Η σειρά The Witcher του Netflix απ’ τη σκοπιά του gamer

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα τι να περιμένω όταν άκουσα πρώτη φορά ότι το The Witcher πρόκειται να γίνει τηλεοπτική σειρά. Και για να είμαι ειλικρινής, η επιλογή του Netflix να δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Geralt of Rivia στον κινηματογραφικό «Superman» Henry Cavill, δεν μου έκανε και την καλύτερη δυνατή εντύπωση. Και όχι, δεν έχει να κάνει με το υποκριτικό ταλέντου του ηθοποιού, άλλωστε δεν είμαι αρμόδιος για να το κρίνω, αλλά γιατί πολύ απλά η εικόνα του δεν μου ταίριαζε τόσο με αυτή του Geralt που είχα γνωρίσει στα παιχνίδια.

Το The Witcher είναι μια σειρά οκτώ βιβλίων φαντασίας, νουβελών και σύντομων ιστοριών, την οποία έχει επιμεληθεί ο Πολωνός συγγραφέας Andrzej Sapkowski, ξεκινώντας το 1993 με το The Last Wish, μέχρι την πιο πρόσφατη δουλειά του, το Season of Storms του 2013. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Geralt of RIvia, ενός μεταλλαγμένου κυνηγού τεράτων με υπερδυνάμεις, τις οποίες ανέπτυξε ως παιδί μέσω μιας επικίνδυνης τελετής με αυξημένο επίπεδο θνησιμότητας. Οι Witchers όπως ονομάζεται η κάστα που ανήκει, επιλέγει νεαρά ορφανά κυρίως αγόρια, τα οποία αν επιβιώσουν της μύησης, εκπαιδεύονται στην άσκηση μαγείας και στη χρήση όπλων, ζώντας αρκετά χρόνια παραπάνω από έναν κανονικό άνθρωπο. Εξαιτίας ωστόσο της μετάλλαξής τους, δεν είναι τόσο ευπρόσδεκτοι στην ευρύτερη ήπειρο (The Continent), καθώς η μαγεία τους από πολλούς θεωρείται απρόβλεπτη και προκαλεί φόβο. Ουσιαστικά είναι  ένα «αναγκαίο κακό» που θα τους απαλλάξει από το πρόβλημα των τεράτων που μαστίζει την ευρύτερη επικράτεια. Ως εκ τούτου, είναι συνήθως μοναχικοί περιπλανώμενοι που ψάχνουν δουλειά ως μισθοφόροι σε χωριά και πόλεις.

Σε σχέση με τα παιχνίδια, η σειρά The Witcher δεν ακολουθεί την ίδια ιστορία, καθώς τα πονήματα της CD Projekt Red διαδραματίζονται αρκετά χρόνια μετά. Αν το show του Netflix ήταν παιχνίδι ωστόσο, πολύ άνετα θα μπορούσε να ονομαστεί The Witcher: Origins, καθώς επικεντρώνεται στο backstory τριών κύριων χαρακτήρων: του Geralt, της Yennefer και της Ciri. Σαφώς την εμφάνισή τους κάνουν αρκετοί ακόμα γνωστοί χαρακτήρες, όπως ο βάρδος Jaskier (Dandelion), η μάγισσα Triss και ο δρυΐδης-προστάτης της Ciri, Mousesack, όμως τουλάχιστον τα πρώτα αυτά οκτώ επεισόδια του πρώτου κύκλου περιστρέφονται γύρω από τα τρία αυτά πρόσωπα και στο πως το «πεπρωμένο» -μια αρχαία προφητεία που σίγουρα δεν προμηνύει καλά πράγματα- τους φέρνει μαζί στον ίδιο δρόμο.

Μόνο και μόνο από αυτό, προσωπικά το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, μιας και στα παιχνίδια ήδη έχουμε γνωρίσει τους χαρακτήρες αυτούς ως παντοδύναμες ισχυρές προσωπικότητες. Αντιθέτως, στη σειρά βλέπουμε μια Yennefer ως μια εύθραυστη νεαρή μαθητευόμενη μάγισσα του The Lodge με ταπεινή προέλευση, να ανθίζει μέσω ενός φρικτού και επίπονου backstory, ανακαλύπτοντας την ομορφιά, τη δύναμη και τη μακροζωία, ενώ η νεαρή γαλαζοαίματη εγγονή της βασίλισσας Calanthe of Cintra, η Ciri, ξεκινά ένα ταξίδι ανακάλυψης της ταυτότητάς της και του ρόλου που την δένει  με την προφητεία, τη σχέση της με τον Geralt και τη καθοριστική σχέση που θα έχουν οι επιλογές της στη μοίρα και το πεπρωμένο του κόσμου.

Το σόου του Netflix βασίζεται σε διάφορες ιστορίες και νουβέλες, χωρίς ωστόσο να ακολουθεί αυστηρά τη σειρά των βιβλίων. Άλλωστε, ούτε τα βιβλία του Πολωνού συγγραφέα είχαν κυκλοφορήσει με χρονολογική σειρά. Συνεπώς και το σόου το οποίο επιμελήθηκε η τηλεοπτική παραγωγός και σεναριογράφος Lauren Schmidt, έχει επιλέξει να αφηγηθεί τα γεγονότα του lore δένοντάς τα με τον δικό του μοναδικό τρόπο. To Witcher είναι μια σκοτεινή αυθεντική περιπέτεια φαντασίας, με αρκετά στοιχεία τρόμου, έντονης βίας και…αρκετό γυμνό. 

Ο τρόπος ωστόσο με τον οποίο έχουν επιλέξει να δείξουν τα γεγονότα, μπορεί ίσως να προκαλέσει σύγχυση στους θεατές που δεν έχουν καμία -είτε από τα βιβλία, είτε από τα παιχνίδια- γνώση γύρω από το σύμπαν του The Witcher ή έστω να είναι μυημένοι σε αντίστοιχες σειρές φαντασίας. Αυτό συμβαίνει γιατί σε αντίθεση με άλλα show που είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί της υπόθεσης, εδώ όπως παρουσιάζονται τα πράγματα, δεν προσφέρεται μια σαφή σύγκρουση -ειδικά όταν μπλέκονται τόσα πολλά ονόματα και πολιτικές καταστάσεις- με ξεκάθαρο τρόπο ώστε κάποιος που έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το lore να ακολουθήσει την ιστορία, χωρίς να μπερδευτεί. Ακόμα όμως και να έχει επαφή, η συνεχής -τουλάχιστον στα πρώτα επεισόδια- μεταπήδηση στο timeline, θα δυσκολέψει κάποιον που θα το δει χωρίς να είναι συγκεντρωμένος.

Ωστόσο, δεν είναι δυσνόητο. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές ιστορίες και δυο timelines. Στο πρώτο επεισόδιο η ιστορία του Geralt και της Yennifer ξεκινά στο παρελθόν, ενώ της Ciri στο παρόν. Η ιστορία της ως νεαρή, έχει να κάνει με το παρελθόν της οικογένειάς της, ενώ τα backstories του Geralt και της Yennifer αφορούν τόσο την προσωπική τους ιστορία, όσο και τη σχέση τους με την συγκεκριμένη σημαντική οικογένεια και συνεπώς με τη Ciri. Από το έβδομο όμως επεισόδιο και μετά, τα timelines όλων των χαρακτήρων τέμνονται, συμβαδίζοντας πλέον όλα μαζί στο παρόν. Κάποια επίσης γεγονότα έχουν αλλαχθεί σε σχέση με αυτά που περιγράφουν τα βιβλία. Οπότε, αν κάποιος που τα έχει διαβάσει περιμένει να συμβαδίσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η σειρά, προφανώς θα απογοητευτεί. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει σε όλες τις σειρές και ταινίες που βασίζονται σε βιβλία, δεν είναι πρωτόγνωρο. Εδώ μάλιστα γίνεται με τρόπο που όχι απλά δεν ξενίζει, αλλά αντιθέτως μένει τόσο πιστό στο πνεύμα του πρωταρχικού υλικού και στον τρόπο που εξιστορεί τα γεγονότα, που όχι μόνο το κάνει δικό του, αλλά δεν θυμίζει καμία άλλη ιστορία φαντασίας που έχουμε δει κι ας περικλείει μέσα της νάνους και ξωτικά. Και ακριβώς αυτό είναι που προσωπικά θεωρώ σωστό «adaptation».

Σε γενικές γραμμές νομίζω πως έκαναν καλή δουλειά όσον αφορά την αφηγηματική δομή και για να είμαι ειλικρινής, μπορεί ο τρόπος που αφηγείται τα γεγονότα φαινομενικά να τα κάνει λίγο ασύνδετα μεταξύ τους -ειδικά όταν ο Geralt αναλαμβάνει «απλά» να κυνηγήσει τέρατα όπως η Striga- όμως και οι short stories του Sapkowski κάπως έτσι ήταν. Σε σημεία μάλιστα μου θύμισαν αρκετά τα δευτερεύοντα quest του Witcher 3, τα οποία ουσιαστικά μπορεί να μην είχαν άμεση σχέση με την κεντρική πλοκή, όμως ήταν φοβερά διασκεδαστικά όταν τα βίωνες και μάλιστα αρκετά από αυτά έκρυβαν και μια τρομερή ιστορία πίσω τους που δύσκολα την ξεχώριζες από μια βασική. Μου άρεσε πολύ που οι παραγωγοί της σειράς δεν φοβήθηκαν ούτε το αίμα, ούτε τη βία, ούτε το γυμνό, ούτε αναλώθηκαν σε political correct καταστάσεις. Αντιθέτως, παρέδωσαν μια αυθεντικότατη ωμή, βίαια, σκοτεινή και τρομακτική κατά τόπους περιπέτεια, όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα Witcher.

Όσο αφορά τον πρωταγωνιστή Henry Cavill, οφείλω να πω ότι ξεπέρασε κάθε προσδοκία, διαλύοντας ταυτόχρονα οποιαδήποτε αμφιβολία είχα σχετικά με την επιλογή του ρόλου, καθώς ενσαρκώνει τόσο καλά τον Geralt, που νομίζεις πραγματικά ότι είναι κομμένος και ραμμένος πάνω του. Διόλου βέβαια τυχαίο, καθώς ο ίδιος έχει επανειλημμένα δηλώσει πως είναι μεγάλος fan τόσο των βιβλίων όσο και των βιντεοπαιχνιδιών του Witcher, όπως επίσης ότι πρόβαρε αρκετές φορές μόνος του τον ρόλο πριν καν η σειρά γίνει πραγματικότητα. Κάτι άλλωστε που φαίνεται ξεκάθαρα στη σειρά απ' άκρη σ' άκρη. Ακόμα και την φωνή του μόνο να ακούσεις έχοντας κλειστά τα μάτια θα νομίζεις ότι ακούς κανονικά τον Geralt. Ο οποιοσδήποτε έχει παίξει τα παιχνίδια, σίγουρα θα είναι απίθανο να σκεφτεί τον Geralt ως κάτι διαφορετικό από αυτό που θα δει και στη σειρά. Ο τηλεοπτικός Geralt είναι απόλυτα πιστός στον χαρακτήρα που παρουσίασε η CD Projekt RED, τόσο εμφανισιακά όσο και ουσιαστικά. Από το βλέμμα, τον τόνο της φωνής του, τον τρόπο που κινείται, το πώς συμπεριφέρεται και τις αντιδράσεις του. Αποτυπώνει άψογα τον χαρακτήρα του μοναχικού μαχητή, ο οποίος ενώ δεν τα πάει καλά με τους ανθρώπους, κατά βάθος είναι ένας χαρακτήρας που θέλει να κάνει το σωστό και δεν διστάζει να στραφεί ενάντια στα πραγματικά τέρατα, που πολλές φορές (όπως έχουμε δει και στα παιχνίδια) είναι εκείνοι που τον έχουν προσλάβει.

Εξαιρετική όμως δουλειά έχει γίνει και με το υπόλοιπο cast και ειδικά στη Yennefer που την ενσαρκώνει η ηθοποιός Anya Chalotra. Αν και στην αρχή δυσκολεύτηκα να καταλάβω -μιας και δεν γνώριζα το background-, ότι η συγκεκριμένη παίζει τη Yennefer, εν τέλει απέδωσε υπέροχα τον πολύπλοκο χαρακτήρα της αγαπημένης μας μάγισσας, τόσο όσο αφορά το εύθραυστο και τραγικό παρελθόν της, όσο και σε αυτό που αργότερα μεταμορφώνεται και έρχεται κοντά στον χαρακτήρα που γνωρίσαμε στα παιχνίδια (παρόλο που στη σειρά ο μονόκερος απουσιάζει).

Η Freya Allen από την άλλη που ενσαρκώνει την Ciri, είναι ίσως ο λιγότερο αναπτυγμένος χαρακτήρες από τους τρεις πρωταγωνιστικούς, όμως δικαιολογημένα θα έλεγα, αφού στη σειρά ξεκινά ως παιδί που ψάχνει το παρελθόν και την ταυτότητά της. Σίγουρα στη δεύτερη σεζόν, ειδικά μετά από το cliffhanger που είδαμε στο τέλος της πρώτης (και αυτό που γνωρίζουμε από τα παιχνίδια) ο χαρακτήρας της θα ανθήσει, θα εξελιχθεί και θα παίξει αναμφίβολα καθοριστικό ρόλο, όπως επίσης και εκείνος της Triss που είχε απλά υποστηρικτικό ρόλο στη παρούσα σεζόν.

Το υπόλοιπο υποστηρικτικό cast, από τους διάφορους μάγους και μάγισσες, τους ευγενείς και τους χωρικούς, δένουν άψογα με το κλίμα και το ύφος της σειράς, δίνοντας ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο ζωή σε αυτή τη μυθική γη, όπως επί παραδείγματι η princess Renfri που κάνει την εμφάνισή της στο πρώτο επεισόδιο και είναι τόσο καλογραμμένη που θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει πρωταγωνιστικό ρόλο χαρακτήρα σε ένα expansion του Witcher 3.

Από την σκοπιά του gamer εν κατακλείδι, πιστεύω πως επιλέχθηκαν τα κατάλληλα άτομα για τους κατάλληλους ρόλους-κλειδιά. Η σειρά έχει πάρει το πρωταρχικό υλικό και έχει πλάσει σε αρκετά σημεία μια ενδιαφέρουσα ιστορία, αρκετά κοντά στο ύφος των παιχνιδιών. Δεν είμαι σίγουρος αν θα είναι αρεστό στους λάτρες των βιβλίων, όμως είμαι σίγουρος ότι οι gamers θα την λατρέψουν γιατί είναι αρκετά πιστό στην περιπέτεια και στο χαρακτήρα που έχουμε γνωρίσει στα παιχνίδια. Το κοστούμια, η μουσική, οι ηθοποιοί, τα ειδικά εφέ και ότι έχει να κάνει στη σειρά, φωνάζουν πως το Witcher είναι μια ακριβή παραγωγή, από αυτές που δεν βλέπουμε συχνά. Πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά βιντεοπαιχνίδι. Δεν είναι Game of Thrones, ούτε Lord of the Rings. Όμως είναι μια σειρά φαντασίας που δεν απομακρύνεται ούτε για μια στιγμή από αυτό που ξέρουμε ως Witcher κι ας έχει τις δικές του ξεχωριστές από τα βιβλία σεναριακές πινελιές. Προσωπικά δεν την πίστευα, όμως την ευχαριστήθηκα, χαίρομαι που με εξέπληξε ευχάριστα και με πνεύμα αισιοδοξίας αυτή τη φορά, περιμένω τη δεύτερη σεζόν.