Brand New Cherry Flavor, ένα wannabe "άλλο φρούτο" στο horror είδος | Review

Η νέα ιδιότυπη μίνι σειρά τρόμου και φαντασίας Brand New Cherry Flavor του Netflix, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Todd Grimson, φέρει την υπογραφή των Nick Antosca και Lenore Zion, με την σταρ του Undone, Rosa Salazar να ηγείται του cast εν προκειμένω, ενώ δίπλα της εμφανίζονται η Catherine Keener και ο Eric Lange. Το cast συναπαρτίζουν οι: Jeff Ward, Manny Jacinto, Hannah Levien, Siena Werber, Daniel Doheny, Leland Orser, και ο Patrick Fischler.

Η πλοκή εκτυλίσσεται την δεκαετία του 1990 και εστιάζει στη ‘Lisa Nova’ (Salazar) μία επίδοξη και ανερχόμενη δημιουργό ταινιών η οποία καταφτάνει στο Los Angeles για να κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο. Εκεί θα εμπιστευτεί τον λάθος άνθρωπο (Lange) και το φιλόδοξο όραμα με το οποίο ξεκίνησε δεν θα αργήσει να πάρει εφιαλτική τροπή.

Μαγεία, εκδίκηση, κατάρες, θανάσιμες παγίδες, σεξ, και γατάκια που ξεπροβάλλουν από το πουθενά συνθέτουν ένα ιδιόμορφο ψυχεδελικό σκηνικό στο οποίο κυριαρχεί η φιγούρα μίας αινιγματικής γυναίκας, της ‘Boro’ (Keener) που αρέσκεται στο να κάνει τατουάζ αλλά και μακάβρια ξόρκια. Τελικά, θα αποδειχθεί φίλη ή εχθρός της ‘Lisa’; Η νεαρή κοπέλα πάντως, μέρα με τη μέρα καταλαβαίνει ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει όσα την στοιχειώνουν από το παρελθόν της για να βγει σώα από αυτήν την απίστευτα χαοτική κατάσταση που μοιάζει να την οδηγεί στην απόλυτη παράνοια.

Το εν λόγω υπερφυσικό δράμα μυστηρίου συνιστά μία σκοτεινή αλλά και πολύ μπλεγμένη ιστορία αυτοδικίας η οποία αφήνει το παράδοξο, την παρόρμηση, το πρωτόγονα άγριο, και το ανεξήγητο να κρατήσουν τα ηνία τόσο εκκεντρικά και αλλόκοτα ώστε το κοινό να βρίσκει συχνά τον εαυτό του σε αμηχανία ή και σε αποστροφή αυτού που βλέπει.

Το μεταφυσικό στοιχείο, η ίντριγκα, διάφορα περίεργα αρχετυπικά σύμβολα και εικόνες φτιάχνουν ένα θέαμα που παραδίδεται κατά βάση στο ανεξέλεγκτο, το εμφανώς επιτηδευμένο και την υπερβολή με αποτέλεσμα να χάνει πολλές φορές το μέτρο και να σε κάνει να δυσανασχετείς που μπαίνεις στη διαδικασία να αντλήσεις τα “υπόρρητα” μηνύματα που κρύβει πολλά από τα οποία συνοδεύονται από εντυπωσιοθηρικές σεναριακές ευκολίες. Να προστεθεί μεταξύ άλλων, το ενδιαφέρον πέφτει αρκετά ειδικά στα πρώτα τέσσερα επεισόδια αφού ο ρυθμός εκεί κυρίως είναι υπερβολικά αργός ενώ ελάχιστα γεγονότα προάγουν την εξέλιξη της δράσης στη συνέχεια.

Το τηλεοπτικό αυτό project ως έναν βαθμό καταφέρνει να χτίσει την ατμόσφαιρα που χρειάζεται για να μας μυήσει σε κάτι απροσδιόριστα ζοφερό και απειλητικό. Αλλά πασχίζει υπέρ του δέοντος να ξεχωρίσει μέσα από κάτι κατάφωρα τραβηγμένο που θέλει να το πλασάρει ως υπερβατικό, αντισυμβατικό και ανορθόδοξο. Και εδώ ακριβώς αξίζει να σημειώσουμε ότι για όσους σπεύδουν να παραλληλίσουν το εγχείρημα αυτό με το στυλ του David Lynch, ας το ξανασκεφτούν γιατί το παρόν σόου μόνο ως μία (παρακινδυνευμένη) wannabe προσπάθεια μίμησης μπορεί να ληφθεί υπόψη.

Υπάρχουν φάσεις όπου οπωσδήποτε θα απορρήσεις με τις επιλογές των συντελεστών να σοκάρουν ή να προκαλέσουν με κάτι το εξωφρενικά σαδιστικό, σε σημείο που να προσεγγίσουν έντονα το συναίσθημα της αηδίας όπως για παράδειγμα μία αλλοπρόσαλλη επίμαχη σκηνή σεξουαλικού περιεχομένου που δυστυχώς δύσκολα θα μπορέσεις να την διαγράψεις απ΄την μνήμη σου. Για να μην πούμε ότι η επανάληψη ενός συγκεκριμένου μοτίβου θα προξενήσει σε πολλούς αναγούλα ή στην καλύτερη περίπτωση ενόχληση!

Επιπλέον, εδώ αναπτύσσεται ένας φαύλος κύκλος εκμετάλλευσης: εν τέλει ποιός χρησιμοποιεί ποιόν; Όλα τα κεντρικά πρόσωπα έχουν υπάρξει και θύματα και θύτες. Επίσης, καταδεικνύεται η απατηλή λάμψη του αμερικανικού ονείρου καθώς αυτό αποκαθηλώνεται και έτσι φανερώνεται η λιγότερο ελκυστική του όψη. Θέματα όπως τοξική αρρενωπότητα, σεξουαλική παρενόχληση, μισογυνισμός, επιδειξιομανία, ματαιοδοξία, μικροπρέπεια, μίσος, και εκδίκηση επικρατούν στην όλη υπόθεση.

Συνειδητό και ασυνείδητο, πραγματικό και φανταστικό, ασφάλεια και τρόμος, οικείο και ανοίκειο, ενοχές και εξιλέωση συνέχουν την αφήγηση που διηθείται μέσα από την διακαή επιθυμία της ‘Lisa’ να τιμωρήσει πάση θυσία έναν χωρίς ενδοιασμούς μεγαλοπαράγοντα της κινηματογραφικής βιομηχανίας που θέλησε να την ταπεινώσει, να την υποτιμήσει και να την μεταχειριστεί ως ένα αντικείμενο και όχι ως έμψυχο ον. Βέβαια, η απόφασή της αυτή που σύντομα της γίνεται εμμονή, ενέχει αναπόφευκτα και ένα φρικτό τίμημα. Και αλίμονο της αν δεν το πληρώσει...

Επιπρόσθετα, ανάμεσα σε άλλα, να επισημάνουμε ότι δεν θα σου βγει εύκολα να ταυτιστείς ή να θρέψεις κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια για την ηρωίδα. Εκείνη όμως που κερδίζει τις εντυπώσεις στον ρόλο της είναι η Catherine Keener που με την ερμηνεία της μοιάζει να επισκιάζει τους υπόλοιπους.

Το αμφιλεγόμενο φινάλε του Brand New Cherry Flavor ενδέχεται να διχάσει τον δέκτη και να του αφήσει μία εξίσου παράξενη γεύση ώστε εύλογα να αναρωτηθεί για το εάν όντως τους άρεσε ή δεν τον ικανοποίησε το σύνολο όσων παρακολούθησε.