Iron Man: Η ταινία που έσωσε την καριέρα του Robert Downey Jr. και καθόρισε το υπερηρωικό είδος!

Ρίχνοντας μία ματιά στην ιστορία του σινεμά και πιο συγκεκριμένα στο υπερηρωικό είδος, θα δούμε ότι υπάρχουν ταινίες που ξεπέρασαν τον ρόλο τους ως απλή ψυχαγωγία. Το Iron Man του 2008 είναι μία τέτοια περίπτωση. Με σκηνοθέτη τον Jon Favreau, μετατράπηκε με τα χρόνια σε μία ταινία-μνημείο, ένα πολιτιστικό φαινόμενο που άλλαξε για πάντα την θέση των superhero στον κινηματογράφο.

Ακόμα και αν πριν την εμφάνισή της είχαμε δει εξαιρετικά δείγματα, με ταινίες όπως τα δυο πρώτα Batman του Tim Burton, αλλά και την τριλογία του The Dark Knight από τον Christopher Nolan. Ωστόσο, ήταν τελικά το Iron Man, και το όραμα των ανθρώπων της Marvel που καθόρισαν την πορεία του είδους στην μεγάλη οθόνη.

Σημαντικό στοιχείο στην επιτυχία της ήταν η επιλογή του ηθοποιού που θα υποδυόταν τον ατσαλένιο άνθρωπο. O Kevin Feige, το αφεντικό του Κινηματογραφικού Σύμπαντος της Marvel, είχε διάφορους υποψήφιους στο μυαλό του για τον ρόλο πριν καταλήξει τελικά στην απόφαση να προσλάβουν τον Robert Downey Jr. H συγκεκριμένη απόφαση αποδείχθηκε τελικά καθοριστική τόσο για την πορεία της ταινίας, αλλά και για την καριέρα του ηθοποιού που μέχρι εκείνη την στιγμή θεωρούνταν σχεδόν ξοφλημένος από τον χώρο. Και αν η λέξη ξοφλημένος σας φαίνεται  κάπως βαριά, πάμε να θυμηθούμε μαζί σε ποιο σημείο ακριβώς βρισκόταν ο ηθοποιός πριν το Iron Man.

Οι περιπέτειες που είχε στην προσωπική του ζωή είναι λίγο-πολύ γνωστές. Προβλήματα με τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά, ποινικές καταδίκες που τον ανάγκασαν να περάσει αρκετούς μήνες στη φυλακή της κομητείας του Λος Άντζελες, καθώς και τα συνεχόμενα μπλεξίματα με την αστυνομία, έκαναν πολλούς να αμφιβάλουν για την επιστροφή του στον χώρο του θεάματος. Το 1995 μάλιστα, στην ταινία Home for the Holidays, η σκηνοθέτιδα της, Jodie Foster, μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων, είχε μιλήσει ανοιχτά στον Downey και του είχε εκφράσει την ανησυχία της για το τι μπορεί να του συμβεί στην συνέχεια της ζωής του αν δεν σταματήσει την χρήση ναρκωτικών.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους τον Νοέμβριο του 1995. Λίγους μήνες αργότερα, το 1996, ξεκίνησαν τα πραγματικά προβλήματα του ηθοποιού με τον νόμο. Το Χόλιγουντ, μέχρι εκείνη την στιγμή τον θεωρούσε παρία, λόγω των νομικών του περιπετειών. Η επανεκκίνηση της καριέρας του μπορεί να εντοπιστεί σε δυο κομβικά σημεία. Η πρώτη από αυτές ήρθε το 2003 με το The Singing Detective, μια ταινία που όχι μόνο σηματοδότησε την επιστροφή του στην υποκριτική, αλλά και προανήγγειλε ένα νέο κεφάλαιο στην επαγγελματική του ζωή. Η δεύτερη και πιο καθοριστική, ήταν φυσικά η συμμέτοχή του στην ταινία Iron Man.

Ο ηθοποιός μέσα από τον ρόλο του Tony Stark, κατάφερε να μας παραδώσει έναν χαρακτήρα γεμάτο ελαττώματα, αδυναμίες, χαμένο και μπερδεμένο όσον αφορά την ηθική του πυξίδα, παράλληλα όμως με μια δόση χιούμορ και αυτογνωσίας που τον έκαναν αγαπητό και αυθεντικό στα μάτια του κοινού. Η ερμηνεία του έδωσε μια πιο ανθρώπινη διάσταση στον Iron Man. Έκανε τον Stark, έναν από τους πιο κουλ χαρακτήρες της Marvel, ο οποίος βρίσκεται εκεί για να ανατρέψει τις προσδοκίες και τα στερεότυπα με τις καυστικές του ατάκες και τον ιδιαίτερο χειρισμό του σε περιόδους κρίσης, αλλά και στην αντιμετώπιση των εχθρών του.

Ένα από τα πιο γοητευτικά του στοιχεία, μάλλον, ήταν αυτή η τάση αυτοκαταστροφής που τον διακατείχε, κάνοντας τον έναν απόλυτα ευάλωτο και εύθραυστο χαρακτήρα. Αυτό το στοιχείο στην ερμηνεία του Downey, όπως και η σχεδόν έμφυτη ικανότητά του να επικοινωνεί με αυτοσαρκασμό και γενναιότητα τις καταστάσεις, αποτέλεσαν τα δομικά συστατικά του ήρωά του.

Έτσι, μετά και την δυναμική επιστροφή του με τον ρόλο του Iron Man, η καριέρα του Robert Downey Jr., με αποκορύφωμα την υποψηφιότητα και νίκη του Β' Ανδρικού Ρόλου στην 96η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ, για τη συμμετοχή του στην ταινία Οπενχάιμερ, αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα, αλλά και έμπνευση για όσους αντιμετωπίζουν προκλήσεις στη ζωή τους. Η παρακαταθήκη που μας έχει αφήσει είναι πλέον αδιαμφησβήτητη και ο μύθος του θα βρίσκεται εκεί για να μας υπενθυμίζει ότι τα πάντα είναι δυνατά.