Things Heard & Seen Review - Σαν εκείνο το 6άρι που βλέπεις στο IMDb

Ότι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός...
07 Μαΐου 2021 10:03
Things Heard & Seen Review - Σαν εκείνο το 6άρι που βλέπεις στο IMDb

Ήταν Παρασκευή βράδυ και έψαχνα να δω κάτι στο Netflix, έχοντας στο νου μου πως είναι παραδοσιακά ημέρα κυκλοφοριών στην υπηρεσία. Έπεσα ακριβώς πάνω στην κυκλοφορία του Things Heard & Seen, ενός θρίλερ που μου τράβηξε την προσοχή με το στιλάκι του από το trailer. Και λέω θρίλερ γιατί περισσότερο τείνει προς το να χτίσει ένα σασπένς παρά να τρομάξει με φθηνά τεχνάσματα και jumpscares. Ούτε είχε από πίσω του συντελεστές με «περγαμηνές» καθώς το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Shari Springer Berman και Robert Pulcini, βασισμένοι ωστόσο στο μυθιστόρημα “All Things Cease to Appear” της Elizabeth Brundage.

Βλέπω ότι παίζει η Amanda Seyfried που απόλαυσα στο οσκαρικό “Mank” και ο James Norton, που απέδειξε ότι μπορεί να σηκώσει σοβαρούς ρόλους χάρη στη σειρά “McMafia”. Μαζί τους παίζουν η Natalia Dyer του “Stranger Things”, η Rhea Seehorn γνωστή και ως “Kim Wexler” του “Better Call Saul” αλλά και ο εξαιρετικός F.Murray Abraham των “Homeland” και “Amadeus”. “Πένα, ό,τι πρέπει» σκέφτηκα και πάτησα play.

Η ιστορία του ξεκινάει με ένα νεαρό ζευγάρι και τη μικρή κόρη τους να μετακομίζουν στην μικρή πόλη του Chosen. Η Catherine (Seyfried) θυσιάζει την δουλειά της στο Manhattan για χάρη του συζύγου της, ο οποίος εργάζεται ως καθηγητής ιστορίας τέχνης σε ένα τοπικό κολλέγιο, αλλά σύντομα η ζωή στο νέο τους σπίτι αρχίζει να την πνίγει και δεν ξέρει ακριβώς το γιατί. Τα γεγονότα την οδηγούν στο να ανακαλύψει ένα σκοτεινό παρελθόν για το σπιτικό τους.

Κάπου εκεί, οι συνεργάτες του συζύγου της (Norton) μπαίνουν στο κόλπο καθώς φαίνεται να γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Και θα μου πείτε "μα είναι η κλασική ιστορία με ένα στοιχειωμένο σπίτι και φαντάσματα που τρομοκρατούν τους ενοίκους;" Έχει αυτά τα στοιχεία, πράγματι, αλλά η οπτική από την οποία παρουσιάζει τα θέματα που θέλει να θίξει εξυψώνονται από αυτό το υπερφυσικό στοιχείο και αποκτούν ένα διαφορετικό κάδρο για μια σχέση, η οποία κρύβει σοκαριστικά μυστικά και εξαρχής την βάζουν σε τροχιά αποσύνθεσης και σήψης.

Επίσης σε σημεία παίζει με τον θεατή για το περί τίνος πραγματικά πρόκειται και εάν όλα αυτά είναι όπως φαίνονται ή μήπως η ζοφερή αλήθεια θεμελιώνεται σε πιο προσγειωμένες βάσεις. Μου άρεσε που δεν είναι κλισέ ρομάντζο αλλά ούτε και κλισέ θρίλερ, πόσο μάλλον ταινία τρόμου, καθώς περιέχει και μια ανατροπή στον όλο μύθο των ταινιών με φαντάσματα και κακά πνεύματα. Ξεφεύγει, όχι πάντα όμως, από τα δεινά του να σε τρομάξει με φθηνά jumpscares. Βασίζει το ύφος του σε ένα τύπου Stephen King τρόμο, αυτόν που υποβόσκει στα βαθιά μπουντρούμια ενός ταραγμένου και νοσηρού μυαλού.

Φυσικά και είναι καλογυρισμένο και χάρμα οφθαλμών η φωτογραφία, όπως συνηθίζει το Netflix σε τέτοιες παραγωγές. Σαφώς η Seyfried κλέβει την παράσταση υποδυόμενη μια καταπιεσμένη γυναίκα που τα έδωσε όλα για την οικογένειά της, μόνο για να ανακαλύψει πως κρυβόταν κάτι πολύ αρρωστημένο όχι μόνο στο σπίτι της αλλά και στο πλάι της. Λίγο αδιάφορη περνάει η Dyer στο ρόλο της εδώ, αλλά ευτυχώς υπάρχει η εξαιρετική Seehorn, αλλά και ο Abraham που ανεβάζουν το κύρος του cast και την ποιότητα των ερμηνειών.

Εκεί που χάλασε όλα όσα έχτιζε για πάνω από 1 ώρα και 50 λεπτά είναι το φινάλε του, καθώς όλο αυτό το χτίσιμο καταλήγει σε μια σεκάνς, που είναι υπερβολικά ποιητικό και προσπαθεί να γίνει ψαγμένο προσποιούμενο πως είναι. Θυμίζει κατά μία έννοια τα τελευταία λεπτά της Λάμψης (The Shining) για να το απλουστεύσω, αλλά απέχει έτη φωτός στο να δώσει ένα παρόμοιου επιπέδου επίλογο.

Η αλήθεια είναι πως αποτελεί μια ακόμη κυκλοφορία της εβδομάδας στο Netflix αλλά μία που αξίζει το χρόνο σας για να περάσετε ένα χαλαρό βράδυ στον καναπέ σας, γνωρίζοντας εκ των προτέρων τι θα συναντήσετε.