Cadaver Review - Ένα αρρωστημένο θρίλερ στο Netflix με "Kubrick" περιτύλιγμα

Οι Νορβηγοί το προσπαθούν στο Netflix με τον ψυχολογικό τρόμο
03 Νοεμβρίου 2020 22:07
Cadaver Review - Ένα αρρωστημένο θρίλερ στο Netflix με "Kubrick" περιτύλιγμα

Ο νεαρός Νορβηγός σκηνοθέτης Jarand Herdal ενορχηστρώνει την δράση του ψυχολογικού θρίλερ-δράμα Cadaver του Netflix, επιμελούμενος όμως και το σενάριο, ενώ επιλέγει ως πρωταγωνιστές για το έργο του τους Gitte Witt, Thomas Gullestad, Thorbjørn Harr και την μικρούλα Tuva Olivia Remman.

Το cast συγκροτούν επίσης οι: Maria Grazia Di Meo, Gjermund Gjesme, Jonatan Rodriguez, Kingsford Siayor και η Trine Wiggen.

Η πλοκή διαδραματίζεται στον απόηχο μίας πυρηνικής καταστροφής, όταν μία οικογένεια που μετά βίας κατορθώνει και επιζεί μετά τον όλεθρο που προηγήθηκε, έπειτα από ανοιχτή πρόσκληση θα παρευρεθεί σε ένα υποτιθέμενο φιλανθρωπικό γεγονός σε ένα ξενοδοχείο. Σύντομα ωστόσο, διαπιστώνουν ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και πως το αντίτιμο για την είσοδό τους εκεί ίσως είναι η ίδια τους η ζωή.

Το φιλμ αυτό παρόλο που αφορμάται από μία ενδιαφέρουσα ιδέα και δείχνει να εξελίσσεται με σχετικά γρήγορους ρυθμούς, εντούτοις δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την χρήση κάποιων κοινότοπων μοτίβων όσον αφορά το σύνολο των τροπών που παίρνει. Ως αποτέλεσμα, ο παράγοντας του απρόβλεπτου και της αγωνίας μοιάζει να ατονεί καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι του μύθου.

Ο δημιουργός της ταινίας επέλεξε να μας παρουσιάσει λιγάκι μονοκόμματα μία αδιέξοδη κατάσταση αυτοσυντήρησης διαλέγοντας αφενός να τοποθετήσει τα τεκταινόμενα στην επαύριο ενός μεταποκαλυπτικού συμβάντος για να τονίσει το μέγεθος της ανάγκης των επιζώντων, και αφετέρου ενσωμάτωσε έναν πρόσθετο αμείλικτο αγώνα επιβίωσης, αλλά προτίμησε να κινηθεί με ασφάλεια στα χνάρια ήδη δοκιμασμένων συνταγών.

Το ζήτημα είναι ότι κάτι τέτοιο κατέστησε αρκετά προβλέψιμη την ροή αρκετών σκηνικών από όσα λαμβάνουν χώρα στην ιδιότυπη αυτήν αλληγορική μυθοπλασία, ώστε από ένα σημείο και έπειτα ο θεατής να μην είναι και τόσο δύσκολο να εικάσει τι ακολουθεί στη συνέχεια.

Μεταξύ άλλων, σε ορισμένα πλάνα, είναι σαν να γίνεται προσπάθεια να έρθει στο μυαλό του κοινού κάτι από το Μάτια Ερμητικά Κλειστά, αλλά οπωσδήποτε αναγνωρίζει κανείς εύκολα ότι πρόκειται για μία σκόπιμη, επιφανειακή ομοιότητα.

Επιπλέον, υφίστανται κάποια νοηματικά κενά και αστοχίες που σίγουρα αποκλείεται να περάσουν απαρατήρητα από τον δέκτη. Μερικά επεισόδια από τα όσα σημειώνονται εκεί είναι επίτηδες αρκετά ανατριχιαστικά αλλά με τον τρόπο που αναπαρίστανται και με τον βαθμό της υπερβολής που περιέχουν δίνουν την εντύπωση ότι αποσκοπούν στο να προκαλέσουν ακόμη και βεβιασμένα σοκ και αποτροπιασμό.

Πάντως, η ηθοποιός Gitte Witt που υποδύεται την μητέρα της οικογένειας, συνιστά μία τραγική φιγούρα η οποία όντως δοκιμάζεται ανελέητα σε ένα αρρωστημένο θεατρικό παιχνίδι ρόλων με έναν σαδιστή οικοδεσπότη που επιφυλάσσει για τους καλεσμένους του έναν ζωντανό εφιάλτη χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Ως πρόσωπο η παραπάνω ηρωίδα πετυχαίνει σχεδόν από την αρχή να εκμαιεύσει την συμπάθειά σου και να σε κερδίσει με τον χαρακτήρα της, λειτουργώντας εκείνη κατά κύριο λόγο την κινητήριο δύναμη της ταινίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το τέλος του Cadaver αν και ικανοποιεί το κοινό αίσθημα δικαιοσύνης, προφανώς και δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία αφού οι μάσκες πέφτουν με αρκετά αναμενόμενο καθαρτήριο φινάλε.

Βρείτε την ταινία στο IMDB