Curon Review - Ταράζοντας... 'επιφανειακά' τα νερά του υπερφυσικού τρόμου

Μια ματιά στο νέο σόου του Netflix
17 Ιουνίου 2020 11:37
Curon Review - Ταράζοντας... 'επιφανειακά' τα νερά του υπερφυσικού τρόμου

Η νεανική ανθολογία μυστηρίου και υπερφυσικού τρόμου Curon έκανε πρόσφατα ποδαρικό στο Netflix, με τους Ezio Abbate (Suburra), Ivano Fachin, Giovanni Galassi, και τον Tommaso Matano να αναλαμβάνουν εν προκειμένω καθήκοντα δημιουργού, ενώ ως πρωταγωνιστές επιστρατεύτηκαν οι Valeria Bilello (Sense8), Margherita Morchio και ο Federico Russo.

Η πλοκή επικεντρώνεται σε μία γυναίκα, την ‘Anna’ (Bilello) η οποία έπειτα από δέκα επτά χρόνια επιστρέφει στο Curon, μία επαρχία της Νότιας Ιταλίας απ’ όπου είχε φύγει ύστερα από μία σειρά συνταρακτικών συμβάντων. Καταφτάνει λοιπόν, μαζί με τα δίδυμα παιδιά της αλλά δεν αργούν να ανακαλύψουν ότι το μέρος εκείνο φέρει μία βαριά και απόκοσμη αύρα, σχεδόν κάτι σαν κατάρα. Όταν τα ίχνη της ηρωίδας χαθούν εντελώς αναπάντεχα, ο γιος και η κόρη της, ‘Mauro’ (Russo) και ‘Daria’ (Morchio), χρειάζεται να μάθουν τί συμβαίνει με το παρελθόν της οικογένειάς τους το οποίο παρέμενε στις σκιές εδώ και καιρό. Η ιστορία των στενών συγγενών τους συνδέεται με κάτι ανατριχιαστικό που στοιχειώνει εκείνον τον τόπο και πλέον ήρθε η ώρα να βγει στην επιφάνεια.

Το cast συμπληρώνουν επίσης οι: Maximilian Dirr, Anna Ferzetti, Luca Lionello, Gilli Messer, Jacob Vigil, Max Malatesta και ο Alessandro Tedeschi.

Το εν λόγω τηλεοπτικό εγχείρημα θα μπορούσε να ιδωθεί περισσότερο ως μία ιδιότυπη εξιστόρηση ενηλικίωσης παρά ως ένα project που καταφέρνει να συνδυάσει επιτυχημένα τον φόβο για το άγνωστο. Μία από τις βασικές επιδιώξεις των συντελεστών του, ήταν να αναμείξουν την φαντασία με το ανεξήγητα μακάβριο προσπαθώντας να κάνουν έμμεσα λόγο για την λανθάνουσα σκοτεινή πλευρά που έχει ο καθένας μας, αλλά συνειδητοποιείς ότι καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι της πλοκής, δεν έχουν θέσει επαρκώς τις βάσεις για να στηρίξουν κάτι τέτοιο.

Μπορεί δηλαδή το σόου να ξεκινάει με ένα επεισόδιο που ναι μεν θέτει ένα κατατοπιστικό πλαίσιο όσον αφορά τον κύριο άξονα της υπόθεσης, στη συνέχεια ωστόσο παρατηρεί κανείς ότι στα τεκταινόμενα υπερισχύει ένα πιο δραματικό ύφος παρά αυτό του horror. Σε πολλές φάσεις γίνεται αντιληπτό το παραπάνω, ώστε εύλογα να αναρωτιέται κανείς γιατί να δοθούν προεκτάσεις του παραφυσικού οι οποίες όμως εν τέλει στην πράξη δεν υπηρετούν τον σκοπό αυτόν, και στερούνται του σασπένς που προσδοκά να δει κάποιος σε ένα θέαμα του αντίστοιχου είδους.

Η ένταση που διεγείρεται εδώ, είναι κυρίως συγκινησιακής φύσεως, με τον παράγοντα της ανατροπής να ατονεί σταδιακά εφόσον μεσολαβούν γεγονότα που υπεραναλύουν ή και αναμασούν καταστάσεις και άρα ο δέκτης δεν είναι τόσο δύσκολο να διαβλέψει από πριν πολλά καθοριστικά σημεία της δράσης. Υπάρχουν στιγμές που διαμορφώνεται η αίσθηση της αμηχανίας όσον αφορά το πως προσεγγίζεται το κομμάτι του υπερφυσικού διότι παρατηρούνται σημαντικά νοηματικά κενά ως προς αυτό. Αν δηλαδή, εξέλειπε εντελώς ως συγκεκριμένο στοιχείο, ίσως να στεκόταν καλύτερα ως μία δραματική αστυνομική μυθοπλασία που εντούτοις πάλι δεν θα συνέπαιρνε το κοινό με τον σεναριακό της μίτο.

Μεταξύ άλλων, με εύστοχο τρόπο δίνεται έμφαση στα άγχη, τους προβληματισμούς και τις ανασφάλειες της εφηβείας ενώ θίγονται θέματα περί αυτοανακάλυψης, σεβασμού προς την έμφυλη ταυτότητα κάποιου και γενικότερα περί αποδοχής του άλλου. Όσον αφορά την ατμοσφαιρικότητα, αυτήν απαντάται μέσα από γκρίζους και μουντούς τόνους, με υποφωτισμένα πλάνα και μία ταιριαστή μουσική υπόκρουση να συνοδεύει τα τεκταινόμενα που σημειώνονται.

Πιθανόν, μία ανέλπιστα ευχάριστη έκπληξη αποτελεί το ότι στο προτελευταίο επεισόδιο εντοπίζεται μία ολοφάνερη αναφορά στo The Shining του Stanley Kubric αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι αρκετό για να μας κάνει να αναθαρρήσουμε ότι ίσως ο επίλογος να μας αποζημιώσει επειδή μέχρι τώρα χωλαίνει το μυστήριο που παρακολουθούμε.

Το Curon μπορεί να θέλει να αγγίξει το πέπλο που χωρίζει τον κόσμο των ζωντανών από αυτόν της αντιπέρα όχθης με τον πένθιμο ήχο ενός μισοβυθισμένου σε μία λίμνη καμπαναριού, αλλά μάλλον ταράζει πολύ επιφανειακά τα νερά του τρόμου, και σου μένει περισσότερο ως μία δραματική αναζήτηση του ενδότερου εαυτού κάποιου και μία απόπειρα να εξιλεωθεί από λάθη των περασμένων.

Βρείτε τη σειρά στο IMDB