10 επικές Πασχαλινές ταινίες που πρέπει να δείτε (ή να ξαναδείτε)

Διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα και από το Unboxholics.com δε θα μπορούσε να λείπει μια λίστα με πασχαλινές ταινίες. Μια λίστα που περιλαμβάνει κάποιες ταινίες που θεωρούνται «must” και πρέπει να δείτε τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σας ή και γιατί όχι να τις ξαναθυμηθείτε. Άλλωστε δεν είναι ταινίες που θεματικά ταιριάζουν να τις δείτε σε κάποια άλλη εποχή του χρόνου. Έχετε βάλει να δείτε το «Μόνος στο Σπίτι» μέσα στη κουφόβραση του Αυγούστου; Όχι. (τουλάχιστον εγώ θέλω να πιστεύω έτσι).

Και μπορεί το ελληνικό Πάσχα να έχει συνδεθεί με μία σειρά (αν και έχει προβληθεί σαν ταινία σε δύο μέρη) είναι η εικόνα -και ειδικά η εμβληματική μουσική - του «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ». Αποτελεί αναμφίβολα παράδοση δεκαετιών να συντονιζόμαστε στον ΑΝΤ1 για να το δούμε ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Εδώ όμως δεν ήρθα να σας παραθέσω το προφανές.

Είναι όμως επιλογές που κάποιοι θα θεωρηθούν κλισέ, όμως κάτι μου λέει ότι δεν τις έχετε δει όλοι. Για αυτό βρίσκεστε εδώ μάλλον και το πατήσατε αυτό το άρθρο. Τι καλύτερο από το να σας δοθεί το κίνητρο να τις τιμήσετε αυτές τις άγιες μέρες. Ας μη χρονοτριβούμε κι ας πάμε στο…ψητό ( όχι αυτό του Μ. Σαββάτου).

Tα Πάθη του Χριστού (The Passion of Christ, 2004)

Ο Μελ Γκίμπσον σκηνοθέτησε την ταινία «Τα Πάθη του Χριστού» προκαλώντας έντονη συζήτηση γύρω από το όραμά του, καθώς μετέφερε την ιστορία του Ιησού πιο ωμά από κάθε άλλον σκηνοθέτη. Σκιαγραφεί και μεταφέρει με γλαφυρό τρόπο τις τελευταίες 12 ώρες του από τη στιγμή της σύλληψής του μετά τον Κήπο της Γεθσημανής, την ανάκρισή Του, περνώντας μετά στα βασανιστήρια, την πορεία στον Γολγοθά και την Σταύρωσή του.

Πρέπει να αναφέρω ότι στις πιο χαρακτηριστικές και αναπάντεχα τρομακτικές στιγμές της είναι οι παρεμβολές που κάνει η φιγούρα του Σατανά και ο τρόπος που απεικονίζεται, οι οποίες ανεβάζουν κατακόρυφα την ένταση της ταινίας.

Μαρία Μαγδαληνή (Mary Magdalene, 2018)

H πιο διαφορετική ταινία σε αυτή την βιβλική και θρησκευτικής θεματολογίας λίστα αλλάζει την οπτική των γεγονότων σε αυτή της γυναίκας. Επίκεντρο της είναι η Μαρία Μαγδαληνή της Ρούνεϊ Μάρα, η οποία ακολουθεί τον Ιησού του Χοακίν Φίνιξ, ο οποίος στο πλάι του έχει τον Άγιο Πέτρο του Chiwetel Ejiofor. Στη διάρκεια του ταξιδιού αυτού απεικονίζεται ο Ιησούς μέσα από την δική της οπτική γωνία και πώς αποφασίζει να τον ακολουθήσει παρά τις ενστάσεις της οικογένειάς της. Τη σκηνοθεσία της ανέλαβε ο Garth Davis.

Μπεν Χουρ (Ben-Hur, 1959)

Δεν υπάρχει η κατηγορία «βιβλικό έπος» χωρίς τον Μπεν Χουρ του William Willer. Παραμένει η μία εκ των τριών ταινιών σε ολόκληρη την κινηματογραφική ιστορία που κέρδισαν 11 (!) βραβεία Όσκαρ, μαζί με τον Τιτανικό και τον ‘Αρχοντα των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά».  Ήταν μια από τις ακριβότερες παραγωγές στην ιστορία με την περίφημη σκηνή της αρματοδρομίας που γυρίστηκε ύστερα από απόφαση της MGM σε widescreen, χρειάστηκαν πάνω από 200 καμήλες, 2.500 άλογα και 10.000 κομπάρσοι -τότε δεν υπήρχαν CGI μπαρμπαδέλια να συμπληρώνουν την εικόνα βλέπετε. Και εδώ ο Charlton Heston στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Οι 10 Εντολές, 1956

Λοιπόν, έχετε στο νου σας πόσο «άχαστο» είναι για εμάς στην Ελλάδα η σειρά «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ»; Ακριβώς έτσι είναι για τους Αμερικανούς στη συνείδησή τους το «The 10 Commandments» σε σκηνοθεσία Cecil B. DeMille από το πολύ μακρινό 1956. Δεν είναι τυχαία μια διαχρονική ταινία και μια από τις καλύτερες βιβλικές επικές που έχουν γυριστεί ποτέ καθώς έδεσε αριστουργηματικά το μπλοκμπάστερ κλίμακας θέαμα -της εποχής- με την αφήγηση. Ο DeMille δάμασε για χάρη της ταινίας σαν -άλλος James Cameron της εποχής τοy- διάφορες τεχνολογικές καινοτομίες όπως το VistaVision της Technicolor και τη blue screen.

Στο ρόλο του Μωυσή συναντάμε τον Τσάρλτον Ίστον, τον Γιουλ Μπρίνερ ως Ραμσή, την Άνν Μπάξτερ ως Νεφερτίτη, Έντουαρντ Ρόμπινσον (ως Δαθάν) και Ιβόν ντε Κάρλο (ως Σεπφώρα) μεταξύ άλλων. Γυρίστηκε στην Αίγυπτο και το όρος Σινά, ενώ ήταν υποψήφια για επτά Όσκαρ κερδίζοντας τελικά αυτό των Ειδικών Εφέ.

Ο Τελευταίος Πειρασμός  (The Last Temptation of Christ, 1988)

O αξεπέρατος Μάρτιν Σκορσέζε πιάνει στα χέρια του το ομώνυμο μυθιστόρημα του δικού μας Νίκου Καζαντζάκη. Το είχε διακαή πόθο άλλωστε όπως έχει πει πολλές φορές και το μεταφέρει με μαεστρία στην μεγάλη οθόνη. Σε σενάριο του Paul Schrader (Taxi Driver) προσφέρει μια αφήγηση όπου αποκαλύπτεται ένας άνθρωπος με διττή φύση, εκεί όπου πάλευε με τους δικούς του δαίμονες και το θεϊκό του κάλεσμα ερχόταν σε αντιπαράθεση.

Εκπληκτικό επίσης το καστ με τους Γουίλεμ Νταφόε ως Ιησού Χριστό, τον Harvei Keitel ως Ιούδα, την Barbara Hershley ως Μαρία Μαγδαληνή, τον Harry Dean Stanton ως Απόστολο Παύλο και τον αείμνηστο David Bowie ως Πόντιο Πιλάτο (Ω ναι!).

Στα μέρη μας η ταινία αφορίστηκε ενώ το έργο του σπουδαίου Έλληνα ποιητή εξόργισε την Ορθόδοξη εκκλησία επειδή τόλμησε να δείξει την ανθρώπινη πλευρά του Θεανθρώπου.

O Πρίγκιπας της Αιγύπτου (1998)

Η animated παρεμβολή σε αυτή την λίστα είναι τόσο καλή που έπρεπε να της δώσω μια θέση. Μια εξαιρετική εκτέλεση της κλασικής ιστορίας της Εξόδου και του Μωυσή, χωρίς προστριβές και ωραιοποιήσεις από πλευράς της, ενώ τεχνικά αξίζει αναφοράς μιας και έσμιξε το κλασικό χειροπιαστό σκίτσο με CGI. Θυμάμαι να νιώθω δέος στη σκηνή που χτυπάνε οι πληγές.

Βαραββάς (1961)

Από τις επικές παραγωγές της Τσινετσιτά υπό την επίβλεψη του Ντίνο Ντε Λαουρέντις και σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Φλέτσερ. Ο Άντονι Κουίν υποδύεται τον ομώνυμο ληστή που απελευθερώνεται αντί του Χριστού από τον Πόντιο Πιλάτο σε μια ανεπανάληπτη ερμηνεία του. Να σημειωθεί ότι η σκηνή της Σταύρωσης γυρίστηκε κατά τη διάρκεια μιας πραγματικής έκλειψης ηλίου σε μια από τις ωραιότερες και διαχρονικές βιβλικές παραγωγές που έγιναν ποτέ.

Σπάρτακος (1960)

Βιβλικό έπος αλά Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Πράγματι ο μετέπειτα σκηνοθέτης των "Κουρδιστό Πορτοκάλι" και "2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος" στις αρχές της καριέρας του σκηνοθέτησε τον Κερκ Ντάγκλας (Kirk Douglas) στο ρόλο του Θρακιώτη σκλάβου που μετατράπηκε σε μονομάχο. Είχε βραβευτεί με 4 Όσκαρ το 1960 και αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν η μόνη ταινία στην φιλμογραφία του Kubrick όπου δεν είχε τον απόλυτο δημιουργικό έλεγχο. Στο απίθανο καστ της θα συναντήσετε επίσης του Sir Laurence Olivier, Peter Ustinov, John Gavim, Jean Simmons, Charles Laughton και ο Tony Kurti. 

Monty Python’s Life of Brian (1979)

Το μικρό αλλά μεγάλης σατιρικής σημασίας έργο των Monty Pythons σε σκηνοθεσία Terry Jones είναι και αυτό στην κατηγορία διαχρονικό αλλά για τους δικούς του λόγους. Η πιο ανατρεπτική επιλογή της λίστας δεν είναι μια ταινία για τον Ιησού καθώς τρολάρει ανελέητα και με το "γάντι" την θρησκεία, τα δόγματά της και την δυναμη της εξουσίας. Ίσως να έχετε πετύχει σκηνές της ως meme και αν ναι αξίζει να τη δείτε.

Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (1964)

Το "The Gospel According to St. Matthew" του Πιερ Πάολο Πασολίνι (Pier Paolo Pasolini) αποτελεί μια μοναδική επιλογή στη λίστα για πολλούς λόγους. Όπως το γεγονός ότι είναι η πιο μινιμαλιστική όλων, καθώς γυρίστηκε σε φτωχά χωριά της Ιταλίας προσδίδοντας απόλυτο ρεαλισμό, μεταφέρει με ακριβή πιστότητα το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και τη ζωή του Χριστο, καθώς και το γεγονός πως στο καστ δεν έπαιξαν επαγγελματίες ηθοποιοί αλλά ερασιτέχνες και άνθρωποι της διπλανής πόρτας.