Το Top Secret UFO Projects: Declassified είναι ό,τι πρέπει αν σου αρέσουν οι θεωρίες συνωμοσίας | Review

Το ντοκιμαντέρ του Netflix που θέλει να δει σφαιρικά το θέμα "εξωγήινοι"
10 Αυγούστου 2021 10:21
Το Top Secret UFO Projects: Declassified είναι ό,τι πρέπει αν σου αρέσουν οι θεωρίες συνωμοσίας | Review

Θα παραδεχτώ ότι όταν ήμουν μικρότερος ξενυχτούσα με τις Πύλες του Ανεξήγητου στο Alter, κυρίως γιατί ήταν ο ορισμός του να “χαζέψω” κάτι πριν τον ύπνο σε μια εποχή που smartphones, Youtube ή Netflix μέχρι να σου πέσει το κινητό στο κεφάλι, δεν υπήρχαν. Αυτές οι παράξενες ιστορίες, οι θεωρίες ήταν πάντα ιντριγκαδόρικες, πόσο μάλλον όταν είσαι και φαν των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. 

Το νεότερο ντοκιμαντέρ του Netflix με τίτλο Top Secret UFO Projects: Declassified έρχεται να χρονολογήσει ένα τεράστιο παζλ πολλών δεκαετιών σχετικά με την θέαση, την υποτιθέμενη άφιξη και γενικότερα επαφή που έχει η ανθρωπότητα με τους εξωγήινους. 

Τα έξι επεισόδια της μιας ώρας περίπου εστιάζουν με περιληπτικό τρόπο σε ισάριθμες πτυχές του θέματος, ξεκινώντας από την αρχή των πάντων το Project Bluebook, μέχρι το ενδεχόμενο του εάν μας έχουν επισκεφθεί, τί θέλουν τελικά από εμάς. Όσο προχωρούν τα επεισόδια και μέχρι το τρίτο περίπου θα έχεις καταλάβει ότι το ντοκιμαντέρ αυτό που υπογράφει ο Petr Vachler, δεν κοιτάει μόνο τα στεγνά δεδομένα αλλά και την πιο συνομωσιολογική ματιά για να βάλει το κατάλληλο αλατοπίπερο. Τόσο που σε σημείο νόμιζα ότι έβλεπα κάποιο ντοκιμαντέρ-spinoff του X-Files και περίμενα τον Μόλντερ και την Σκάλι να πεταχτούν. 

Χρονολογεί ωστόσο όλες τις σημαντικές θεάσεις ΑΤΙΑ μέχρι σήμερα και φέρνει μπροστά στη κάμερα αρκετούς μάρτυρες αυτών των φαινομένων για να ενισχύσει τα διαπιστευτήριά του. Συνεχώς όμως ο αφηγητής του ντοκιμαντέρ αναρωτιέται για διάφορα υπαρξιακά και μη θέματα, κυρίως με το βάσει των όσων παρουσιάζονται, πόσα μπορεί οι κυβερνήσεις να μας κρύβουν. Πόσο βαθιά πάει αυτή η τρύπα; Ειδικά όταν είχαν δημιουργήσει τόσες υπηρεσίες, προγράμματα (μυστικά και μη) για την παρακολούθηση αυτών των φαινομένων. 

Το πιο “προσγειωμένο” επεισόδιο θαρρώ -συγκριτικά με τα υπόλοιπα- είναι το 4ο όπου κοιτάει τα δεδομένα και τα έγγραφα που έχουν διαρρεύσει κατά καιρούς για τα UFO και αμέσως μετά το 5ο, με τα μυστικά των Σοβιετικών. 

Υπάρχει όμως ένα cheesy στοιχείο σε όλο το ντοκιμαντέρ που είναι οι απεικονίσεις που αναπαριστά μέσα από ένα μείγμα 3D γραφικών και αρχειακού υλικού. Η προσέγγισή του με τις πράσινες/γκρι καρικατούρες εξωγήινων, τους ιπτάμενους δίσκους βγαλμένους από sci-fi ταινία του ‘50 σε συνδυασμό με το πόσο φτηνά είναι τα γραφικά συνθέτουν γενικότερα μια...low budgetίλα στο project που μυρίζει κάπως. Όταν λέμε φτηνά γραφικά σα να βγήκαν από cutscene βιντεοπαιχνιδιού στα τέλη των '90s με αρχές 2000. 

Γενικότερα, όπως όλα αυτά τα ντοκιμαντέρ δεν καταλήγει σε κάποιο σαφές συμπέρασμα και είναι θεμιτό αυτό. Θυμίζει όλα τα υπόλοιπα παρόμοια ντοκιμαντέρ που θα είχατε δει παλιότερα κατά καιρούς στα κρατικά κανάλια και για αυτό δεν ξεχωρίζει τελικά. Ναι, αν τόσα λεπτά που διαβάζετε δε βάλατε το tin foil hat σας καλό είναι να το κάνετε πριν πατήσετε play.