Uncharted: The Nathan Drake Collection Review

Τελικά είμαστε ή όχι υπέρ των remasters; Ρωτάω κάτι τέτοιο γιατί συνειδητοποιώ πως τελικά πίσω από το δίλημμα για το αν θα αποδεχθούμε ή θα απορρίψουμε μία HD επανακυκλοφορία, κρύβονται αρκετοί ακόμη παράγοντες. Προσωπικά, είμαι -στις περισσότερες περιπτώσεις- ενάντια στα remasters. Θεωρώ ότι το μέσο πρέπει να εξελίσσεται και να προχωράει. Δε γίνεται να περιμένει τους «αργούς», που δεν πρόλαβαν να παίξουν τα καλά παιχνίδια του παρελθόντος. Ας αποκτήσουμε αντανακλαστικά ως κοινό και ας μάθουμε να εκτιμούμε τα καλά παιχνίδια στην ώρα τους. Τα περί ηλικιών, ότι δηλαδή κάποιοι ήταν μικροί όταν κυκλοφόρησαν, δεν είναι η καλύτερη δυνατή απάντηση σε ένα τέτοιο επιχείρημα. Με αυτή τη λογική, όλα τα καλά παιχνίδια θα πρέπει να κυκλοφορούν ξανά για κάθε γενιά. Τέλος πάντων, δε θα βγάλω όλη μου τη χολή για τα remasters, γιατί ακόμη κι εγώ, έχω βρει μερικές περιπτώσεις που πραγματικά άξιζαν την δεύτερη ευκαιρία.

Το κείμενο αυτό αφορά το «φαινόμενο» Uncharted, το οποίο λίγο πριν την έλευση του τέταρτου επίσημου κεφαλαίου (το παιχνίδι του PS Vita το έχουμε, ήδη, ξεχάσει), θα μας απασχολήσει ξανά στο PlayStation 4. Λέω «φαινόμενο», κυρίως γιατί οι τίτλοι της Naughty Dog κατάφεραν να γίνουν θεμέλια για τη δημιουργία μιας νεοσύστατης κατηγορίας, αυτά που εγώ αποκαλώ «Uncharted-οειδή» παιχνίδια. Μετά τους Καλιφορνέζους, ακολούθησαν πολλοί, αλλά λίγοι κατάφεραν να αγγίξουν την ποιότητα και την αίσθηση ενός Uncharted. Γι’ αυτό, άλλωστε, θεωρώ πως η Naughty Dog είναι ένα από τα πιο φορμαρισμένα στούντιο που έχουμε στις μέρες μας, με απύθμενο ταλέντο, ατελείωτη όρεξη για δουλειά και σεβασμό στο κοινό που την ακολουθεί. Βέβαια, την αγάπησα πολύ περισσότερο με το The Last of Us, απ’ ότι με τα Uncharted, ωστόσο κάτι τέτοιο δε σημαίνει ότι δε την απόλαυσα με τις περιπέτειες του Nathan Drake.

Με το Uncharted 4: A Thief’s End, λοιπόν, να έχει βάλει πλώρη για την κονσόλα της Sony έχοντας ως προορισμό το 2016, η εταιρία αποφάσισε πως είναι πρέπον, αφενός το κοινό που δεν έχει ασχοληθεί ποτέ στο παρελθόν με τη σειρά, να τη γνωρίσει και αφετέρου όλοι εμείς που τα βιώσαμε στην ώρα τους, να τα ξαναβιώσουμε (αν, φυσικά, θέλουμε). Έτσι έχουμε το Uncharted: The Nathan Drake Collection, μία συλλογή των τριών μεγάλων κεφαλαίων της σειράς και συγκεκριμένα των Uncharted: Drake’s Fortune, Uncharted 2: Among Thieves και Uncharted 3: Drake’s Deception. Κάποιοι γκρίνιαξαν θεωρώντας πως η συλλογή θα ήταν ολοκληρωμένη αν ενσωμάτωνε και το Uncharted: Golden Abyss, του PS Vita, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος να παίξει κάποιος το εν λόγω παιχνίδι. Αλήθεια, κανένας!

Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω πως την Nathan Drake Collection επιμελήθηκε η Bluepoint Games, ένα στούντιο που εδρεύει στο Τέξας των Η.Π.Α. και είναι γνωστό για τις «remaster» ικανότητές του αφού στο παρελθόν -με εξαίρεση το Blast Factor που αποτελεί δικό της δημιούργημα- έχει δουλέψει αποκλειστικά και μόνο σε επανακυκλοφορίες, ports και HD remasters. Είναι το στούντιο που έφερε το God of War Collection στο PS3, το Metal Gear Solid HD Collection στα PS3 και Xbox 360, τo The Ico & Shadow of the Collossus Collection και άλλα. Αναμενόμενη κίνηση από την Sony να δώσει το έργο της μεταφοράς στην Bluepoint, διότι θα ήταν χάσιμο χρόνου και «σκότωμα» πόρων για την Naughty Dog η οποία έχει πέσει με τα μούτρα στο Uncharted 4 -και πολύ καλά κάνει, αν με ρωτήσετε.

Η συλλογή των Uncharted περιλαμβάνει, όπως προανέφερα, τα τρία βασικά παιχνίδια, αλλά μόνο τα single-player campaign τους. Προσωπικά θεωρώ πως τουλάχιστον το multiplayer mode του Uncharted 3, το οποίο παίζεται ακόμη και στις μέρες μας στο PS3, θα έπρεπε να υπάρχει στο πακέτο. Όσον αφορά τα campaigns, εκτός από την προσθήκη ολόφρεσκων Trophies για τους κυνηγούς τους, μην περιμένετε κάποια προσθήκη ή αλλαγή. Υπάρχουν, όμως, νέα modes. Πιο συγκεκριμένα, έχει προστεθεί το Explorer Mode, το οποίο κάνει τις μάχες «παιχνιδάκι» και απευθύνεται στους αρχάριους παίκτες, το Speed Run Mode, που προσθέτει χρονόμετρο και επιτρέπει στους παίκτες να συγκρίνουν τους χρόνους τους και το Brutal Difficulty Mode, το οποίο ξεκλειδώνεται αφότου το παιχνίδι έχει ολοκληρωθεί στο Crushing Difficulty Mode και όπως προκύπτει από την ονομασία του, είναι πραγματικά…βάναυσο. 

Η σημαντικότερη προσθήκη, ωστόσο, είναι το Photo Mode, το οποίο επιτρέπει ανά πάσα στιγμή το πάγωμα του παιχνιδιού και δίνει τον απόλυτο έλεγχο της κάμερας, με σκοπό την απαθανάτιση των πιο εντυπωσιακών φωτογραφιών. Κάτι τέτοιο, δεδομένου των εξαιρετικών sοcial sharing δυνατοτήτων του PS4, ήταν πανέξυπνη κίνηση. Προς έκπληξή μου διαπίστωσα πως η ελληνική γλώσσα είναι παρούσα, οπότε όσοι προμηθευτείτε τη συλλογή από ελληνικά καταστήματα θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε ελληνικά μενού και υπότιτλους και στα τρία παιχνίδια. Αυτό σημαίνει ότι η Sony Hellas, για τα μάτια της The Nathan Drake Collection και μόνο, προς τιμήν της και για να δώσει κάτι πιο ολοκληρωμένο, έκατσε και μετέφρασε ολόκληρο το πρώτο και το δεύτερο παιχνίδι, αφού το τρίτο ήταν ήδη πλήρως εξελληνισμένο. Να μη ξεχάσω να αναφέρω πως όσοι αγοράσουν το The Nathan Drake Collection στον καιρό της κυκλοφορίας του, θα αποκτήσουν κουπόνι για πρόσβαση στην Multiplayer Beta του Uncharted 4, όταν αυτή γίνει διαθέσιμη.

Ως remaster, όμως, αυτό που κυρίως κρίνεται είναι το κατά πόσο σωστά μεταφέρθηκαν τα παιχνίδια στο PS4 και το αν ο developer εκμεταλλεύτηκε την επιπλέον δύναμη του νέου hardware. Το The Nathan Drake Collection «τρέχει» σε 1080p ανάλυση και στα 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο, οπότε τη βασική της υποχρέωση, η Bluepoint την έκανε. Δεν επαναπαύτηκε εκεί, όμως, και τίμησε το remaster παρελθόν της, αφού εκτός από τα τυπικά, το στούντιο έχει προσθέσει καλύτερους φωτισμούς με εμφανή αποτελέσματα στο φωτορεαλισμό, λεπτομερέστερα και πλουσιότερα σε πολύγωνα μοντέλα και αισθητά καλύτερα textures σε ορισμένες επιφάνειες.

Το εντυπωσιακό είναι ότι τα παιχνίδια είναι πράγματι «κρυστάλλινα» στην απεικόνιση, με αποκορύφωμα το Uncharted 3 το οποίο σε 1080p είναι χάρμα οφθαλμών. Μην περιμένετε, όμως, να δείτε «άλλα παιχνίδια» και σε αυτό θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Θα δείτε απλά τα Uncharted, πιο όμορφα, αλλά όχι πλήρως αλλαγμένα.