Kingdom Season 2 Review - Η επιδρομή των ζωντανών-νεκρών συνεχίζεται στο Netflix

Η 2^η σεζόν της νοτιοκορεάτικης ανθολογίας τρόμου Kingdom του Netflix ήδη από τον τρόπο που έκλεισε η προηγούμενη, φαινόταν να μας επιφυλάσσει μία πολλά υποσχόμενη συνέχεια και πράγματι άξιζε η αναμονή!

Από το φινάλε που επισφράγισε το 1^ο κεφάλαιο του μεταποκαλυπτικού δράματος, οι προσδοκίες του κοινού αυξήθηκαν για αυτό που επρόκειτο να γραφτεί στις επόμενες σελίδες της συγκεκριμένης ιστορίας.

Το εν λόγω project δεν σταματάει να χαράσσει με πρωτοτυπία τις δικές του ευρηματικές διαδρομές στο σύμπαν του αγνού ασιατικού τρόμου και των μεταποκαλυπτικών δυστοπιών με ζόμπι, αξιοποιώντας παράλληλα και το υποβλητικό στοιχείο μίας άλλης περιόδου, αυτής του μεσαιωνικού Joseon.

Του cast ηγούνται οι: Ju Ji-hoon (Along with the Gods: The Two Worlds, The Spy Gone North, Dark Figure of Crime), Bae Doona (Sympathy For Mr. Vengeance, The Host, Cloud Atlas), και τον Ryu Seung-ryong (Miracle in Cell No. 7).

Οι συντελεστές του σόου, χρησιμοποίησαν ως βάση και ορμητήριο ιδεών το διαδικτυακό comic “Kingdom of the Gods” της σεναριογράφου Kim Eun-hee (Signal) η οποία εξακολουθεί να επωμίζεται καθήκοντα δημιουργού μαζί και με τον σκηνοθέτη Kim Seong-hun (Tunnel, Hard Day).

Το χαρισματικό αυτό δίδυμο, και φέτος δίνει τα χέρια για να μας διηγηθεί με θαυμαστή δεξιοτεχνία έναν μύθο τον οποίο συνέχουν η ίντριγκα, το σασπένς, το μυστήριο, και το άγνωστο, και όλα αυτά κατάλληλα δοσμένα, και αρμονικά δεμένα με το υπερφυσικό, την φαντασία και την ατμοσφαιρικότητα. 

Ανατρέχουμε λοιπόν, στην επαύριο των όσων συντελέστηκαν όταν η τότε δυναστεία Joseon της Κορέας έρχεται αντιμέτωπη με ένα σαρωτικό κύμα φονικής επιδημίας που εξαπλώνεται απ΄ άκρη σ’ άκρη. Ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου έχει εγκαταλείψει το παλάτι αναζητώντας μία σωτήρια λύση ως προς τον περιορισμό της ασθένειας που έχει αποδεκατίσει σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Χωρίς όμως, να είναι αυτός ο μόνος λόγος της φυγής του, πρέπει επιπλέον να φροντίσει να εξασφαλίσει την υποστήριξη και άλλων στο τολμηρό αυτό εγχείρημά του. Καταφεύγει στην ύπαιθρο, μετά την τεράστια συνωμοσία που στήθηκε εναντίον του από άλλους επίδοξους διεκδικητές του στέμματος οι οποίοι θέλουν πάση θυσία να κυβερνήσουν, κατηγορώντας τον για εσχάτη προδοσία.

Ο κλοιός σφίγγει ασφυκτικά γύρω από τον πρίγκιπα ‘Chang’ (Ju Ji-hoon) σε πολλαπλά μέτωπα. Χωρίς ανάπαυλα, δίνει αλλεπάλληλες μικρές αλλά δύσκολες μάχες σε ψυχολογικό και σωματικό επίπεδο, αφού οι ορδές των ζωντανών-νεκρών επελαύνουν σχεδόν παντού, αλλά καταφέρνει να συσπειρώσει τη δική του ομάδα πολεμιστών. Από τη μία έχουν να αναμετρηθούν με τα αιμοδιψή και αδηφάγα πλάσματα για την απόκρουση των οποίων τα όσα πίστευαν μέχρι τότε χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης και πιο αποτελεσματικής δράσης. Από την άλλη, πάλι ο ίδιος πρέπει να ανακτήσει το χαμένος έδαφος της επιρροής του, δεδομένης της δυσφήμησης που δέχτηκε, κερδίζοντας πίσω την εμπιστοσύνη παλιών συμμάχων αλλά και την εκτίμηση νέων.

Θα παλέψει με όλες του τις δυνάμεις ώστε να έρθει η αλήθεια στο φως τόσο για την νόσο που πλήττει τους υπηκόους του, όσο και για τους αντιπάλους του που αδιαφορούν για τα δεινά του λαού και επιδίδονται με υπερβάλλοντα ζήλο σε μηχανορραφίες που μεθοδεύουν τα πράγματα ώστε οι ίδιοι να απέχουν ελάχιστα από τα ηνία της εξουσίας.

Αν μπορεί να διατυπωθεί κάτι για τους βασικούς δρώντες της υπόθεσης, ήρωες και αχρείους, είναι ότι καθένας τους συνιστά έναν καλογραμμένο και όχι έναν «χάρτινο» χαρακτήρα, με άλλους από αυτούς να τους θαυμάσεις, να τους συμπαθήσεις, και άλλους να τους αντιπαθήσεις και να τους απεχθανθείς, καταλαβαίνοντας σε κάθε περίπτωση τα κίνητρα και τους σκοπούς που τους δίνουν ώθηση.

Το Kingdom δεν είναι ένα ακόμη τετριμμένο θέαμα τρόμου με ζόμπι. Ίσα ίσα κατορθώνει σε μεγάλο βαθμό να ξεφύγει από τα κλισέ και τις τυποποιημένες φόρμες του είδους στέλνοντας από τα πρώτα κιόλας λεπτά ρίγη στη ραχοκοκαλιά σου, ενώ το επιβλητικό φόντο, και οι ενδυμασίες που σχεδίασε με αξιοζήλευτη ακρίβεια ο Kwon Yoo-jin σε βάζουν πιο βαθιά στο κοινωνικοπολιτικό περικείμενο μίας εποχής, λησμονημένης μέσα στα κιτάπια της ιστορίας.

Αν και πρόκειται για project της μικρής οθόνης, τα πλάνα της κάμερας θυμίζουν έντονα την κινηματογράφηση που συναντά κανείς στο σινεμά. Οι προσεγμένες λήψεις, η επιμονή ως προς την όσο το δυνατόν πιο πιστή απεικόνιση του διακόσμου που εναλλάσσεται ανάμεσα στη φύση και το μεγαλοπρεπές Παλάτι Gyeongbok, μαρτυρά ταυτόχρονα την πρόθεση του σκηνοθέτη να αποδώσει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Κάτι τέτοιο με τη σειρά του συμβάλλει στην ρεαλιστική αναπαράσταση των ηθών, των παραδόσεων και των αντιλήψεων του καιρού εκείνου, τονίζοντας παράλληλα το ταξικό χάσμα, τις συνακόλουθες αδικίες και ανισότητες που επικρατούσαν και τότε.

Βέβαια, εν προκειμένω, υπογραμμίζεται ακόμη περισσότερο ότι και οι πιο προνομιούχοι, όσα μέσα και αν έχουν στη διάθεσή τους, δεν είναι στο απυρόβλητο τη στιγμή που η νόσος δεν κάνει διακρίσεις και χτυπά κατευθείαν την καρδιά της Hanyang, την γνωστή πια σήμερα ως Σεούλ. Στον προηγούμενο κύκλο το κέντρο βάρους έπεσε στον αφανισμό απλών χωρικών έπειτα από την ταχεία διασπορά της αρρώστιας στην ύπαιθρο, ενώ τώρα δίνεται έμφαση στο πόσο εύκολα καταρρίπτεται η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του ελέγχου για τους πιο ισχυρούς.

Αντιλαμβάνεσαι τις γκρίζες ζώνες που υπάρχουν ανάμεσα στο καλό και το κακό, ενώ μαίνεται μία άγρια μάχη επιβίωσης με τα όρια ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο να θολώνουν επικίνδυνα.

Η προφανής απειλή, η γιγάντωση ενός αθάνατου και κτηνώδους στρατού συνδυάζεται με εκείνη που υφέρπει από άτομα απρόβλεπτα και τυφλωμένα από φιλοδοξία που συνειδητά ενεργούν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Και στο σημείο αυτό είναι που ο κύριος ήρωας πρέπει να διαχειριστεί κρίσιμα προσωπικά, ηθικά και πολιτικά διλήμματα πολεμώντας με μία ανάλγητη και άπληστη αρχηγεσία ευγενών που δεν έχει καμία αναστολή να βλάψει και να καταστρέψει, αρκεί αυτήν να διοικεί μόνο.

Ο παράγοντας του απρόβλεπτου και της ανατροπής υπηρετείται υποδειγματικά και εδώ, με την ένταση να φουντώνει κάθε τόσο, και το αίσθημα του αβέβαιου να επιτείνεται διαμορφώνοντας την εντύπωση ενός αδιεξόδου και ενός αδιάκοπου κυνηγητού με ασθματικούς, γρήγορους ρυθμούς στο οποίο είναι σαν να μετέχεις ξέπνοος και εσύ.

Ακούς την κλαγγή των σπαθιών, βλέπεις την αιχμηρή κόψη από τα ξίφη των πολεμιστών να σκίζει τα κορμιά των νεκραναστημένων όντων που ξεχύνονται από παντού. Απόκοσμες και μακάβριες κραυγές αντηχούν τριγύρω, σώματα αποσυνθεμένα περιφέρονται στον χώρο πεινασμένα για σάρκα και αίμα. Τα παγωμένα, λευκά τους μάτια και η αποκρουστική τους όψη δυναμώνουν εντός σου την παρόρμηση να αποστρέψεις το βλέμμα αλλού.

Το ειδικό μακιγιάζ που έχει γίνει σε όσους κομπάρσους υποδύονται τα ζόμπι, φυσικά και σοκάρει ώστε αυτομάτως να αναφωνείς με φόβο όταν κατακλύζουν κάθε γωνιά και αναζητούν λυσσαλέα τροφή.

Μέχρι το έκτο επεισόδιο της υπερπαραγωγής αυτής, θα έχουν δοθεί απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά για την φονική μάστιγα, και ξεπηδούν πλέον έστω και αμυδρές ελπίδες για εύρεση της ίασης. Αλλά ο επίλογος του 2^ου κύκλου του Kingdom με το cliffhanger τέλος του, φέρνει στο προσκήνιο και έναν αθέατο μέχρι πρότινος εχθρό ο οποίος σκοπεύει να ανακινήσει τα νήματα για έναν πολύ πιο ανεξέλεγκτο όλεθρο. Ένα είναι βέβαιο: κανείς δεν είναι ακόμη ασφαλής…

Βρείτε τη σειρά στο IMDB