Sightless Review - Ένα θρίλερ όπου το σασπένς εγκαταλείπει πρόωρα την σκηνή

Μία από τις φρέσκιες κινηματογραφικές αφίξεις στο Netflix συνιστά το ψυχολογικό θρίλερ Sightless τη σκηνοθεσία και το σενάριο του οποίου επιμελήθηκε ο Cooper Karl, επιλέγοντας ως πρωταγωνίστρια του έργου του την σταρ της σειράς Riverdale, Madelaine Petsch. Το cast συμπληρώνουν επίσης οι: Alexander Koch (Lucifer), Deniz Akdeniz, December Ensminger, Matthew Yang King, Lee Jones και ο Jarrod Crawford.

Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την ‘Ellen Ashland’, μία πρώην βιολίστρια η οποία έπειτα από μία επίθεση που δέχτηκε από κάποιον άγνωστο, χάνει την όρασή της. Κατά την περίοδο ανάρρωσής της ωστόσο, ξυπνούν συνεχώς εφιάλτες από το παραπάνω γεγονός που την συντάραξε και συνειδητοποιεί ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μέχρι να μπορέσει να το ξεπεράσει.

Κατά την προσαρμογή της στα νέα δεδομένα, κλείνεται στον εαυτό της, υποπτεύεται τους πάντες και τα πάντα για αυτό που της συνέβη και δεν παύει να σκέφτεται ότι μία αόρατη απειλή καραδοκεί συνεχώς για εκείνη. Νιώθει ότι ο κίνδυνος δεν έχει περάσει και πιστεύει πως το άτομο που της επιτέθηκε έχει επιστρέψει για να την βλάψει ξανά. Ανεξήγητα συμβάντα την θέτουν σε επαγρύπνηση όμως θολώνουν την κρίση της και την ωθούν ολοένα και περισσότερο σε σύγχυση, με την κοπέλα να αναρωτιέται αν όντως ζει τις καταστάσεις αυτές ή αν το μυαλό της παίζει περίεργα παιχνίδια.

Το εν λόγω φιλμ ξεκινάει με ένα ενδιαφέρον αλλά όχι πρωτότυπο concept. Το θέμα είναι ότι παρ’ όλο που θα μπορούσε να υιοθετηθεί μία πιο ευρηματική προσέγγιση, δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται εν προκειμένω. Ουσιαστικά, το όλο project δεν καταφέρνει να στηρίξει επαρκώς την ιδέα απ’ την οποία αφορμάται με αποτέλεσμα να προδώσει το “καλό” του χαρτί από πολύ νωρίς αφού το κοινό δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να εντοπίσει τον θύτη και να διαβλέψει πολλά από τα τεκταινόμενα που σημειώνονται ακολούθως.

Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, η ταινία χάνει το πλεονέκτημα της ανατροπής και της έκπληξης, με αποτέλεσμα ο θεατής να δυσανασχετεί με τον προβλέψιμο χαρακτήρα που αποκτά η συνέχεια. Ως εκ τούτου, με την αγωνία και την ένταση να βαλτώνουν ως προς την εξέλιξη της δράσης, το μυστήριο να χάνεται πολύ άδοξα σχεδόν από την αρχή. Η μυθοπλασία καταλήγει να ατονεί ως προς το σασπένς της, με ίδια ή παρόμοια συμβάντα να επαναλαμβάνονται, δίνοντας την αίσθηση ενός αναμασήματος και μίας πλήξης.

Επιπλέον, ορισμένα από τα σκηνικά που μεσολαβούν φαντάζουν αρκετά τραβηγμένα και υπερβολικά. Βεβαίως, υπάρχουν σε αφθονία και οι κλισέ jump scares στιγμές. Συν τοις άλλοις, παρατηρούνται και αρκετά νοηματικά κενά. Να τονίσουμε εδώ πως από ένα σημείο και μετά ο σκηνοθέτης μπερδεύεται κάπως στην πρόθεσή του να παραπλανήσει τον δέκτη με συνέπεια να παρουσιάζονται χωρίς συνοχή και σχεδόν χαοτικά μερικά κομμάτια που λείπουν απ’ το πάζλ, ενώ σε κάποιες άλλες φάσεις παρεμβάλλονται πρόχειρα και αδέξια κάποιες πολύ “εύκολες” εξηγήσεις.

Μεταξύ άλλων, να αναφέρουμε ότι ενίοτε ο υπέρμετρος μελοδραματισμός που βγάζει ως προς την ερμηνεία της η Madelaine Petsch αγγίζει τα όρια του επιτηδευμένου και κουράζει, ώστε η φιγούρα που υποδύεται η ηθοποιός να προξενεί και μία σχετική αμηχανία.

Όσον αφορά το φινάλε του Sightless, σίγουρα δεν έρχεται ως «κεραυνός εν αιθρία», με την έννοια ότι παραείναι αναμενόμενο, με το παρόν θρίλερ να προσιδιάζει ίσως σε ένα κακέκτυπο του Glass, ξεφεύγοντας ταυτόχρονα σημαντικά από τον στόχο του και μοιάζοντας λιγάκι χαμένο στην μετάφραση.

Βρείτε την ταινία στο IMDB