“Χωρίς καταστροφή δεν υπάρχει δημιουργία…δεν υπάρχει αλλαγή”.
Όχι, δεν είναι κάποια έξυπνη πρόταση που σκέφτηκα χθες το βράδυ, ούτε είμαι φιλόσοφος. Είναι ένα ρητό του Nobunaga Oda. Εγώ, ως άνθρωπος δεν σας κρύβω πως έχω έναν απύθμενο έρωτα για την Ιαπωνική ιστορία και ακόμη περισσότερο, την Ιαπωνική μυθολογία. Η Ιαπωνία μπορεί τώρα να είναι ένα ειρηνικό και ισχυρό κράτος, αλλά όπως με κάθε μεγάλη χώρα, για να φτάσει σε αυτό το σημείο πέρασε κύματα κολάσεως και πολέμων που εν τέλει οδήγησαν στην ειρήνη.
Η Φεουδαρχική Ιαπωνία είναι κατ' εμέ η καλύτερη περίοδος -ή μάλλον- η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος της Ιαπωνικής ιστορίας. Η χώρα υπέφερε καθημερινά από έναν ασταμάτητο και ολοένα αυξανόμενο πόλεμο. Οι κάτοικοι ζούσαν επί καθημερινής βάσεως μία ζωή πλημμυρισμένη από άγχος για το αν θα δουν το φως της επόμενης ημέρας, ενώ παράλληλα τα παιδιά υπέφεραν από ασιτία.
Αυτό που με κάνει να λατρεύω την συγκεκριμένη περίοδο είναι πως τότε γεννήθηκαν και οι μεγαλύτεροι οραματιστές για την χώρα. Άτομα τα οποία αγνόησαν τον τρόπο ζωής που είχαν διδαχθεί και αποφάσισαν να ακολουθήσουν το δικό τους μονοπάτι, έτσι ώστε να καταφέρουν να δουν την πραγματική ειρήνη. Όπως καταλάβατε ένας από αυτούς ήταν ο Nobunaga Oda. Ένας τρομερά ταλαντούχος Ιάπωνας πολέμαρχος, αλλά πάνω απ' όλα οραματιστής που εξελιχθήκε σε μία από τις σημαντικότερες μορφές της Ιαπωνίας. Γιατί; Γιατί ήταν από τους πρώτους -αν όχι ο πρώτος- που οραματίστηκε την ένωση της χώρας κάτω από την κυριαρχία ενός παντοδύναμου Shogun, κάτι που ως επί το πλείστον κατάφερε.
Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε, τρέφω μία ιδιαίτερη αγάπη για την ιστορία της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου και ομολογώ πως είμαι εξαιρετικά χαρούμενος όπως επίσης και περίεργος, όταν κάποια ομάδα βιντεοπαιχνιδιών θέλει να μας ταξιδέψει σε αυτή την εποχή. Ποιο σκηνικό θα χρησιμοποιήσει; Πως θα μεταφέρει στα μάτια μας την σκληρή εικόνα αυτή της εποχής;
Μία τέτοια ομάδα είναι η Team Ninja. Μία ομάδα με βαρύ ιστορικό στα «βιβλία» της, μιας και μέσα από αυτή γνωρίσαμε τα πολύ διάσημα Ninja Gaiden, Dead or Alive και πολλά ακόμη franchises. Ωστόσο, πέρα από την εμπειρία της στα hack' n' slash και fighting παιχνίδια, η ομάδα το 2017 μας σύστησε στο Nioh, ένα 'soulslike' παιχνίδι, βαθύτατα επηρεασμένο από το Onimusha franchise με διάφορες Ninja Gaiden πινελιές.
Μία μικρή παρένθεση. Δεν είναι θαυμάσιες οι "gaming εποχές" που ζούμε και ειδικά για την FromSoftware; Μία εξαιρετικά ταλαντούχα ομάδα που δέχθηκε τεράστια κριτική για την συνταγή που ήθελε να ακολουθήσει. Μία ομάδα που πίστεψε πως οι παίκτες δεν χρειάζονται «πατερίτσες» και εφόσον προσπαθήσουν μπορούν να πετύχουν τα πάντα. Από το Demon’s Souls μέχρι και σήμερα, ουκ ολίγες ομάδες ανάπτυξης έχουν βασιστεί πάνω στην «ραχοκοκαλιά» των Souls παιχνιδιών για να μεταφέρουν το όραμά τους. Αυτό δείχνει πως όταν ένας άνθρωπος έχει ένα όραμα και βάλει τα δυνατά του μπορεί να πετύχει αυτό που επιθυμεί. Παρά τις δυσκολίες, παρά την αρνητική κριτική.
Επιστρέφοντας στο θέμα, στην παραπάνω 'soulslike' κατηγορία ανήκει και το Nioh. Η Team Ninja υιοθέτησε και αυτή την FromSoftware συνταγή στο παιχνίδι της, προσθέτοντας έναν δικό της ξεχωριστό αέρα. Άξιο αναφοράς είναι ωστόσο πως η ομάδα δεν το έκρυψε ποτέ. Από την πρώτη στιγμή που ανακοίνωσε το παιχνίδι βγήκε δημόσια και δήλωσε πως το δημιούργημά της δανείζεται πληθώρα στοιχείων της Souls φιλοσοφίας με μερικές διαφορές. Διαφορές που εν τέλει έπλασαν έναν μοναδικό χαρακτήρα για το Nioh κλείνοντας το μάτι και στους fans των Souls παιχνιδιών αλλά και όχι μόνο. Πέρα της gameplay φιλοσοφίας του, αυτό που έκανε το παιχνίδι να ξεχωρίσει είναι η Ιαπωνική θεματολογία που ακολούθησε σε συνδιασμό με ένα πιο “dark fantasy” στοιχείο. Αυτό το στοιχείο μεταφράζεται στους δαίμονες και τα τέρατα που συναντά ο παίκτης στο ταξίδι του και τα διάφορα πνεύματα που τον προστατεύουν. Στην E3 2018, η ομάδα αποκάλυψε το Nioh 2, τον διάδοχο στο ταξίδι του William, καλώντας και πάλι τους παίκτες σε ένα μαύρο και κολασμένο ταξίδι στην Sengoku περίοδο της Ιαπωνίας.
Το Nioh 2 βαδίζει ακριβώς στο ίδιο μονοπάτι που «παρέλασε» και ο προκάτοχος του, με μία σειρά από βελτιώσεις και προσθήκες. Αυτή την φορά τα πράγματα, όμως, είναι διαφορετικά. Το νέο πόνημα της Team Ninja είναι παραδόξως prequel του πρώτου Nioh. Τα γεγονότα του λαμβάνουν χώρα στο 1500 μ.Χ. Αυτή τη φορά ο παίκτης δε λαμβάνει το ρόλο κάποιου ιστορικού προσώπου, αλλά αντιθέτως μετά από ένα σκληρό cutscene καλείται να δημιουργήσει τον δικό του μοναδικό χαρακτήρα μέσα από ένα εξαιρετικά λεπτομερές character customization. Αυτό όμως που κάνει το νέο μας πρωταγωνιστή να διαφοροποιείται από τον William (τον πρωταγωνιστή του πρώτου Nioh) είναι πως εκτός από άνθρωπος είναι και κατά το ήμισυ yōkai (ουσιαστικά μισός δαίμονας) που αναφέρεται ως “Shiftling”.
Η ουσία πρακτικά όσον αφορά την ιστορία του παιχνιδιού είναι η ανίχνευση και η εξόντωση ενός θανατηφόρου δαίμονα που έχει ως κύριο σκοπό να πλήξει την χώρα με yōkais και να γεννήσει το απόλυτο χάος. Από την αφετηρία μέχρι και τον τερματισμό, ο παίκτης συναντά διάσημα ιστορικά πρόσωπα και είτε μονομαχεί μαζί τους είτε τους βοηθά ως πολύτιμος μαχητής για να πετύχουν το σκοπό τους. Σε γενικές γραμμές η γραφή του σεναρίου παραμένει απλή και «ψυχρή». Χτίσιμο των χαρακτήρων ουσιαστικά δεν υφίσταται, με αποτέλεσμα να υπάρχουν στιγμές που το παιχνίδι προσπαθεί να κάνει επίπληξη στο συναίσθημα και αποτυγχάνει παταγωδώς, ελέω της δικής του αδυναμίας και τεμπελιάς να αναπτύξει και να «ζωντανέψει» τους ίδιους του χαρακτήρες.
Επισημαίνω ξανά ότι όπως και ο προκάτοχός του, έτσι και το Nioh 2 βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα, ενώ μέσα στο όλο μείγμα εισάγει και ένα πιο dark fantasy στοιχείο. Καλώς ή κακώς οι περισσότεροι παίκτες που θέλουν ή θα προσπαθήσουν να αναλώσουν τον χρόνο τους με το νέο πόνημα της Team Ninja μπορεί να μην έχουν την ίδια αγάπη με εμένα για την Ιαπωνική ιστορία, πράγμα που σημαίνει πως πληθώρα γεγονότων και χαρακτήρων μπορεί απλά να είναι μέχρι και εντελώς άγνωστα για αυτούς. Προσωπικά πιστεύω πως εφόσον κάνεις την κίνηση να ακολουθήσεις ένα ρεαλιστικό μονοπάτι για να διηγηθείς την ιστορία σου (εξαιρώντας τα στοιχεία μαύρης φαντασίας) θα μπορούσες με έναν πολύ όμορφο τρόπο να διδάξεις εύκολα και μερικά αποσπάσματα από την πολεμική ιστορία της Ιαπωνίας, μιας και αυτό είναι το setting που επέλεξες ως ομάδα να εργαστείς.
Όχι, δεν είναι ότι το παιχνίδι δεν το πράττει καθόλου, απλά ο τρόπος που επέλεξε δε νομίζω να καταφέρει να αγγίξει το ευρύτερο κοινό. Και θα μου πει κάποιος: “Ναι ρε Δημήτρη, αλλά αυτά τα παιχνίδια δεν έχουν ως δυνατό χαρτί την ιστορία”. Θεωρώ πως από την στιγμή που ενσωματώνεις αληθινή πολεμική ιστορία στο παιχνίδι σου (ή έστω ένα κομμάτι αυτής) και μας γνωρίζεις σε διάσημους πολέμαρχους της τότε εποχής, τότε εσύ ως δημιουργός είχες ένα όραμα και στον τομέα της ιστορίας, απλά ίσως έκανες κάποιους λάθος βηματισμούς που θα μπορούσες να αποφύγεις.Να μην παρεξηγηθώ, η ιστορία του παιχνιδιού δεν είναι κακή. Δεν περνά πλήρως αδιάφορη στον παίκτη και σε γενικές γραμμές δεν κουράζει. Απλά ο βηματισμός της είναι αργός και αρχίζει να επιταχύνει μετά την μέση του παιχνιδιού, πλησιάζοντας σιγά-σιγά προς τον τερματισμό.
Αυτό που είδα ως εξέλιξη είναι τα bosses. Αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με καλύτερα οπτικά bosses που δένουν πιο αρμονικά στον κόσμο του παιχνιδιού λόγω της Ιαπωνικής-δαιμονικής του θεματολογίας. Όχι, δεν εντυπωσιάστηκα απ' όλα, όμως στο μεγαλύτερο μέρος θαρρώ πως έγινε μία αξιέπαινη προσπάθεια από την σχεδιαστική ομάδα που τα χειρίστηκε. Το ίδιο δυστυχώς δεν μπορώ να πως και για τους εχθρούς. Όπως και στο πρώτο Nioh, έτσι και σε αυτό, μετά από 20 ώρες το παιχνίδι πρακτικά σου έδειξε ότι είχε να σου δείξει από εχθρούς, πέρα από μικρές και ολιγάριθμες εξαιρέσεις. Μετά από ένα σημείο βρήκα τον εαυτό μου να πολεμά ξανά και ξανά τους ίδιους εχθρούς και μάλιστα, εχθρούς που ανακυκλώθηκαν από το πρώτο παιχνίδι. Ναι, αναμενόμενα υπάρχουν και νέα τέρατα που θα συναντήσει ο παίκτης στο διάβα του, όμως δε νομίζω ότι είναι αρκετά.
Η Team Ninja για ακόμη μία φορά εφάρμοσε την ίδια ακριβώς δομή στον κόσμο της. Δεν έχουμε κάποιο open-world, αλλά ένα mission based παιχνίδι, το οποίο ο παίκτης χειρίζεται μέσα από ένα κεντρικό hub. Ο παίκτης επιλέγει ανάμεσα σε “Main Missions” και “Sub Missions”. Τα δεύτερα συνεχίζουν την παράδοση του πρώτου παιχνιδιού. Ποια είναι αυτή; Η «στεγνή» επανάληψη των main αποστολών σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. Για όσους δεν γνωρίζουν, τα Nioh έχουν ενσωματώσει στον πυρήνα τους ένα 'Diablo-τύπου' loot based σύστημα. Με λίγα λόγια είναι ουσιαστικά μικρά 'Borderlands'. Αυτό σημαίνει πως ο παίκτης ανά τακτά -πάρα πολύ τακτά- χρονικά διαστήματα θα βρει τον εαυτό του να αλλάζει όπλα και πανοπλίες. Αυτός θεωρώ είναι και ο κύριος λόγος ύπαρξης των προαιρετικών αποστολών. Μπορεί κάποιος να μην ενοχλείται να παίζει την ίδια πίστα ξανά και ξανά, όμως, εγώ τουλάχιστον αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού το βρήκα κουραστικό.
Η Team Ninja ακολούθησε την ίδια πεπατημένη του πρώτου παιχνιδιού και όσον αφορά τον σχεδιασμό των πιστών. Μέσα σε αυτές υπάρχουν τα αναμενόμενα 'bonfires' (Shrines), μέσω των οποίων μπορείτε να αυξήσετε level, ενώ αποτελούν και το checkpoint σας. Το level design δεν μπορώ να πω ότι πρόκειται να εντυπωσιάσει με την δημιουργικότητά του τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Κάθε επίπεδο έχει όπως είπα το δικό του shrine και όσο προχωράς μπορείς να ξεκλειδώσεις και το ανάλογο shortcut έτσι ώστε όταν «πεθαίνεις» να μην χρειάζεται να κάνεις άσκοπα χιλιόμετρα. Ως action RPG παιχνίδι έχουμε για ακόμη μία φορά levels που μπορούμε να ανεβάσουμε, όπως ακριβώς και στο πρώτο παιχνίδι. Οι 'ψυχές' που ξοδεύει ο παίκτης για να αναβαθμίσει τις δυνάμεις του ονομάζονται Amrita και φυσικά τις αποκτά μετά την εξόντωση κάποιου εχθρού.
Η gameplay φιλοσοφία που έκανε το πρώτο παιχνίδι να ξεχωρίζει και να αποκτήσει την δική του ταυτότητα από τα Dark Souls συνεχίζεται και εδώ. Το σύστημα μάχης του παιχνιδιού είναι δραματικά γρηγορότερο σε σύγκριση με τα παιχνίδια του Miyazaki. Ο παίκτης μπορεί να έχει πάνω του δύο melee όπλα και δύο εξ αποστάσεως. Στην πρώτη κατηγορία έχουμε να επιλέξουμε μέσα από μία τεράστια ποικιλία που σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύει και πρόκειται να καλύψει όλα τα γούστα. Έχουμε, λοιπόν, σπαθιά, διπλά σπαθιά, τσεκούρια, δόρατα, kusarigama, odachi και πολλά ακόμη. Κάποια από αυτά είναι light weapons, δηλαδή τα γρηγορότερα που εκμεταλλεύονται την ταχύτητα και όχι την ωμή δύναμη, ενώ αναμενόμενα υπάρχουν και τα πιο «βαριά» που θυσιάζουν την σβελτάδα για λιγότερα, αλλά σαφέστατα πιο δυνατά χτυπήματα. Το πως θα χρησιμοποιηθούν αφήνεται καθαρά στα χέρια του ίδιου του παίκτη.
Τα stances δεν απουσιάζουν και έρχονται για να δώσουν μία ακόμη δόση στρατηγικής, αλλά και διασκέδασης στο 'samurai-souls' παιχνίδι της Team Ninja. Έχουμε να κάνουμε με την μικρή, την μεσαία και τέλος την ψηλή (low-mid-high). Κάθε στάση χτυπά εντελώς διαφορετικά, προκαλεί εντελώς διαφορετική ζημιά, ενώ αφαιρεί και το ανάλογο ποσοστό από το “Ki” σας που είναι ουσιαστικά το stamina σας. Για παράδειγμα το high stance χτυπά πιο αργά, αλλά πιο θανατηφόρα, προκαλώντας μεγαλύτερη ζημιά στους εχθρούς σας, θυσιάζοντας ένας μεγαλύτερο κομμάτι από το Ki σας.
Το βάθος στο όλο gameplay σύστημα του Nioh είναι πραγματικά απύθμενο. Ο παίκτης έχει στα χέρια του ένα σύστημα μάχης που εφόσον αναλώσει τις ανάλογες ώρες μπορεί να εκμεταλλευτεί να δημιουργήσει νέες στρατηγικές. Αυτό το «βάθος» έρχεται φυσικά να εμπλουτίσει η μαγεία (Omnyo magic) και τα Ninjutsu. Το πρώτο σας δίνει είτε παθητικά είτε ενεργητικά buffs που βοηθούν στην άμυνα και την επίθεση. Το δεύτερο αποτελεί μία ακόμη καλή επιλογή στο arsenal των κινήσεών σας με shuriken, kunai και πολλά μα πολλά ακόμη καλούδια. Αυτό που με εντυπωσιάζει στο gameplay σύστημα είναι και το πολύ έξυπνο και ομαλό cancel των κινήσεων. Δηλαδή, στις περισσότερες περιπτώσεις ο παίκτης μπορεί να κάνει cancel το animation μιας κίνησης είτε για να αποφύγει μία επικίνδυνη επίθεση του αντιπάλου είτε για να εφαρμόσει μία διαφορετική προσέγγιση.
Όπως προανέφερα, ο πρωταγωνιστής μας αυτή την φορά δεν είναι ένα απλός πολεμιστής, αλλά είναι κατά το ήμισυ yōkai. Αυτό σημαίνει πως φέρει μοναδικές δαιμονικές ικανότητες. Στο πρώτο παιχνίδι ο William καλούσε την δύναμη των Guardian Spirits που ενδυνάμωναν το όπλο του και πρακτικά τις ίδιες του τις επιθέσεις ανάλογα με το στοιχείο που επιθυμούσε (φωτιά, νερό κτλ). Τώρα, ο χαρακτήρας μας επικαλείται την ίδια ακριβώς δύναμη, αλλά δεν ενδυναμώνει απλώς το όπλο του, αλλά μάλιστα μεταμορφώνεται ο ίδιος σε δαίμονας (Yokai Shift). Αυτές οι δαιμονικές μορφές κατηγοριοποιούνται σε τρεις κατηγορίες που το παιχνίδι αποκαλεί Brute, Feral και Phantom. Κάθε μορφή φέρει μοναδικές ικανότητες, δίνοντας έμφαση είτε στη γρηγοράδα των επιθέσεων είτε στην αστραπιαία αποφυγή των εχθρικών χτυπημάτων.
Μία ακόμη προσθήκη στις δαιμονικές ικανότητες του πρωταγωνιστή μας που αποτελεί παράλληλα και νέο μηχανισμός του Nioh 2 είναι η εκτέλεση από συγκεκριμένες δαιμονικές επιθέσεις. Πιο αναλυτικά, τα τέρατα που συναντά ο παίκτης στο ταξίδι του έχουν πιθανότητες μετά την εξόντωσή τους πέρα από «ψυχές» (Amrita), να αφήσουν πάνω στο πτώμα τους τον πυρήνα τους, ή όπως το αποκαλεί το ίδιο το παιχνίδι, το Soul Core. Αυτό ο παίκτης μπορεί να το μεταφέρει στο πλησιέστερο shrine (ουσιαστικά το bonfire) και να το «εξαγνίσει». Μετά από εκεί μπορεί να το χρησιμοποιήσει και να λάβει μία μοναδική ικανότητα που είχε το τέρας το οποίο εξόντωσε. Για παράδειγμα, αν κάποιος εχθρός έχει μία συγκεκριμένη εξ αποστάσεως κίνηση, τότε το εν λόγω soul core προσφέρει αυτή την δυνατότητα σε εμάς για να την χρησιμοποιήσουμε. Η χρήση της δεν καταναλώνει Ki (stamina), αλλά τη νέα μωβ χρώματος μπάρα του παιχνιδιού, ονόματι Anima, η οποία συμπληρώνεται όσο σκοτώνουμε τους εχθρούς μας. Συνολικά μπορούμε να έχουμε πάνω μας δύο παραμετροποιήσιμες δαιμονικές ικανότητες και μία στάνταρ που δεν αλλάζει μιας και αποτελεί πρακτικά ικανότητα από την δαιμονική μεταμόρφωση.
Δηλαδή, έχουμε ποικιλία σε όπλα, μαγεία, ninjutsu, νέες δυνάμεις και μεταμορφώσεις. Όμως, πως μπορούμε να αυξήσουμε τη δύναμή τους; Το Nioh 2 συμπεριλαμβάνει ένα τεράστιο μενού αναβάθμισης όλων των παραπάνω, συμπεριλαμβανομένων και των μεταμορφώσεων. Κάθε όπλο είτε katana είτε τσεκούρι έχει το δικό του talent tree μέσω του οποίου μπορούμε να ξεκλειδώσουμε ακόμη περισσότερες κινήσεις. Οι πόντοι των όπλων συγκεντρώνονται με όσο περισσότερο χρόνο ξοδέψουμε με αυτά. Για παράδειγμα, εγώ επειδή έπαιξα περισσότερο με katana, ανέπτυξα γρηγορότερα το ανάλογο talent tree του όπλου.
Σε γενικές γραμμές, το Nioh 2 φέρει το ίδιο ακριβώς σύστημα μάχης, με μερικές εξαιρετικά καλοδεχούμενες προσθήκες που συμβάλλουν σε ένα πιο επιθετικό, αλλά παράλληλα στρατηγικό gameplay. Ωστόσο, το παιχνίδι δεν προσφέρει ένα «εύπεπτο» tutorial και «πνίγει» τον παίκτη με αμέτρητα μενού, με αποτέλεσμα να κάνει τρομερά δύσκολη την εκμάθησή του, ιδιαίτερα για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με τον προκάτοχο της σειράς. Βέβαια, όταν καταφέρεις να ξεπεράσεις αυτό το «φράγμα» πληροφοριών μπορεί να δεις την μαγεία του Nioh, όμως, μέχρι να φτάσεις σε αυτό το σημείο ετοιμάσου για ατελείωτο διάβασμα. Η ομάδα θα μπορούσε να πάρει λίγο περισσότερο χρόνο και να υλοποιήσει ένα αναλυτικότατο tutorial, μιας και σίγουρα υπάρχουν άτομα που προσπέρασαν το πρώτο παιχνίδι και θα ασχοληθούν κατευθείαν με το νέο κεφάλαιο ειδικά εφόσον μιλάμε για prequel.
Όσο δίκαιη επίσης βρήκα την δυσκολία συνολικά, υπήρξαν άλλες τόσες στιγμές που την βρήκα το ίδιο και ακόμη περισσότερο άδικη. Το παιχνίδι έχει για ακόμη μία φορά φοβερά spikes στον εν λόγω τομέα, πράγμα που σημαίνει πως από εκεί που τα πράγματα μοιάζουν να είναι ισορροπημένα, μπορεί από στιγμή σε στιγμή όλο αυτό να αλλάξει και να αντιμετωπίσετε μία δραματικά δυσκολότερη κατάσταση. Από την άλλη, θαυμάσια δουλειά θεωρώ πως έχει γίνει και με την AI του παιχνιδιού.
Μέσα στον κόσμο του Nioh 2 θα βρείτε διάφορα σπαθιά δύο αποχρώσεων. Το κόκκινο χρώμα αποτελεί το σημείο θανάτου ενός κανονικού παίκτη που δεν κατάφερε να επιβιώσει. Η Team Ninja εφάρμοσε και πάλι το ίδιο χαρακτηριστικό, πράγμα που σημαίνει πως μπορείτε να καλέσετε αυτό το σπαθί (Revenant) και να φέρετε στον κόσμο σας το «φάντασμα» του παίκτη που πέθανε σε εκείνο το σημείο και να μονομαχήσετε μαζί του. Εφόσον κερδίσετε έχετε πιθανότητες να αποκτήσετε και τα αντικείμενά του. Όσον αφορά τα άλλα σπαθιά (Benevolent Graves), αυτά για ακόμη μία φορά είναι «φαντάσματα» παικτών που ελέγχει η AI του παιχνιδιού, μόνο που στην παρούσα περίπτωση μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για να σας βοηθήσουν. Πρακτικά είναι παρόμοια με τους NPCs που κάνουμε summon και στο Dark Souls.
Ο ίδιος «βομβαρδισμός» πληροφοριών που συμβαίνει από τα μενού, υφίσταται και στο κεντρικό hub του Nioh 2. Το παιχνίδι σας δίνει την δυνατότητα να αλλάξετε την πανοπλία σας και να αντιγράψετε την εμφάνιση από ένα άλλο σετ, διατηρώντας τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά. Μπορείτε επίσης να ενδυναμώσετε τον εξοπλισμό σας μέσω του Blacksmith, να επισκεφθείτε την δική σας καλύβα και να διακοσμήσετε τον χώρο και πολλά μα πολλά ακόμη χαρακτηριστικά που δεν έχει νόημα να αναλύσω μιας και δεν αποτελούν κάτι επαναστατικό πέρα από όμορφες πινελιές της ομάδας.
Μετά από 70 ώρες παιχνιδιού με πάρα πολλά side quests ξέρετε τι παρατήρησα; Ότι παρά τον εμπλουτισμό με νέους μηχανισμούς και περιεχόμενο, παρά τη νέα ιστορία, παρά το νέο πρωταγωνιστή, παίζω -με μερικές διαφορές- το ίδιο πρακτικά παιχνίδι που απόλαυσα και το 2017. Αισθάνθηκα πως αντίκρισα ακριβώς τις ίδιες περιοχές, παρόμοιους εχθρούς, τα ίδια όπλα, την ίδια φιλοσοφία χωρίς να δω κάτι…νέο. Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό, μιας και κάποιος μπορεί να είναι θετικός στην όλη προσέγγιση που ακολούθησε για ακόμη μία φορά η Team Ninja.
Το Nioh ήταν ένα πείραμα με βάση τον πυρήνα των Souls παιχνιδιών και με στοιχεία από το Onimusha και το Ninja Gaiden. Αυτό αυτομάτως έδωσε στο παιχνίδι μία δική του ταυτότητα και αξίζει πολλά συγχαρητήρια γιατί η ομάδα πέτυχε. Ωστόσο, θα ήθελα να δω για ακόμη μία φορά κάτι νέο. Μπορεί να είμαι κακομαθημένος, ή μπορεί να περίμενα περισσότερα, αλλά περίμενα η ομάδα να πειραματιστεί με κάτι καινούριο, να τολμήσει και να αφήσει τα «ασφαλή μονοπάτια».
Στα του οπτικοακουστικό τομέα τώρα, τα πράγματα δεν φέρουν και πάλι κραυγαλέες διαφορές. Το Nioh 2 είναι ένα πολύ όμορφο οπτικά παιχνίδι. Όχι, δεν πρόκειται να ρίξει σε καμία περίπτωση «σαγόνια». Τα μοντέλα των χαρακτήρων έχουν δεχθεί εξαιρετική λεπτομέρεια, τα περιβάλλοντα κάνουν σωστά την δουλειά τους, ενώ ο εικαστικός τομέας για ακόμη μία φορά έρχεται με το Onimusha «πινέλο» του για να δώσει έναν άλλο αέρα στο πόνημα της Team Ninja. Το framerate επίσης το βρήκα πολύ σταθερό πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις που σας υπόσχομαι πως δεν πρόκειται να σας ενοχλήσουν. Ο παίκτης καλείται και πάλι να επιλέξει ανάμεσα σε modes που βρίσκονται εκεί είτε για να διατηρούν σταθερό το framerate ρίχνοντας λίγο την ανάλυση είτε για να δώσουν έμφαση στην ανάλυση κλειδώνοντας το framerate στα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Να σημειωθεί πως το παιχνίδι το έπαιξα στο «απλό» PlayStation 4 και εφόσον τα πράγματα τεχνικά είναι ήδη άρτια εδώ, τότε όσοι έχουν το Pro μοντέλο ίσως απολαύσουν μία πλουσιότερη από τεχνικής άποψης εμπειρία.
Αξιέπαινη προσπάθεια έγινε και στα load-times του παιχνιδιού. Γενικά, παιχνίδια της Souls φιλοσοφίας καλώς ή κακώς θα κάνουν τον παίκτη να δει ουκ ολίγες φορές του μήνυμα “You Died” στην οθόνη του. Στο Nioh 2 το loading είτε για να εισέλθουμε σε κάποια αποστολή είτε μετά από κάποιο ξαφνικό θάνατο είναι ταχύτατο. Επίσης, καθ' όλη την διάρκεια ενασχόλησής μου με το παιχνίδι δεν συνάντησα κάποιο bug ή glitch. Τη σύνθεση της μουσικής ανέλαβε και πάλι ο Yugo Kanno και το αποτέλεσμα κατ' εμέ είναι φοβερό, ειδικά όσο πλησιάζουμε προς το τέλος του παιχνιδιού. Όμορφα, επιβλητικά κομμάτια που ταιριάζουν απόλυτα στις καταστάσεις και ακόμη περισσότερο στην Ιαπωνική θεματολογία του παιχνιδιού.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.