε τρόμαζε με την πιστότητά τους. 

Γενικώς, ήταν μια πολύ ωραία και απολαυστική Transformers περιπέτεια, ό,τι πρέπει για τη σεζόν των καλοκαιρινών blockbuster αλλά όχι και κάτι που θα θυμάμαι του χρόνου. Χώρεσαν οι συντελεστές και μια εμβόλιμη σκηνή που συνδέει τα Transformers με ένα άλλο γνωστό franchise παιχνιδιών που ειδικά οι παλιότεροι θα αναφωνήσουν μάλλον με ενθουσιασμό, που ήταν ένα γλυκό κλείσιμο του ματιού για το που πηγαίνει μελλοντικά το σκηνικό. Και η Paramount δε γινόταν να λείπει από τα κινηματογραφικά σύμπαντα. 

*Ευχαριστούμε τα Cineplexx για την προβολή σε IMAX