Love, Death + Robots S3: Η animated σειρά του Netflix επιστρέφει και είναι "κόλλημα" - Review

Καταφέρνει το "Vol. 3" να καθηλώσει και πάλι;
25 Μαΐου 2022 10:33
Love, Death + Robots S3: Η animated σειρά του Netflix επιστρέφει και είναι "κόλλημα" - Review

Το 3ο ακαταμάχητο κεφάλαιο της βραβευμένης με Emmy ανθολογίας Love, Death + Robots “άνοιξε” πρόσφατα στη streaming πλατφόρμα του Netflix, φυσικά σε παραγωγή του Tim Miller (Deadpool, Terminator: Dark Fate) και του David Fincher (Mindhunter, Mank, Seven).

Τη φωνή τους δανείζουν οι ηθοποιοί: Rosario Dawson, Joel McHale, Joe Manganiello, Christian Serratos, Elodie Young, Craig Ferguson, Dan Stevens, Joel McHale, Mackenzie Davis, Troy Baker, Kevin Jackson, Fred Tatasciore, Josh Brener, Gary Anthony Williams και η Katie Lowes. Το επιτυχημένο project κινουμένων σχεδίων για ενήλικες που αγαπήθηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές ανά την υφήλιο, επέστρεψε στη μικρή οθόνη και όντως η αναμονή άξιζε τον κόπο!

Η τηλεοπτική αυτή δουλειά συνδυάζει απίστευτα ευρηματικά την ιδιαίτερη ματιά των δύο παραπάνω χαρισματικών δημιουργών με το στοιχείο του sci-fi, του χιούμορ, της φαντασίας αλλά και του τρόμου. Δίνεται, λοιπόν, πνοή ζωής σε μία ποικιλία χαρακτήρων και θεματικών κάθε είδους μέσα από  διάφορα εμπνευσμένα στυλ κινουμένων σχεδίων αξιοποιώντας τόσο την παραδοσιακή 2D τεχνολογία, όσο και το stop-motion animation αλλά και τη χρήση των CGI εφέ. Στα καινούργια επεισόδια βλέπουμε από τρομακτικά πλάσματα, ακραία εξελιγμένα εξωγήινα όντα, θηρία-υπερόπλα μέχρι και πανίσχυρες αρχετυπικές θεότητες της φύσης, ακόμη και μία “τοσοδούλα” τραγελαφική εκδοχή της Αποκάλυψης!

Ο συγκεκριμένος κύκλος απαρτίζεται από εννιά σύντομης διάρκειας αυτοτελή επεισόδια, όπου η πλοκή του καθενός τους ξετυλίγεται με καταιγιστικούς ρυθμούς σε έναν πολύχρωμο κινούμενο καμβά με νεύρο, καλλιτεχνική δημιουργία, εκφραστικότητα και εικονικό πλούτο.

Οι συναρπαστικές αφηγήσεις που αποτυπώνονται και σε αυτή τη σεζόν είναι άρτια δοσμένες οπτικά, ενώ με μία πιο ριζοσπαστική προσέγγιση μας εισάγουν στο πλαίσιο έξυπνων concepts που μας παρακινούν να αναλογιστούμε πάνω σε υπαρξιακά αδιέξοδα, φιλοσοφικούς και ηθικούς προβληματισμούς. Τα νήματα του παράδοξου, του αγνώστου, του υπερφυσικού, του ωμά βίαιου και του κωμικοτραγικού τραβιούνται επιδέξια σε μία μοναδική, καθηλωτική εμπειρία θέασης όπου το αίμα, το σουρεάλ, η τραγική ειρωνεία και η εντυπωσιακή αντίστιξη του μηδενισμού και της ελπίδας για κάτι καλύτερο, έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Η σεζόν κάνει ποδαρικό κλείνοντας παιχνιδιάρικα το μάτι στον θεατή, αφού επαναφέρει τρεις (ή μάλλον τέσσερις!) συμπαθέστατες φιγούρες που μας συστήθηκαν στο επεισόδιο «Three Robots» όταν πρωτοξεκίνησε το εν λόγω σόου το 2019. Και κατευθείαν τα καμπανάκια του οικείου και της νοσταλγίας ηχούν δυνατά την ώρα που αυτοί οι τρισχαριτωμένοι ήρωες-μηχανές πασχίζουν να βρουν αν τυχόν έχει απομείνει ψυχή ζώσα πάνω σε τούτο τον πλανήτη!

Το επεισόδιο που χωρίς αμφιβολία αποδεικνύεται το πιο δυνατό χαρτί αυτού του κύκλου είναι το «Bad Travelling», που ω τι έκπληξη, φέρει την υπογραφή του Fincher! Πρόκειται για ένα ανατριχιαστικό story με στιβαρό και εξαιρετικά ενδιαφέρον άξονα το οποίο σε κάνει να παραλύσεις από φόβο, αγωνία και να μορφάσεις με αποστροφή τη στιγμή που αναρωτιέσαι για το τί μπορεί να κάνει ο άνθρωπος μπροστά στο δίλημμα του να πράξει προς ίδιον όφελος ή υπέρ του κοινού καλού.

Το αμέσως επόμενο που ξεχώρισα προσωπικά, ήταν το «Mason’ s Rats», το απόλυτα θανατηφόρο τηλεοπτικό χρονικό μυοκτονιών το οποίο παρά την κατάφωρη σκληρότητά του καταφέρνει να ενσωματώσει στον πυρήνα του την αρετή της συμπόνιας. Έτσι, ένα κατά τ’ άλλα ανηλεές και αιματοβαμμένο κυνηγητό αρουραίων παρουσιάζεται με μία απόδοση αλά Pixar και με σκηνικά που παράλληλα θυμίζουν και κάτι από Looney Tunes. Ο δέκτης επομένως, παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα ένα κωμικό horror θέαμα που όσο εξωφρενικό κι αν μοιάζει, σπάει κόκαλα με στοργή και προδέρμ!

Ο επίλογος επισφραγίζεται με την 9η ιστορία η οποία προσλαμβάνει έναν μυθολογικό μανδύα με αναφορές σε πλανεύτρες φονικές σειρήνες, και θέτει ερωτήματα για την απληστία, τις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, τη σαγήνη, την ακατανίκητη ερωτική έλξη προς το απαγορευμένο, και την εκδίκηση.

Το Love, Death + Robots και αυτή τη χρονιά φρόντισε να αποζημιώσει το κοινό μέσα από ξεχωριστές εξιστορήσεις που εμπνέονται από τη ζωή και το αιώνιο αναπόφευκτο, τον εφιάλτη και το όνειρο, την ελπίδα και τη ματαίωση, την αισιοδοξία και τη νιχιλιστική διάθεση, το ανθρώπινο αλλά και το ανοίκειο, τιμώντας τις comic και τις sci-fi επιρροές και φέρνοντας για ακόμη μία φορά την geek κουλτούρα από το περιθώριο στο επίκεντρο των πραγμάτων.