The Beast Review - Η ιταλική εκδοχή του "Taken" κατέφτασε στο Netflix

Ο Ludovico Di Martino μας παραδίδει το ιταλικό action θρίλερ-δράμα The Beast, έχοντας επεξεργαστεί και το σενάριο μαζί με την Claudia De Angelis, σε παραγωγή της Warner Bros. σε συνεργασία με τις Groenlandia και Regione Lazio, ενώ εδώ ως επικεφαλής του cast τίθεται ο Fabrizio Gifuni.

Σε κεντρικές ερμηνείες βλέπουμε επίσης τους: Lino Musella, Monica Piseddu, Giada Gagliardi, Emanuele Linfatti, Andrea Pennacchi, Nicolò Galasso, Giacomo Colavito, Gianmarco Vettori, Matteo Berardinelli και ο Andrei Nova.

Η πλοκή επικεντρώνεται στον ‘Leonida Riva’ (Gifuni), έναν μοναχικό, σκληροτράχηλο και με ασταθή ψυχισμό άνδρα που τώρα πια είναι εν αποστρατεία βετεράνος των ειδικών δυνάμεων. Ύστερα από μία κρίσιμη αποστολή-πρόκληση, ο ίδιος αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του και να επιχειρήσει να επαναπροσεγγίσει την οικογένειά του με την οποία είχε αποξενωθεί αρκετά λόγω της δουλείας του. Όταν η μικρή του κόρη, ‘Teresa’ (Gagliardi) πέφτει θύμα απαγωγής, ο ήρωας θα καταληφθεί από μία ακατανίκητη οργή την οποία νόμιζε ότι είχε θάψει βαθιά μέσα του προ πολλού. Ωστόσο, θα δει για ακόμη μία φορά τον εαυτό του να μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο, απίστευτα άγριο και αμείλικτο από το οποίο έχει εξαλειφθεί κάθε ψήγμα λογικής και αυτοσυγκράτησης. Πλέον, αυτοί που θέλησαν να βλάψουν το παιδί του έχουν μπει στο στόχαστρό του και εξαπολύει μία αδυσώπητη καταδίωξη εναντίον τους.

Το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε να πει κανείς ότι μοιάζει αρκετά με τα φιλμ Taken και Logan ειδικά αν σταθεί κανείς στο μοτίβο του ισχυρού δεσμού μεταξύ πατέρα και κόρης και στην προσπάθεια που καταβάλλεται για την υπεράσπισή του.

Ο βασικός δρώντας δεν θέλει να τον αντικρίζουν οι δικοί του ως έναν πατέρα απόντα. Διχάζεται ανάμεσα στην επιθυμία και την ανάγκη. Η σκοπιά και οι προσλαμβάνουσές του μέσα από τις οποίες φιλτράρει ό,τι τον περιβάλλει, τον ωθουν να υπακούσει σε έναν ανώτερο άγραφο κώδικα ηθικής, με τις επιταγές της πραγματικότητάς να πυροδοτούν τα πιο σκληρά και πρωτόγονα ένστικτά του προκειμένου να σώσει την μικρούλα του. Πασχίζει να την προστατέψει με όλες του τις δυνάμεις, όντας διατεθειμένος να φτάσει στα άκρα, φροντίζοντας εκείνος ο ίδιος προσωπικά να αποδοθεί δικαιοσύνη ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται το να καταφύγει στην αυτοδικία και το ενδεχόμενο να χάσει την ζωή του.

Πρόκειται ουσιαστικά για μία ενδιαφέρουσα κινηματογραφική πρόταση του Netflix στο είδος των θεαμάτων δράσης, που ναι μεν δεν κάνει την διαφορά από άποψη πρωτοτυπίας αλλά παρ’ όλα αυτά μπορεί σε γενικές γραμμές να κρατήσει επαρκώς την προσοχή του θεατή μέχρι το τέλος. Οπωσδήποτε καταφεύγει σε δοκιμασμένες πρακτικές και συνταγές ειδικά στο κομμάτι των σκηνών βίας, δραματικού τόνου και περιπέτειας, με την ανατροπή να ξεπροβάλλει δειλά δειλά σε λιγοστά σημεία.

Συν τοις άλλοις, το project αυτό καταπιάνεται με έναν κάπως αναμενόμενο τρόπο με θεματικές όπως το οργανωμένο έγκλημα, η διακίνηση ναρκωτικών, η διαφθορά, η εμπορία ανθρώπων κ.ά. Εντούτοις, τον κύριο άξονα της εν λόγω μυθοπλασίας συνέχει ένα ευαίσθητο ζήτημα, η διαταραχή μετατραυματικού στρες την οποία συχνά εμφανίζουν άτομα που εργάζονται στον στρατό. Δίνεται έμφαση στο ότι πολλοί άνθρωποι με βιώματα από το πεδίο της μάχης είναι δύσκολο να αφήσουν πίσω τους τις οδυνηρές εμπειρίες που κουβαλούν εντός τους, αφού αυτές είναι σαν να έχουν μετασχηματίσει ριζικά την εικόνα τους για τον κόσμο.

Ως εκ τούτου, η αντίληψή τους πως διαρκώς εκεί έξω καραδοκεί μία ασύμμετρη απειλή, τους τοποθετεί σχεδόν πάντα σε θέση πλήρους επαγρύπνησης, έχοντας οξυμένη την αίσθηση του κινδύνου, με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις να είναι αρκετά οξύθυμοι, ανεξέλεγκτοι, και εθισμένοι στην αδρεναλίνη ώστε να χρειάζονται εξειδικευμένη στήριξη από κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Ο επίλογος του The Beast γράφεται με ένα μάλλον αναμενόμενο καθαρτήριο φινάλε που ικανοποιεί το κοινό αίσθημα δικαίου και περιλαμβάνει μία χαρακτηριστική φράση, τύπου ατάκα και επί τόπου, η οποία μπορεί και να αφήνει χώρο για ένα πιθανό sequel.

Βρείτε την ταινία στο IMDB