Ju-On: Origins Review - Το θρυλικό ιαπωνικό horror παίρνει σάρκα και οστά στο Netflix

Η γνωριμία μας με το σύμπαν της Κατάρας ξεκίνησε στο σινεμά περίπου είκοσι χρόνια πριν με την υπογραφή του Takashi Shimizu, και σήμερα πια ανανεώνεται μέσω του Netflix με την μίνι horror ανθολογία Ju-On: Origins τη σκηνοθεσία της οποίας επιμελήθηκε ο Shō Miyake, με σεναριογράφους τους Yō Takahashi και Takashige Ichise.

Πρόκειται για μία διεθνή συμπαραγωγή της NBC Universal Entertainment Japan και του διάσημου streaming δικτύου η οποία αντλεί έμπνευση από το διάσημο κινηματογραφικό franchise τρόμου που ξεκίνησε το 1998 με τις μικρού μήκους ταινίες Katasumi και 4444444444, δίνοντας μετέπειτα ώθηση και στο αμερικανικό The Grudge.

Η σειρά αυτή που απαρτίζεται συνολικά από έξι επεισόδια, εστιάζει σε έναν συγγραφέα ιστοριών για παραφυσικά φαινόμενα, τον ‘Odajima’ (Yoshiyoshi Arakawa) και στην παρουσιάστρια ‘Haruka Honjo’ (Yuina Kuroshima), με την τελευταία να την βασανίζουν μακάβρια οράματα και ανατριχιαστικοί θόρυβοι μέσα στο διαμέρισμά της όταν πέσει για τα καλά η νύχτα. Δεν θα αργήσει λοιπόν να έρθει η ώρα που μία κατάρα απελευθερώνεται και τα δύο αυτά άτομα θα πρέπει να αγωνιστούν απέναντι σε ένα απόκοσμο κακό.

Παίζουν, επιπλέον, οι Ririka, Kōki Osamura, Mai Takahashi, Yuina Kuroshima, Yoshiyoshi Arakawa, Kai Inowaki, Ryūshin Tei, Yuya Matsuura, Kaho Tsuchimura, Tokio Emoto, Nobuko Sendō, Seiko Iwaidô και η Kana Kurashina.

Το εν λόγω project του Netflix θέλησε να πατήσει πάνω στα χνάρια ενός πολύ δημοφιλούς μύθου στον χώρο του θεάματος, υποσχόμενο μάλλον με υπέρμετρο ενθουσιασμό να μας διηγηθεί το πώς ξεκίνησε η ρίζα του κακού πίσω απ’ την ‘Κατάρα’, με αποτέλεσμα με αυτήν του την φιλόδοξη δέσμευση να δημιουργεί προσδοκίες και για γενναίες δόσεις υπερφυσικού τρόμου.

Το ζήτημα ωστόσο, είναι ότι το όλο εγχείρημα ενώ είχε την δυνατότητα να αξιοποιήσει και βάσει του πρωτότυπου υλικού μία πολύ μεγάλη ευκαιρία, εν τέλει στάθηκε επιπόλαια απέναντί της ώστε ο θεατής δίκαια να αισθάνεται μία αμηχανία αλλά και απογοήτευση εφόσον περίμενε έναν καλύτερο χειρισμό όσον αφορά την προσέγγιση ενός τόσο ιδιαίτερου story.

Ουσιαστικά, η πλοκή αναπτύσσεται στο παρελθόν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Αυτό που παρατηρεί κάποιος είναι ότι η αφήγηση κινείται κάπως άνευρα και λιγάκι αναμενόμενα όσον αφορά το κομμάτι της ανατροπής και της αγωνίας, καταφεύγοντας αρκετές φορές σε jump scares που μπορεί εύκολα να μαντέψει κανείς ότι θα συμβούν σε δεδομένες στιγμές.

Σημείο αναφοράς εδώ είναι ένα σπίτι και οι φρικτοί θάνατοι που σημειώθηκαν ανά περιόδους μέσα σε αυτό ώστε να οδηγηθούμε τελικά μέσω πολλών αναδρομών στο πρωταρχικό γεγονός που έδωσε το έναυσμα να γεννηθεί κάτι απίστευτα αδυσώπητο από την αντιπέρα όχθη.

Ναι μεν αυτό που τονίζεται έμμεσα είναι η κτηνωδία και ο παραλογισμός της βίας που μπορεί να παράγει ο άνθρωπος, αλλά τα τεκταινόμενα εκτυλίσσονται με τρόπο που κάνει το ενδιαφέρον του δέκτη να ατονεί, ενώ μεσολαβούν σημαντικά νοηματικά κενά που αποδυναμώνουν ακόμη περισσότερο την εξιστόρηση αυτήν.

Επιπλέον, αντί να δοθεί βάρος στο να καλλιεργηθεί ευφάνταστα εντός του κοινού ο φόβος και το σασπένς, οι συντελεστές δυστυχώς προτιμούν την εύκολη λύση μίας εύπεπτης και κλισέ gory αισθητικής που καταφέρνει απλώς να προκαλέσει αποστροφή λόγω των ωμά αποκρουστικών σκηνών που παρακολουθούμε στη μικρή οθόνη.

Επιπρόσθετα, δεν παρέχονται σε ικανοποιητικό βαθμό τα κατάλληλα ερεθίσματα ώστε να εμβαθύνει κανείς στις μορφές που κυριαρχούν εδώ, με άμεση συνέπεια οι χαρακτήρες να παρουσιάζονται σχεδόν επιδερμικά και στο τέλος να μην σου μένουν καν σαν φιγούρες που αξίζει να θυμάσαι.

Ο επίλογος του Ju-On: Origins γράφεται με ένα φινάλε που ίσως να θεωρηθεί και ως πάσα για μία δεύτερη σεζόν, όμως σε καμία περίπτωση δεν κατορθώνει να επισφραγιστεί με κάποιο αποκορύφωμα που να σε ταρακουνά ώστε ακόμη και τότε έστω να μπορείς να πεις ότι εν μέρει σε αποζημιώνει.

Βρείτε τη σειρά στο IMDB