Destiny: Η "μοίρα" της Bungie...

Τις τελευταίες ημέρες είμαι κι εγώ ένας εκ των πολλών -υποθέτω- που ασχολούνται με τη beta του Destiny, η οποία δόθηκε στην κυκλοφορία για τα PS4 και PS3, ενώ τα επόμενα 24ωρα θα γίνει διαθέσιμη και στις Xbox πλατφόρμες. Στο παρόν κείμενο δε θα διαβάσετε λεπτομέρειες για το παιχνίδι αυτό καθαυτό. Άλλωστε, ο Δημήτρης Τσορβάς ετοίμασε ένα αναλυτικότατο άρθρο που καταθέτει τις απόψεις του για τα όσα είδε στη beta, ενώ καλύπτει σε μεγάλο βαθμό όλες τις πτυχές της δοκιμαστικής έκδοσης. Εγώ αλλού θέλω να εστιάσω και σε αυτό θα ήθελα να αποσπάσω την προσοχή όσων έχουν, έστω και επιφανειακή, γνώση για την πορεία της Bungie στη βιομηχανία. Δε σας κρύβω πως, ενώ απόλαυσα το όσο Destiny μου δόθηκε μέσω της beta, γεννήθηκαν μέσα μου ορισμένοι έντονοι προβληματισμοί, όχι τόσο για το ίδιο το παιχνίδι, όσο για τους δημιουργούς του.

Ας τα πάρω λιγάκι από την αρχή και ας προσπαθήσω να βάλω σε τάξη τις αναρχικές μου σκέψεις. Καταρχάς, πρέπει να σημειώσω ποια είναι η Bungie για εμένα. Προσωπικά την ακολουθώ από το Myth και το Oni, ενώ ξεκίνησα να την λατρεύω και να τη θαυμάζω από το 2001, όταν κυκλοφόρησε το άγνωστο τότε Halo. Η Bungie, μαζί με λιγοστές η αλήθεια είναι εταιρίες, δε λειτουργεί όπως λειτουργεί όμως η μάζα. Οι άνθρωποι έχουν αρρώστια με αυτό που κάνουν, παθιάζονται, πεισμώνουν και γενικά είναι εθισμένοι με τη δουλειά τους. Αν ψάξετε και δείτε μερικά ντοκιμαντέρ με behind the scenes περιεχόμενο, αν διαβάσετε συνεντεύξεις τους και, εννοείται, αν έχετε παίξει τα παιχνίδια τους, θα καταλάβετε πως αυτά που γράφω για το studio, δεν είναι πράγματα που τα βγάζω από το μυαλό μου.

Και επειδή πλέον μιλάμε για third-party developer που κατασκευάζει multiplatform παιχνίδια, πράγμα που μπορεί να με γλιτώσει από το χαρακτηρισμό «fanboy», πρέπει να αποδεχτούμε ότι στη Bungie οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η εδραίωση των FPS στις κονσόλες, η επισημοποίηση του τρόπου χειρισμού τους με controller, καθώς και η θεμελίωση του όρου «online multiplayer» (πάντα όσον αφορά στις κονσόλες). Εν ολίγοις, η Bungie είναι ένα «σκυλί» της βιομηχανίας που όποιος το έχει στην κατοχή του, θα πρέπει να αισθάνεται τυχερός, αλλά και ασφαλής (ναι, Activision, σε εσένα αναφέρομαι).

Η αρρώστια αυτή προσβάλλει αυτούς που στην αρχή ή στη μέση της καριέρας τους, έφτιαξαν το «τέλειο», έπιασαν την κορυφή και τώρα τα βρίσκουν δύσκολα.

H Bungie, όμως, έχει κολλήσει δυστυχώς τον ιό που έχουν εδώ και χρόνια πολλά ακόμη στούντιο, όπως αυτό του Miyamoto, του Kojima και άλλων. Η αρρώστια αυτή προσβάλλει αυτούς που στην αρχή ή στη μέση της καριέρας τους, έφτιαξαν το «τέλειο», έπιασαν την κορυφή και τώρα τα βρίσκουν δύσκολα. Γιατί, κακά τα ψέματα, Ocarina of Time, δε θα ξαναδούμε. Υπάρχει, όμως, και ένας ακόμη ιός, που προσβάλει αυτούς που «συνήθισαν» να φτιάχνουν κάτι συγκεκριμένο και δε μπορούν να ξεκολλήσουν με τίποτα. Ο Kojima σταματάει να φτιάχνει Metal Gear από το Metal Gear Solid 2, και έκτοτε έχουμε δει τουλάχιστον πέντε ακόμη παιχνίδια που έβαλε το χεράκι του.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να θυμίσω πως η Bungie, όταν και επίσημα έδωσε τη σκυτάλη των Halo στη Microsoft και τη 343 Industries, οδεύοντας προς την στέγη της Activision, έλεγε πως πηγαίνουν να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν σε κάτι εντελώς νέο, που δεν έχει σχέση με το Halo. Σε συνεντεύξεις τους, σε blogs τους και όπου βρισκόντουσαν, μιλούσαν για «something totally new». Οι όποιες ώρες της ενασχόλησής μου με το Destiny, όμως, εμένα, ως άνθρωπος που παρακολουθεί και «ζει» τη δουλειά της εδώ και χρόνια, μου έδειξε πως η ομάδα έχει προσβληθεί και από τους δύο ιούς που ανέφερα παραπάνω. Η Bungie, με το νέο της πόνημα, συνειδητά ή υποσυνείδητα, δίνει στο ευρύ και όχι μόνο στο Xbox κοινό, το Halo. Πριν αρχίσετε τη μουρμούρα, διαβάστε τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσω παρακάτω.

Από το πρώτο δευτερόλεπτο που θα εμφανιστεί το logo της Bungie, μέχρι και το τελευταίο στοιχείο της οθόνης, όχι απλά μαρτυρούν, αλλά βροντοφωνάζουν πως το Destiny, ουσιαστικά είναι ένα Halo, που απλά φοράει διαφορετικό χιτώνα.

Καταρχάς, αν έπρεπε να κάνω ένα γενικό σχόλιο για το Destiny, θα έλεγα πως πρόκειται για ένα Halo, που φοράει άρωμα MMO, που ζει σε ένα Borderlands, αλλά ρίχνει και μερικές κλειστές ματιές σε ένα Mass Effect. Το πάντρεμα της Bungie είναι σωστά εκτελεσμένο και σε γενικές γραμμές όμορφο. Όποιος, όμως, έχει ασχοληθεί, έστω και λίγο, με ένα Halo, είναι αδύνατον να μη νιώσει πως παίζει Halo. Από το πρώτο δευτερόλεπτο που θα εμφανιστεί το logo της Bungie, μέχρι και το τελευταίο στοιχείο της οθόνης, όχι απλά μαρτυρούν, αλλά βροντοφωνάζουν πως το Destiny, ουσιαστικά είναι ένα Halo, που απλά φοράει διαφορετικό χιτώνα.

Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω; Η μουσική του O' Donnel, οι γραμματοσειρές, η βασική gameplay ραχοκοκαλιά, τα animations, τα voice overs, οι μάχες, η δομή των μαχών (βλ. dropships), η AI, το multiplayer, το εικαστικό, το σενάριο; Όλα είναι Halo και μάλιστα σε παρεξηγήσιμο βαθμό. Και λέω παρεξηγήσιμο, γιατί μου φάνηκε κάπως παράξενο να παίζω Destiny και να κάνω αντιστοιχίες αυτών που βλέπω, με αυτά που έβλεπα σε ένα Halo. Σκότωνα τους αντιπάλους στο Destiny και ενώ τα μάτια μου έβλεπαν «νέους» χαρακτήρες, ο εγκέφαλος έβλεπε Elites, Covenants και Brutes. Όχι, δεν είναι παιχνίδι του μυαλού μου, διότι η εταιρία έχει χρησιμοποιήσει «εν ψυχρώ» ηχητικά εφέ, animations και μοντέλα χαρακτήρων από τα Halo.

Σκότωνα τους αντιπάλους στο Destiny και ενώ τα μάτια μου έβλεπαν «νέους» χαρακτήρες, ο εγκέφαλος έβλεπε Elites, Covenants και Brutes.

Και δεν είναι μόνοι οι αντίπαλοι. Είναι τα οχήματα, είναι τα αεροσκάφη, είναι τα όπλα, είναι τα animations του Spart...του Guardian ήθελα να πω και τόσα άλλα. «Αφού δικά της είναι ρε συ Σάκη, δεν τα κλέβει από κάποιον!» θα μου πείτε εύλογα και εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας 100%. Οι άνθρωποι έχουν στην κατοχή τους έτοιμες, δοκιμασμένες και υπερεπιτυχημένες πατέντες, οπότε είναι ανόητο να επενδύσουν σε κάτι πραγματικά νέο. Εγώ δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να παίξω για πολλοστή φορά ένα ακόμη Halo, ειδικά ένα Halo που φέρει σημαντικές αλλαγές και προσθήκες. Απεναντίας, τις ώρες που έπαιζα Destiny, είχα ένα συνεχόμενο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη μου και αισθανόμουν τόσο, μα τόσο οικεία. Επιπροσθέτως, χαίρομαι που την «Halo» εμπειρία θα τη γευθούν και αυτoί που τόσα χρόνια την έχαναν ή την απαρνιόντουσαν, όντας κάτοχοι ανταγωνιστικής σε σχέση με το Xbox, πλατφόρμας.

Απλά, για είμαι απόλυτα ειλικρινής, περίμενα και ήθελα από τη Bungie να ξεκολλήσει από τα Halo και να δώσει κάτι πραγματικά νέο. Δε νιώθω «αδικημένος», γιατί κατά πάσα πιθανότητα όταν ολοκληρώσω την εμπειρία μου με το Destiny, μόνο καλά λόγια θα έχω να πω, αλλά από την άλλη μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, και σε κάποιο βαθμό θλίβομαι, όταν βλέπω τέτοιες υπερ-ομάδες να στοιχειώνονται από τον ίδιο τους τον εαυτό. Η Bungie αυτή τη στιγμή έχει έναν και μόνο εχθρό: το παρελθόν της. Και δεν είμαι σίγουρος αν το παρελθόν της θα τη βοηθήσει για να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα ή αν θα την κυνηγάει για όσο υπάρχει σε αυτόν τον Γαλαξία...