The Witch: Οι πραγματικές δίκες μαγισσών που ενέπνευσαν την ταινία!

Αναδρομή σε μία σκοτεινή εποχή για την ανθρωπότητα
05 Σεπτεμβρίου 2022 11:43
The Witch: Οι πραγματικές δίκες μαγισσών που ενέπνευσαν την ταινία!

Ο Robert Eggers ανήκει στη γενιά δημιουργών που παρουσίασαν μία ιδιαίτερη κινηματογραφική γλώσσα στο ταλαιπωρημένο είδος του τρόμου. Μετά από την ασχολία του σε διάφορα πόστα πίσω από τις κάμερες, αλλά και τη δουλειά του σε short films, τον Ιανουάριου του 2015, θα κάνει πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Sundance η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, το The Witch. Σκηνοθετημένη και γραμμένη από τον ίδιο, η προσωπική του δημιουργία με αργό, αλλά σταθερό ρυθμό, κατάφερε να κερδίσει τόσο τους κριτικούς όσο και το κοινό. Οι περισσότεροι θα θυμάστε άλλωστε τις δηλώσεις θαυμασμού του Stephen King, αλλά και τα θετικά σχόλια του επίσημου σατανικού ακτιβιστικού οργανισμού, ονόματι «The Satanic Temple». Η ταινία, αν μη τι άλλο, είχε αποκτήσει ένα αποδοτικό word of mouth.

Αν και προϊόν μυθοπλασίας, το εν λόγω φιλμ δανείστηκε στοιχεία για τη βασική του πλοκή από τα αληθινά γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον 17ο αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, η υπόθεση βασίζεται στην κορύφωση της μαζικής υστερίας στην Αμερικανική κοινωνία το 1692 απέναντι σε ανύπαρκτους εχθρούς. Μεγαλωμένος στο Νιου Χάμσαϊρ των Ηνωμένων Πολιτειών και γοητευμένος από τους μύθους των μαγισσών της περιοχής του, ο Eggers μας διηγείται την ιστορία ενός φτωχού αγρότη, του William και της οικογένειας του, όπου αναγκάζονται να φύγουν από μία αποικία πουριτανών λόγω θρησκευτικής διαμάχης, και να μετακομίσουν σε μία φάρμα δίπλα σε ένα σκοτεινό και αρχαίο δάσος. Εκεί, ενώ οι ίδιοι θεωρούν ότι βρήκαν ένα μέρος ανεπηρέαστο από τον σατανά, τα σπαρτά μαραίνονται, τα ζώα αρρωσταίνουν και μία γενικευμένη κακουχία “χτυπάει” το νέο τους σπίτι.  

Η οικογένεια του William θεωρεί υπεύθυνη την Thomasin, την μεγάλη τους κόρη, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να την κατηγορήσουν ότι χρησιμοποιεί μαγεία κι ότι αυτή είναι ο πραγματικός λόγος που ο Θεός τους καταράστηκε. Την εποχή εκείνη, νεαρά κορίτσια, αλλά και μεγαλύτερες γυναίκες κατηγορούνταν για κάθε συμφορά που συνέβαινε σε μία κοινωνία. Κυνηγοί μαγισσών ταξίδευαν από μέρος σε μέρος και αιχμαλώτιζαν, βασάνιζαν και στο τέλος έκαιγαν τις γυναίκες που θεωρούσαν ότι ασχολούνταν με μαύρη μαγεία. Στις απάνθρωπες αυτές δίκες φυσικά, τα αποδεικτικά στοιχεία ενοχής τους ήταν ανύπαρκτα ενώ η αφορμή για να ξεκινήσει η συγκεκριμένη διαδικασία εναντίον τους συνήθως ήταν παρατραβηγμένη.

Η ταινία του Eggers αντλεί έμπνευση από δύο τέτοιες μεγάλες δίκες που έλαβαν χώρα μεταξύ του 1647 και του 1692 στις περιοχές του Κονέκτικατ και του Σάλεμ αντίστοιχα. Στη μία περίπτωση, η δίκη των μαγισσών του Κονέκτικατ θεωρείται η πρώτη μεγάλης κλίμακας δίκη μαγισσών σε Αμερικανικό έδαφος, ενώ η Alse Young ήταν ο πρώτος άνθρωπος που εκτελέστηκε για μαγεία, όχι μόνο στο Κονέκτικατ, αλλά πιθανότατα και στις υπόλοιπες αμερικανικές αποικίες. Η υστερία των μαγισσών στη συγκεκριμένη περιοχή ξεκίνησε 45 χρόνια πριν τις δίκες στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης, και διήρκεσε τουλάχιστον περισσότερο από μια δεκαετία. Δεν έλαβε ποτέ την ίδια δημοσιότητα όσο οι δίκες μαγείας του Σάλεμ, κυρίως επειδή οι ανώτατοι αξιωματούχοι του Κονέκτικατ κατάφεραν να αποκρύψουν αρκετά στοιχεία από τα θλιβερά αυτά γεγονότα.

Οι πασίγνωστες δίκες μαγισσών του Σάλεμ ξεκίνησαν την άνοιξη του 1692, όταν μια ομάδα νεαρών κοριτσιών του μικρού χωριού κατηγορήθηκε ότι χρησιμοποιούσε πρακτικές μαγείας κι ότι τα σώματα τους είχαν εξουσιαστεί από τον διάβολο. Οι δίκες πραγματοποιήθηκαν από το 1692 έως το 1693 και περισσότερα από 200 άτομα κατηγορήθηκαν για μαγεία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ενώ 30 κρίθηκαν ένοχα. Αυτό που προσπάθησε να επικοινωνήσει ο Eggers μέσα από το έργο του ήταν το παρανοϊκό καθεστώς που βίωναν οι οικογένειες και τα άτομα του περιθωρίου κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης τραγικής περιόδου.

Πέρα από την μαζική υστερία και το κυνήγι μαγισσών τον 17ου αιώνα, ο Eggers δανείστηκε στοιχεία κι από διάφορες παγανιστικές δοξασίες και πεποιθήσεις. Για παράδειγμα, αρκετοί λαοί θεωρούσαν ότι ο σατανάς έπαιρνε τη μορφή του τράγου, εξού κι η παρουσία του Black Philip στην ταινία. Επιπρόσθετα, στην περιοχή της Νέας Αγγλίας, θεωρούσαν του λαγούς πλάσματα μαγικά κι ότι μπορούσαν να επηρεάσουν τους ανθρώπους λειτουργώντας ως υπηρέτες των μαγισσών.