The Platform Review - Επίσκεψη στην ανατριχιαστική φυλακή-δυστοπία του Netflix

Μια ματιά στο νέο πόνημα του Galder Gaztelu-Urrutia
31 Μαρτίου 2020 12:34
The Platform Review - Επίσκεψη στην ανατριχιαστική φυλακή-δυστοπία του Netflix

O Galder Gaztelu-Urrutia υπογράφει το ισπανόφωνο, δυσοίωνα φουτουριστικό θρίλερ The Platform (El Hoyo) που πραγματοποίησε ένα επιτυχημένο πέρασμα από το περσινό Φεστιβάλ του Τορόντο στην κατηγορία ‘Midnight Madness’, και έκανε πια ποδαρικό και στο Netflix.

Στο εν λόγω φιλμ γεννιέται με ευρηματικό και συνάμα ανατρεπτικό τρόπο μία από τις πιο τερατώδεις κοινωνικές δυστοπίες του είδους και όλα αυτά μέσα σε τέσσερις τοίχους.

Το σενάριο της κινηματογραφικής αυτής μυθοπλασίας επεξεργάστηκαν οι David Desola και Pedro Rivero. Εδώ του cast ηγούνται οι Ivan Massague, Antonia San Juan, Zorion Eguileor, Emilio Buale και η Alexandra Masangkay.

Η ταινία αφορά τον ‘Goreng’, έναν άνδρα που ζει σε μία ζοφερή εκδοχή της πραγματικότητας, σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Ο ήρωας καθώς και άλλοι έχουν μπει για διαφορετικούς λόγους σε μία φυλακή που αποτελείται από κατακόρυφα στοιβαγμένα στενά κελιά με δύο κρατούμενους στο εκάστοτε από αυτά. Καθημερινά μέσα σε έναν ανελκυστήρα φαγητού περνούν από μπροστά τους κάθε λογής τρόφιμα, με χρονικό προβάδισμα πρόσβασης σε αυτά να έχουν άνθρωποι των υψηλότερων επιπέδων, αφήνοντας εντούτοις τους πιο πεινασμένους να λιμοκτονούν ενώ εντός τους θεριεύει η λαχτάρα για εξέγερση.

Στον κλειστοφοβικό αυτόν εφιάλτη παίρνει σάρκα και οστά μία ασύλληπτα σκοτεινή κοινωνικοπολιτική αλληγορία που προσεγγίζει με καυστικά στοχαστική διάθεση ζητήματα όπως η απληστία, η κατασπατάληση πολύτιμων πόρων, η εξαθλίωση, η ανέχεια, η αναλγησία, οι ανισότητες και κυρίως το πώς η αποστέρηση βασικών αγαθών και μίας αξιοπρεπούς διαβίωσης μπορεί να βγάλει στην επιφάνεια τα πιο πρωτόγονα ένστικτα και ορμές του ατόμου πόσο μάλλον όταν αυτό βρίσκεται σε συνθήκες εγκλεισμού.

Από την ώρα που ανοίγει τα μάτια του ο ‘Goreng’ μέχρι και το τελευταίο λεπτό της ιστορίας το κοινό έχει νιώσει να το κατακλύζουν σε γενναίες δόσεις η ένταση και η αγωνία, με την αβεβαιότητα για την τύχη του βασικού δρώντα να φουντώνει σταδιακά. Ο παράγοντας του απρόβλεπτου μεσολαβεί έτσι που ο θεατής υφίσταται μικρά ή μεγάλα σοκ τα οποία διαδέχονται το ένα το άλλο με ρυθμούς που εντείνουν την συνεχώς παρούσα απειλή στο ιδιότυπο αυτό μέρος-κολαστήριο.

Η λεγόμενη «Τρύπα» στην ουσία της συνιστά ένα κτηνώδες σκηνικό αιχμαλωσίας όπου κυριαρχεί κάθε μορφή αφοπλιστικά ωμής βίας, κυνισμού, και σαδισμού με τις έννοιες κίνητρο-αντικίνητρο να έχουν διαστρεβλωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε με δυσκολία να διαχωρίζεται η τιμωρία από την ανταμοιβή τουλάχιστον για την πλειονότητα των φυλακισμένων.

Η ανθρωπιά και η ενσυναίσθηση προς τον άλλον έχουν χαθεί προ πολλού και όποιος διανοηθεί να επιχειρήσει να το αλλάξει σύντομα συμμορφώνεται ή «πείθεται» με άλλον τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ώστε αργά η γρήγορα να υποτάσσεται. Καθένας εκεί μέσα πέρα του εγκλεισμού του σε έναν ασφυκτικά περιορισμένο χώρο, ζει στο απόλυτο την αυτοπαγίδευση στο εγώ του με αποτέλεσμα σε ακραίες δοκιμασίες του ενστίκτου αυτοσυντήρησής του να είναι ικανός να διαπράξει ό,τι πιο απαίσιο τόσο προς τον εαυτό του ή απέναντι σε άλλους αποκομμένος από κάθε ηθική αναστολή.

Κανείς δεν ξέρει πόσο είναι το βάθος του κάθετου αυτού πηγαδιού και από ένα σημείο και μετά παύει κιόλας να αναρωτιέται. Κανείς δεν νοιάζεται για τον διπλανό του ούτε και για όσους κατοικούν λίγο πιο κάτω από αυτόν. Ο κανιβαλισμός, απανθρωπισμός και η φρίκη είναι ο κανόνας που καθιστά την όποια απόπειρα επανάστασης να φαντάζει με ουτοπική εξαίρεση, σχεδόν με μία παρανοϊκή ιδέα, σαν να κυνηγάς μια χίμαιρα. 

Μετά από ένα ορισμένο διάστημα οι κρατούμενοι μετακινούνται από την διοικούσα αρχή του σωφρονιστικού ιδρύματος σε άλλα κελιά, είτε πιο πάνω είτε πιο κάτω από εκεί όπου ήταν, κάτι που συμβαίνει τυχαία, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κριτήριο.

Μπορεί άραγε να βρει έδαφος η αλληλεγγύη και η ελπίδα σε μία τέτοια ανήλιαγη, μακάβρια και αδιανόητα τρομακτική φυλακή ώστε να καρποφορήσει ο σπόρος της ανατροπής;

Ο προβληματισμός αυτός συνέχει τον πυρήνα του έργου και ξύνει το πίσω μέρος του μυαλού σου όπως ένας κατάδικος που επιμένει να σκαλίζει κάθετες γραμμές στον τοίχο του κελιού του μετρώντας τις μέρες της ποινής του.

Καθώς οδηγείσαι στον επίλογο του The Platform, το αμφιλεγόμενο φινάλε θα σε κάνει να ταλαντευτείς με αμηχανία στην θέση σου αφήνοντάς σου την ελευθερία να δώσεις την δική σου ερμηνεία για το πώς τελειώνουν όλα.

Βρείτε την ταινία στο IMDB