Fast RMX Review

Η αλήθεια είναι ότι τελευταία, νιώθω σα μικρό παιδί που του κάνουν τα χατίρια, ή για να το θέσω καλύτερα σύμφωνα με την ηλικία μου, σαν ενήλικας, που η βιομηχανία τού κάνει τα χατίρια. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που τον τελευταίο καιρό έχω πιάσει τον εαυτό μου να χαμογελάει μπροστά σε μια οθόνη, μικρή ή μεγάλη. Ξέρεις, είναι αυτό το χαμόγελο που όταν έχεις δει κατά καιρούς πράγματα, δε σου βγαίνει συχνά. Είναι όπως όταν βλέπεις για πολύ καιρό ταινίες τρόμου και μετά από κάποια στιγμή, το να βλέπεις το συγκεκριμένο είδος, είτε κάποια κωμωδία είναι το ίδιο και το αυτό. Αυτό το χαμόγελο είχα, λοιπόν, τα πρώτα κιόλας λεπτά της ενασχόλησής μου με το Fast RMX.

Για να είμαστε ειλικρινής, το Fast RMX δεν εμφανίστηκε από το πουθενά. Στην πραγματικότητα,  αποτελεί μία καλογυαλισμένη έκδοση του Fast Racing Neo, το οποίο είχε κυκλοφορήσει το Δεκέμβριο του 2015 στο Wii U. Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με ένα παιχνίδι αγώνων ταχύτητας σε φουτουριστικό περιβάλλον με οχήματα αντιβαρύτητας. Η συνταγή είναι ίδια όπως στα περισσότερα παιχνίδια του είδους: διαλέγουμε ένα από τα τρία διαθέσιμά κύπελλα, με ένα από τα τρία διαθέσιμα οχήματα, προσπαθώντας να πιάσουμε τη μέγιστή ταχύτητα με σκοπό να βρεθούμε μέσα στις τρεις πρώτες θέσεις, ώστε να ξεκλειδώσουμε νέα οχήματα και νέα πρωταθλήματα.

Όπως προείπα, τα αρχικά διαθέσιμα οχήματα είναι τρία, όπως τρία είναι και τα αρχικά διαθέσιμα πρωταθλήματα, τα οποία με τη σειρά τους, αποτελούνται από τρεις αγώνες. Με την εξέλιξη μας κατά τη διάρκεια του τίτλου, θα ξεκλειδώσουμε συνολικά δέκα πρωταθλήματα, που με μία εύκολη μαθηματική πράξη αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχουν τριάντα διαθέσιμα επίπεδα να ανακαλύψετε, παρέα με δεκαπέντε διαφορετικά οχήματα. Στα θετικά του Fast RMX θα πρέπει να αναφέρουμε τη μεγάλη ποικιλία στα περιβάλλοντα του τίτλου. Θα αγωνιστούμε μέσα σε μεγαλουπόλεις του μέλλοντος, σε μεγάλα τροπικά δάση, σε ανοιχτές πεδιάδες, σε ερήμους δίπλα σε γιγάντια σκουλήκια που θυμίζουν Dune,  μέσα σε μανιασμένες καταιγίδες, σε θαλάσσιες σήραγγες, σε χιονισμένα τοπία και η λίστα συνεχίζεται.

Η Shin’en Multimedia που είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη του τίτλου, δεν έχει κάνει καμία έκπτωση σε ότι αφορά τα περιβάλλοντα του Fast RMX, με τη φαντασία τους να ξετυλίγεται πίσω από κάθε στροφή. Δυστυχώς δε μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τα οχήματα του τίτλου, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν έχει δοθεί η πρέπουσα προσοχή. Η αλήθεια είναι ότι τα αμαξίδια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μας θυμίσουν κατά πολύ, τίτλους από παλαιότερα παιχνίδια όπως τα F-Zero και Wipeout. Προσωπικά, έπιασα τον εαυτό να ανυπομονεί να ξεκλειδώσει το επόμενο κύπελλο, περισσότερο από το να δω πιο θα είναι το επόμενο όχημα που θα πάρω στην κατοχή μου.

Το Fast RMX είναι ένα παιχνίδι αγώνων ταχύτητας που σκοπός μας, όπως και σε όλα τα παιχνίδια του είδους, είναι να φτάσουμε πρώτοι στον τερματισμό, ή έστω μέσα στην πρώτη τριάδα. Αυτό θα το επιτύχουμε μέσα από έναν πολύ απλό τρόπο χρήσης του γνωστού σε όλους μας Speed Boost. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, σε διάσπαρτα σημεία μέσα στο κάθε επίπεδο, υπάρχουν μπλε και πορτοκαλί κομμάτια οδοστρώματα. Το κάθε όχημα που έχουμε στην κατοχή μας εκπέμπει μία λάμψη αντίστοιχου χρώματος την οποία την εναλλάσσουμε με το αντίστοιχο πλήκτρο του controller. Όταν με τη σειρά μας κατευθύνουμε το όχημα μας, το οποίο έχουμε ρυθμίσει το αντίστοιχο χρώμα με το δάπεδο, τότε αποκτάμε το επιθυμητό boost.

Θεωρώ ότι είναι ένας εύκολος μα και συνάμα έξυπνος τρόπος να κρατά τον παίκτη σε εγρήγορση που όμως έχει και τα αρνητικά του. Λόγω της φύσης  και του μεγέθους των joy-cons, έπιασα τον εαυτό μου, αγχωμένο για να συμπέσει το ίδιο χρώμα, στο όχημα και στο δάπεδο, να μη μπορεί να πατήσει το κατάλληλο κουμπί εναλλαγής χρώματος. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, μα όταν το όχημα πιάνει τη μέγιστη ταχύτητα και αντιλαμβάνεσαι ότι μέσα στα επόμενα κλάσματα του δευτερολέπτου θα πρέπει να πατήσεις το κατάλληλο πλήκτρο για να αποκτήσεις την επιτάχυνση, λόγω του μεγέθους των Α, Β, Υ, Χ, δε θα είναι λίγες οι φορές που θα πιέσετε στην τύχη κάποια από τα συγκεκριμένα πλήκτρα ελπίζοντας ότι μέσα σε αυτά, κάποιο ήταν και το σωστό. Θεωρώ ότι για τη μέγιστη απόλαυση του τίτλου, το Pro Controller είναι απαραίτητο, τουλάχιστον για τα άτομα που τα χέρια τους είναι λίγο μεγαλύτερα από το μέσο όρο.

Στον τομέα της απεικόνισης ο τίτλος τα πάει εξαιρετικά. Καλογυαλισμένα οχήματα σε συνδυασμό με την άψογη απεικόνιση σε ότι αφορά τα περιβάλλοντα και τα καιρικά φαινόμενα, με τα καρέ να μένουν σταθερά στα 60 ανά δευτερόλεπτο, ανεξαρτήτου της ταχύτητας, αλλά και των οχημάτων που προβάλλονται στην οθόνη. Η εναλλαγή από το TV Mode στο Handheld Mode, γίνεται απροβλημάτιστα, ωστόσο το μοναδικό παράπτωμα που εντόπισα αφορά μια θολούρα στα περιβάλλοντα, όταν χρησιμοποιούμε την κονσόλα εκτός τηλεόρασης. Φαντάζομαι ότι το συγκεκριμένο θέμα έχει να κάνει με την ανάλυση της οθόνης του Switch, καθώς από τα 1080p στο TV Mode, πέφτουμε στα 720p σε ότι αφορά τη φορητή εκδοχή του τίτλου.

Μπορεί κάποιοι να το θεωρούν πταίσμα, αλλά δε μπορούμε να μην το αναφέρουμε καθώς μετά από μία εναλλαγή στον τρόπο παιχνιδιού, η διαφορά είναι αισθητή και μπορεί εύκολα να χαλάσει τη συνολική εικόνα του τίτλου. Στα ίδια επίπεδα κυμαίνεται και ο ήχος, με την ηλεκτρονική μουσική να παρελαύνει από το αρχικό κιόλας μενού, κάνοντας στον παίκτη να μπει απευθείας στο κλίμα. Τα εύσημα θα πρέπει να δώσουμε στο Multiplayer Mode του τίτλου. Από τους διαθέσιμους τρόπους παιχνιδιού, επιλέγουμε τον διαδικτυακό και σε μερικά δευτερόλεπτα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύο έως και οκτώ παίκτες online. Πραγματικά μου έκανε εντύπωση το πόσο απλή και γρήγορη ήταν η εύρεση παικτών καθώς και το πόσο απροβλημάτιστα κύλησε η όλη διαδικασία, που για την ώρα να ενημερώσουμε ότι προσφέρεται δωρεάν.