Slow Horses Season 4 Review: Το καλύτερο κατασκοπευτικό δράμα παίζει τώρα στο Apple TV+

«Surrounded by losers, misfits and boozers, hanging by your fingernails. You made one mistake, you got burned at the stake. You're finished, you're foolish, you failed.» Αυτοί οι στίχοι από το τραγούδι που παίζει στους τίτλους αρχής της σειράς εισάγουν τον θεατή στον κόσμο της, προϊδεάζοντάς τον για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Με μια έντονα ειρωνική και κυνική διάθεση, οι στίχοι αποτυπώνουν την αποτυχία, τις λάθος αποφάσεις και την αίσθηση της απογοήτευσης που χαρακτηρίζει τους ήρωες της ιστορίας οι οποίοι βρίσκονται σε μια συνεχή μάχη με τους δαίμονές τους και τις συνέπειες των πράξεων τους.

Το Slow Horses μας μεταφέρει στο κατώτερο τμήμα της MI5, το Slough House, έναν χώρο που φιλοξενεί τους απόκληρους πράκτορες, τους γκαφατζήδες, τους ανεπαρκείς και όσους θεωρούνται ακατάλληλοι για κρίσιμες αποστολές. Σε αυτό το μέρος, οι στοίβες από τα ακατάστατα χαρτιά, τα άδεια μπουκάλια ουίσκι και η μυρωδιά του τσιγάρου που έχει διαποτίσει τα πάντα, δημιουργούν ένα περιβάλλον εγκατάλειψης, τεμπελιάς και απροθυμίας. Επικεφαλής του τμήματος είναι ο Jackson Lamb, ένας απεριποίητος και κυνικός πράκτορας, ο οποίος δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να υπενθυμίζει στους υπόλοιπους τις αποτυχίες τους. Ωστόσο, πίσω από τη σκληρότητα και την ασέβεια, υπάρχει ένας ευφυής αλλά μπαρουτοκαπνισμένος τύπος με μια απρόσμενη αφοσίωση στην ομάδα του, έτοιμος πάντα να τους προστατέψει όταν η κατάσταση σοβαρεύει.

Η πρώτη σεζόν του Slow Horses λειτουργεί ως μια εισαγωγή στο σύμπαν της σειράς, όπου γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και την ιδιόρρυθμη δυναμική τους. Στη δεύτερη σεζόν, η δράση και το σασπένς εντείνονται, ενώ η αντικομφορμιστική προσέγγιση στην κατασκοπεία αποκαλύπτεται με ενδιαφέροντες τρόπους, ενώ στην τρίτη σεζόν, τα πολιτικά παιχνίδια και οι κρυφές ατζέντες γίνονται κυρίαρχα στοιχεία της πλοκής, προετοιμάζοντας το έδαφος για την τέταρτη σεζόν.

Η τέταρτη σεζόν, λοιπόν, βασίζεται στο μυθιστόρημα Spook Street του Mick Herron και στρίβει ελαφρώς αντίθετα από τη συνηθισμένη φόρμουλα της σειράς, αφού επικεντρώνεται περισσότερο στις προσωπικές διαδρομές των ηρώων. Ξεκινά με μια τρομοκρατική επίθεση που αναστατώνει τη Βρετανία και συνεχίζει με την εξερεύνηση του παρελθόντος μερικών κεντρικών χαρακτήρων, ενώ οι πολιτικές μηχανορραφίες και οι προσωπικές συγκρούσεις αυξάνονται παράλληλα.

Ο Gary Oldman, ως Jackson Lamb, παραμένει η αδιαμφισβήτητη ατραξιόν της σειράς. Ο κυνικός, αντικοινωνικός και ακατάστατος επικεφαλής των αποτυχημένων πρακτόρων της MI5 αντιστέκεται πεισματικά στις σύγχρονες τάσεις του politically correct. Ο Lamb πίνει, βρίζει και προσβάλλει όποιον βρεθεί μπροστά του, όμως, πίσω από τη σκληρή του όψη κρύβεται ένα βαθύ νοιάξιμο για την ομάδα του. Αυτή η ισορροπία ανάμεσα στην αγένεια και την ανθρωπιά είναι ένας από τους λόγους που ο χαρακτήρας του έχει αγαπηθεί τόσο πολύ. Ο Oldman αποδίδει έναν χαρακτήρα που κινείται αριστοτεχνικά ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό. Η απόφασή του να προσθέσει κιλά και ο χαρακτηριστικός τρόπος με τον οποίο “σέρνει” τα λόγια του ενισχύουν την αίσθηση κούρασης και γενικής παρακμής που τον χαρακτηρίζει.

Ωστόσο, σε αυτή τη σεζόν, οι σεναριογράφοι δίνουν χώρο και στους υπόλοιπους χαρακτήρες, επιτρέποντάς τους να εξελιχθούν και να γίνουν ουσιαστικά κομμάτια της πλοκής. Όπως για παράδειγμα, ο Jack Lowden ως River Cartwright, ο οποίος, λειτουργώντας πάντα ως αντίβαρο στην κυνικότητα του Lamb, προσφέρει μια πιο καθαρή και αισιόδοξη ματιά, σε αντίθεση με τον πεσιμισμό του τελευταίου. Αυτή τη φορά, η υπόθεση εστιάζει περισσότερο σε αυτόν, γεγονός που τον καθιστά ακόμη πιο ενεργό μέρος στη δράση και το δράμα.

Βέβαια, μπορεί η τέταρτη σεζόν να μην προσφέρει την αδρεναλίνη των προηγούμενων, ωστόσο, αγγίζει πιο προσωπικά ζητήματα. Η πλοκή δεν επικεντρώνεται τόσο στη δράση, αλλά στην ενδοσκόπηση και τις επιπτώσεις που έχουν οι αποφάσεις των χαρακτήρων στις οικογένειες και τους φίλους τους. Αυτό προσθέτει ένα έξτρα βάθος και πολυπλοκότητα. Έτσι, κατορθώνει να παρουσιάσει τους πράκτορες με τέτοιο ρεαλισμό, που προκαλούν την απαραίτητη συναισθηματική σύνδεση με τον θεατή.

Σε αντίθεση με πολλές σειρές που χάνουν τη φρεσκάδα τους, το Slow Horses βελτιώνεται με κάθε νέα σεζόν. Πρόκειται για μια σειρά που, με την πολυεπίπεδη πλοκή, τις εξαιρετικές ερμηνείες και το έξυπνο σενάριο, διατηρεί το ενδιαφέρον των θεατών και αφήνει υψηλές προσδοκίες για τη συνέχεια.