Strange Brigade Review

Μετά τη σειρά Sniper Elite και Alien vs Predator, το βρετανικό στούντιο Rebellion Developments φαίνεται πως βάλθηκε να βελτιώσει τη συνταγή του Zombie Army Trilogy κι έτσι το Strange Brigade έγινε πραγματικότητα. Το παιχνίδι όχι απλά βελτίωσε όλες τις ατέλειες του Zombie Army, αλλά καταφέρνει να αποκτήσει δική του εντελώς ταυτότητα, εισάγοντας επιτυχημένα αρκετά ενδιαφέροντα και νεωτεριστικά στοιχεία στο ανάλαφρο co-op shooting. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Το παιχνίδι τοποθετείται στο 1930, όπου ο αρχαιολόγος Edgar Harbin ανακαλύπτει τον τάφο της αρχαίας βασίλισσας της Αιγύπτου Seteki. Η Seteki εξαιτίας της βάρβαρης και βίαιης κυριαρχίας της, θάφτηκε εκεί από τον ίδιο της το λαό πριν 4000 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της εκσκαφής, ο Harbin άνοιξε τον τάφο της και το καταραμένο πνεύμα της ελευθερώθηκε.

Μαζί με μια στρατιά από μούμιες, η αδυσώπητη Seteki θα βαλθεί να εκπληρώσει τον μοχθηρό της στόχο που φυσικά δεν είναι άλλος, από την κατάκτηση του κόσμου. Η Βρετανική αποικιακή κυβέρνηση όμως δεν θα την αφήσει! Έτσι στέλνει ένα γκρουπ από πράκτορες της μυστικής υπηρεσίας που ειδικεύονται στα υπερφυσικά φαινόμενα γνωστούς ως «Strange Brigade». Εντάξει, μη περιμένετε καμιά ιστορία που θα σας συνεπάρει. Το σενάριο εδώ υπάρχει μόνο και μόνο ως αφορμή για να πυροβολήσετε μούμιες. Κι’ ως τέτοιο, κάνει εξαιρετικά τη δουλειά του. Το παιχνίδι σε καμιά περίπτωση δεν παίρνει τον ρόλο του στα σοβαρά κι αυτό φαίνεται από το στιλ του, τους κωμικούς διαλόγους των χαρακτήρων αλλά και στη πομπώδη φωνή με την απαραίτητη βρετανική προφορά του εκφωνητή, που θυμίζει παλιές ταινίες τρόμου των 8mm.

Πρόκειται για ένα τετραπλό τρίτου προσώπου co-op shooting, επηρεασμένο από το gameplay των Left 4 Dead και φυσικά των παιχνιδιών που ανήκουν στο ίδιο στούντιο, Zombie Army. Η Rebellion ωστόσο φαίνεται να έχει αποβάλει όλα τα κακώς κείμενα των Zombie Army που τα ήθελαν επαναλαμβανόμενα και κατά κάποιο τρόπο ανέμπνευστα, εξελίσσοντας τη συνταγή και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παράπονα του κόσμου. Στην απλή έκδοση του παιχνιδιού που μας παραχωρήθηκε για το review, συναντάμε τέσσερις βασικούς χαρακτήρες, όμως υπάρχουν κι’ άλλοι πέντε (εκ των οποίων ο ένας δωρεάν), που περιέχονται στο season pass. Οι χαρακτήρες αποτελούν φυσικά στερεότυπα του τύπου η Maasai Αφρικανή witch-warrior με τις μαγικές ιδιότητες, ο μισθοφόρος στρατιώτης με τις άριστες ικανότητες στα όπλα (ο οποίος είναι πρόγονος του πρωταγωνιστή των Sniper Elite, Karl Fairburne), η αγρότισσα χωρίς τρόπους πυγμάχος άριστη στις γροθιές και στις καραμπίνες και ο καθηγητής-αρχαιολόγος με τις απαραίτητες γνώσεις στον αποκρυφισμό.

Είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις. Το Strange Brigade είναι από εκείνα τα παιχνίδια που ξεδιπλώνουν μετά από κάποια ώρα τις αρετές του. Στην αρχή να πω την αλήθεια δεν μου γέμιζε το μάτι. Τα όπλα (τουφέκι, καραμπίνα, αυτόματο) ήταν λίγο κοινότητα, η αίσθησή τους δεν ήταν τόσο στιβαρή, οι εχθροί λίγο ανέμπνευστοι και επαναλαμβανόμενοι, οι γρίφοι παιδικά εύκολοι και γενικά η πρόκληση ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Όλα αυτά με έκαναν να αρχίσω να βαριέμαι. Ωστόσο από τα μέσα της δεύτερης πίστας και μετά (9 στο σύνολο), το παιχνίδι άρχισε να δείχνει τα δόντια του και η διασκέδαση να απογειώνεται!

Αρχικά ξεκινάμε με ένα είδος κύριου όπλου το οποίο αποτελείται -σύμφωνα με τον χαρακτήρα που έχουμε επιλέξει- από καραμπίνα, riffle ή αυτόματο, ένα δευτερεύον (και αρκετά πιο αδύναμο) πιστόλι και ένα τύπο χειροβομβίδας. Στην πορεία ανάλογα τα χρήματα που συλλέγουμε μέσα στο παιχνίδι, μπορούμε να αγοράσουμε καλύτερα και πιο δυνατά πράγματα, αφού υπάρχει μια ικανοποιητική ποικιλία από όλα. Δεν είναι τεράστια, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρει κάποιος κάτι που του ταιριάζει στο στιλ που παίζει. Μέσα στο παιχνίδι υπάρχουν επίσης διάσπαρτα κουτιά από super ισχυρά όπλα, με περιορισμένες μη ανανεώσιμες σφαίρες. Όταν αυτές τελειώσουν το όπλο χάνεται. Τα συγκεκριμένα τα αποκτούμε πληρώνοντας το ποσό που ζητούν και είναι εντελώς random.

Τα υπόλοιπα ωστόσο όπλα, αναβαθμίζονται με gems που βρίσκουμε στη πορεία του παιχνιδιού. Τα gems αυτά μπορεί επί παραδείγματι να βελτιώνουν τη στόχευση, να τρυπούν το armor των εχθρών, να αυξάνουν το fire rate, να ρίχνουν σφαίρες φωτιάς ή πάγου ή να δίνουν ενέργεια στον παίκτη. Μπορεί η αίσθηση των όπλων να είναι ίδια για όλους τους χαρακτήρες και να μην υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα ως προς την ιδιότητά τους, όμως δε συμβαίνει το ίδιο και με τις amulet attacks. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν πάνω τους από ένα μαγικό φυλακτό το οποίο εξαπολύει μαγικές επιθέσεις.

Ο κάθε ένας έχει 4 ξεχωριστούς τύπους επιθέσεων που γίνονται όταν το φυλακτό «φορτώσει» ενέργεια από τις ψυχές τον εχθρών που σκοτώνουμε. Οι επιθέσεις αυτές ποικίλουν και μπορεί για παράδειγμα να κάψουν τους εχθρούς, να τους προκαλέσουν ηλεκτροπληξία και να εκραγούν ή να τους μεταμορφώσουν σε κοτόπουλα! Το αξιοσημείωτο ωστόσο κι αυτό που κάνει το Strange Brigade να ξεχωρίζει από τα άλλα παιχνίδια του είδους του, είναι το σύστημα αναβάθμισης των δυνάμεων. Αντί κλασικά να γίνεται μαζεύοντας XP ή resources, η αναβάθμιση γίνεται από τη συγκέντρωση των relics που θα βρούμε στο παιχνίδι λύνοντας τους γρίφους του κάθε επιπέδου.

Έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους παιχνίδια οι περιοχές να είναι ουσιαστικά αρένες που ο παίκτης ολοένα εξολοθρεύει κύματα σταδιακά πιο δύσκολων εχθρών. Έτσι θα ήταν και στο Strange Brigade τα πράγματα, όμως η Rebellion είχε την εξαιρετική ιδέα να εμπλουτίσει τις πίστες αυτές με γρίφους που είναι απαραίτητοι όχι μόνο στην πρόοδο του παιχνιδιού αλλά και στην αναβάθμιση τόσο των ίδιων των όπλων όσο και των μαγικών δυνάμεων. Οι πίστες είναι γεμάτες με δωμάτια θησαυρών και τάφους, που για να τα περάσουμε θα πρέπει να λύσουμε διάφορους γρίφους. Οι γρίφοι έχουν κάποια μικρή πρόκληση αλλά δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί σε σημείο που να σας κάνει να δυσανασχετήσετε. Βασίζονται περισσότερο στην παρατηρητικότητα και στο ψάξιμο. Μην έχετε παρόλα αυτά την εντύπωση ότι θα σας δοθεί κάποια βοήθεια για το πώς θα πρέπει να τους λύσετε. Τη λύση θα πρέπει να τη βρείτε μόνοι σας. Επίσης μην έχετε την εντύπωση ότι συγχωρούν κιόλας.

Σε κάθε γρίφο έχετε μέχρι 3 ευκαιρίες για λάθος. Αν τις εξαντλήσετε τότε η πόρτα πχ του θησαυρού, θα κλειδώσει για πάντα και παράλληλα θα ενεργοποιηθεί μια παγίδα που περιλαμβάνει από κύματα εχθρών μέχρι ακαριαίο θάνατο! Απ’ τη στιγμή όμως που θα βγάλετε άκρη δε θα είναι τόσο δύσκολη η ίδια η επίλυση, όσο να βρείτε τα στοιχεία που απαιτούνται γι’ αυτή. Για παράδειγμα, θα βρείτε μπροστά σας μια κλειδωμένη πόρτα με κάποια Αιγυπτιακά σύμβολα και κάπου γύρω από αυτή είτε κοντά, είτε μακριά, είτε φανερά, είτε κρυφά, κάποια παρόμοια σύμβολα τα οποία πρέπει να αποκρυπτογραφήσετε να για να βρείτε τη λύση. Άλλοι γρίφοι έχουν να κάνουν με την απομνημόνευση, άλλοι με το να συνδέσετε σε ένα πίνακα το σημείο Α με το Σημείο Β με σωλήνες σαν το Pipe Mania, να κατευθύνετε με αντανακλάσεις ακτίνες φωτός, να πατήσετε σε πατώματα τα σωστά πλακάκια και να ενεργοποιήσετε σε συγκεκριμένο χρόνο πυροβολώντας με τη σωστή σειρά κάποια κουμπιά στο περιβάλλον.

Με αυτόν τον τρόπο η Rebellion όχι μόνο αποσπά τον παίκτη από το συνεχόμενο shooting, αλλά βάζει στο παιχνίδι την εξερεύνηση και τους γρίφους, κάνοντας τους παίκτες να μη βαριούνται στιγμή. Επίσης οι γρίφοι δεν είναι ποτέ οι ίδιοι. Συνεχώς μεταβάλλονται. Έτσι αν στη πορεία δεν τα καταφέρετε σε κάποιον και ξαναφορτώσετε την ίδια πίστα, είτε απ’ την αρχή, είτε κι’ απ’ το checkpoint ακόμα, πάντα θα βρείτε διαφορετικό γρίφο μπροστά σας. Μεταβάλλονται όμως και προσαρμόζονται ανάλογα και με τον αριθμό των παικτών που παίζουν. Έτσι άλλη διαδικασία θα πρέπει να ακολουθήσει κάποιος μόνος του και άλλη όταν θα παίζει με παρέα, αφού για να τα βγάλουν πέρα θα απαιτείται πλέον συγχρονισμός και καλή συνεργασία.  

Το παιχνίδι κακά τα ψέματα είναι φτιαγμένο για co-op. Όχι ότι δε θα περάσει καλά και κάποιος μόνος του αλλά μαζί με παρέα μεταμορφώνεται. Ωστόσο καλά θα κάνετε να επιλέξετε προσεκτικά την παρέα σας γιατί το loot και το ταμείο δεν είναι κοινό. Είναι ο σώζων εαυτόν σωθήτω κι όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε, οπότε να είστε προετοιμασμένοι για όλα!

Τα επίπεδα είναι πολύ όμορφα δένουν εξαιρετικά με την ιστορία και το level design παρουσιάζει τέτοια ποικιλία και πολυπλοκότητα που δεν περιμέναμε ότι θα δούμε σε τέτοιου είδους παιχνίδι. Οι πίστες αν και δείχνουν μικρές, είναι έτσι σχεδιασμένες που ευνοούν την εξερεύνηση αφού χρειάζεται παρατηρητικότητα. Είναι γεμάτες με καλά κρυμμένα μυστικά, δωμάτια, κατακόμβες και κρυφές διαδρομές, εξασφαλίζοντας ότι δεν θα βρείτε τα πάντα με ένα playthrough. Οι χάρτες είναι γεμάτοι με παγίδες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν προς όφελός σας και να σας κάνουν τη ζωή ευκολότερη -αν φυσικά δεν πεθάνετε πρώτοι.

Μπορείτε να πυροβολήσετε φανάρια με φωτιές που θα πέσουν πάνω στους εχθρούς, να ενεργοποιήσετε καρφιά, στριφογυριστές λεπίδες που πετάγονται απ’ το πάτωμα και γιγαντιαία τσεκούρια που βγαίνουν απ’ τους τοίχους. Ωστόσο, καλό θα ήταν να προσέχετε και τους συμπαίκτες σας καθώς το κάνετε γιατί μπορεί η ενεργοποίηση να αποβεί μοιραία γι’ αυτούς αν είναι κοντά και να ακούσετε τον εξάψαλμο. Βέβαια μπορεί να το κάνετε «κατά λάθος» και να τρέξετε να μαζέψετε το loot τους, πριν τους κάνετε revive από κάποια σαρκοφάγο που υπάρχει εκεί κοντά και μεταφέρονται όταν πεθαίνουν, αλλά δεν τ’ ακούσατε από μένα αυτό!

Αν και στην αρχή οι εχθροί είναι απλοί και εύκολοι, αργότερα όσο προχωράτε στο παιχνίδι αυτοί ολοένα θα δυσκολεύουν και… θα μεγαλώνουν! Θα συναντήσετε απλές μούμιες, μούμιες πιο ισχυρές που χρησιμοποιούν τα σάβανά τους σαν καρφιά, μούμιες με ακόντια, σπαθιά και πανοπλίες που θα πρέπει να τις σπάσετε πριν τους κάνετε ζημιά, αλλά και διάφορα ακόμα τερατόμορφα μυθικά πλάσματα, όπως Μινώταυρους αλλά και τεράστιους σαν κολοσσούς φύλακες, που ο καθένας απαιτεί διαφορετική προσέγγιση στη μάχη. Στο τέλος φυσικά της κάθε πίστας θα αντιμετωπίζετε και το ανάλογο boss. Η μάχη μαζί τους είναι απολαυστικότατη και μου άρεσε που το παιχνίδι ομοίως όπως στους γρίφους, δεν παρέχει ούτε στις μάχες βοήθεια στον παίκτη.

Εκτός από το campaign συναντάμε και δυο extra modes, το Horde και το Score Attack. Στο μεν Horde έχουμε διαθέσιμες 5 πίστες, όπου αντιμετωπίζουμε σε 6 γύρους, 11 κύματα από ορδές εχθρών. Εδώ φυσικά απουσιάζουν οι γρίφοι αλλά δίνουν το παρόν οι περιβαλλοντολογικές παγίδες. Το ίδιο συμβαίνει και στο Score Attack mode που στην ουσία είναι ένας συνδυασμός time attack και επίτευξη υψηλού σκορ. Τα όπλα που αγοράζουμε ή τα χρήματα που κερδίζουμε είναι αποκλειστικά στο κάθε ένα mode και δεν προστίθενται στο inventory ή στο ποσό των χρημάτων του campaign.

Αν εξαιρέσουμε το λίγο ατσούμπαλο animation που με πήγε κάποιες δεκαετίες πίσω, την αδυναμία στόχευσης όταν ο εχθρός βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και την εκνευριστική ορισμένες φορές κάμερα όταν ο συμπαίκτης έρχεται κοντά και βλέπεις τη πλάτη του αντί του στόχου, το παιχνίδι δεν έχει κάποια τεχνικά θέματα. Αυτά τα λίγα είναι πραγματικά πταίσματα μπροστά στη ξέφρενη δράση και τη διασκέδαση που προσφέρει. Τα γραφικά είναι όμορφα αλλά ακόμα και με την HDR υποστήριξη δεν εντυπωσιάζουν. Δένουν με την comic προσέγγιση που θέλουν να του αποδώσουν αλλά μέχρι εκεί. Καλά τώρα τα γραφικά μεταξύ μας είναι το τελευταίο πράγμα που θα σας απασχολήσει σε αυτό το παιχνίδι με τη δράση και το χαμό που συμβαίνει στην οθόνη. Ο ήχος είναι αρκετά προσεγμένος, με τα μουσικά κομμάτια από Αφρικανικά όργανα να ταιριάζουν γάντι και να αλλάζουν ανάλογα με τη δράση στην οθόνη. Ομοίως τα ηχητικά εφέ, η πομπώδης φωνή του εκφωνητή και τα voice overs είναι πραγματικά φανταστικά και αστεία όσο πρέπει.