Το Χόλιγουντ είναι δαιμονισμένο

Το Χόλιγουντ είναι δαιμονισμένο. Αυτή είναι η μόνη εξήγηση! Δεν μπορώ να βρω άλλο λόγο για το γεγονός πως συμπεριφέρονται στο παγκόσμιο κοινό έτσι, με τόσα πολλά remakes. Προφανώς οι δαίμονες πια ελέγχουν τα κινηματογραφικά στούντιο. Η μόνη εξήγηση για το ότι παίρνουν αγαπημένες ταινίες και τις ‘συσκευάζουν’ ξανά με νέους ηθοποιούς πρέπει να είναι πως τους έχει καταβάλει το ‘κακό’. Όλες αυτές οι ταινίες πακετάρονται ξανά με μοντέρνα εφέ και καμπάνιες μάρκετινγκ που θα χαρακτηρίζαμε ‘over hyped’ , για να μας ξεγελάσουν να δώσουμε τα χρήματα μας αμαυρώνοντας και σε πολλές περιπτώσεις καταστρέφοντας τις αυθεντικές εκτελέσεις. Μια ακόμη εξήγηση για το παραπάνω είναι πως τα στούντιο δεν διακατέχονται από ‘δαιμονικές’ δυνάμεις, άλλα μάλλον από μια ανθρώπινη αδυναμία, την…απληστία.

Το στούντιο της Warner Bros με ξεγέλασε για τα καλά με το remake μιας αγαπημένης ταινίας των παιδικών μου χρόνων, την περιπέτεια ‘Clash of the Titans’ (1981), καθώς προέβησαν σε ένα ‘re-imagining’ της το 2010. Έτρεξα στον κινηματογράφο με ενθουσιασμό γιατί πραγματικά πίστευα πως το Χόλιγουντ είναι ‘μαγειρέψει’ ένα εκλεκτό έδεσμα για εμένα. Θα ήταν μια ευχάριστη ταινία για να περάσω το απόγευμα μου. Στο κάτω-  κάτω, αν έπαιρνε κανείς το τρέιλερ σαν ένδειξη των όσων θα επακολουθήσουν, φαινόταν πως θα είναι μια ευχάριστη εμπειρία. Αυτό που τελικά έλαβα, ήταν ένα έκτρωμα σε 3D. Η νέα έκδοση φαίνεται πως είχε ‘ανταλλάξει’ το χτίσιμο των χαρακτήρων με την ‘δράση’. Το ενδιαφέρον μυθολογικό κομμάτι της ιστορίας είχε αντικατασταθεί με σκοτωμούς που θύμιζαν κινήσεις από αγώνες πάλης τύπου ΜΜΑ και είχαν διάχυτο ένα στυλ της ταινίας ‘300’. Αυτή δεν ήταν πια η αθώα και ευχάριστη περιπέτεια για έναν ήρωα που σώζει μια πριγκίπισσα, όπως την αγάπησα μικρός, άλλα ένα παραφουσκωμένο μεταλλικό κονσέρτο εμποτισμένο με Red Bull.

Όμως το Χόλιγουντ είχε πάρει αυτό που ζητούσε. Είχαν καταφέρει να προσελκύσουν αρκετούς από εκείνους τους ‘παλιούς’ οπαδούς μαζί με νέο κοινό που ποτέ δεν είχαν δει το αρκετό. Αυτό έφερε στις τσέπες τους αρκετά χρήματα ώστε να δικαιολογήσουν μια δεύτερη ταινία. Μια συνέχεια με τίτλο ‘Wrath of the Titans’ που βγήκε το 2012. Και αυτό είναι μόνοένα από τα πραγματικά δεκάδες projects του Χόλιγουντ που βρήκαν το δρόμο του ‘remake’.  Το Jurassic Park του 1993 μεταλλάχτηκε σε  Jurassic World μόλις πέρυσι (2015). Το Independence Day (1996) σε Resurgence φέτος (2016). Πόσες διαφορετικές εκδόσεις των Spider Man, Batman και Superman υπάρχουν εκεί έξω; Ρωτάω αλήθεια, γιατί έχω χάσει το μέτρημα! Κάθε φορά που ανοίγω την ιστοσελίδα ταινιών για να ενημερωθώ, βομβαρδίζομαι από ανακοινώσεις για remakes. Τίποτα δεν είναι πια ‘ασφαλές’ στα αρχεία του Χόλιγουντ. Αν τα στούντιο είχαν κάποιου είδους οικονομικό όφελος τα τελευταία 40 χρόνια από ένα franchise, να είστε σίγουροι πως κάποιος ήταν υπεύθυνος να ανακαλύψει τρόπους να το ξεζουμίσει. Και δεν είναι μόνο οι ταινίες. Οι τηλεοπτικές παραγωγές είναι επίσης μέρος του ‘σχεδίου’.

Τηλεοπτικά σόου έγιναν ταινίες (The A-Team, Equalizer), και ταινίες έγιναν αντίστοιχα τηλεοπτικές εκπομπές (Bates Motel, Hannibal, Stargate). Φαίνεται πως οτιδήποτε έχει την δυνατότητα να μετατραπεί σε ένα re-imagining project. Σε πολλές από τις περιπτώσεις, η οικειότητα του κοινού με ένα franchise είναι σε υψηλότερη προτεραιότητα από την ‘ποιότητα’ αυτού. Τα στούντιο βασίζονται στο ότι ο καταναλωτής θα θαμπωθεί από το μεγαλείο του ‘ονόματος’ τόσο, όσο να αναγκαστεί να πληρώσει όχι μόνο για να το δει άλλα και για να αποκτήσει το DVD box set του. (Δε μου λέτε φίλοι των βιντεοπαιχνιδιών, σας ακούγεται γνώριμο όλο αυτό;)

Πολύ λίγα από αυτά τα projects στην πραγματικότητα αποδίδουν φόρο τιμής στις αυθεντικές δημιουργίες όπως το βραβευμένο ‘The Departed’ (2006), που έχει τις ρίζες του στο ‘Infernal Affairs’ από το Hong Kong του 2002, ή την οπτική πανδαισία που ακούει στο όνομα Mad Max Fury Road (2015). Τα περισσότερα από αυτά τα remakes δεν προτείνονται καν για βραβεία και πολλά από αυτά αποτελούν ‘καταστροφές’ (κριτικές ή οικονομικές), όπως η καινούργια έκδοση του Ghostbusters (2016).

Πέρα από την ενόχληση μου για αυτή την μόδα του ‘remake’, παρηγορούμουν από το γεγονός πως υπάρχουν κάποιες ταινίες που δεν μπορεί κανείς να της αγγίξει. Στο μυαλό μου, κανείς παραγωγός δεν θα τολμούσε να κάνει ένα remake του ‘The Godfather’ (1972). Για εμένα το ‘Forrest Gump’ (1994) είναι εκτός ορίων για εκείνους. Δεν βρίσκω κανένα λόγο για τον οποίο θα έπρεπε κάποιος να γυρίσει ένα νέο ‘Shawshank redemption’ (1994). Φυσικά, αργότερα μέσα στο 2016 θα πρέπει να υποστούμε ένα remake του ‘The Magnificent Seven’ (1960) που παλιά ήταν ένας φόρος τιμής στην ταινία ‘Seven Samurai’ του Akira Kurosawa, βασισμένο στην Άγρια Δύση. Όμως μετά έμαθα κάποια ανησυχητικά νέα. Μια ταινία από εκείνες που είχα στην λίστα μου ως ‘Ανέγγιχτες’ θα μετατρεπόταν σε τηλεοπτική σειρά με το ίδιο όνομα. Η Fox Studios αποφάσισε να πράξει την ‘απόλυτη αμαρτία’ και να εντάξει ένα αριστούργημα στην συλλογή των remake της…το The Exorcist (1973). Ο θεός να βάλει το χέρι του!

Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του William Peter Blatty του 1971, ο ‘Εξορκιστής’ τρομοκράτησε το κοινό με καινοτόμες σκηνές, γυρισμένες ώστε να κάνουν ακόμη και τους πιο σκληροτράχηλους να λυγίσουν. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από ένα νεαρό κορίτσι με το όνομα Regan και τις προσπάθειες ενός καθολικού ιερέα να την ελευθερώσει από τα δεσμά ενός τυραννικού δαίμονα. Η ταινία όχι μόνο έσπασε τους παραδοσιακούς δεσμούς της κινηματογράφησης άλλα πέτυχε στο να αλλάξει το Χόλιγουντ για πάντα. Ο σκηνοθέτης του, William Friedkin, δημιούργησε ένα μαγευτικά οπτικό σκηνικό καταφέρνοντας να μεταδώσει σκηνές που ακόμη και σήμερα θα έλεγε κανείς πως είναι ‘αμφιλεγόμενες’, πόσο μάλλον το 1973.  Ανέμελοι θεατές έβγαιναν από τον κινηματογράφο αηδιασμένοι και ψυχικά τραυματισμένοι ενώ οι πιο σκληροπυρηνικοί οπαδοί του είδους επιτέλους είχαν βρει αυτό που περίμεναν. Όμως η ταινία δεν ήταν μονοδιάστατη, δημιουργώντας μόνο ζοφερές εικόνες. Είχε και ψυχολογικό αντίκτυπο στον θεατή. Έθετε θρησκευτικού ερωτήματα στον θεατή κάνοντας τον να αμφισβητεί την πίστη του και δημιουργώντας αντιπαραθέσεις βιβλικού μεγέθους!

Πολλοί από τους πιστούς Χριστιανούς απέφυγαν την ταινία και ισχυριστήκαν πως πρόκειται για αιρετική προσπάθεια και προσβολή προς τον Χριστιανισμό. Καθώς η αντιπαράθεση που κύκλωνε την ταινία μεγάλωνε και ίσως επηρέαζε την αρχική ‘εμπορική επιτυχία’ της, τελικώς η ταινία κατέληξε να αποτελέσει τεράστια επιτυχία και ως εκ τούτου να κερδίσει αρκετά βραβεία συμπεριλαμβανομένου και ενός  Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου άλλα και ενός ακόμα στο Sound Editing. Η εικονογραφία της ταινίας είναι ανάμεσα στις πιο αναγνωρίσιμες, όπως επίσης και το ανατριχιαστικό μουσικό θέμα της. Το Χόλιγουντ αρκετές φορές προσπάθησε να επιστρέψει πίσω στον κόσμο των ‘δαιμονισμών’ και των δαιμόνων προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του Εξορκιστή, όμως μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει κάτι αξιόλογο με προσπάθειες όπως ‘The Exorcism of Emily Rose’ (2005) και το ‘The Rite’ (2011). Στο τέλος, ο ‘Εξορκιστής’ δεν έθεσε της βάσεις ενός είδους, άλλα ήταν και τόσο καλοφτιαγμένο που οι υπόλοιπες ταινίες τρόμου μοιάζουν αδύναμες σε σύγκριση μαζί του.

Δυστυχώς, σήμερα βρίσκουμε τους εαυτούς μας στην ‘εποχή των remakes’. Φέτος η Fox Studios θα δώσει λοιπόν στην κυκλοφορία την τηλεοπτική σειρά ‘Εξορκιστής’. Υποστηρίζουν πως είναι βασισμένη στο ‘παγκόσμιο φαινόμενο’ και θα αποτελεί εβδομαδιαία δραματική σειρά ξεκινώντας από της 23 Σεπτεμβρίου στην Αμερική. Υπάρχουν περίπου 1 εκατομμύριο λόγοι για τους οποίους αυτή η σειρά θα είναι αποτυχία, άλλα αφήστε με να μοιραστώ μαζί σας το βασικό μου παράπονο και την αιτία των αμφιβολιών μου για αυτήν. Καταρχάς, το γεγονός πως θα αποτελεί μεταφορά από την μεγάλη οθόνη στην τηλεόραση είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα και αφήστε με να σας εξηγήσω το γιατί. Η τηλεοπτική σειρά θα μεταδοθεί από το κυρίαρχο FOX network το οποίο είναι Εθνικής εμβέλειας. 

Αυτό σημαίνει πως θα υπόκειται στους περιορισμούς της αυστηρότερης επιτροπής (F.C.C – Federal Communications Commision). Αυτό είναι ένα συμβούλιο στις Ηνωμένες Πολιτείες που ελέγχει το περιεχόμενο όλων των μέσων (για παράδειγμα του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης, της καλωδιακής, παρόμοια με το δικό μας Ε.Σ.Ρ. Ξέρετε, την υπηρεσία που αισθάνθηκε την ανάγκη να λογοκρίνει την σειρά Downton Abbey...χαχα). Το να προβάλεις μια τέτοια σειρά σε ένα δίκτυο ‘Εθνικής εμβέλειας’ το οποίο είναι ελεύθερο για τον καθένα που έχει μια τηλεόραση, σημαίνει πως θα πρέπει να συμμορφώνεται με συγκεκριμένους κανόνες που αφορούν την σκληρή γλώσσα, το γυμνό και την βία. Οι κανόνες αυτοί είναι λιγότερο αυστηροί σε ότι έχει να κάνει με συνδρομητικές υπηρεσίες και δίκτυα όπως το HBO, το AMC ή το Cinemax (σκεφτείτε σειρές όπως το Game of Thrones Και το Walking Dead). Το να έχεις περιορισμούς περιεχομένου με την μορφή ‘νόμου’ από την αρχή σημαίνει πως η σειρά είναι πρακτικά δέσμια τους και θα είναι αδύνατο να αναπαράγει το συγκλονιστικό ύφος της σαδιστικής αυθεντικής ταινίας.

Για παράδειγμα, η σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιείται από τον δαίμονα Pazuzu στο αυθεντικό ήταν ένα εργαλείο που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας ώστε να γίνει εμφανής ο διαχωρισμός της προσωπικότητας του Δαίμονα, από το αθώο παιδί που ήταν δαιμονισμένο. Οι λέξεις εκείνες που επιλέχτηκαν είχαν νόημα αν το δεις από την καλλιτεχνική του σκοπιά. Φυσικά, η σειρά θα προσπαθήσει να το εξομοιώσει αυτό, άλλα εν τέλει, θα φιμωθεί από το F.C.C και τους κανονισμούς. Οι σκηνές επίσης θα υποστούν περιορισμούς. Τρομακτικές και βίαιες καταστάσεις θα απαγορευτούν. (Ξεχάστε τι είδατε στο Hannibal του NBC, ξαφνιάστηκα κι εγώ αρκετά με τις εικόνες που άφησαν να περάσουν εκεί). Ο νέος Εξορκιστής θα πρέπει να προσπαθήσει να τρομάξει τους θεατές με τελείως διαφορετικό τρόπο από την ταινία, άλλα θα το πετύχει; Δεν θα μπορέσουν να αντιγράψουν την πηγή σε αυτή την περίπτωση.  Πιστέψτε με, ούτε σε 1 εκατομμύριο χρόνια δεν πρόκειται το F.C.C να επιτρέψει κάποιας μορφής σταύρωση ή βεβήλωση σε μια σκηνή που δείχνει αυτό ικανοποίηση και ακρωτηριασμό, μια σκηνή που ήταν από τις πλέον συζητημένες στην αυθεντική ταινία. Κατά τη γνώμη μου, λόγω περιορισμών, η σειρά είναι καταδικασμένη να αποτύχει στο να αποδώσει την ουσία της αυθεντικής έκδοσης.

Οπότε η ερώτηση μου είναι αυτή. Γιατί να προσπαθείς να αναπαράγεις μια μορφή τέχνης αν δεν μπορείς να συλλάβεις την ουσία του αυθεντικού; Ενός αυθεντικού που όρισε ένα είδος και αγαπήθηκε από τους κριτικούς.  Αν δεν μπορείς να φτάσεις ή να ξεπεράσεις το αυθεντικό, τότε δεν θα πρέπει καν να το προσπαθήσεις. Κατά τη γνώμη μου, όλη αυτή η απληστία για χρήμα είναι αυτό που κάνει λάθος το Χόλιγουντ σήμερα. Η αυθεντική ταινία δεν είναι μόνο μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου που έχουν ποτέ γυριστεί, άλλα αξίζει και την υποψηφιότητα της στην 46η απονομή Όσκαρ, στην κατηγορία ‘Όσκαρ καλύτερης ταινίας’, άρα και τον σεβασμό. 

Ο στόχος του στούντιο δεν μπορεί να θεωρηθεί "καλλιτεχνικός" σε κανένα επίπεδο, πέρα από μια αδύναμη προσπάθεια να συσχετίσει τον τίτλο ενός αριστουργήματος σε μια μέτρια τηλεοπτική σειρά της μίας ή δύο σεζόν βγάζοντας όσα περισσότερα χρήματα μπορούν στην πορεία. Αδιαμφισβήτητα, η FOX θα ρίξει εκατομμύρια δολάρια στην καμπάνια του μάρκετινγκ γύρω από την σειρά, σε μια προσπάθεια να χτίσουν ένα κοινό. To υποτονικό τρέιλερ, ήδη δείχνει την προσπάθεια τους να συνδέσουν την σειρά με την ταινία, αντιγράφοντας κάποια οπτικά στοιχεία από εκείνη και προσθέτοντας την μουσική της στο φόντο. Αυτά είναι τα κόλπα που χρησιμοποιούν τα στούντιο για να μας ξεγελάσουν στο να παρακολουθούμε ανάξιες απομιμήσεις πραγμάτων που θαυμάζουμε. ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΚΟ! Που είναι η αυθεντικότητα που αποτελούσε το στοιχείο για το οποίο η ταινία ήταν τόσο διάσημη; Προφανώς η τέχνη δεν αποτελεί βασικό τους μέλημα.

Τελικώς, όλοι θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν έχω δίκιο για αυτό και να αποφασίσουμε οι ίδιοι αν η σειρά μπορεί να σταθεί στο ύψος της ταινίας. Πολύ θα ήθελα να κάνω λάθος και να επιστρέψω εδώ μετά από μερικούς μήνες απολογούμενος για την διάδοση των αμφιβολιών μου ή για πεσιμισμό. Από την πρώτη στιγμή που είσαι την ταινία ‘Ο Εξορκιστής’ ψάχνω για ένα αντίστοιχο έργο τρόμου που θα μπορούσε να με τρομάξει όπως εκείνο και μέχρι σήμερα απλώς περιμένω. Στην Αμερική υπάρχει ένα ρητό που λέει «Συχνά το μιμούνται άλλα ποτέ δεν το αντέγραψαν» και αυτό δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο αλήθεια σε ότι αφορά τον Εξορκιστή. Ακούς FOX;