Obi-Wan Kenobi: Το "Hello, there” του Ewan McGregor 17 χρόνια μετά – Premiere Review

Τα πρώτα δύο επεισόδια έχουν λίγο από όλα αλλά και σκαμπανεβάσματα
29 Μαΐου 2022 20:46
Obi-Wan Kenobi: Το "Hello, there” του Ewan McGregor 17 χρόνια μετά – Premiere Review

Θυμάμαι την φορά που πήγα στο σινεμά να δω το Star Wars: Revenge of the Sith -τότε που ακόμη είχαν στον τίτλο το «Episode III”- πίσω στο 2005 και είχα εκστασιαστεί με την τελική μάχη μεταξύ Obi-Wan Kenobi και Anakin Skywalker. Κι όμως πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια για να ξαναδούμε τον Ewan McGregor στον εμβληματικό ρόλο του Jedi Master μέσα από τη δική του σειρά στο Disney Plus.

Το Obi-Wan Kenobi έκανε πρεμιέρα λοιπόν -το είδαμε και στην παγκόσμια πρεμιέρα του στο Star Wars Celebration -όπου ο Σάκης Καρπάς και ο Αλέξανδρος Καρατζάς βρίσκονται και μεταφέρουν αλλά και θα μεταφέρουν πλούσιο υλικό τις επόμενες ημέρες- με διπλό επεισόδιο και οι εντυπώσεις μου περιληπτικά λένε πως είχε σκαμπανεβάσματα.

Περιλαμβάνει πληροφορίες που ίσως θεωρηθούν spoilers.


Αρχικά να πούμε ότι το στόρι ουσιαστικά έχει να κάνει με τον Obi-Wan Kenobi βρίσκεται σε αυτοεξορία στον Tatooine και να προσέχει τον μικρό Luke. Μόνο που τα καμώματα των μικρών Skywalkers φέρνουν σε δύσκολη θέση τον “Ben” ο οποίος καλείται να σώσει τελικά τη μικρή Leia καθώς την απαγάγουν. Το πρώτο επεισόδιο ξεκίνησε πολύ δυναμικά και εκτιμώ που η παραγωγή πρόσθεσε ένα απαραίτητο αλλά περιεκτικό μοντάζ με την μέχρι τώρα πορεία του Obi-Wan από τα prequels για να αποφευχθεί το αχρείαστο exposition. Ήταν έξυπνο, δούλεψε και ξεχώρισε από τις Mandoverse σειρές καθώς έμοιαζε να έχει ένα αίσθημα αυτοτελούς σειράς, ενώ και η οπτική του ταυτότητα δεν ήταν «Disney Plus” σε σημείο που είπα πως ήταν λες και βλέπω την ξεχασμένη Obi-wan Kenobi “Star Wars Story” ταινία.

Όχι όμως πάντοτε διότι ενώ ξεκίνησε πολύ δυναμικά με την πλοκή του και το να μας δείξει που βρίσκεται ο κόσμος σε σύγκριση με τον Obi-wan 10 χρόνια μετά το Revenge of the Sith, αλλά στην πορεία του πρώτου επεισοδίου είναι λες και έχασε το βηματισμό του, ειδικά στις σκηνές με τη μικρή Leia. Κάπου εκεί και μετά σε σημεία η παραγωγή είναι λες και έκανε…downgrade στα σκηνικά και το σενάριο. Για παράδειγμα έχει μια σκηνή στη σπηλιά του Obi-Wan που λίγο έβγαζε μάτι ότι δεν είναι…πέτρα και άμμος.

Παρά όμως ότι γυρίστηκε στα υπερσύγχρονα Stagecraft πλατό κυρίως, κατάφεραν να μασκαρέψουν πολύ καλά τον τεχνητό φωτισμό σε πολλά σημεία ώστε να μη δείχνει «κακό» το CGI, ένα «συνάχι» που παθαίνουν πολλές παραγωγές.

Όσο για το σενάριο δεν νοείται να υπάρχουν ακόμη κυνηγητά που σεναριακά είναι πιο χαζά και από Looney Tunes στη λογική. Η σκηνή όπου η μικρή Leia κυνηγιέται στο δάσος από τους απαγωγείς της είναι λες και στήθηκε από ερασιτέχνες, με μια «παγίδα» που πέφτει ένας από τους κακούς να μου προκαλεί γέλιο με το πώς πέρασε από το μοντάζ. Τόσο που την είδα να γίνεται meme σε Twitter και TikTok και δικαίως τρολάρουν αυτή τη σκηνή.

Το 1ο επεισόδιο κινήθηκε σε πιο ήρεμα σοκάκια από ότι το 2ο όπου γκάζωσε στα πάντα, από τη δράση το ρυθμό και τα εφέ αλλά και την εξέλιξη της ιστορίας. Ειδικά ένα κυνηγητό στις σκεπές του πλανήτη που θυμίζει…Blade Runner ήταν καλοστημένο ειδικά από τεχνικής άποψης. Αυτό εννοώ με τα σκαμπανεβάσματα στην παραγωγή.

Θεωρώ πως highlight του σόου είναι η απεικόνιση ενός σοφότερου Obi-Wan που προσπαθεί να κάνει το καθήκον του κρυμμένος στις σκιές. Αυτή η Luke Skywalker από το «The Last Jedi” προσέγγιση για τον χαρακτήρα βγάζει νόημα και φαίνεται πως είναι μια «πάθηση» που πολλοί Jedi φαίνεται να υποφέρουν λόγο του σκληρού κώδικα που πρέπει να ακολουθούν. Σαν ένας μοναχός που κοιτάει τη ζωή με άλλο μάτι πλέον και δεν πρόκειται για έναν εξανθρωπισμό που χαλάει τον ήρωα που ξέραμε, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Μια ακόμη σοβαρή πτυχή που φέρνει στο προσκήνιο για τον Obi-Wan η πλοκή είναι το PTSD που φαίνεται να πάσχει από την τραυματική του εμπειρία με τον Anakin.

Η ερμηνεία του Ewan McGregor που εδώ κατά 80% παίζει με τα μάτια και είναι λιγομίλητος από ποτέ, βγάζει ακόμη παραπάνω αυτή την πτυχή στην οθόνη.

Το όραμα της Deborah Chow που έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου τα έξι επεισόδια αυτής της μίνι σειράς φαίνεται να έχει καλές προθέσεις. Κάποια σκαμπανεβάσματα -όπως προανέφερα- αλλά και μια προβλεψιμότητα στο σενάριο που σε αυτά τα επεισόδια δεν ξεπεράστηκε και φάνηκε ανεπίτρεπτα ερασιτεχνική δεν το αφήνουν να λάμψει. Ελπίζω να μη κρατήσει αυτό για πολύ γιατί δείχνει ενδιαφέροντες εκφάνσεις και στρώσεις αυτού του κομματιού του timeline του Star Wars.