Ένα από τα αρχαιότερα και συνάμα δυσκολότερα παιχνίδια όλων των εποχών είναι το σκάκι. Κάθε κίνηση του παίκτη κρύβει από πίσω της μία ολόκληρη στρατηγική και εφόσον κάθε της βήμα γίνει σωστά, θα οδηγήσει στο “Ρουά Ματ”. Ποιο είναι όμως το μυστικό που κάνει τους παίκτες να λατρεύουν το σκάκι; Νομίζω η δυσκολία πρόβλεψης κάθε κίνησης του αντιπάλου. Η αίσθηση του «διαβάσματος» μιας κίνησης που εν τέλει έπραξε ο αντίπαλος είναι ένα μοναδικό συναίσθημα που κάνει τον παίκτη να αισθάνεται ανίκητος. Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο που κάνει το σκάκι τόσο πετυχημένο είναι η ελευθερία που προσφέρει στον παίκτη, μιας και ο ίδιος δεν περιορίζεται στο πως θα κινηθεί και στο πως θα χτίσει την άμυνά του ή την επίθεσή του.
Στον πυρήνα του, το μοναδικό genre που μπορεί να εφαρμόσει τα παραπάνω στοιχεία αρμονικά είναι κατ’ εμέ τα fighting παιχνίδια. Κάποιοι μπορεί να τα συγκρίνουν με το πόκερ, ενώ υπάρχουν άλλοι -όπως εγώ- που τα συγκρίνουν με το σκάκι. Όμως, αυτό δεν μπορεί να το δει ο καθένας και σίγουρα δεν μπορεί να φανερωθεί στην αρχή του παιχνιδιού. Ωστόσο, αν ο παίκτης αναλώσει τις κατάλληλες ώρες σε ένα fighting παιχνίδι θα δει πως η όλη του φιλοσοφία και η σκέψη θα αρχίσει να αλλάζει. Θα αντιληφθεί πως εν τέλει το κλειδί της νίκης δεν είναι τα μεγάλα combos. Δεν είναι το ποιος θα ακουμπήσει πρώτος τον αντίπαλό του. Το mindset του θα αρχίσει να αλλάζει και εκεί που έβλεπε απλά χαρακτήρες, combos και θεαματικότητα θα αρχίσει να αντικρίζει πολλά περισσότερα.
Είμαι πεπεισμένος πως έχουν υπάρξει αμέτρητες φορές που παίξατε κάποιο fighting παιχνίδι και είδατε πως η στρατηγική σας απέναντι σε έναν συγκεκριμένο αντίπαλο δεν έπιανε. Είδατε πως η άμυνά του ήταν απόρθητη και εν τέλει χάσατε τον αγώνα. Εκείνη την στιγμή στο μυαλό σας γεννήθηκαν αυτομάτως σκέψεις για το πως θα μπορούσατε να είχατε εκμεταλλευτεί την κατάσταση καλύτερα και πως αν είχατε πράξει αυτά που είχατε σκεφτεί, το τέλος του αγώνα όλα θα ήταν διαφορετικό. Αυτό από μόνο του είναι φανταστικό, μιας και αποτελεί μία κινητήρια δύναμη για τον παίκτη να ακονίσει τις ικανότητές του και να καταφέρει να γίνει καλύτερος. Να περάσει αμέτρητες ώρες στο training, να βρει τους κατάλληλους συνδυασμούς, τα κατάλληλα setups και να προσπαθήσει να κάνει την θεωρία, πράξη.
Ομολογώ πως για εμένα στο Street Fighter IV ήταν ο βασιλιάς της προηγούμενης γενιάς στα 2D fighting παιχνίδια. Ένα χειρουργικά εκτελεσμένο παιχνίδι με τρομερά μελετημένους μηχανισμούς που έδιναν στον παίκτη ανά πάσα ώρα και στιγμή την επιλογή είτε να αποφύγει μία δύσκολη κατάσταση είτε να προχωρήσει στην απαραίτητη επίθεση. Όλα αυτά όμως για να αφομοιωθούν στο “Muscle Memory” του παίκτη είχαν μία μοναδική προϋπόθεση που μπορεί να συνοψιστεί με μία μοναδική πρόταση: «Η επανάληψη είναι το κλειδί της επιτυχίας». Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε training. Πολύ απλά, όσες περισσότερες ώρες αναλώσεις, τόσο καλύτερος θα γίνεις και τόσο καλύτερα θα μάθεις τους μηχανισμούς.
Αυτό που έκανε επίσης το Street Fighter IV τόσο ξεχωριστό ήταν η αρμονική ισορροπία στους μηχανισμούς του, είτε μιλάμε για άμυνα είτε μιλάμε για επίθεση. Δηλαδή, το παιχνίδι κρατούσε ισορροπημένη αυτή την ζυγαριά άμυνας-επίθεσης, χωρίς να γέρνει κατά πολύ σε καμία πλευρά. Αυτά όμως ήταν για την περασμένη γενιά. Πλέον, τα fighting παιχνίδια έχουν αλλάξει δραματικά και μαζί με αυτά άλλαξε και όλη τους φιλοσοφία. Πλέον οι εταιρίες κοιτούν να εξυπηρετήσουν και το casual κοινό, για αυτό όπως έχουμε δει πλέον το execution barrier έχει μειωθεί δραματικά. Ναι, αυτό δεν είναι κακό. Το να θες να προσελκύσεις περισσότερο κόσμο με το περιεχόμενο σου δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι κακό. Αρκεί, το ίδιο το περιεχόμενο να παραμένει πιστό στις ρίζες του και να μην προδίδει τον κόσμο που αγάπησε εξαρχής το franchise.
Μπορεί στις παραπάνω γραμμές να αντικρίζετε λίγο «απογοήτευση». Όχι, δεν έχω σκοπό να κρυφτώ ούτε να «χρυσώσω το χάπι». Είμαι τρομερά απογοητευμένος με το Street Fighter V. Τον Φεβρουάριο του 2016 η Capcom μας σύστησε στο πέμπτο κεφάλαιο σε ένα από τα διασημότερα fighting παιχνίδια όλων των εποχών που μπορεί μάλιστα πολύ εύκολα να θεωρηθεί και ο «πατέρας» των 2D fighting παιχνιδιών. Τα παράπονα μου τα ξέρετε για την τότε περίοδο και αν δεν τα θυμάστε μπορείτε να ρίξετε μία ματιά στο αντίστοιχο review.
Στο σύνολό του, την ημέρα κυκλοφορίας του το Street Fighter V ήταν ένα στην καλύτερη ένα μέτριο παιχνίδι και απορώ πως κάποιοι fans συνέχιζαν να δίνουν εύσημα στην ίδια την Capcom. Ελλιπέστατο περιεχόμενο χωρίς καμία φαντασία, αφήνοντας, ή καλύτερα, «φτύνοντας» στα μούτρα όσους απλά ήθελαν να απολαύσουν το παραδοσιακό arcade και story mode. Το όλο «μίγμα» έκανε δραματικά χειρότερο το αδύναμο ρόστερ μαχητών και ένα απαράδεκτο online κομμάτι. Μπορεί κάποιοι να σκεφτείτε “όχι ρε Δημήτρη και απαράδεκτο, μην είσαι και υπερβολικός”. Όταν μία εταιρία τέτοιου βεληνεκούς, με χρόνια προϋπηρεσία, άπλετους διαθέσιμους πόρους και μετά από beta πριν την έλευση του παιχνιδιού για το online κομμάτι δεν μπορεί να κυκλοφορήσει ένα τουλάχιστον λειτουργικό multiplayer τομέα, τότε ναι, χωρίς δεύτερη σκέψη το "απαράδεκτο" αρμόζει θαυμάσια σε αυτή την περίπτωση.
Μία βιαστική Capcom που για να προλάβει το EVO της τότε περιόδου δεν σεβάστηκε ούτε τα χρήματα των παικτών. Δεν είμαι απαισιόδοξος και προσπαθώ να είμαι όσο περισσότερο αντικειμενικός μπορώ, ειδικά όταν αγαπάω κάτι. Όσοι με ξέρουν τότε γνωρίζουν πολύ καλά πως το Street Fighter είναι από τα αγαπημένα μου fighting franchises, πράγμα που σημαίνει πως όσο έντονα θα τονίσω τα θετικά του, άλλο τόσο θα τονίσω και τα αρνητικά του. Το Street Fighter V ήταν και είναι ένα πανέμορφο παιχνίδι και ακόμη θεωρώ πως με τις κατάλληλες κινήσεις είχε να προσφέρει πάρα πολλά. Αλλά η «συνταγή» ισορροπίας εν τέλει χάθηκε και η ζυγαριά που ανέφερα πιο πάνω ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση έγειρε κατά πολύ στο δεύτερο, δημιουργώντας σε σύγκριση με τον προκάτοχό του ένα άμυαλο και άδειο από κάθε άποψης παιχνίδι.
Στην αρχή της ζωής του, το Street Fighter V ήταν ένα «πανηγύρι» των meaties, σε συνδυασμό άμυαλα setups δίχως καμία σκέψη. Ένα απλό flowchart όπου σε κάθε αγώνα δεν υπήρχε πρωτοτυπία, δεν υπήρχε αυτό το βάθος που να οδηγεί στην θεαματικότητα. Αντιθέτως, ακόμη και σε high level αναμετρήσεις βλέπαμε τα ίδια πράγματα, τα ίδια ανόητα setups, χωρίς καμία λογική και πάνω από όλα, χωρίς καμία ισορροπία. Επαγγελματίες παίκτες του χώρου και τρανταχτά ονόματα που έχουν γράψει ιστορία στο όλο franchise έχαναν λόγω της ανισότητας όχι μόνο των χαρακτήρων, αλλά και των ίδιων των μηχανισμών.
Ανύπαρκτα anti-air, μηδαμινό ground game, απαράδεκτα hitboxes…νομίζω το νόημα το καταλάβατε. Εκεί, λοιπόν, που στο Street Fighter IV έπρεπε να προσεγγίσουμε μεθοδικά τον αντίπαλό μας για να του «ανοίξουμε» την άμυνα, ήρθε το πέμπτο κεφάλαιο, μειώνοντας σε τρομακτικό βαθμό μέχρι και τους πιο βασικούς κανόνες που αποτελούν τα ίδια τα θεμέλια σχεδόν των fighting παιχνιδιών. Χαρακτήρες με ανύπαρκτα footsies και κακά hitboxes, μηδαμινή ισορροπία ανάμεσα στους μαχητές, καμία -και τονίζω όσο πιο έντονα γίνεται- μα καμία λογική στα priorities χτυπημάτων, με αποτέλεσμα να έχουμε στο πιάτο μας ένα άμυαλο παιχνίδι.
Όμως, μετά από όλα τα παραπάνω θαρρώ πως με τις σωστές χειρουργικές κινήσεις, το Street Fighter V θα μπορούσε να σωθεί. Θα μπορούσε να αποφύγει αυτόν τον πνιγμό και να καταφέρει να πάρει και πάλι το «οξυγόνο» που του αξίζει. Ωστόσο, για να γίνει αυτό υπήρχε, όπως και συνεχίζει να υπάρχει μέχρι και σήμερα, μία μοναδική προϋπόθεση. Η Capcom να ακούσει με ευλάβεια την φανατική πλευρά του κοινού τους.
Τα άτομα που γνωρίζει πως θα στηρίξουν και θα ψυχαγωγούνται με τον τίτλο καθ' όλη την διάρκεια της «ζωής» του. Γιατί ας είμαστε ειλικρινείς, ενας casual παίκτης δεν πρόκειται να επιστρέφει καθημερινά σε ένα fighting παιχνίδι. Θα παίξει το story mode του, θα γράψει λίγες ώρες και στο arcade mode, ίσως περάσει και μία βόλτα για να δοκιμάσει τα trials και ίσως δει και το online, αλλά μέχρι εκεί. Την συνεχόμενη στήριξη θα την προσφέρουν μόνο αυτοί που αγαπούν το fighting είδος και δεν το βλέπουν ως ένα απλό άμυαλο mashing κουμπιών.
"Μα ναι ρε Δημήτρη, αλλά πως θα μπορεί παράλληλα να προσελκύσει νέο κόσμο"; Για να προσελκύσεις νέο κόσμο σε ένα παιχνίδι και ειδικότερα στο fighting genre που είναι θέλοντας και μη ένα πιο αυστηρό είδος, χρειάζεσαι δύο πράγματα. Περιεχόμενο, συνοδευόμενο από ομαλή και αναλυτικότατη εκμάθηση των μηχανισμών. Η μείωση του “execution barrier” ναι μεν μπορεί να διδάξει σε έναν νέο παίκτη γρηγορότερα τους μηχανισμούς ενός fighting παιχνιδιού, αλλά δυστυχώς συνδράμει στην μείωση της ποιότητας του τελικού αποτελέσματος.
Διότι, εφόσον καταφέρεις επιτυχημένα να προσελκύσεις έναν νέο παίκτη στο παιχνίδι με σωστό περιεχόμενο, το αν θα συνεχίσει να ασχολείται μαζί του εξαρτάται από την θέληση του ίδιου. Για αυτό και στην αρχή της κυκλοφορίας του, το Street Fighter V απέτυχε παταγωδώς να το πράξει αυτό, όχι μόνο από το execution barrier, αλλά και από το ανύπαρκτο ουσιαστικό περιεχόμενο. Ρίχνοντας, λοιπόν, την ποιότητά σου μπορεί να φέρεις νέο κόσμο, αλλά ταυτόχρονα κινδυνεύεις να χάσεις τους βετεράνους που αγάπησαν αυτό το παιχνίδι.
Μετά από τόσα χρόνια φτάσαμε στον Φεβρουάριο του 2020, όπου η Capcom (αν και στο παρελθόν είχε δηλώσει αρνητική στην κυκλοφορία επιπλέον εκδόσεων) κυκλοφόρησε το Street Fighter V: Champion Edition, μία πλούσια έκδοση γεμάτη καλούδια και νέους χαρακτήρες. Ομολογώ πως η απογοήτευσή μου για το παιχνίδι ήταν τόσο μεγάλη που το είχα διαγράψει εντελώς από τη μνήμη μου. Όμως, αποφάσισα να βάλω ένα στοίχημα με τον εαυτό μου και να επισκεφθώ και πάλι το ανανεωμένο πλέον Street Fighter V και να δω επιτέλους κατά πόσο ωρίμασε. Η νέα έκδοση του παιχνιδιού σας «ξεκλειδώνει» όλους τους μαχητές από όλες τις σεζόν του, μαζί με όλα τα επιπλέον κοστούμια (με μερικές εξαιρέσεις) και όλες τι πίστες (επίσης με ελάχιστες εξαιρέσεις).
Μετά, λοιπόν, το απογοητευτικό release του 2016, η επιστροφή μου στο παιχνίδι το 2020 ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα με την είσοδό μου στο κεντρικού και παράλληλα χαοτικό μενού του Street Fighter V μου έδειξε ένα άλλο παιχνίδι. Όταν καταφέρεις και συνηθίσεις το «χάος» των διαφημίσεων και των καθημερινών αποστολών τύπου RPG έτσι ώστε ο παίκτης να συγκεντρώσει περισσότερα Fight Money (το ψηφιακό νόμισμα που ενσωματώνει ο τίτλος) έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα υπερπλούσιο παιχνίδι. Έχουμε ένα ολοκληρωμένο και τρομερά διασκεδαστικό Arcade Mode, όπου μάλιστα μπορείτε να επιλέξετε και από ποια αριθμημένη έκδοση θέλετε να παίξετε, πράγμα που σας επιτρέπει να παίξετε με τους μαχητές που ήταν τότε διαθέσιμοι (Street Fighter, Street Fighter II κτλ). Το Story Mode βρίσκεται και αυτό εκεί για να σας διδάξει την ιστορία του 5ου κεφαλαίου που σίγουρα δεν εντυπωσιάζει, αλλά ούτε και απογοητεύει.
Εν συνεχεία έχουμε το απαραίτητο Tutorial για τους νέους παίκτες, έτσι ώστε να μάθουν τους βασικούς κανόνες του Street Fighter V, ενώ από το πακέτο δεν λείπουν και τα Trials, τα οποία ομολογώ πως είναι θαυμάσια. Αυτό συμβαίνει γιατί τα νέα trials είναι αριθμημένα από κάθε σεζόν που έχει δει το παιχνίδι έτσι ώστε να μάθετε από τα αρχικά μέχρι και τα νέα combos του παιχνιδιού. Μία ακόμη θαυμάσια και απαραίτητη προσθήκη που βοηθάει σίγουρα τους βετεράνους παίκτες είναι η προσθήκη των frames στις κινήσεις του κάθε χαρακτήρα. Πλέον θα μπορείτε να δείτε που ακριβώς έχετε το πλεονέκτημα επίθεσης, σε ποιες κινήσεις ο αντίπαλος μπορεί να σας «χρεώσει» και θα μάθετε ευκολότερα τα ανάλογα frame traps.
Μία από τις αδυναμίες του παιχνιδιού στο παρελθόν ήταν το ανύπαρκτο balance στους χαρακτήρες και το αδιάφορο ρόστερ. Με τη νέα έκδοση είδα πως η Capcom έβαλε επιτέλους μυαλό και εφάρμοσε όχι τέλεια, αλλά αποτελεσματικά τα κατάλληλα buffs και nerfs στους χαρακτήρες για τους οποίους η κοινότητα παραπονιόταν εδώ και χρόνια. Η νέα σεζόν τους Street Fighter V μας σύστησε και σε δύο πολύ γνωστούς χαρακτήρες. Αυτοί είναι οι Gill και Seth. Απίστευτα fun-to-play μαχητές με φοβερές ικανότητες και νέες κινήσεις, οι οποίες όμως δεν αλλοιώνουν σε καμία περίπτωση το playstyle τους από τα παλαιότερα παιχνίδια. Περισσότερο βάθος και ακόμη περισσότερα setups προσφέρει και η προσθήκη των νέων V-Skill και V-Triggers. Με αυτά, κάθε μαχητής πλέον απέκτησε ακόμη περισσότερες ευκαιρίες στο playstyle του που άλλες είναι πιο αμυντικές αλλά αντιθέτως άλλες τείνουν να είναι πιο επιθετικές.
Τι γίνεται όμως με τον online τομέα του παιχνιδιού; Είναι ακόμη το ίδιο προβληματικός; Εδώ η απάντηση είναι περισσότερα «γκρίζα» από όσο θα ήθελα. Στην αρχή της κυκλοφορίας του Champion Edition, η έκδοση ναι μεν είχε λειτουργικό online, αλλά δυστυχώς δεν έλειπε ούτε το lag, ούτε οι αποσυνδέσεις. Απλά τα παραπάνω ίσως είναι σπανιότερα σε σύγκριση με την πρώτη σεζόν του Street Fighter V. Το όλο θέμα αποκτά ενδιαφέρουν αν γυρίσουμε το ρόλοι μερικούς μήνες πίσω. Ένας απλός χρήστης και PC παίκτης του Street Fighter V έβαλε στην πράξη τις προγραμματιστικές του γνώσεις και έφτιαξε το online κομμάτι της PC έκδοσης με ένα πλήρως λειτουργικό mod. Μετά από αυτή την κίνηση, η κοινότητα έριξε ταχύτατα τα βλέμματα στην Capcom και απαιτούσε από την ίδια την εταιρία να εφαρμόσει την ίδια ακριβώς κίνηση και στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού, έτσι ώστε να υπάρχουν ομαλότερες συνδέσεις.
Η εταιρία θέλοντας και μη δεν μπορούσε να το αποφύγει. Επομένως, εργάστηκε πυρετωδώς και κυκλοφόρησε το πολυπόθητο online patch. Τώρα έρχεται η «γκρίζα» απάντηση που έγραψα πιο πάνω. Το νέο αυτό update έφερε μεγάλη βελτίωση στις συνδέσεις ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εξάλειψε όλα τα προβλήματα του netcode. Απλά, ίσως αυτή την φορά, όσον αφορά το multiplayer η Capcom βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Να σημειωθεί πως τα περισσότερα από αυτά που διαβάζετε πέρα από τις στολές, τους χαρακτήρες και τις πίστες δεν είναι νέες προσθήκες του Champion Edition, αλλά κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες. Ωστόσο, εφόσον εγώ σαν Δημήτρης δεν τα είχα αντικρίσει τότε που ανέλαβε το review του Street Fighter V, μιας και δεν υπήρχαν, θαρρώ πως θα ήταν άδικο να μην αναφέρω την ύπαρξή τους, μιας και το παρόν κείμενο μπορεί να θέλει να το διαβάσει και ένας απλά που ενδιαφέρεται για το Street Fighter V γενικότερα.
Αυτό που βρήκα τρομερά αρνητικό στο Street Fighter V και χωρίς κάποιο λόγο είναι τα τεράστια loading times, ειδικά στο μενού έναρξης του παιχνιδιού. Μέχρι να σου επιτρέψει το παιχνίδι να εισέλθεις στο μενού περνάει αρκετός χρόνος που δεν δικαιολογείται και ας χρειάζεται να επιτευχθεί η σύνδεση με τον server. Ένα ακόμη εκνευριστικό χαρακτηριστικό είναι το sponsored περιεχόμενο, δηλαδή οι διαφημίσεις στο ίδιο το παιχνίδι. Το θετικό είναι πως η Capcom δίνει την δυνατότητα μέσα από τις ρυθμίσεις για την απενεργοποίηση του παραπάνω διαφημιστικού περιεχόμενου, έτσι ώστε να μην χρειάζεται κάθε φορά πριν από κάθε αγώνα να αντικρίζουμε τι ακριβώς φέρνει το Champion Edition ή τι διαθέσιμα κοστούμια υπάρχουν προς αγορά.
Το Street Fighter V: Champion Edition εν τέλει μπορεί να αποτελεί ένα ολοκληρωμένο πακέτο αγοράς και σε μία αρκετά λογική τιμή, όμως ίσως καταφέρει να προκαλέσει εκνευρισμό σε κάποιους που αποφάσισαν να πληρώσουν σε κάθε σεζόν τα αγαπημένα τους κοστούμια, μιας και το συνολικό κόστος ξεπερνά κατά πολύ την τιμή της εν λόγω έκδοσης. Εγώ προσωπικά θεωρώ την εν λόγω έκδοση μία τελευταία τονωτική ένεση για το πέμπτο κεφάλαιο της σειράς, πριν κλείσει την αυλαία του και η εταιρία μας συστήσει στο επόμενο κομμάτι.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.