Ryzen: H αντεπίθεση της AMD

Ας είμαστε ειλικρινείς, ακόμα και οι πιο φανατικοί οπαδοί της AMD νομίζω πως μπορούν να παραδεχτούν πως τα τελευταία χρόνια η εταιρία δεν είχε ιδιαίτερα πολλά να προσφέρει στην κατηγορία των desktops υψηλής απόδοσης. Λίγο πριν την κυκλοφορία των FX επεξεργαστών που έκαναν το ντεμπούτο τους με την Bulldozer αρχιτεκτονική το 2011, το hype και η ανυπομονησία της PC Hardware κοινότητας είχε γιγαντωθεί. Δυστυχώς το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Η AMD σχεδίαζε να συνεχίσει την FX σειρά προϊόντων για αρκετό καιρό με τα χρονοδιαγράμματά της να φτάνουν ως την Excavator αρχιτεκτονική. Δυστυχώς οι Bulldozer δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους και η AMD αναγκάστηκε να γυρίσει πάλι πίσω στον πίνακα του σχεδιασμού. Από το 2013 ο βασικός επεξεργαστής που είχε να προσφέρει για την high-end desktop κατηγορία ήταν ο FX-8350, ο οποίος αν και αρκετά βελτιωμένος από τον FX-8150 δεν μπορούσε να σταθεί επάξια στα αντίστοιχα μοντέλα που προσέφερε την ίδια περίοδο η Intel. Κάποια υπερχρονισμένα μοντέλα, όπως o AMD FX-9590, δεν ήταν ιδανικές επιλογές εξαιτίας της πολύ μεγάλης κατανάλωσης τους και της θερμότητας που παρήγαγαν.

Ακόμα και αν βγάλουμε τους CPUs αυτούς καθ΄αυτούς από την εξίσωση, η AM3+ πλατφόρμα της AMD στο σύνολό της είχε μείνει στο PCI Express 2.0 και σε άλλα παλιότερα τεχνολογικά πρότυπα για πολύ καιρό. Περνώντας στο μπλε στρατόπεδο, η Intel συνέχιζε να ανεβάζει τον πήχη της απόδοσης, με κάθε νέα γενιά της Core σειράς επεξεργαστών της να αποδίδει καλύτερα από την προηγούμενη. Με την AMD όμως να βρίσκεται εκτός αγώνα (τουλάχιστον στους CPUs, γιατί στις κάρτες γραφικών και τους APUs παρέμεινε άκρως ανταγωνιστική) και η Intel με την πάροδο του χρόνου επαναπαύτηκε. Η 7η γενιά επεξεργαστών της που έφτασε πριν μερικούς μήνες αυξάνει μόλις κατά 10% την απόδοση και μάλιστα αν χρονίσουμε έναν αντίστοιχο επεξεργαστή της 6ης γενιά στα ίδια ρολόγια, τότε τα οφέλη περιορίζονται σε δραματικό βαθμό.

Από το 2013 η AMD ξεκίνησε την ανάπτυξη των Ryzen. Τσαλάκωσε με δισταγμό το χαρτάκι με τα πλάνα της για τους FX CPUs, το πέταξε στο καλάθι που βρίσκεται στη γωνία του δωματίου και ξεκίνησε να σχεδιάζει μία σύγχρονη αρχιτεκτονική από το μηδέν. Η εταιρία αντιμετώπισε πολλά οικονομικά προβλήματα, ακούστηκαν πολλές φήμες για εξαγορά της από κολοσσούς όπως η Microsoft, άλλαξε πολλά βασικά διοικητικά στελέχη, πάλεψε και εν τέλει επιβίωσε.

Έτσι ερχόμαστε στο 2017. Η ανυπομονησία και το hype για την άφιξη των Ryzen κορυφώθηκε. Διαβάσαμε τόσες φήμες και ακούσαμε τόσα πολλά και τελικά έφτασε η 22η Φεβρουαρίου. Η AMD ήταν επιτέλους έτοιμη. Παρουσίασε επιτέλους τους μέχρι πρότινος γνωστούς ως Zen στο ευρύ κοινό και δήλωσε έμπρακτα και με εμφατικό τρόπο την επιστροφή της.

Ο κορυφαίος επεξεργαστής της σειράς, είναι ο Ryzen 7 1800X. Πρόκειται για ένα μοντέλο που έχει 8 πυρήνες και 16 threads. Είναι χρονισμένος στα 3.6GHz, με turbo core speed που φτάνει τα 4GHz. Έχει 4MB L2 Cache και 16MB L3 Cache, ενώ το TDP του είναι μόλις 95W. Το καλύτερο από όλα είναι όμως η τιμή του. Ακόμα και στην ελληνική αγορά που έρχεται με το καπέλο που έχουμε συνηθίσει σε πολλά προϊόντα τεχνολογίας, η τιμή του αγγίζει τα €500 περίπου. Ο ανταγωνιστής που τοποθετεί απέναντι του η ίδια η AMD είναι ο Core i7 6900K, ο οποίος στην Ελλάδα κοστίζει περίπου 1.100 ευρώ. Η διαφορά δεν είναι κατά την προσωπική μου άποψη τεράστια, ειδικά αν σκεφτεί κάνεις ότι σε πολλά benchmarks ο Ryzen βγαίνει νικητής. Είτε είναι μπροστά, είτε πίσω στα συγκριτικά απόδοσης, πρέπει να έχουμε κατά νου πως μιλάμε για αντίστοιχα και συγκρίσιμά προϊόντα με διαφορά εξακοσίων ευρώ!

H απόδοση τους στο streaming είναι εξαιρετική. Η απόδοση στα synthetic benchmarks όπως ανάφερα και προηγουμένως είναι εκπληκτική και αποτελεί μία σαφής ένδειξη των δυνατοτήτων της αρχιτεκτονικής. Όσο όμως μας αρέσει να βλέπουμε εντυπωσιακά μεγάλα νούμερα στα benchmarks, η ουσία βρίσκεται στα παιχνίδια και στις υπόλοιπες εφαρμογές που τελικά ο χρήστης θα περάσει την πλειοψηφία του χρόνου του. Το launch των Ryzen δεν ήταν τέλειο. Ως εξ’ ολόκληρου νέο hardware υπήρξαν και υπάρχουν πρόβλημα και παράπονα. Η απόδοση σε πολλά παιχνίδια υστερεί σε σχέση με τα μοντέλα της Intel. Μπορεί οι Ryzen να είναι αποδοτικοί, αλλά πρέπει να περάσει χρόνος μέχρι το λογισμικό να τροποποιηθεί κατάλληλα και να προσαρμοστεί στην μέχρι πρότινος άγνωστη φύση τους, για να εκμεταλλεύεται καλύτερα της δυνατότητές τους. Αυτό δεν σημαίνει πως οι Ryzen δεν αποτελούν εξαιρετική επιλογή για κάποιο gaming σύστημα, ή πως είναι μόνο για benchmarks και productivity workloads. Απλά είμαστε ακόμα στην αρχή. Έχουμε δρόμο να διανύσουμε. Τα αναφέρω αυτά γιατί θέλω να κάνω ξεκάθαρο πως το άρθρο δεν θέλει να ανακηρύξει την AMD ως τη νέα βασίλισσα στον τομέα του PC Hardware, ούτε να δείξει πως ξαφνικά και δια μαγείας τα μοντέλα της Intel δεν έχουν καμία αξία. Ο σκοπός μου είναι άλλος…

Το σημαντικότερο δεν είναι πως έχουμε μία εξαιρετική σειρά νέων προϊόντων. Είναι μεν πολύ ευχάριστο, αλλά το σπουδαιότερο είναι πως η AMD επέστρεψε. Πλέον η μπάλα βρίσκεται στα πόδια της Intel και η μπλε ομάδα είναι υποχρεωμένη να απαντήσει. Ο ανταγωνισμός είναι απαραίτητος και για τον καταναλωτή είναι αποκλειστικά και μόνο ωφέλιμος. Ακόμα και αυτός που μπορεί να απεχθάνεται την AMD και τα προϊόντα της, κερδίζει. Κερδίζει μία δυνατότερη Intel, μία υγιέστερη αγορά, κερδίζει προϊόντα που ζητάνε λιγότερα και προσφέρουν περισσότερα.

Για να καταλήξω, προσωπικά θεωρώ πως διανύουμε την πιο ενδιαφέρουσα περίοδο στον τομέα του PC Hardware. Η ντε φάκτο κυριαρχία δεν είναι δεδομένη για κανένα στρατόπεδο πλέον. Τόσο η Intel, όσο και η AMD πρέπει να παλέψουν για την κορυφή και εμείς ως καταναλωτές έχουμε μόνο να κερδίσουμε.