The Dig Review - Ένα συγκινητικό βρετανικό δράμα χαρακτήρων

Το ήπιων τόνων κομψοτέχνημα του Simon Stone βρίσκει τον τρόπο να ‘’τρυπώσει’’ στην ψυχή σου
01 Φεβρουαρίου 2021 12:14
The Dig Review - Ένα συγκινητικό βρετανικό δράμα χαρακτήρων

Το The Dig (H Aνασκαφή) είναι μια βρετανική δραματική ταινία σε σκηνοθεσία του Simon Stone, βασισμένη στο ομότιτλο ιστορικό μυθιστόρημα του 2007 από τον John Preston, το οποίο επαναπροσδιορίζει τα γεγονότα της ανασκαφής του Sutton Hoo. Η υπόθεση έχεις ως εξής: Τον Μάιο του 1939, καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο βαδίζει ολοταχώς προς τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η πλούσια Βρετανίδα χήρα Edith Pretty, προσλαμβάνει τον αυτοδίδακτο αρχαιολόγο Basil Brown, ώστε να αναλάβει την ανασκαφή τριών ταφικών τύμβων που βρίσκονται στο κτήμα το οποίο κληρονόμησε. Σε μια εποχή που το μέλλον της χώρας βρίσκεται σε αδιέξοδο, έρχεται η σπουδαία αυτή ιστορική ανακάλυψη για να δώσει ελπίδα σε όλους τους εμπλεκόμενους.

Ένα από τα στοιχεία που ξεχωρίζουν αρκετά νωρίς στην ταινία, είναι ο ρυθμός της. Το βραδυφλεγές τέμπο της λοιπόν, δίνει όσο χρόνο χρειάζεται για να αναπτυχθούν όλα τα βασικά της πλεονεκτήματα, από τους χαρακτήρες της, τις συναισθηματικές ιστορίες τους αλλά και το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο.

Ο χειρισμός της κάμερας βοηθάει, επιπλέον, στην δημιουργία μιας υποβλητικής ατμόσφαιρας, ικανή να μαγνητίσει την προσοχή και το ενδιαφέρον σου ακόμα και σε σημεία που η πλοκή χάνει κάπως τον προσανατολισμό της. Το πρόβλημα αυτό θα το παρατηρήσετε από τη δεύτερη πράξη και μετά, καθώς εισάγονται κάποιοι καινούργιοι χαρακτήρες οι οποίοι χρειάζονται κι εκείνοι τον χρόνο τους για να μας συστηθούν.

Πέρα όμως από τον απαλό χειρισμό του Simon Stone στην κίνηση της κάμερας, υπάρχει ένας ακόμη λόγος ο οποίος βοηθάει στο να δημιουργηθεί αυτή η υπέροχη ατμόσφαιρα που επικρατεί καθ 'όλη τη διάρκεια στην ταινία. Οι ήρεμες και πλήρως πειστικές ερμηνείες από ολόκληρο το καστ, αλλά κυρίως αυτές των Ralph Fiennes στον ρόλο του ερασιτέχνη αρχαιολόγου και της Carey Mulligan στον ρόλο της μελαγχολικής αριστοκράτισσας. Η χημεία αυτών των δυο χαρακτήρων αλλά και ο έντιμος τρόπος που συμπεριφέρονται απέναντι στα ιστορικά γεγονότα που εξελίσσονται μπροστά στα μάτια τους, δίνουν μια επιπλέον βαρύτητα στην αισθητική αλλά και στην υπόθεση της ταινίας.

Το Dig όμως δεν επικεντρώνεται μονάχα στην σπουδαία αυτή ιστορική ανακάλυψη, αντ' αυτού την χρησιμοποιεί ως όχημα για να μας παρουσιάσει τις φοβίες, τις ανασφάλειες αλλά και την ματαιοδοξία μερικών από τους χαρακτήρες. Η μοναδική αστοχία όπως ανέφερα και παραπάνω, βρίσκεται στην στιγμή εισαγωγής κάποιων καινούργιων χαρακτήρων και των ερωτικών ειδυλλίων που αναπτύσσονται μεταξύ τους. Προσωπικά, δεν ένιωσα, ούτε κι αντιλήφθηκα τον λόγο ύπαρξης, όχι τόσο των χαρακτήρων αλλά της υποπλοκής που αναπτύχθηκε, κυρίως από το δεύτερο μέρος κι ύστερα. Ίσως, ο μοναδικός της σκοπός να ήταν η καθυστέρηση της βασικής ιστορίας.

Ωστόσο, αυτή η αδυναμία, δεν αναιρεί το γεγονός ότι καθώς φτάνουμε πλέον στην τρίτη και τελευταία πράξη, η ταινία αρχίζει αργά να αποκαλύπτει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το ιστορικό πλαίσιο στην προσωπική ζωή των χαρακτήρων. Οι συμβολισμοί είναι διάχυτοι στον χώρο προσθέτοντας ένα ακόμη θετικό στοιχείο στην ανάπτυξη των θεματικών που θέλει να σχολιάσει η σεναριογράφος Moira Buffini. Οι αναφορές στον Κόσμο μας και ποια η θέση μας σ’ αυτόν, υπάρχουν σχεδόν από την αρχή, δίνοντας έτσι μια πιο φιλοσοφική ματιά στην ταινία, πάντα με ‘’όχημα’’ (σε κάποιες στιγμές κυριολεκτικά) τα σπουδαία ευρήματα από τις ανασκαφές των τριών ταφικών τύμβων.

Η ταινία του Simon Stone λοιπόν, καταφέρνει χωρίς μεγάλες εντάσεις, αυτές βρίσκονται περισσότερο στους διαλόγους κι όχι στα γεγονότα, να μας εισάγει με έναν πιο ήσυχο και ήρεμο τρόπο, σε όμορφα λασπώδη τοπία αλλά και σε ένα πραγματικό δράμα χαρακτήρων το οποίο χτίζεται αργά αλλά σταθερά μέχρι το λυτρωτικό φινάλε του. Είναι πραγματικά κρίμα το γεγονός ότι αυτή τη ταινία δεν θα την δει ο κόσμος στους κινηματογράφους. Ο τρόπος που έχει κινηματογραφηθεί σε συνδυασμό με την κλασικίζουσα μουσική επένδυση του Stefan Gregory, προσδίδει ένα ονειρικό ύφος στην όλη εμπειρία που θα αποκτούσε άλλη οντότητα στην σκοτεινή αίθουσα.

Το καστ συμπληρώνουν οι εξαιρετικοί: Lily James, Johnny Flynn, Ben Chaplin, Ken Stott, Archie Barnes και Monica Dolan.

Βρείτε την ταινία στο IMDB