Starcraft II: Legacy of the Void

Το Legacy of the Void, το τελευταίο κεφάλαιο της πλούσιας ιστορίας του Starcraft ΙΙ πλησιάζει όλο και περισσότερο και κάθε ευκαιρία, έστω και μικρή, να έρθω σε επαφή μαζί του πριν αυτό κυκλοφορήσει επίσημα, μόνο ευπρόσδεκτη μπορεί να είναι. Και γιατί λέω μικρή; Γιατί μικρή είναι και η γεύση που αφήνουν οι τρεις αποστολές που μπορεί να παίξει κάποιος που θα προπαραγγείλει τώρα το παιχνίδι. Πρόκειται για τον πρόλογο της κυρίως ιστορίας του Legacy of the Void, όπου ακολουθούμε τον Dark Templar, Zeratul, καθώς προσπαθεί με τη βοήθεια των Protoss, να σώσει τον κόσμο από τον Amon, το πλάσμα που δημιούργησε τα υβρίδια των Zerg και Protoss. Το Whispers of Oblivion, όπως ονομάζεται το campaign, ουσιαστικά ενώνει την ιστορία των Heart of the Swarm και Legacy of the Void, που έρχεται να κλείσει την τριλογία του Starcraft II.

Δεν μπορώ να πω ότι η διάρκεια του campaign με ικανοποίησε, δεδομένου ότι και οι τρεις αποστολές είναι αρκετά σύντομες. Φτωχά σε ποικιλία βρήκα τα objectives, τα οποία θα μπορούσα με άνεση να χαρακτηρίσω γραμμικά. Στα περισσότερα εξ' αυτών, έπρεπε να μεταφέρω τον στρατό μου από ένα σημείο του χάρτη σε ένα άλλο, περνώντας όσα εμπόδια έβρισκα στο δρόμο μου και ξανά πίσω. Πολύ ενδιαφέροντες όμως βρήκα τους καλούς αλλά και κακούς χαρακτήρες που συνάντησα κατά τη διάρκεια του campaign.

'Στους καλούς χαρακτήρες είναι μερικοί από τους Protoss που θα γνωρίσουμε καλύτερα στο Legacy of the Void, όπως ο αρχηγός της φυλής Artanis και η Praetor Talis. Στην τρίτη αποστολή είχα τη δυνατότητα να παίξω με έναν από τους πιο αγαπημένους μου ήρωες από το Starcraft, τον Zeratul. Από το στρατόπεδο των κακών, στην πρώτη αποστολή είδα την Queen of Blades, Kerrigan, να οδηγεί τον στρατό της από Zerg εναντίων των Moebius Forces. Επιπλέον, ήρθα αντιμέτωπος με μονάδες διεφθαρμένων Terrans και Protoss, όπως επίσης και με υβρίδια Zerg/ Protoss, που φαίνεται να έχει δημιουργήσει ο Amon, ώστε να ολοκληρώσει το σχέδιό του για την καταστροφή κάθε μορφής ζωής.

Πρέπει να ομολογήσω ότι οι εχθροί που συνάντησα στις αποστολές ήταν κλιμακούμενης δυσκολίας και τα objectives αν και γραμμικά, απαιτούσαν γρήγορες αποφάσεις και κινήσεις προκειμένου να επιβιώσω. Όσον αφορά το στρατό που είχα εγώ στη διάθεσή μου, ήλπιζα η Blizzard να μας είχε δώσει τη δυνατότητα να παίξουμε και να δοκιμάσουμε κάποια από τα καινούργια units των Protoss, κάτι που δυστυχώς δε γίνεται. Τεχνικά, το Legacy of the Void κρατάει την πολύ πετυχημένη συνταγή της Blizzard για το Starcraft II, μιας και ο οπτικοακουστικός τομέας του παιχνιδιού παραμένει άψογος. Τα γραφικά κοφτερά, με τα τοπία να μαρτυρούν “καταστροφή” και έναν επικείμενο πόλεμο. Έναν πόλεμο που δυστυχώς θα δούμε, όταν κρατήσουμε στα χέρια μας ολόκληρο το παιχνίδι. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι έχει γίνει καταπληκτική δουλειά και στον τομέα του voice acting.

Έχοντας ασχοληθεί και με τα προηγούμενα expansions του Starcraft II, δε μπορώ να πω ότι συνάντησα μεγάλο αριθμό αλλαγών στο βασικό gameplay. Όσες παρατήρησα όμως, πιστεύω ότι είναι ικανές να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι. Πρώτον, τα resources που μαζεύεται από κάθε βάση είναι πλέον πολύ λιγότερα, με αποτέλεσμα να μειώνεται η μονοτονία -συνεχόμενη συλλογή πόρων- του early game και να δίνεται η δυνατότητα στον παίκτη από πολύ νωρίς να παίξει πιο επιθετικά, να βγάλει μπροστά στρατό ή ακόμα και να προσπαθήσει να δημιουργήσει δεύτερη βάση. Την πιο σημαντική αλλαγή, όμως, την εντόπισα στο micro-management. Μέχρι τώρα, το σωστό macro-management ήταν αυτό που καθόριζε το αποτέλεσμα του παιχνιδιού, καθώς αυτός που συνήθως διαχειριζόταν καλύτερα τους πόρους τους και είχε map control ήταν και ο νικητής.

Πλέον, εξίσου σημαντική είναι και η σωστή τοποθέτηση των στρατευμάτων μέσα στο πεδίο της μάχης, μιας και η καλή γνώση και σωστή χρήση των ικανοτήτων κάθε μονάδας ξεχωριστά μπορεί να αλλάξει τη ροή του αγώνα. Ομολογουμένως, η Blizzard έκανε μία μεγάλη στροφή στον τρόπο που ξεδιπλώνεται το παιχνίδι, δίνοντας ένα balance, ή ίση βαρύτητα αν θέλετε, στα δύο όπλα που έχει ο παίκτης στα χέρια του. Αυτό της σωστής ανάπτυξης της βάσης και της καλής διαχείρισης πόρων και αυτό της άριστης γνώσης των ικανοτήτων των μονάδων και της σωστής τοποθέτησης μέσα στο πεδίο μάχης.

Προσωπικά, θεωρώ αυτές τις αλλαγές πολύ υγιείς για το παιχνίδι και μακάρι μέχρι την κυκλοφορία να δούμε κι άλλες σαν κι αυτές. Τέλος, πρέπει να αναφέρω ότι και το multiplayer τμήμα της beta, αν και σε αυτή τη φάση είναι περιορισμένο στο 1vs1 mode, λειτουργεί πολύ καλά και μετά από περίπου 10 αγώνες που έπαιξα, μπορώ να πω ότι το matchmaking σύστημα δεν με απογοήτευσε καθόλου.

Στο σύνολό του, το πακέτο που δίνει η Blizzard σε όσους προπαραγγείλουν τη standard edition  είναι φτωχό σε περιεχόμενο και δεν αξίζει τα €40 που ζητάει, αφού και το prologue campaign θα δοθεί αργότερα δωρεάν σε όλους τους παίκτες. Αν όμως ασχολείστε και με τους άλλους τίτλους της Blizzard, τότε μπορείτε με €20 επιπλέον να αγοράσετε την deluxe edition, η οποία θα σας δώσει αποκλειστικά δώρα όπως portraits, skins, mounts, pets και ένα card back για το Hearthstone.