Αν και γενικά απολαμβάνω το racing genre, ποτέ δεν είχε τύχει να ασχοληθώ με κάποιο από τα κεφάλαια της F1 σειράς της Codemasters. Ωστόσο, αυτό άλλαξε πριν μερικές ημέρες με το F1 22, το οποίο μάλιστα είναι και το πρώτο παιχνίδι του franchise, κάτω από την ομπρέλα της EA, αφού σε περίπτωση που δε γνωρίζετε, η κολοσσιαία publishing εταιρία απέκτησε την Codemasters τον Φεβρουάριο του 2021, έναντι 1.2 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Φυσικά, διευκρινίζω την εμπειρία μου με τη σειρά, για να γνωρίζετε πως διαβάζετε την οπτική ενός νέου παίκτη. Το πρώτο πράγμα που με καλωσόρισε, λοιπόν, στο F1 22 και στο franchise γενικότερα, είναι το F1 Life. Πρόκειται για μια από τις νέες προσθήκες του φετινού κεφαλαίου, ένα social hub, το οποίο πέρα από lobby για τους multiplayer αγώνες, είναι πρώτον και κυριότερων ένας προσωπικός χώρος. Αφού έφτιαξα τον χαρακτήρα μου, για τον οποίο υπάρχει ένας τυπικός character creator με ορισμένες έτοιμες επιλογές, είχα τη δυνατότητα να προσαρμόσω και τον χώρο μου στο F1 Life, αλλάζοντας για παράδειγμα τους καναπέδες και τις βιβλιοθήκες, τα χαλιά και τα υφάσματα ή τη διακόσμηση στους τοίχους.
Παράλληλα, ο χώρος μπορεί να φιλοξενήσει και έξι supercars, τα οποία δεν είναι μονοθέσια της Formula 1, αλλά εντυπωσιακά οχήματα κανονικής παραγωγής, όπως το Mercedes-AMG GT R. Προφανώς και αυτά ακούγονται κάπως ξένα για F1, αλλά είναι επηρεασμένα από τα Pirelli Hot Laps που υπάρχουν και στην πραγματική ζωή. Στο παιχνίδι, τα Hot Laps αυτά είναι ένα νέο mode, το οποίο περιλαμβάνει προκλήσεις όπως επίτευξη υψηλής ταχύτητας σε ένα κομμάτι μιας πίστας ή drifting. Προσωπικά δε με εντυπωσίασαν, ενώ βρήκα και λίγο παρωχημένο το χειρισμό των «απλών» αυτών αυτοκινήτων.
Όπως αντιλαμβάνεστε, είναι κάπως ειρωνικό που μιλάμε για Formula 1 παιχνίδι και αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σε υποδέχεται, την ώρα που για παράδειγμα το Forza Horizon 5 ξεκινά με μια φαντασμαγορική επίδειξη που κατεβαίνεις ένα ηφαίστειο ή όταν το Gran Turismo 7 σε βάζει απευθείας σε έναν μουσικό αγώνα με ένα έντονο hip-hop κομμάτι που γράφτηκε ειδικά για το παιχνίδι. Σκαλίζοντας, όμως, λίγο περισσότερο τα μενού, είναι εύκολο να καταλάβεις το λόγο που εξυπηρετεί το F1 Life. Πρακτικά είναι ένας ακόμη τρόπος για monetization, αφού πέρα από ατελείωτα branded ρούχα για τον χαρακτήρα σου, μπορείς να ξοδέψεις χρήματα για να αγοράσεις και έπιπλα για το χώρο σου, μπορείς να αγοράσεις απευθείας κάποια supercars σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που ξεκλειδώνονται παίζοντας, ενώ τα microtransactions δεν σταματούν εκεί.
Το παιχνίδι διαθέτει και Battle Pass σύστημα, παρόλο που έχουμε να κάνουμε με full price κυκλοφορία και όχι με free to play μοντέλο διανομής. Έτσι, για οτιδήποτε έκανα ανέβαινα levels στο Podium Pass, ξεκλειδώνοντας μεν κάποια δωρεάν αντικείμενα, αλλά με το παιχνίδι να μου υπενθυμίζει συνεχώς πως αν αγοράσω το πλήρες Pass μπορώ να διεκδικήσω και τα υπόλοιπα αντικείμενα που ήδη έχω ξεκλειδώσει, χάρη στα levels μου. Είναι ένας μηχανισμός ειδικά σχεδιασμένος για να αποσπά σε σταθερή βάση χρήματα από τους παίκτες και τον οποίο μπορώ να δικαιολογήσω στα δωρεάν παιχνίδια, αλλά όχι εδώ. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως στο MyTeam career υπάρχουν και οι Icons, οδηγοί που έχουν γράψει ιστορία στο αγώνισμα και μπορούν (φυσικά) να αγοραστούν και ως DLC. Μεταξύ του Battle Pass, του DLC και των microtransactions, νομίζω πως το F1 22 είναι υπερβολικά φορτωμένο με monetization για επί πληρωμή παιχνίδι, σε βαθμό που η εμπειρία παραγκωνίζεται ελαφρώς, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.
Τα αφήνω όμως όλα αυτά στην άκρη και περνάω στο ψητό. Από τη στιγμή που άρχισα το MyCarrer και μπήκα στην πίστα ξεκίνησα να απολαμβάνω πραγματικά αυτό που έχει να προσφέρει ο racing τίτλος της Codemasters. Η αίσθηση της οδήγησης αυτής καθ’ αυτής είναι φανταστική. Αντιλαμβάνεσαι αμέσως πως βρίσκεσαι σε ένα διαφορετικό όχημα, το οποίο έχει τρομερή επιτάχυνση, χαμηλό κέντρο βάρους κοντά στο έδαφος και σχετικά μικρό βάρος. Όλα αυτά μεταφράζουν στον χειρισμό, ο οποίος έχει βάρος, αλλά και ακρίβεια, χωρίς να συγχωρεί πολλά λάθη. Αυτή είναι όμως και η μαγεία του σπορ, αφού δεν μπορείς να τρως στροφές, να χτυπάς τους άλλους οδηγούς ή να αγνοείς τους υπόλοιπους τεχνικούς και αθλητικούς κανονισμούς της FIA. Η επανάληψη ενός μικρού παραπτώματος μπορεί εύκολα να σε φορτώσει με ποινή 2 δευτερολέπτων, η οποία έτυχε σε μια πίστα να μου στερήσει την πρώτη θέση στο βάθρο.
Η Formula 1 είναι ένα τρομερά απαιτητικό άθλημα και αυτό μεταφέρεται όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται εντός του παιχνιδιού. Ένας αγώνας τη νύχτα σε βροχή αρκεί για να σας πείσει, αφού κάθε δευτερόλεπτο θα πρέπει να έχεις το νου σου στο πόσο ολισθηρό είναι το οδόστρωμα, στα καύσιμά σου, στην κατάσταση των ελαστικών σου, στα φρένα σου, την ώρα που φυσικά πρέπει να αποδίδεις άριστα στις απαιτητικές στροφές, μιας και η AI πιέζει για να διεκδικήσει κάθε χώρο που θα της δώσεις.
Δεν έχω να κάνω σχεδόν κανένα παράπονο για την οδήγηση, ενώ τρομερά ικανοποιημένο με άφησε και το Career. Για την ακρίβεια, αποτελεί το highlight της όλης εμπειρίας για εμένα. Από τα ποιοτικά cinematic βίντεο πριν και μετά τους αγώνες, στην όλη διαχείριση των πόρων της ομάδας, μέχρι τη δύσκολη διαδικασία της ανάπτυξης και περεταίρω βελτίωσης του ίδιου του μονοθέσιου, με την επιλογή κατάλληλων αναβαθμίσεων που μπορεί μέχρι και να αποτύχουν και απαιτούν δοκιμές και feedback από τον ίδιο τον οδηγό στην πίστα, το career δεν είναι απλά μια σειρά από αγώνες ο ένας μετά τον άλλο. Καταφέρνει να ενσωματώσει στην εμπειρία πολλές περισσότερες πτυχές αυτών που βιώνουν οι ομάδες του πρωταθλήματος στην πραγματική ζωή και σε βάζει να πάρεις μέχρι και δύσκολες ηθικές αποφάσεις, να διαχειριστείς την κοινωνική εικόνα των αθλητών σου, ενώ αφήνει να δημιουργηθούν μέχρι και κόντρες με αντίπαλους αθλητές.
Ομολογουμένως, δεν έχω μέτρο σύγκρισης με κάποιο προηγούμενο κεφάλαιο για να σας πω πόσο έχει αλλάξει το Career σε σχέση με πέρυσι, αλλά διαβάζοντας το feedback της κοινότητας στο διαδίκτυο, αντιλαμβάνομαι πως οι αλλαγές είναι μάλλον ελάχιστες. Αυτό ενδέχεται προφανώς να απογοητεύσει τους βετεράνους, αλλά προσωπικά δε με ενόχλησε ως νεοεισερχόμενο. Αξίζει να σημειωθεί επίσης πως το διαθέσιμο περιεχόμενο είναι αρκετά πλούσιο και δε σταματά εκεί, αφού υπάρχει και Career για δύο παίκτες, καθώς και μια μεγάλη ποικιλία από ανταγωνιστικά multiplayer modes. Ένας λάτρεις της Formula μπορεί να παίζει κυριολεκτικά για μήνες.
Στα του τεχνικού τομέα τώρα, η έκδοση που δοκίμασα ήταν αυτή του PS5. Τα αστραπιαία loading times είναι κάτι που παρατήρησα αμέσως και εκτιμώ πάντα σε τέτοια παιχνίδια που έχουν πολλά μενού και στα οποία όμως ανυπομονείς να μπεις στη δράση. Όσον αφορά τα γραφικά, υπάρχουν δύο modes, ένα στα 4K 60FPS που δίνει προτεραιότητα στην οπτική απεικόνιση και ένα των 120FPS που δίνει έμφαση στην απόδοση, υποβαθμίζοντας τα γραφικά για μια πιο responsive εμπειρία, γι’ αυτούς που έχουν τις οθόνες/τηλεοράσεις που μπορούν να το υποστηρίξουν. Προσωπικά έπαιξα στο πρώτο mode, με την ποιότητα των γραφικών να με εκπλήσσει ευχάριστα. Οι σκιάσεις και οι φωτισμοί είναι πανέμορφοι, οι πίστες και το τριγύρω περιβάλλον είναι γεμάτα λεπτομέρειες, ενώ τα μονοθέσια αυτά καθ’ αυτά κλέβουν την παράσταση. Μάλιστα, δεν έχω να αναφέρω καμία αξιοσημείωτη πτώση των καρέ, ούτε κάποια πτώση της ανάλυσης, με το οπτικό αποτέλεσμα να παραμένει διαρκώς ‘κοφτερό’.
Το μόνο που με ενόχλησε στα του τεχνικού τομέα είναι το πόσο εξαρτάται η εμπειρία από τη σύνδεση με τους online servers, αφού ακόμη και όταν παίζεις μόνος σου, συνεχώς πετάγονται μηνύματα αναμονής από μενού σε μενού, για την ανάκτηση πληροφοριών από τις υπηρεσίες της EA. Μάλιστα, σε κάποια στιγμή οι servers έτυχε να πέσουν εντελώς, με ένα εκνευριστικό μήνυμα να πετάγεται διαρκώς στην οθόνη. Όχι, το παιχνίδι δεν είναι always-online όπως το Gran Turismo, αλλά πλησιάζει.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.