Moon Knight: Ενδιαφέρουσα πρώτη γνωριμία με τον Oscar Isaac στο MCU – Ep.1 Review

Ομολογουμένως το Moon Knight εξ’ αρχής έμοιαζε ξεχωριστό σαν project από την πρώτη ματιά, καθώς από τα trailers φαινόταν ότι θα είναι αρκετά ζοφερό για τα συνηθισμένα μέτρα και σταθμά του MCU. Ίσως, όσο σκοτεινό και το WandaVision; Θα μπορούσα να το πω μετά την πρώτη γνωριμία που είχα με τον ήρωα που υποδύεται ο Oscar Isaac, σε σημείο που είναι και το πιο ενήλικο σόου του MCU για το Disney Plus μέχρι σήμερα. Από το καλημέρα θέλει να δείξει στο θεατή ότι θα παρακολουθήσει κάτι διαφορετικό, αφού αντί να συστηθούμε στον πρωταγωνιστή, εστιάζει στον…μεγάλο κακό. Με ένα έξυπνο μοντάζ και στοχευμένα πλάνα συστηνόμαστε χωρίς καν να δούμε ολόκληρο τον κακό που υποδύεται ο Ethan Hawke, πριν καν επίσης δούμε ένα καρέ του Oscar Isaac. Η προσέγγιση αυτή μου κίνησε το ενδιαφέρον για τη συνέχεια.

Με λίγο παλιομοδίτικο ύφος και κάπως ανάλαφρη σκηνοθεσία ξεδιπλώνεται με τον δικό του ρυθμό και χωρίς να βιάζεται καθόλου η καθημερινότητα του Steven Grant, μια από τις προσωπικότητες του “Moon Knight” δηλαδή, καθώς ο χαρακτήρας πάσχει από διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας. Το ενδιαφέρον και τολμηρό σύναμμα της συνταγής του Moon Knight, είναι πως μετατρέπει αυτή τη διαταραχή σε αφηγηματικό τρένο και οπτική, καθώς μέσα από αυτό βλέπουμε πώς ανακαλύπτει τις δυνάμεις του. Παθαίνει διαλείψεις, ξυπνάει σε άλλα μέρη του κόσμου, την άλλη βρίσκεται με αίματα στα χέρια και εξαιτίας όλων αυτών φοβάται να κοιμηθεί. Η προσωπική του ζωή είναι ένα δυστύχημα από μόνο του, καθώς ούτε σχέσεις μπορεί να συνάψει ούτε και να συνεχίσει με νορμάλ τρόπο την ημέρα του.

Έξτρα πόντους στο σκηνικό αυτό δίνει το μοντάζ που κεντάει τις σκηνές που ο Oscar Isaac βρίσκεται από τη μια στιγμή στην άλλη στα χαμένα. Και φυσικά, ο Isaac κουβαλάει στις πλάτες του όλο αυτό το οικοδόμημα του πράγματι ξεχωριστού σε δομή και ύφος σόου της Marvel Studios. Μου δημιούργησε αρκετή ίντριγκα για τα επόμενα επεισόδια όπου θα αποκαλυφθούν και οι άλλες προσωπικότητες του Moon Knight και θα βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο λαγούμι του. Εκεί που μου τα χαλάει σαν παραγωγή είναι πως βασίζεται υπερβολικά πολύ στα CGI και τα εφέ του δυστυχώς δεν είναι πάντοτε σε τέτοιο επίπεδο για να δικαιολογούν τη στάμπα της Marvel. Ένα παράξενο motion blur επίσης προσπαθεί να καλύψει τις ατέλειές τους που σε σημεία είναι σα να ξεπήδησαν από cutscene βιντεοπαιχνιδιού γενιάς του PS4. Θαρρώ πως υπάρχει αρκετή ευρηματικότητα στη Marvel ώστε να μην εξαρτιούνταν τόσο από τα CGI, εφόσον το επίπεδο δεν είναι σαν τις ταινίες. Του δίνω πόντους όμως για το πως είναι σκηνοθετημένο και γραμμένο ώστε να εναλλάσσεται από κάτι ανάλαφρα κωμικό και “comic” σε κάτι ιδιαίτερα ζοφερό, αλλόκοτο και μυστικιστικό.

Το πρώτο επεισόδιο του Moon Knight μοιάζει να ξύνει απλώς την επιφάνεια τις ιστορίας και των εκπλήξεων που ετοιμάζει στην πορεία. Το σίγουρο της υπόθεσης μέχρι τώρα είναι πως θέτει τις βάσεις για μια μοναδική σε ύφος σειρά όπως ήταν το WandaVision -που καλύτερη και πιο ιδιαίτερη μόνο το Loki ήταν κατ’ εμέ- η οποία με τις υποκριτικές δυνατότητες του Oscar Isaac, μπορεί να χαρίσει κάτι πολύ καλό. Μένει να το δούμε όμως και στα επόμενα επεισόδια.