Rogue One: A Star Wars Story

A Vader Christmas gift
23 Δεκεμβρίου 2016 08:42
Rogue One: A Star Wars Story

Το παρόν άρθρο περιέχει SPOILERS. Έχετε προειδοποιηθεί. Μην διαβάσετε παραπέρα αν δεν θέλετε να χαλάσετε την εμπειρία για το Rogue One ή οποιαδήποτε άλλη Star Wars ταινία. Ακολουθεί η άποψη μου για το Rogue, που επίσης περιλαμβάνει ένα ειδικό Χριστουγεννιάτικό tribute στον Darth Vader.

Είμαι σίγουρος πως πολλοί από εσάς παρακολουθούν τις ειδήσεις για την επιτυχία της τελευταίας περιπέτειας του σύμπαντος του Πολέμου των Άστρων, με τίτλο Rogue One, όσο αυτό κατάφερε μια τεράστια νίκη στο box office στο πρώτο του Σαββατοκύριακο. Τα projects που φέρουν το όνομα ή το θέμα του Star Wars πάνε χέρι-χέρι με την οικονομική επιτυχία. Παρακολούθησα το Rogue One μαζί με άλλα άτομα της ομάδας των Unboxholics και ήθελα να συνεχίσω το Preview άρθρο μου με ένα review της πρώτης standalone ταινίας του Star Wars και της Disney. Ακολουθούν κάποια ερωτήματα που είχα πριν δω την ταινία.

Σχετικά με την αμφιλεγόμενη υπόθεση του “opening crawl”, παίζει ρόλο;

Όπως πολλοί γνωρίζετε είχε ανακοινωθεί πως το Rogue One θα ξεκινούσε χωρίς το εμβληματικό opening crawl με το οποίο ξεκινούν όλες οι ταινίες Star Wars. Όσοι fans είναι ευάλωτοι στο να ακολουθούν τις παραδόσεις, δεν υποδέχθηκαν ευχάριστα αυτήν την είδηση. Ούτε εγώ το ίδιο. Αντιλαμβάνομαι πως η Disney θέλει να δοκιμάσει κάτι εντελώς καινούργιο με τις standalone ταινίες και πρέπει να διαφέρουν από την πλοκή του original saga. Επίσης, η Disney δέχθηκε κριτική για την πρώτη της απόπειρα το The Force Awakens, το οποίο, βασικά, σε ορισμένες περιπτώσεις αντέγραψε στοιχεία της αρχικής τριλογίας. Για μένα αυτή η μικρή αλλαγή δεν είχε κάποια επίπτωση στο να απολαύσω την ταινία.

Μπορεί αυτή η ιδέα μιας standalone ιστορίας του Star Wars να είναι πετυχημένη;

Και ναι και όχι. Αυτό που χρειάζονταν ήταν ένα νέο σετ χαρακτήρων για το επόμενο space drama. Αυτοί δεν είναι σαν τους πρόσθετους χαρακτήρες που το The Force Awakens χρειάστηκε για να συνεχίσει την ιστορία. Πρόκειται για χαρακτήρες που προέρχονται από ανήκουστα μέρη της ιστορίας και είχαν αναφερθεί περιληπτικά στην πρώτη τριλογία. Έπρεπε να ταιριάξουν στα γεγονότα για τα οποία γνωρίζουμε ήδη την κατάληξη τους. Το πρώτο μέρος της ταινίας ήταν δομημένο ως μια εισαγωγή στους κυρίως χαρακτήρες και την σημαντικότητα τους ως προς την πλοκή. Ο Galen Erso είναι ένας λαμπρός επιστήμονας, του οποίου οι ικανότητες είναι περιζήτητες για την Αυτοκρατορία και ιδιαίτερα για τον Director Orson Krennic. Ο Erso είναι το απαραίτητο εργαλείο για την συνέχιση της ανάπτυξης του υπερόπλου γνωστού ως Death Star. Ώστε να αποφύγει την δολοφονία του, συμφωνεί στο να εργαστεί στο project αλλά στα κρυφά σχεδιάζει να φυτέψει ένα ελάττωμα στον σχεδιασμό του, που θα δώσει στην Συμμαχία τη δυνατότητα να το νικήσει. Πριν δεχτεί, κρύβει την κόρη του, Jyn Erso, από την Αυτοκρατορία και μεγαλώνει από τον φίλο του, Saw Gerrera. Η Jyn καταλήγει να είναι ο σύνδεσμος που χρειάζεται η Συμμαχία πολλά χρόνια μετά για να επικοινωνήσει με τον Galen και να χρησιμοποιήσει τα πλάνα του για την κατάρριψη του υπέρόπλου. Κατά τη διάρκεια της περιπέτειας θα μεταφερθούμε σε πολλούς πλανήτες εκεί όπου ανθίζουν οι χαρακτήρες μας. Η Jyn και ο Galen είναι οι μόνοι από τους νέους χαρακτήρες που τους δίνεται αρκετό υπόβαθρο. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες απλά προσπερνιούνται στο μεγαλύτερο μέρος τους ή μειώθηκαν οι ρόλοι τους εξαιτίας των reshoots (Περισσότερα για αυτό αργότερα) Το κατασκοπικό δίδυμο Cassian Andor (Diego Luna) και του ομιλητικότατου K-2SO (Alan Tyduk) ενσωματώθηκε επιτυχώς στην πλοκή και έπαιξαν σημαντικό ρόλο, προσθέτοντάς ίντριγκα και χιούμορ.  Ένα δίδυμο αποτυχιών ήταν κατά την άποψη μου οι Chirrut Imwe (Donnie Yen) και Saw Gerrera (Forest Whitaker). Από τη μία ο Chirrut, είναι ένας τυφλός μοναχός και προφανέστατος λόγος για να κολακεύσει η Disney τη γιγαντιαία ασιατική αγορά, συνδυάζοντας το kung-fu με έναν χρήστη της Δύναμης. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με τον ηθοποιό ή την ερμηνεία του αλλά ο χαρακτήρας του και οι σκηνές δράσεις ένιωσα πως ανήκαν στο Daredevil του Netflix παρά στο σύμπαν του Star Wars. Από την άλλη, ο Saw Gerrera, τον οποίο υποδύθηκε ο βετεράνος Forest Whitaker ήταν ένα επίσης προφανή θύμα των reshoots. O ρόλος του στην ταινία κατέληξε να είναι ελάχιστης παρά το γεγονός ότι κατείχε τις περισσότερες ενδιαφέρουσες ατάκες στο πρώτο trailer μέσα από σκηνές που δεν κατάφεραν να είναι στην τελική ταινία.

Τα reshoots, δηλαδή η διαδικασία όπου γυρίζονται εκ νέου σκηνές, είναι για την ακρίβεια μια συνήθεια για πάρα πολλές ταινίες. Η έλλειψη, όμως, σημαντικού χρόνου εμφάνισης για έναν τόσο φημισμένο ηθοποιό με κάνει να πιστεύω πως στη διάρκεια των reshoots έγιναν μεγάλες αλλαγές στην πλοκή και πολλά πλάνα δεν μπήκαν καν στην ταινία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είχαν παρουσιαστεί πλάνα και υποπλοκές που ξεκίνησαν αλλά ποτέ δεν τέλειωσε ή εν τέλει δεν δόθηκαν εξηγήσεις. Για παράδειγμα, στο σημείο όπου ο Galen σχεδιάζει να επικοινωνήσει με την Συμμαχία, στρατολογεί έναν πιλότο της Αυτοκρατορίας για να μεταφέρει το μήνυμα στον παλιόφιλο του Gerrera. Αρχικά ο πιλότος δεν είναι έμπιστος και του επιβάλλεται να μπει σε μια διαδικασία ανάγνωσης του εγκεφάλου από ένα αηδιαστικό πλάσμα, με τον Gerrera να εξηγεί πως η διαδικασία θα έχει αρνητικές επιρροές στην ψυχική υγεία και το μυαλό του. Αργότερα δεν μαθαίνουμε ποτέ τι ανακάλυψε το πλάσμα από τον πιλότο και οι παρενέργειες φαίνεται να μην παίζουν κανένα ρόλο στη συνέχεια. Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε πως η εξήγηση κόπηκε. Λίγο αργότερα ο Gerrera πεθαίνει και δεν ήταν καν ένα μεγάλο μέρος της ταινίας.

Ακόμη ένα παράπονο που έχει με την παραγωγή ήταν πως στη διάρκεια του να διηγηθεί τις περιπέτειες των νέων χαρακτήρων, το κοινό υποδέχεται πολλές ατάκες του παρελθόντος από χαρακτήρες και σκηνές παλαιότερων ταινιών. Βλέπουμε, X-wings, TIE Fighter, το περίφημο Άστρο του Θανάτου και την ενεργοποίηση του και νεαρότερες εκδοχές χαρακτήρων της original τριλογίας. Κάποιες από αυτές είναι γεμάτες νοσταλγία και άλλες παρωχημένες. Το να βλέπουμε την Jyn να συναντά τυχαία δύο αλήτες από την cantina του A New Hope δεν είχε κανένα νόημα για μένα. Επίσης, η εμφάνιση των R2D2 και C3PO ήταν ένα ακόμη αχρείαστο χάσιμο χρόνου. Θα προτιμούσα να χρησιμοποιούσαν αυτόν τον χρόνο για να μάθουμε περισσότερα για τους νέους χαρακτήρες παρά για αυτούς που επέστρεψαν. Αυτό με οδηγεί στην επόμενη αμφιλεγόμενη σκηνή που ο κόσμος συζητά, τους CGI χαρακτήρες. Το Rogue One είναι γεμάτο με απίστευτα ειδικά εφέ. Κανένας φαν που αγαπάει το sci-fi και τη δράση δεν πρέπει να έχει παράπονο για την τεράστια κλίμακα των μαχών, αλλά και την φανταστική δουλειά που έγινε από τους ενδυματολόγους.

Το Star Wars έφερε επανάσταση στα ειδικά εφέ και στο πώς οι ταινίες φτιάχνονται σήμερα και αυτό συνεχίζεται με το Rogue One. Ωστόσο, κάτι που χρειαζόταν για να συνδέσει την ταινία με το A New Hope ήταν η επιστροφή του χαρακτήρα Grand Moff Tarkin. Ο ρόλος τον οποίο υποδύθηκε υποδειγματικά ο Peter Cushing που έφυγε από τη ζωή το 1994. Ούτως ώστε να υπάρξει ο χαρακτήρας, η Disney έπρεπε να πάρει την άδεια από το οικογενειακό του περιβάλλον για να δημιουργήσουν μια ψηφιακή έκδοση του Tarkin με βάση τη φυσιογνωμία του Cushing. Το αποτέλεσμα έλαβε σφοδρή κριτική από τους fans καθώς θεωρούν πως έδρασε ως περισπασμός. Προσωπικά δεν είχα κανένα πρόβλημα με την απόπειρα της Disney να χρησιμοποιήσει CGI αντί για έναν άλλον ηθοποιό. Το θεωρώ κριτική που προέρχεται από σκαλίσματα των nerds. Ο Tarkin έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρώτη ταινία και η προσθήκη του στο Rogue One έδωσε μια εύκολη μετάβαση από τη μια ιστορία στην επόμενη. Εμείς ως fans ζητάμε τέτοιες ταινιές και μετά κριτικάρουμε σφοδρώς ακόμη και την παραμικρή ενόχληση παρά το γεγονός πως, εταιρίες όπως η Disney, προσπαθούν να βάλουν δυσθεώρητα επίπεδα ποιότητας σε μια γιγαντιαία παραγωγή. Μου θυμίζει τα παράπονα που λαμβάνει το HBO για το Game of Thrones. Μια ανάσταση μέσω CGI θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως η απόλυτη τιμή και απόδειξη πως ο χαρακτήρας και η ιστορία του δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν με άλλον ηθοποιό. 

Μιλώντας για αναστάσεις χαρακτήρων... o Darth Vader!

Ίσως στο καλύτερο μέρος του Rogue One και πάνω στην ώρα για τα Χριστούγεννα, ο σκηνοθέτης Gareth Edwards παρέδωσε ένα τεράστιο δώρο σε όλους τους οπαδούς των Star Wars. Είναι κάτι που είχαμε απολαύσει και πριν στην αρχική τριλογία, αλλά το στερηθήκαμε στα prequels. Τώρα το έχουμε ξανά πίσω. Παρακαλώ μην είστε ανυπόμονοι και αφήστε με να σας δώσω μια αναλυτική εξήγηση του τι εννοώ. Από την στιγμή της διαχρονικής εισαγωγής του στην μεγάλη οθόνη, ο Darth Vader διέταξε την προσοχή μας. Στην πρώτη ταινία, η απειλητική παρουσίαση του, οι εκφοβιστικές ενέργειες του και η αξέχαστη φωνή του, τον έκαναν έναν από τους καλύτερους villains στην ιστορία του Hollywood. Ο άνδρας με την μάσκα, ντυμένος στα μαύρα, με την βαθιά φωνή, την βαριά αναπνοή και την μυστηριώδη χρήση της δύναμης κυριαρχούσε σε κάθε σκηνή που βρισκόταν, ενώ συγχρόνως αποσιωπούσε τόσο τους αντιπάλους του, όσο και το ίδιο το κοινό. Ήταν ο απόλυτος “κακός τύπος” και μέρος της μυστηριώδης ομάδας των χρηστών της δύναμης που ονομάζονταν Dark Lords of the Sith, ένας παντοτινός εχθρός των Jedi. Ο Vader κατείχε μια απάνθρωπη φήμη σε ολόκληρο τον γαλαξία. Χωρίς ανοησίες. Χωρίς έλεος. Ανίκητος. Προκαλούσε φόβο όχι μόνο στους εχθρούς του, αλλά και στους υφισταμένους του. Ο θυμός του διαχέονταν σε οποιονδήποτε τον δυσαρεστούσε. Ο Vader παρουσιάζονταν στους σινεφίλ σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πριν, ως ένας χαμένος μαθητής της τάξης των Jedi που είχε ενδώσει στην δύναμη της σκοτεινής πλευράς.

Στο A New Hope (1977) μαθαίνουμε πως ο άλλοτε ποτέ Jedi Knight είχε μπει στον πειρασμό της σκοτεινής πλευράς και τελικά παραδόθηκε λόγω προσωπικής αδυναμίας. Τώρα έχει πάρει το μέρος της Αυτοκρατορίας και υπακούει τον Αυτοκράτορα Palpatine. Κατά την διάρκειά του αδίστακτου ανταρτοκυνηγιού του, συναντά τον παλιό του φίλο και δάσκαλο των Jedi, Obi-Wan Kenobi, έναν αγαπημένο από το κοινό χαρακτήρα, τον όποιο και σκοτώνει. Μέχρι το τέλος του A New Hope οι επαναστάτες κατέστρεψαν το Death Star, αλλά μόλις κατά τύχη ξέφυγαν από την οργή του Vader και όχι πριν αυτός μάθει το όνομα του επανάσταση πιλότου που ευθύνεται για την ήττα της αυτοκρατορίας, Luke Skywalker. Το ακροατήριο είχε φύγει από τον κινηματογράφο εκστασιασμένο, ανυπομονώντας για την επόμενη ταινία. Η περισσότερη από την ανυπομονησία τους προέρχονταν από τον Vader και από το πως η ιστορία θα συνεχίσει. Η ταινία που ακολούθησε, το The Empire Strikes Back (1980), όχι απλώς έβαλε τον Vader στο επίκεντρο της ιστορίας, αλλά παρέδωσε και ένα από τα διασημότερα plot twists όλων των εποχών, όταν η ταυτότητά του αποκαλύφθηκε, ως ο Anakin Skywalker και πατέρας του Luke. Μόλις τότε το κοινό αντιλήφθηκε πως ο Vader δεν είναι ο κακός της ιστορίας, αλλά ο κεντρικός πρωταγωνιστής της. Στο τελικό κεφάλαιο της αρχικής τριλογίας Return of the Jedi (1983), μια τελική αναμέτρηση μεταξύ του πατέρα και του γιου, οδηγεί στην απόλυτη λύτρωση του Vader, καθώς ο Luke απορρίπτει την σκοτεινή πλευρά και τις απόπειρες του Αυτοκράτορα να τον παρασύρει, ο θανάσιμα τραυματισμένος Vader σώζει τον γιο του και πεθαίνει λίγο μετά. Ο κύκλος του Vader είχε ολοκληρωθεί. Το καλό είχε παραμείνει βαθιά μέσα στον δολοφονικό κακό και οι τελικές του ενέργειες βοήθησαν να σωθεί ο γαλαξίας, αλλά πολλές ακόμη πτυχές ήταν άγνωστες.

Ο πονηρός δημιουργός της σειράς, George Lucas μας είχε δείξει μόνο το μισό κομμάτι της ιστορίας του. Οι οπαδοί είχαν εκατοντάδες ερωτήσεις σχετικά με την προέλευση του αγαπημένου τους χαρακτήρα. Από που ήταν; Πως έγινε Jedi Knight; Πότε παρασύρθηκε στην σκοτεινή πλευρά; Όλες αυτές οι ερωτήσεις έμελλε να απαντηθούν δεκαετίες μετά σε μια σειρά από prequel ταινίες που βασίζονται στην ιστορία της προέλευσης του Anakin Skywalker. Αλλά αυτή είναι συγχρόνως η στιγμή που ο Darth Vader ως κακός άρχισε να χάνει την λάμψη του. Τα prequels ήταν μια απογοήτευση για πολλούς οπαδούς και ένας από τους βασικούς λόγους ήταν η παρασκηνιακή ιστορία του Vader. Εισάγεται ως ένα ευαίσθητο προς τη δύναμη, παιδί, σκλάβος που είχε ανακαλυφθεί από τον Jedi Knight Qui-Gon Jinn στο The Phantom Menace (1999).  Ο Qui-Gon είχε ήδη έναν μαθητευόμενο, το νεαρό Obi-Wan, αλλά κάνει μια συμφωνία με την μητέρα του Anakin να ελευθερώσει το παιδί από την σκλαβιά και να τον παρουσιάσει στο συμβούλιο των Jedi για εκπαίδευση. Ο Anakin παρουσιάζεται ως ένας περιπετειώδης και ταλαντούχος ονειροπόλος, όπως ομοίως πρωτοπαρουσιάζεται και ο Luke Skywalker. Απεχθάνεται τον ιδιοκτήτη του και νιώθει άσχημα για την επίσης σκλαβωμένη ύπαρξη της μητέρα του που αναπτύσσεται μέσα του ως μια αίσθηση αναρχίας και θυμού, κάτι που το συμβούλιο των Jedi χρησιμοποιεί για να τον απορρίψει από την Jedi εκπαίδευση. Ο Qui-Gon αγνοεί το Συμβούλιο και αποφασίζει να τον προπονήσει μόνος του, καθώς θεωρεί πως ο Anakin είναι το κλειδί σε μια προφητεία που θα επέστρεφε την ισορροπία στη Δύναμη.

Ο απόλυτος λόγος για να μας επιστρέψει ο Lucas σε αυτό το σημείο της ιστορίας του Vader είναι όχι μόνο η πολύ σημαντική εισαγωγή στον μελλοντικό δάσκαλο (και στο μέλλον αντίπαλο) Obi-Wan, αλλά και η στιγμή που συναντά την βασίλισσα Amidala, την μελλοντική νύφη του, η οποία θα γίνει ένας βασικός παράγοντας για την μεταστροφή του στην σκοτεινή πλευρά. Λέγοντας αυτή την ιστορία, ο Lucas μείωσε τον Vader σε ένα μικρό αγόρι που του λείπει η μητέρα του και χρειάζεται την προστασία αυτών που βρίσκονται γύρω του. Υπό το φως του μικρού αγοριού, ο Lucas προσέφερε στο κοινό έναν αντικατάσταση για τον Vader υπό τη μορφή του Darth Maul, έναν ισχυρό ‘ανεμοστρόβιλο’ από κινήσεις των Sith Lords. Δυστυχώς το καλύτερο πράγμα σχετικά με το νέο μας “κακούλη” ήταν ότι πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του ήταν το διπλής-λεπίδας φωτόσπαθό του. Ο Maul δεν κατείχε καμία από την προσωπικότητα ή την βαρύτητα που είχε ο Vader. Για μένα, αυτό το αδύναμο παράδειγμα θρυλικού Sith δυσφήμησε περαιτέρω το μυστήριο της προέλευσης του Vader. Δηλαδή, οι Sith ήταν απλά άμυαλοι γορίλες που ήταν καλοί στο Kung-Fu; Η αναγκαιότητα να εξηγήσεις στο κοινό αυτό το κομμάτι της ιστορίας είναι δικαιολογημένη, αλλά αποτελεί και την αρχή της καταστροφής του χαρακτήρα. Μας δόθηκε ο Vader ως παιδί γιατί χρειαζόμασταν ένα σημείο για να ξεκινήσουμε.

Ο καρχαρίας στην ταινία Jaws ήταν επίσης ένα μωρό καρχαρίας κάποτε, οπότε υποθέτω ότι η πρόθεση του Lucas ήταν να τονίσει ότι όλοι ξεκινούν από κάπου και προσπαθούσε να μας δείξει τις αλλαγές που ο Vader θα κατέληγε να υποστεί. Αυτές οι αλλαγές θα επιταχύνονταν στην επόμενη ταινία, το The Attack of the Clones (2002). Ο Anakin ήταν τώρα έφηβος και στο μέσο της προπόνησής του ως Jedi. Το νέο του καθήκον ήταν να προστατέψει την βασίλισσα Amidala και έπειτα από μεγάλα χρονικά διαστήματα, οι δύο τους τελικά θα ερωτεύονταν. Διαβάστε το ξανά. Ο Lucas μας έγραψε ένα love story για τον άνδρα που θα γινόταν ο Darth Vader. Υποθέτω ότι ο Χίτλερ και η Eva Braun είχαν κάποιο είδος ρομαντικής ιστορίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουμε μια ταινία σχετικά με αυτήν. Αυτό ήταν το σημείο που πλέον δεν υπήρχε επιστροφή. Ο Darth Vader είχε μειωθεί σε κάποιον που ξάπλωνε σε ηλιόλουστα λιβάδια, μάζευε λουλούδια και φλέρταρε με την γυναίκα των ονείρων του, μια συσχέτιση που οι οπαδοί των Star Wars δεν είχαν ποτέ φανταστεί. Περιλάμβανε ακόμα και τη συχνή θεματολόγια του ‘σπασίματος των κανόνων’, μιας και οι Jedi δεν επιτρέπεται να έχουν τέτοιων ειδών συναισθήματα.  Πως θα μπορούσε αυτό το αγόρι-εραστής να καταλήξει να είναι ο πιο εκφοβιστικός άνθρωπος στον γαλαξία; Ο Lucas ανέμειξε υπερβολικό CGI, ανεξήγητα κακούς διαλόγους και ακόμη έναν αδιάφορο Sith Lord, τον Count Dooku, ο οποίος όπως και ο Darth Maul θα κατέληγε ηττημένος. Δημιουργώντας και σκοτώνοντας με τέτοια ευκολία δύο Dark Lords των Sith σε τρεις ταινίες, ο Lucas αφαίρεσε την αύρα του αήττητου που ο Vader απολάμβανε στην αρχική τριλογία. Αυτή δεν ήταν η μόνη δολοφονία χαρακτήρων που οι κλώνοι ανέλαβαν…δείτε τους Boba Fett/Jango Fett/στρατιά των κλώνων αν είστε μαζοχιστές. Οι οπαδοί της σειράς θα ήθελαν να φωνάξουν μια από τις διάσημες ατάκες του Vader… «Η αποτυχία σου ολοκληρώθηκε»…στον Lucas, στο τέλος της τελευταίας prequel ταινίας, Revenge of the Sith (2005).

Τα κεντρικά σημεία της πλοκής και οι μεγάλες αποκαλύψεις κινούνται με ταχύτητα του φωτός, καθώς η αγάπη του Anakin έχει μετατραπεί σε ζήλια και μίσος από τις δολοπλοκίες του Sith Master Palpatine που πλέον αποκαλύφθηκε. Ο Anakin έχει οράματα από το μέλλον που περιλαμβάνουν πόνο και οδύνη για την αγαπημένη του Amidala. Ο ίδιος πείθεται πως οι φυσικές του ικανότητες με την δύναμη μπορούν να αποτρέψουν το αβέβαιο μέλλον από το να γίνει πραγματικότητα, καθώς ο Palpatine που τόσο καιρό είχε κρύψει την πραγματική ταυτότητα ως Darth Sidious, ενθαρρύνει την δυσπιστία του για αυτούς που βρίσκονται γύρω του. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός πως ο Anakin έχει βαρεθεί την πειθαρχία της ζωής των Jed, τον κάνει ώριμο για την στρατολόγησή του ως Sith. Με την πρόταση της απεριόριστης δύναμης και την δυνατότητα να ξεγελάσει τον θάνατο, ο Anakin στρέφεται κατά των Jedi από τον Palpatine σε μια κίνηση που οδηγεί στην καταστροφή του τάγματος των Jedi. Ο μυστικισμός όχι μόνο των Sith, αλλά και των Jedi, καταστρέφεται από έναν θυμωμένο έφηβο που επαναστατεί κατά της εξουσίας. Η ειρωνεία πως αυτός και ο δάσκαλός του θα δημιουργούσαν στην συνέχεια μια αυτοκρατορική δικτατορία που θα εξαπλώνονταν σε όλο το γαλαξία είναι κάτι για το οποίο ο Lucas έκανε τα στραβά μάτια. Η τελική του αναμέτρηση με τον Obi-Wan τον οδηγεί στο να επιτεθεί στην Amidala σε μια πράξη ζήλιας, η οποία την τραυματίζει θανάσιμα. Ο Obi-Wan και ο Anakin έχουν μια εκτεταμένη μονομαχία με τα lightsabers τους, στην οποία ο θυμός και η άγνοια στοιχίζουν στον Anakin σχεδόν τα πάντα. Ο Obi-Wan αφήνει τον Anakin σακατεμένο και ηττημένο, χωρίς να είναι σε θέση να σκοτώσει τον κάποτε φίλο του. Φυσικά, ο Palpatine καταφθάνει αργότερα για να σώσει ότι απέμεινε από τον Anakin και να μετατρέψει τον μαθητή του στον μηχανικό και τερατώδης Darth Vader. Ο χαρακτήρας που γνωρίσαμε ως Anakin πλέον είναι κρυμμένος κάτω από την απειλητική μαύρη πανοπλία του που δίνει πίσω στον κακό μας την εικονική εμφάνιση του. Αλλά ακόμα και τότε ο Lucas το παρακάνει, όταν ο Palpatine αποκαλύπτει στον Vader πως η Amidala πέθανε από τους τραυματισμούς της και παίρνουμε αυτή την επώδυνη, σχεδόν κωμικά κακή σκηνή.

Έτσι, αυτό είναι το σημείο που βρισκόμασταν για δέκα χρόνια. Η τελευταία σκηνή με τον Vader έμοιαζε με ένα κακοδουλεμένο τέλος σαπονόπερας. Αλλά αυτό ήταν μέχρι την στιγμή που ο σκηνοθέτης του Rogue One, Gareth Edwards, εξιλέωσε το franchise. Οι λίγες σκηνές που υπήρχαν στην ταινία και στις οποίες εμπλέκονταν ο Darth Vader ήταν ότι επιζητούσαμε και ακόμη περισσότερα. Ο ευρέως εκφοβιστικός κακός μας ήταν πίσω και “μοίραζε πόνο”. Πρώτα αποστομώνει τον δουλοπρεπή Director Krennic με ένα force choke παρόμοιο με αυτό της πρώτης ταινίας. Μετά μεταφέρει το Star Destroyer του στην κλιμάκωση της διαστημικής μάχης της ταινίας, για να αποτρέψει την δραπέτευση των επαναστατών.

Με το πλοίο τους να αδυνατεί να κουνηθεί, οι επαναστάτες αντιλαμβάνονται πως οι δυνάμεις της Αυτοκρατορίας επιβιβάστηκαν στο διαστημόπλοιο. Αλλά δεν ήταν η Αυτοκρατορία. Ήταν ο Vader…μόνος του. Σε μια σκηνή που μοιάζει να βγήκε απευθείας από μια ταινία τρόμου, ο Vader αρχίζει την επίθεση του στο πλοίο των επαναστατών, διαμελίζοντας του αβοήθητους επαναστάτες, καθώς αυτοί ουρλιάζουν για βοήθεια. Όλες του οι δυνάμεις μπορούν να φανούν σε αυτόν τον εκφοβιστικό 'χορό του θανάτου'. Αυτό ήταν κάποτε που δεν είχαμε δει ποτέ, μόνο είχαμε ακούσει. Ο Gareth Edwards απεικόνισε σε εμάς, στην οθόνη, την οργή του Dark Lord και μας βοήθησε να θυμηθούμε γιατί ο Vader ήταν ο μεγαλύτερος ‘badass’ του γαλαξία. Και τώρα θα έχουμε αυτή τη σκηνή για πάντα. Το Rogue One έδωσε τον Vader μας πίσω και εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευχαριστημένος με το πρόωρο χριστουγεννιάτικο δώρο μου.

Η τελική μου ανάλυση είναι πως το Rogue One ήταν μια διασκεδαστική ταινία γεμάτη με ψυχαγωγικές στιγμές που μας παρέδωσε μια αξέχαστη σκηνή με τον Darth Vader. H ασύνδετη ιστορία και τα προφανής νέα γυρίσματα δεν με βοήθησαν να εντάξω την ταινία σε μια συγκεκριμένη κατηγορία και με κράτησαν από το να την βαθμολογήσω υψηλότερα από τις άλλες Star Wars ταινίες. Ο σκηνοθέτης είχε αναφερθεί σε αυτό, στις πρώτες του συνεντεύξεις, ως μια ταινία ληστείας. Σίγουρα δεν ήταν. Πιο σίγουρα θα μπορούσε να ονομαστεί ταινία πολέμου. Θα έλεγα με βεβαιότητα πως είναι καλύτερο από τα prequels, αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει την μαγεία την αρχικής τριλογίας ή του The Force Awakens. Μου δίνει την ελπίδα πως η Disney θα καταφέρει να παράγει ενδιαφέρουσες αυτόνομες ιστορίες στο μέλλον. Μπορούμε ήδη να ανυπομονούμε για την ιστορία του Han Solo και οι φήμες εντείνονται για μια Boba Fett ή Obi-Wan ταινία. Το γεγονός πως είμαι ενθουσιασμένος για αυτές τις ταινίες και το αναπόφευκτο Episode VIII, σημαίνει πως η Disney κάνει την δουλειά της. Είθε η δύναμη να είναι μαζί τους… αλλά και μαζί σας.