Destiny 2 Review

Υπάρχουν πολλά studio στο χώρο που φτιάχνουν καλά παιχνίδια. Υπάρχουν ακόμα λιγότερα που φτιάχνουν επικά παιχνίδια. Και υπάρχουν ελάχιστα που ταρακουνούν τη βιομηχανία. Η Bungie είναι ένα από αυτά. Μέχρι το 2001 πριν κυκλοφορήσει το Halo: Combat Evolved, τα παιχνίδια πρώτου προσώπου στις κονσόλες δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή και αρκετός κόσμος πίστευε –κυρίως λόγω χειρισμού- πως είναι ιδανικότερο να παίζονται σε PC. Η Bungie μαζί με τη βοήθεια μιας διψασμένης Microsoft που ήθελε ένα system seller παιχνίδι στα πρώτα της βήματα στο χώρο, δεν κατάφερε απλά να τους διαψεύσει και να ικανοποιήσει τους χρηματοδότες της, αλλά να φέρει την επανάσταση και να επαναπροσδιορίσει τα first-person shooters γενικότερα, θέτοντας νέα standard που άλλοι στο μέλλον θα ακολουθούσαν. Δημιούργησε ένα παιχνίδι με ενδιαφέροντες και πιο «ανθρώπινους» χαρακτήρες απ’ ότι είχαμε συνηθίσει, πλούσιο lore, βαθύ σενάριο, επικό soundtrack, εθιστικό gunplay και μια πρωτοποριακή και μέχρι τις μέρες αξεπέραστη A.I. Επιπλέον ήταν η πρώτη που έφερε επιτυχημένα με το Halo 2 το multiplayer στις κονσόλες.

Αυτό, όμως, που έκανε την Bungie πραγματικά ξεχωριστή ήταν ότι τα παιχνίδια της μπορούσαν να παιχτούν από όλους. Και απ’ αυτούς που έψαχναν ένα βαθύ και δυνατό σενάριο και απ’ αυτούς που απλά ήθελαν ένα καλό shooter να περάσουν την ώρα τους, αλλά και απ’ αυτούς που ήθελαν μια πλούσια online multiplayer εμπειρία. Το τρίπτυχο αυτό είναι κάτι που αρκετές εταιρίες προσπάθησαν, αλλά καμία δεν το πέτυχε στο βαθμό που το πέτυχε η Bungie με τα Halo. Το studio αποτελούνταν από ανθρώπους που ήταν οραματιστές, ήθελαν να προσφέρουν στον κόσμο κάτι το πρωτοποριακό, που θα έγραφε ιστορία. Το έβλεπες στις συνεντεύξεις τους, το ένιωθες στο παιχνίδι όταν έπαιζες, το αισθανόσουν στην αγάπη του κόσμου.

Το Destiny όταν κυκλοφόρησε το 2014 φαινόταν τρομερά υποσχόμενο και έκανε τη φαντασία μας να καλπάζει. Προφανώς και η Bungie δεν είχε σκοπό να παραδώσει ένα ακόμα κλώνο του Halo, άλλωστε οι εποχές είχαν αλλάξει και η προτίμηση του κόσμου στο multiplayer ώθησε το studio να δημιουργήσει ξανά κάτι -όπως τουλάχιστον το είχαν στο μυαλό τους- πρωτοποριακό. Ως ένα σημείο το κατάφερε. Παράλληλα όμως κατάφερε να απογοητεύσει ένα αρκετά σεβαστό ποσοστό των gamers που την αγαπούσαν. Η Activision έριξε στο Destiny μισό δις δολάρια κάνοντάς το πιο ακριβοπληρωμένο βιντεοπαιχνίδι όλων των εποχών! Εύλογα το hype είχε χτυπήσει ταβάνι. Τα ενθουσιώδη trailer των δημιουργών, η πολυδάπανη παραγωγή, η εντυπωσιακή beta, η υπόσχεση για ένα πλούσιο σενάριο και φυσικά μόνο και μόνο ότι ήταν ένα νέο IP από τον θρύλο που ακούει στο όνομα Bungie, έφτανε για να δημιουργήσει προσδοκίες που δυστυχώς έμειναν ανεκπλήρωτες. Στο Destiny όχι απλά δεν υπήρχε σενάριο αλλά ο παίκτης δεν γνώριζε καν τον λόγο για τον οποίο παίζει.

Δεν υπήρχε αρχή, μέση και τέλος. Θα είχε πραγματικά ενδιαφέρων αν το σενάριο ήταν εσκεμμένα ασαφές, ούτως ώστε να κάνει τους παίκτες να σκεφτούν μόνοι τους και να εξερευνήσουν. Κάτι τέτοιο όμως δεν ίσχυσε ποτέ, καθώς ο παίκτης όσο και να έπαιζε δε θα γνώριζε ποτέ ούτε ποιός είναι, ούτε το τι συνέβη, ούτε ποιοι είναι οι εχθροί που μάχεται. Ακόμη και στους υποτυπώδεις διαλόγους που υπήρχαν δεν εξηγείται απολύτως τίποτα, παρά αφήνεται αόριστα –μιας και ποτέ δεν είναι η κατάλληλη ώρα- ότι κάποια στιγμή στο μέλλον όλα θα αποσαφηνιστούν. Ο παίκτης έπαιζε με εντελώς αδιάφορους και ρηχούς χαρακτήρες όπου μετά το lvl 20 και τελειώνοντας την κύρια «ιστορία» ανακάλυπτε πως δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει παρά μόνο να επαναλάβει σε μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας ακριβώς τις ίδιες πίστες, με τους ακριβώς ίδιους εχθρούς που κάνουν respawn στα ακριβώς ίδια σημεία, ενώ το reward σύστημα δεν ήταν σε καμιά περίπτωση ικανό να κρατήσει τους παίκτες σε ένα παιχνίδι χωρίς προφανή σκοπό και κίνητρα. Όλα αυτά βέβαια όσο αφορούν τη vanilla έκδοση, γιατί το παιχνίδι μετά το feedback και τα expansions που βγήκαν αργότερα μεταμορφώθηκε. Μπορεί ως προς το story παρά τις αργοπορημένες προσπάθειες που ξεκίνησαν στο «The Taken King» να παρέμεινε ρηχό, όμως σε όλα τα υπόλοιπα βελτιώθηκε και έκανε τον κόσμο να επιστρέψει κατά κόρων στους servers της.

Σίγουρα θα σκέφτεσαι τι μπορεί να μου προσφέρει ένα Destiny 2; Να σου πω την αλήθεια το ίδιο σκεφτόμουν κι’ εγώ. Με ποιο τρόπο μπορεί να προσελκύσει νέους παίκτες και τι κίνητρο θα δώσει στους παλιούς που έχουν κάνει τα πάντα στο πρώτο να επιστρέψουν πίσω. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ναι είναι αλήθεια! Το Destiny 2 διαθέτει πλέον σενάριο και μάλιστα δομημένο! Το παιχνίδι ξεκινά με μια επίθεση στο κέντρο συγκέντρωσης των Guardians γνωστό ως «Tower» όπου ο commander της φυλής των Cabal Dominus Ghaul , μαζί με τις στρατιές των Red Legion εισβάλει, με στόχο να πάρει το Light του μυστήριου Traveler, το οποίο αποτελεί την πηγή της δύναμης των Guardians. Γνωρίζοντας πως ο Traveler «επιλέγει» που θα δώσει αυτή τη δύναμη, προσκολλά πάνω του μια τεράστια μηχανική συσκευή προκειμένου να το αποστραγγίξει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι Guardian να μείνουν ανίσχυροι, χωρίς τα Ghosts τους να έχουν τη δυνατότητα να τους επαναφέρουν στη ζωή. Ο Guardian που ελέγχουμε όμως βρίσκει τρόπο, κι’ έτσι ξεκινά ένα δεκάωρο περίπου ταξίδι με πρόλογο, κορύφωση και κλείσιμο όπου μπορείτε να παίξετε μόνοι σας ή co-op με δυο ακόμα φίλους σας. Βέβαια όσοι πιστεύετε ότι θα δείτε κάποιο σενάριο επιπέδου Halo, λυπάμαι που το λέω αλλά δεν θα το δείτε. Περισσότερο μοιάζει να το έγραψαν για να κλείσουν τα στόματα και να υπάρχει κάποιος λόγος γι’ αυτά που κάνουμε.

Ωστόσο η ιστορία του δεν είναι κακή και σίγουρα είναι καλύτερη από άλλα shooting παιχνίδια. Θεωρώ όμως πως αυτό έγινε λίγο αργά. Ναι μεν οι παίκτες θα έχουν κάποιο στόχο για να πολεμήσουν και να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, όμως το lore του δεν θα γίνει κατανοητό ούτε απ’ τους βετεράνους ούτε πολύ περισσότερο απ’ τους νέους. Είχα την αίσθηση ότι περισσότερο αφηγείται ένα συμβάν παρά την συνέχιση μιας ούτως ή άλλως ανύπαρκτης ιστορίας. Είναι για να καταλάβεις σαν να παίζεις το Halo: ODST χωρίς να γνωρίζεις το γενικό lore των υπόλοιπων Halo. Έχει την επική μουσική, το επικό περιβάλλον, τις επικές μάχες, βλέπεις μια ενδιαφέρουσα ιστορία να εξελίσσεται αλλά δε ξέρεις ούτε από πού προέρχεται, ούτε  που πάει, ούτε ποιοι είναι όλοι αυτοί οι χαρακτήρες και φυλές που περνούν από μπροστά σου. Ωστόσο είναι τόσο υπέροχο όλο το υπόλοιπο κομμάτι που ακόμα κι έτσι κάτι σε τραβάει να το φτάσεις μέχρι τέλους. Το σημαντικότερο στοιχείο αυτού του «κάτι» είναι το gameplay.

Στη διάθεσή μας έχουμε ξανά τις ίδιες τρεις κλάσεις Guardians να επιλέξουμε, τον Titan, τον Hunter και τον Warlock. Μπορούμε να φτιάξουμε απ’ την αρχή παίκτη ή να εισάγουμε αυτόματα τον χαρακτήρα μας από το πρώτο Destiny, χωρίς όμως τον εξοπλισμό ή το level του. Τα πάντα ξεκινούν για όλους απ’ την αρχή. Αυτή τη φορά σε σχέση με τη vanilla έκδοση του πρώτου, οι Guardians διαθέτουν τρεις subclasses, με περισσότερες ωστόσο επιλογές, παραμετροποιήσεις, class abilities και movements. Τα subclasses είναι στην ουσία τα skill trees που βασίζονται σε elemental super δυνάμεις (Void, Solar, Arc) διαφορετικές για τον κάθε χαρακτήρα, αλλά και διαφορετικές ιδιότητες –και skill tree- η κάθε μια subclass ξεχωριστά. Μπορεί με τη πρώτη ματιά μερικές από αυτές να φαίνονται ίδιες, όμως οι παλιοί παίκτες θα εντοπίσουν αμέσως τις διαφορές στο gameplay. Ωστόσο κάποιες άλλες άλλαξαν με νέες αρκετά πιο εντυπωσιακές και απολαυστικές προς την εκτέλεσή τους. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει ποικιλία και ελευθερία ώστε ο παίκτης να ανακαλύψει και να υιοθετήσει τον δικό του τρόπο παιχνιδιού που θα βοηθήσει τόσο τον ίδιο στις μάχες, όσο και τους συμπαίκτες του.

Το level cap φτάνει στο 20 και το Power (πρώην Light) στο 350. Ο εύκολος τρόπος για να φτάσουμε στο lvl 20 είναι το campaign αλλά κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει παίζοντας μόνο Public Events. Βέβαια το να παραλείψει κάποιος το campaign δεν έχει κανένα νόημα γιατί εκτός ότι είναι απολαυστικό, το παιχνίδι ουσιαστικά ξεκινά μετά. Το level παραμένει στο 20 και συνεχίζει να ανεβαίνει το Power, το οποίο απαιτείται για να παίξουμε κάποιες αποστολές ώστε να ανταπεξέλθουμε στο Nightfall και στα Strikes. Γι’ αυτούς που δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το Destiny, η δομή του παιχνιδιού έχει ως εξής. Ξεκινάμε με το Campaign για να φτάσουμε στο level 20 το οποίο είναι το όριο. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα παιχνίδια, το συγκεκριμένο δεν τελειώνει εδώ, αντιθέτως ξεκινά. Το Power το οποίο χρειάζεται για να μπορέσουμε να πάρουμε μέρος σε διάφορες αποστολές, είναι στην ουσία η δυσκολία που απαιτείται. Το πόσο ανθεκτικός και δυνατός είναι ο χαρακτήρας μας για να ανταπεξέλθει. Αυτό ανεβαίνει με τον εξοπλισμό μας και τις στολές μας. Όσο καλύτερα βρίσκουμε και φοράμε πάνω μας τόσο το Power μας ανεβαίνει.

Υπάρχουν 4 κατηγορίες από αυτά. Τα common, τα rare, τα legendary και τα exotic. Τον εξοπλισμό μας τον βρίσκουμε είτε από το loot, είτε φέρνοντας εις πέρας αποστολές, είτε αγοράζοντας με glimmer (το νόμισμα του παιχνιδιού) από τους vendors. Μπροστά μας έχουμε ένα χάρτη στον οποίο μπορούμε να επισκεφτούμε οποιαδήποτε περιοχή (αφού έχει ξεκλειδωθεί) και να συμμετέχουμε αρχικά στα Public Events παράλληλα με το campaign. Τα Public Events τρέχουν ζωντανά σε όλους τους χάρτες και μπορούμε να πάρουμε μέρος με το πάτημα ενός κουμπιού χάρη στα νέα πολύ ευπρόσδεκτα quick travel spots. Εκεί που παλιά έπρεπε να ψάχνουμε γύρω-γύρω την περιοχή για να εντοπίσουμε που συμβαίνει ένα Public Event, τώρα βλέπουμε στο χάρτη σε πόση ώρα θα γίνει και που κι απλά κάνουμε jump in. Αφού τελειώσουμε το campaign, ξεκλειδώνουν νέες περιοχές και αποστολές σε όλα τα πλάτη του χάρτη. Εδώ εντοπίζονται αξιοπρόσεκτες διαφορές σε σχέση με το πρώτο Destiny. Πρώτα απ’ όλα στη διάθεσή μας έχουμε 4 πλανήτες να εξερευνήσουμε τουλάχιστον για αρχή, γιατί αναμενόμενα με την άφιξη των επερχόμενων DLCs θα προστεθούν κι’ άλλοι.

Έτσι στο χάρτη θα δούμε διαφορετικές περιοχές στη Γη, θα ταξιδέψουμε στα φεγγάρια του Κρόνου και του Δία αλλά και σε ένα μυστήριο πλανήτη με ακανόνιστη τροχιά που έχει κατακλειστεί από τους συνθετικούς Vex για άγνωστους λόγους. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του το Destiny 2 σφύζει από ζωή. Εκεί δηλαδή που άλλοτε διανύαμε τεράστιες αποστάσεις χωρίς να συμβαίνει τίποτα, τώρα κάθε γωνιά σε κάθε περιοχή είναι γεμάτη από εχθρούς και παίκτες που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούμε να κάνουμε join στη μάχη τους ή να τους προσπεράσουμε και να εξερευνήσουμε τους τεράστιους χάρτες, που κρύβουν κρυφές περιοχές και  μυστικά που ανταμείβουν με πλουσιοπάροχα loot. Εκτός απ’ το κεντρικό Hub σε κάθε πλανήτη υπάρχει ένας vendor ο οποίος εκτός των πραγμάτων που πουλάει μας δίνει quests σε διάφορες περιοχές του χάρτη, που αν τις βγάλουμε εις πέρας ανεβάζουμε το reputation του με τα tokens που κερδίζουμε. Κάθε φορά που ανεβαίνει το reputation του μας ανταμείβει με διάφορα καλούδια κι όταν αυτό αλλάξει level μας δίνει ολοένα και καλύτερα πράγματα.

Τα tokens αυτά είναι διαφορετικά για κάθε vendor και εντοπίζονται στον ίδιο πλανήτη με αυτόν είτε στα quest που μας δίνει, είτε σε σεντούκια που βρίσκονται διάσπαρτα στο χάρτη της περιοχής, είτε στα Public Events ή σε συγκεκριμένους εχθρούς που εμφανίζονται σε διάφορα σημεία και θα τους καταλάβετε από την κίτρινη μπάρα πάνω απ’ το κεφάλι τους. Επιπλέον υπάρχουν και τα Adventures που δίνουν gear ή upgrade points για την αναβάθμιση των δυνάμεών μας. Τα bounties που παίρναμε στο πρώτο από τον πίνακα του Tower ή από διάφορους NPCs τώρα εμφανίζονται στα δεξιά της οθόνης με τη μορφή Challenges, κάθε φορά που πατάμε το πόδι μας στον κάθε πλανήτη, χωρίς να χρειάζεται να πάμε κάπου συγκεκριμένα για να ενεργοποιηθούν. Επίσης τα Milestones, οι ημερήσιες και εβδομαδιαίες δηλαδή αποστολές που κι αυτές μας ανταμείβουν πλουσιοπάροχα, πλέον φαίνονται με το πάτημα ενός κουμπιού. Γενικά τα menu είναι πολύ πιο user friendly στο Destiny 2. Στην ουσία ότι έχουμε κάνει στο campaign και στις γύρω αποστολές έγιναν για να μπορέσουμε να πάρουμε μέρος στα απαιτητικά Strikes (αποστολές 3 ατόμων σε περιοχές εκτός του story mode) και στα δύσκολα Nightfall που τώρα έγιναν ακόμα δυσκολότερα.

Τα Nightfall έγιναν ένα είδος time attack όπου έχουμε μόλις 11’ για να τελειώσουμε την αποστολή. Για κάθε kill σε απλό εχθρό που κάνουμε επιβραδύνουμε το χρόνο κατά 2’’ και 7’’ σε πιο δυνατούς. Αν δε τα καταφέρουμε μέσα σε αυτό το χρόνο τότε ξεκινάμε απ’ την αρχή! Επιπλέον κάθε boss έχει διαφορετικό elemental damage κι αν κανείς απ’ την ομάδα δεν έχει το ανάλογο όπλο, τότε όλα πάνε στράφι. Σίγουρα το να μπει κάποιος σε αυτό το mode απαιτεί καλή συνεργασία. Πρέπει δηλαδή να κάτσει η ομάδα και να καταστρώσει τη στρατηγική που θα ακολουθήσει και πως θα εξοπλιστεί. Το Nightfall είναι το πιο απαιτητικό κομμάτι του παιχνιδιού το οποίο σε προετοιμάζει για το επερχόμενο Raid, όπως σε προετοίμασαν τα Strikes για το Nightfall και όπως πριν από αυτά το campaign και οι αποστολές.

 Έχοντας τελειώσει με το story ανακάλυψα ότι δυστυχώς δεν μπορούμε όπως παλιά να επαναλάβουμε όποια αποστολή θέλουμε από αυτό, παρά μόνο με τη μορφή των Meditations. Τα Meditations είναι δυσκολότερες εκδοχές των αποστολών του campaign, με καλύτερο φυσικά reward, αλλά μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε μόνο 3 κάθε βδομάδα. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής με τόσες ασχολίες τριγύρω δε με πείραξε σχεδόν καθόλου. Η σημαντικότερη διαφορά με το 1 δεν είναι μόνο στην πληθώρα των αποστολών που κρατούν απασχολημένο τον παίκτη αλλά και το loot το οποίο του δίνει το κίνητρο να παίζει. Κάτι που ομολογουμένως έλλειπε. Τα πράγματα που θα μαζεύετε είναι τόσα πολλά που πραγματικά δε θα ξέρετε τι να κρατήσετε και τι να αφήσετε. Βέβαια υπάρχει και επιλογή dismantle  όπου σπάμε ότι δε μας κάνει, παίρνοντας τα materials του για να τα χρησιμοποιήσουμε αλλού, αλλά και το infuse όπου αν βρούμε ένα καλύτερο όπλο ή στολή το σπάμε και μεταφέρουμε τη δύναμή του στο gear της αρεσκείας μας.

Υπάρχουν αλλαγές και στις κατηγορίες των όπλων. Εκεί που είχαμε τα Primary, Secondary και Heavy τώρα άλλαξαν σε Kinetic, Energy και Power weapons. Κατηγοριοποιήθηκαν δηλαδή σε μη elemental, elemental και δυναμικά. Επιπλέον κάποια όπλα όπως το shotgun, το sniper και το fusion που ήταν secondary, μεταφέρθηκαν στα Power weapons. Αυτό σαν αποτέλεσμα έχει να δυσκολέψει το gameplay  -κάτι που γίνεται εμφανές στα πιο απαιτητικά επίπεδα-, γιατί οι σφαίρες για τη συγκεκριμένη κατηγορία δεν γίνονται drop με τη ίδια συχνότητα όπως στις άλλες δυο. Και πριν περάσουμε στα περιβόητα mods για τα οποία έχουν ακουστεί πολλά, να αναφέρω πως τα shaders, τα χρώματα δηλαδή που βάφουμε τον εξοπλισμό μας είναι πλέον (όπως και τα mods) μιας χρήσης και εκτός απ’ τις στολές μας, τώρα μπορούμε να βάψουμε και τα όπλα. Τα shaders και τα mods τα βρίσκουμε είτε από drops, είτε ανταλλάσοντας Bright Engrams, είτε τα αγοράζουμε με microtransactions. Κάθε mod καταλαμβάνει ένα slot σε κάθε gear. Αυτό ισοδυναμεί με μόνο μια μονάδα πάνω στην κινητικότητα , την ανθεκτικότητα την κίνηση καθώς και το να γεμίζουν γρηγορότερα οι δυνάμεις, τα grenades ή τα όπλα μας.

Ναι τα mods αυτά επηρεάζουν την απόδοσή μας στο gameplay αλλά όχι στο βαθμό που φαντάζεστε. Το pay to win δεν υφίσταται γιατί κανένας δε θα πάρει πληρώνοντας καλύτερο εξοπλισμό από κάποιον άλλον που παίζει κανονικά. Άλλωστε μόνο του το παιχνίδι δίνει τόσα mods και shaders με το τσουβάλι που πραγματικά σε κάνει να απορείς γιατί υπάρχουν τα microtransactios. Να πεις ότι θα επέλεγες τι θα αγοράσεις; Αφού όλα είναι random, δε ξέρεις τι θα σου δώσει. Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι αφορούν τους παίκτες που δεν είναι διατεθειμένοι να παίξουν  το παιχνίδι και δε θέλουν να «κουραστούν». Τότε όμως εύλογα δημιουργείται το ερώτημα ποιος ο λόγος να αγοράσει εξ αρχής κάποιος το Destiny 2.Όσο αφορά το Crucible, το ανταγωνιστικό (PVP) μέρος του παιχνιδιού, χωρίζεται σε δυο μέρη στο Qickplay και στο Competitive, όπου όλα αυτή τη φορά αφορούν αγώνες 4V4 οι οποίοι είναι random. Ο παίκτης δεν έχει τη δυνατότητα να επιλέξει σε πιο mode θέλει να παίξει. Τη βρίσκω λίγο άκυρη αυτή την απόφαση και με έκανε να το σκέφτομαι κάθε φορά που πήγαινα να παίξω στο Crucible.  Τα διαθέσιμα modes αποτελούνται από 3 παλιά και 2 καινούργια. Έτσι κοντά μας επιστρέφουν τα Supremacy (κάτι ανάλογο με το Kill Confirmed του Call Of Duty), το Control που έχει να κάνει με τη διατήρηση ζωνών και το Clash που είναι το κλασσικό Team Deathmatch. Στα νέα περιλαμβάνεται το Survival όπου η κάθε ομάδα έχει συνολικά 8 ζωές.

Σκοπός εδώ είναι τα 4 μέλη της μιας ομάδας να σκοτώσουν αυτά της αντίπαλης μέσα σε αυτό το όριο. Αν τα μέλη της μιας καταναλώσουν και τις 8 ζωές τότε το respawn απενεργοποιείται μέχρι να μη μείνει κανένας και να κερδίσει εκείνη που έχει έστω και ένα μέλος ζωντανό. Αυτό το mode είναι ο φόβος και ο τρόμος του βετεράνου, διότι αν ένας παίκτης δεν είναι τόσο έμπειρος και χαλάσει όλες τις ζωές της ομάδας, οι υπόλοιποι μένουν εκτεθειμένοι. Οπότε αν δεν έχετε μεγάλη εμπειρία να είστε έτοιμοι να κλείσετε τα ακουστικά σας! Το δεύτερο καινούργιο mode είναι το Countdown το οποίο μοιάζει με το Search and Destroy του COD. Εδώ οι παίκτες της μιας ομάδας προσπαθούν να φυτέψουν μια βόμβα στη βάση της άλλης ομάδας και να την προστατέψουν μέχρι να εκραγεί, σκοτώνοντας όποιον πάει να την αφοπλίσει. Τα rewards στο crucible είναι ομοίως πλουσιοπάροχα (ειδικά στις νίκες) και παρόλο που με εκνεύριζε η έλλειψη επιλογής να παίξω όποιο mode θέλω, η ανταμοιβή με έκανε να επιστρέφω ξανά και ξανά.

Οι Unboxholics διέθεταν clan από το πρώτο Destiny, αλλά στην ουσία ο ρόλος του clan ήταν απλά διακοσμητικός στο banner. Τα πράγματα όμως άλλαξαν! Τώρα υπάρχουν ειδικές αποστολές για τις clans τόσο ομαδικές όσο και ατομικές. Τα μέλη παίζοντας Strikes, Nightfall, Raid ή κάνοντας Activities συνεισφέρουν XP ώστε να ανέβει level το Clan. Κάθε φορά που ανεβάζει level η clan, μας δίνει ένα perk που διαρκεί μέχρι να πάει στο επόμενο. Αν επιτευχθεί ο εβδομαδιαίος στόχος στο 100%, τότε όλα τα μέλη της είτε συνεισέφεραν περισσότερο είτε λιγότερο, κερδίσουν rewards ή engrams επιπέδου Legendary και πάνω. Οπότε μη κάθεστε καθόλου! Ακολουθήστε αυτό το link κι ελάτε να πάμε το clan των Unboxholics ψηλά κερδίζοντας παράλληλα πλούσια rewards!

Οι τοποθεσίες του παιχνιδιού είναι εξίσου πανέμορφες με το πρώτο. Οι κόσμοι του είναι ασφυκτικά γεμάτοι, έχουν ο καθένας τη δική του ταυτότητα που ξεχωρίζει από τη βλάστηση, τη ποικιλομορφία, τα μυστικά και τους εχθρούς του. Είμαι σίγουρος ότι θα σταματήσετε αρκετές φορές για να χαζέψετε και να τραβήξετε screenshots το περιβάλλον γύρω σας. Η μουσική είναι επίσης επικών προδιαγραφών κι’ αυτή τη φορά ταιριάζει περισσότερο με τα τεκταινόμενα που διαδραματίζονται μπροστά σας.