Heartstopper: Η νέα γλυκιά νεανική σειρά-σφηνάκι του Netflix | Review

Εφηβικοί έρωτες ανήκατε μάχαν
28 Απριλίου 2022 10:55
Heartstopper: Η νέα γλυκιά νεανική σειρά-σφηνάκι του Netflix | Review

Το Heartstopper είναι η νέα νεανική σειρά του Netflix που βασίζεται στα εικονογραφημένα βιβλία της Alice Oseman και τις τελευταίες μέρες «τρεντάρει» στο Top 10 της υπηρεσίας και ίσως όχι άδικα, αφότου της έριξα μια ματιά. Η σειρά ακολουθεί την ιστορία του Charlie, ενός αγοριού που συναντά το άλλο του μισό, τον Nick, μόνο που τα εμπόδια που υπάρχουν ανάμεσά τους θα ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της υπόθεσης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, με μια απλουστευμένη προσέγγιση.

Πηγαίνουν επίσης σε ένα σχολείο αρρένων που περιπλέκει την κατάσταση, τόσο μεταξύ των φίλων τους όσο και για το να εκδηλώσουν τη σχέση τους σε ένα περιβάλλον που τοξικοποιεί τα συναισθήματά τους. Η απλοϊκή γραφή της Alice Oseman που ανέλαβε το σενάριο και στη σειρά και η σκηνοθεσία του Euros Lyn στα οκτώ επεισόδια του Heartstopper είναι δεδομένο πως καθιστούν προσβάσιμη και αρκετά εύκολη την παρακολούθηση, αλλά και την σύνδεση και την ταύτιση που προκαλεί στους θεατές.

Δεν έχει την αλητεία και το πιο "in your face" στιλ του 'Sex Education', το οποίο για παράδειγμα αγγίζει επίσης τα LGBTQ θέματα. Είναι πιο γλυκιά, φρέσκια, ρομαντική και νεανική, με ύφος που ταιριάζει σε σειρά που θα βλέπαμε μεσημέρια τις καθημερινές μετά το σχολείο ή τα Σαββατοκύριακα στην τηλεόραση. Και σίγουρα είναι μια σειρά που την επόμενη μέρα θα σχολιάζαμε όλοι στην αυλή του σχολείου, αυτή την εντύπωση μου έδωσε.

Παρά δηλαδή τη γλυκύτητά της που ξεχειλίζει από τις ελαφριές και uplifting μουσικές της και την παστέλ πολυχρωμία της φωτογραφίας, το ταβάνι της ποιοτικά μοιάζει σαν ένα τέτοιο σόου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι την κάνει να… μη βλέπεται. Δίνεται ευτυχώς αρκετός χρόνος και στο υποστηρικτικό cast να ξεδιπλώσει τις ιστορίες του και δεν επικεντρώνεται φλύαρα στους Kit Connor και Joe Locke που παίζουν τους Nick Nelson και Joe Locke αντίστοιχα.

Έχει το δικό της στιλ που μοιάζει κυριολεκτικά να είναι βγαλμένο από εικονογραφημένο βιβλίο, αφού ξεπετάγονται πεταλούδες, κεραυνοί και καρδιές για να σηματοδοτήσουν και να εξωτερικεύσουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών που μερικές φορές καλύτερα να δείχνονται, παρά να λέγονται.

Η προσέγγισή της, όπως προείπα, είναι αρκετά απλοϊκή και αυτό της χαρίζει μια εύκολη θέαση, αφού κάθε επεισόδιο κιόλας διαρκεί περίπου μισή ώρα. Ωστόσο, οι ρυθμοί της τελικά δεν είναι και τόσο γρήγοροι στην εξέλιξη, ειδικά αν σκεφτείτε τα βασικά plot points που θίγει και είναι ουσιαστικά, κάθε επεισόδιο και μια φάση της σχέσης των δύο αγοριών και των φίλων τους.

Επειδή όμως η γενιά των εφήβων στην οποία απευθύνεται είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένη για το γύρω κόσμο της ή τουλάχιστον έχει μια πιο προσγειωμένη επίγνωση, υπαρχουν στιγμές που η σειρά "περπατάει πάνω" από κάποιες καταστάσεις, τις προσπερνάει δηλαδή με σκηνικά και διαλόγους που δε μοιάζουν οργανικά. Δε ξέρω εάν αυτό οφείλεται στην γραφή ή τις ερμηνείες σε σημεία.

Η γλυκιά προσέγγισή του Heartstopper σε όλο το LGBTQ φάσμα του εφηβικό έρωτα και τα άγχη που φέρνει είναι σαν καραμέλα για όποιον την παρακολουθήσει. Έχει ένα απαλό άγγιγμα, με πολλές «μα πόσο γλυκό ήταν αυτό;» στιγμές για τον θεατή και είναι ειλικρινής, αφήνοντας χώρο για να παρουσιάσει τα μαθήματα και τα παθήματα των πρωταγωνιστών, τα οποία αν μη τι άλλο θέλουν να αφήσουν θετικό αντίκτυπο στους εφήβους και τις νεαρότερες ηλικίες όπου ξεκάθαρα απευθύνεται.