Lego DC Super-Villains Review

Η βρετανική ομάδα ανάπτυξης Traveller's Tales την τελευταία δεκαετία ασχολείται αποκλειστικά με Lego παιχνίδια, έχοντας δικαίως πλέον συνδέσει το όνομά της με τις αξιολάτρευτες  κατασκευές της Δανέζικης εταιρίας. Πηγή έμπνευσής της είναι δημοφιλή κινηματογραφικά blockbusters και τα παιχνίδια της στοχεύουν ως επί το πλείστων μικρές ηλικίες, αλλά και όλη την οικογένεια, καθώς αποτελούν μια εξαιρετική πρόταση και ευκαιρία να παίξουν μαζί γονείς με παιδιά. Επιστρατεύει το απλοϊκό gameplay, τα γυαλιστερά «καρτουνίστικα» γραφικά και το έξυπνο στις περισσότερες περιπτώσεις χιούμορ, που όλα μαζί αποτελούν μια ακαταμάχητα ελκυστική συνταγή η οποία τόσα χρόνια μετά, παρότι τα χαρακτηρίζει το reskin, συνεχίζει να της βγαίνει και να κάνει τις απαραίτητες πωλήσεις που εξασφαλίζει κάθε τόσο μια συνέχεια. Έτσι, μετά τα Lego Star Wars, Indiana Jones, Harry Potter, Lord of the Rings, Hobbit, Pirates of the Caribbean, Batman, Marvel Super Heroes, Avengers και The Incredibles, η Traveller's Tales συγκεντρώνει στο καινούργιο της παιχνίδι για πρώτη φορά σε μια τρελή περιπέτεια όλους τους δημοφιλείς (και μη) «κακούς» της DC. Αποτέλεσμα, το Lego DC Super-Villains. Πετυχαίνει όμως το στόχο να κρατήσει για ακόμα μια φορά το ενδιαφέρον των παικτών και να διασκεδάσει;

Ο Commissioner Gordon (από το σύμπαν του Batman) επιστρατεύει τον φυλακισμένο Lex Luthor για να παρακολουθήσει με αντάλλαγμα την μείωση της ποινής του, έναν νέο κακοποιό -τον Rookie όπως αναφέρεται- ο οποίος έχει την ικανότητα να απορροφά υπεράνθρωπες δυνάμεις. Τα τσιράκια όμως του Lex εισβάλουν στη φυλακή και τον απελευθερώνουν εντάσσοντας τον Rookie στην ομάδα τους. Παράλληλα, ο Joker με την Harley Quinn εισβάλλουν στην Wayne Tech και μαζί με άλλα αντικείμενα κλέβουν ένα μυστήριο σε σχήμα κύβου τεχνούργημα χωρίς να ξέρουν τι είναι. Η Justice League εμφανίζεται για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, όμως ταυτόχρονα την εμφάνισή της κάνει από το παράλληλο σύμπαν της Earth-3 μια πανομοιότυπη ομάδα «ηρώων» που αυτοαποκαλείται Justice Syndicate. Η ομάδα αυτή ωστόσο δεν είναι αυτό που φαίνεται. Στην ουσία είναι μια ομάδα κακοποιών που είχε στόχο να πάρει το τεχνούργημα που έκλεψε η Harley Quinn με σκοπό να το παραδώσει στον Darkseid και βοηθώντας τον να κατακτήσουν όλα τα σύμπαντα. Έτσι παγιδεύουν όλη την Justice League σε άλλο παράλληλο κόσμο, παραμυθιάζοντας τους πάντες πως έφυγαν οικειοθελώς για να βοηθήσουν τη Γη τους, αφήνοντας τους ίδιους σε αυτή τη Γη ως αντικαταστάτες. Οι μόνοι που γνωρίζουν την αλήθεια είναι οι villains της ιστορίας, οι οποίοι θα ενωθούν τόσο για να νικήσουν και να στείλουν πίσω τους απατεώνες εισβολείς, όσο και για σφετεριστούν οι ίδιοι την ολική κατάκτηση που επιδιώκουν.

Για πρώτη φορά στην ιστορία των Lego games ο customizable χαρακτήρας που διαμορφώνουμε στην έναρξη του παιχνιδιού αποτελεί μέρος της κεντρικής ιστορίας. Στη διάθεσή μας έχουμε τόνους από επιλογές και μπορούμε να πειράξουμε τα πάντα φτιάχνοντας κάτι από το μηδέν ή να εμπνευστούμε από ήδη υπάρχοντες villains. Έχουμε τη δυνατότητα να επέμβουμε από τα μαλλιά και τη γενική εμφάνιση του προσώπου και των στολών, να επιλέξουμε το είδος της σούπερ δύναμης, από ποιο σημείο θα την εξαπολύει (από το ένα χέρι ή τα δύο, τα μάτια ή το στήθος), το χρώμα αυτής και τη σύνθεσή της, καθώς και το όπλο που θα κρατά μέσα από μια αστεία γκάμα όπως ένα ψάρι ή ένα λουκάνικο! Ωστόσο οι επιλογές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στην αρχή του παιχνιδιού αλλά ολοένα εμπλουτίζονται με καινούργια στοιχεία που ξεκλειδώνουν κατά την εξέλιξη της ιστορίας. Παρόλο που ο custom χαρακτήρας είναι ο πυρήνας της ιστορίας, το παιχνίδι δεν περιστρέφεται πάντα γύρω από αυτόν. Σε κάθε κεφάλαιο παίρνει μέρος περιστασιακά ανάλογα με τις ανάγκες για την εξέλιξη του σεναρίου. Έτσι θα κληθεί μόνο όπου χρειάζεται, κάνοντας χρήση κάποιας σούπερ δύναμης που κατέχει ή κάποιας τεχνικής ικανότητας όπως να διεισδύει σε κυκλώματα για να διαρρήξει κλειδαριές και ασφάλειες.

Συνολικά μπορεί να υπάρχουν πάνω από 160 playable «κακοί» χαρακτήρες όμως για την ολοκλήρωση του story mode χρησιμοποιούνται μόνο κάποιοι συγκεκριμένοι χωρίς τη δυνατότητα επιλογής, πλην του τριπλού γκρουπ που το παιχνίδι επιλέγει αυτόματα. Οι υπόλοιποι villains γίνονται playable μόνο αφού ολοκληρωθεί η ιστορία ή κατά τη διάρκεια της πριν από κάθε κεφάλαιο στο ανοιχτού κόσμου hub που συνδέει τη Gotham City με τη Metropolis και τις υπόλοιπες γνωστές τοποθεσίες του DC σύμπαντος, όπως η φυλακή στο Stryker's Island, η LexCorp, η Wayne Enterprises ή η Themyscira. Οι έξτρα αυτοί χαρακτήρες ξεκλειδώνουν σταδιακά παίζοντας το story mode, αλλά κυρίως στο free play μέσα από την περιήγησή μας στον ανοιχτό κόσμο, αφού αυτοί υπάρχουν διάσπαρτοι σε όλο τον χάρτη ως NPCs δίνοντας υποαποστολές. Ο χάρτης επίσης είναι γεμάτος με έναν τεράστιο σε αριθμό από collectables και challenges, όπως για παράδειγμα κάποιοι αγώνες racing, αλλά και μυστικά που σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε. Στο free play μπορούμε να επιλέξουμε όποιον χαρακτήρα από τους 160+ θέλουμε on the fly, με το πάτημα ενός κουμπιού. Το ίδιο ισχύει και για τα οχήματα, στα οποία συγκαταλέγονται κάθε λογής αυτοκίνητο και φορτηγό για τους δρόμους, μέχρι βάρκες και καραβάκια για τις υδάτινες περιοχές. 

Ένα βασικό πρόβλημα που ταλανίζει χρόνια τώρα τα Lego παιχνίδια είναι πως ενώ υπάρχει πραγματικά μια στρατιά από διαθέσιμους χαρακτήρες για ποικιλία ώστε να κρατούν κάπως το ενδιαφέρων σε κάποια επίπεδα, οι κινήσεις και οι ιδιότητές τους είναι πανομοιότυπες. Αυτό σαν αποτέλεσμα έχει να κάνει το gameplay επαναλαμβανόμενο και κατά συνέπεια βαρετό για έναν ενήλικα. Ομοίως όπως στα προηγούμενα, έτσι και στο DC Super-Villains το σύστημα μάχης παραμένει απλοϊκό με τις απεριόριστες ζωές και το ένα και μοναδικό action button να ξαναδίνει το παρών, αφήνοντας ανικανοποίητο τον παίκτη που θέλει ουσιαστική πρόκληση και εξέλιξη. Από την αρχή μέχρι το τέλος οι melee, οι σούπερ και οι charge επιθέσεις παραμένουν ακριβώς ίδιες, με τη μόνη διαφορά να υφίσταται στις ειδικές δυνάμεις των χαρακτήρων, που και πάλι προφανώς λόγο της πληθώρας αυτών, δεν έχει εν τέλει τόση σημασία ποιον θα επιλέξετε αφού είτε με τον έναν είτε με τον άλλον η «δουλειά» θα γίνει.

Την περισσότερη ώρα η μάχη θα είναι απλά να κάνετε smash το action button διαλύοντας τα πάντα στην οθόνη χωρίς να καταλαβαίνετε ακριβώς τι κάνετε, που ή ποιος είστε με το χαμό που συμβαίνει. Για να προχωρήσετε την κάθε πίστα αρκεί να σπάσετε τα πάντα μέχρι να αποκαλυφθούν τα διαθέσιμα τουβλάκια με τα οποία θα χτίσετε μια κατασκευή για να συνεχίσετε και πάλι από την αρχή ξανά και ξανά μέχρι τους τίτλους τέλους. Υπάρχουν περιστασιακά κάποια puzzles που έχουν να κάνουν με το να βάλετε στη σωστή σειρά τετραγωνάκια φτιάχνοντας μια εικόνα ή να παίξετε ένα mini game λαβύρινθου, όμως ακόμα κι αυτά είναι τόσο υπεραπλουστευμένα που δεν προσφέρουν καμία πρόκληση. Λαμβάνοντας υπόψη πως το παιχνίδι είναι φτιαγμένο αποκλειστικά για τους μικρούς φίλους δε θα έλεγα ότι είναι και τόσο κακό.

Για τα παιδιά προφανώς το να σπάνε τουβλάκια με ένα φαντασμαγορικό τρόπο γεμάτο χρώματα και κομφετί, καθώς και το να μην απαιτεί πολλά-πολλά το gameplay σίγουρα είναι κάτι που θα τα προσελκύσει και θα τα κρατήσει να συνεχίσουν να παίζουν. Μαζί με την απλή ιστοριούλα και το παιδικά αθώο χιούμορ που ένα πιτσιρίκι έχει τη δυνατότητα να καταλάβει και να ακολουθήσει, νομίζω το κάνει ιδανικό. Ωστόσο ένας μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης δεν θα βρει κάτι ενδιαφέρον. Στα παλιά μπορεί το χιούμορ να ήταν η κινητήριος δύναμη που θα τον κρατούσε απασχολημένο, όμως αυτή τη φορά νομίζω το προσάρμοσαν περισσότερο για τα παιδιά κάνοντας το επιεικώς (εκτός ίσως από μερικές απλά αστείες καταστάσεις) αδιάφορο στους ενήλικες. Το couch co-op συνεχίζει να δουλεύει φανταστικά και ουσιαστικά είναι ο μόνος τρόπος για να παίξετε με άλλον παίκτη. Αποτελεί όπως ανέφερα και προηγουμένως μια θαυμάσια ευκαιρία να παίξει ένας γονιός με το παιδί του. Άλλωστε αυτός κιόλας είναι ο στόχος του στούντιο.

Τα γραφικά όπως είναι αναμενόμενο είναι υπέροχα, καλογυαλισμένα και δίνουν την εντύπωση ότι συμμετέχετε σε μια animated ταινία. Ωστόσο η κάμερα καμιά φορά δείχνει να έχει δική της θέληση, αλλάζοντας ξαφνικά γωνίες εν ώρα μάχης. Αυτό, παράλληλα με τον χαμό που επικρατεί, δυσκολεύει πολύ τον παίκτη και κατ’ επέκταση προκαλεί εκνευρισμό. Ευτυχώς είναι λίγες αυτές οι περιπτώσεις. Συνήθως συμβαίνει όταν αντιμετωπίζετε κάποιο boss. Από την άλλη η οδήγηση των οχημάτων είναι πραγματικός εφιάλτης γιατί εκτός από το ότι είναι ανεξήγητα αργά δεν μπορούν εύκολα να ελεγχθούν. Τις περισσότερες φορές προτιμούσα να πηγαίνω με τα πόδια ή πετώντας (ανάλογα τον χαρακτήρα) παρά να μπω σε κάποιο όχημα. Στον ήχο όπως πάντα έχει γίνει εκπληκτική δουλειά. Εκτός από τα γνωστά μουσικά θέματα που ακούγονται κάθε φορά που εισερχόμαστε στην αντίστοιχη πόλη του ήρωα και τα αστεία εφέ πάνω στη μάχη, η Traveler’s Tale επιστράτευσε για ακόμα μια φορά γνωστούς super stars ηθοποιούς. Στα voice overs μεταξύ άλλων έχουμε τους Kevin Conroy και Michael Ironside από τις animated Batman σειρές των 90’s να υποδύονται τον Batman και Darkseid αντίστοιχα, την Tara Strong η οποία έχει ξανά υποδυθεί τη Harley Quinn στο Batman: Arkham City, τον γνωστό αστέρα των Star Wars Mark Hamill ως Joker, μέχρι και τον Nolan North (Nathan Drake) στο ρόλο του αρχηγού των απατεώνων Justice Syndicate, Ultraman.