The Boys: Κρατάνε καλά τα «Παιδιά» για 4η σεζόν ή κούρασαν κάπως; - Review

Η συνταγή του The Boys έχει αποδειχθεί άκρως επιτυχημένη καθώς το κοινό λατρεύει καθολικά τον κάφρικο κόσμο που οραματίστηκαν οι δημιουργοί του κόμικ, Garth Ennis και Darick Robertson και διασκεύασε ο Eric Kripke, ο άνθρωπος πίσω από την επιτυία του Supernatural. Όσο ταλαντούχος όμως είναι σαν showrunner και δημιουργός έχει δείξει ότι όταν έχει μια φόρμουλα στα χέρια του πετυχημένη, δύσκολα την αλλάζει. Δυσκολεύεται πολύ στο ροτέισιον -για να μιλάμε και με ποδοσφαιρικούς όρους ελέω Euro τώρα- όταν επιχειρεί να φρεσκάρει κάτι (βλ. 6-7^η σεζόν Supernatural) κάτι αναπόφευκτα του σπάει, του χαλάνε κάποια στοιχεία της συνταγής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε βγάζει νόστιμο φαγητό ή δε παίζει όμορφη μπάλα.

Στην 4^η σεζόν του The Boys που φτάσαμε αισίως, συμβαίνει όμως κάτι παρόμοιο;  Η σύντομη απάντηση είναι κατά κάποιον τρόπο ναι, αλλά όχι ολοκληρωτικά «ναι». Τα γεγονότα συνεχίζουν αμέσως μετά τα όσα συνέβησαν στην 3^η σεζόν και έτσι έχουμε μια αποδεκατισμένη ομάδα των «Παιδιών» με τον MM στο τιμόνι και τον απολαυστικότατο «Butcher» του Karl Urban στον πάγκο. Και επειδή Boys χωρίς Butcher προκοπή δεν έχουν -τουλάχιστον στα πρώτα δύο επεισόδια αυτό βλέπουμε- τα πράγματα εξομαλύνονται.  Βέβαια, όλοι μεταξύ τους τρώγονται για το παραμικρό και ειδικά όλοι έχουν ράμματα για τη γούνα του Butcher, αλλά είναι από τις ομάδες που «μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν» χωρίς την τόσο τοξική υπόστασή του.

Για ακόμη μια φορά οι προσωπικές διαφορές και τα βάσανα των βασικών πρωταγωνιστών που προανέφερα όπως και της Starlight (Erin Moriarty), της Kimiko και του Frenchie και του Hughie πάντοτε επισκιάζουν τόσο-όσο την υπέρμετρη καφρίλα. Αχ αυτή η γλυκιά καφρίλα του The Boys που προσωπικά δε θα βαρεθώ καθόλου το που μπορούν να φτάσουν το gore. Δεν υπερπροσπαθεί να το βγάλει και αυτό το λουτρό αίματος, πετσοκόμματος και βίας που το Mortal Kombat θα ζήλευε (το Boys κάνει και ένα εξαιρετικό tribute αλλά ας μη πω περισσότερα), βγαίνει οργανικά. Σαν την ψύχωση και τα νεύρα του Homelander για παράδειγμα, ενώ τα εφέ της σειράς παραμένουν σε πολύ τίμια επίπεδα.

Οι πολιτικοκοινωνικές πινελιές του και η οξύτατη σάτιρα συνεχίζουν στους ίδιους πάντοτε υψηλούς ρυθμούς τικάροντας ξανά ένα από τα βασικότερα στοιχεία του. Βέβαια, επειδή η συνταγή παραείναι ίδια θεωρώ ότι σωστά θα λήξει όλο το πανηγύρι της βασικής ιστορίας του The Boys με την 5^η σεζόν και δε θα ξεχειλωθεί υπερβολικά όπως το άλλο παιδί του Kripke, το Supernatural. Η αναπόφευτκη τελική σύγκρουση δηλαδή μεταξύ Butcher kαι Homelander έρχεται χωρίς να φτάσουμε στις… 8-9 ή 15 Σεζόν. Τα συγκρίνω αυτά τα δύο διότι πάνω που αρχίζει να διαφαίνεται το τέλος θα πρέπει να μπει και μια «τελεία» σε σωστό timing. Μεταξύ μας ίσως και να μπορούσε η 4^η σεζόν να ήταν η τελευταία όμως αυτό είναι ένα μεγάλο «what if”.

Επανέρχομαι στις υποπλοκές των χαρακτήρων καθώς εκεί τα μικρότερα arcs είτε χωλαίνουν είτε έχουν τραβηχτεί από τα μαλλιά και τα αυτιά. Πρώτον το υπο arc του Frenchie και του παρελθόντος του μοιάζει προχειρογραμμένο και με στοιχεία-σφήνα που δεν υπάρχουν καν στα κόμικ. Ίσως τα κόμικ για ευνόητους λόγους αφήνουν κάποια πράγματα αναπάντητα και καλύτερα να μην τα αγγίζουν για να μην προκαλούνται παρενέργειες -λες και κατάπιανε Compound V.

Ακόμη πιο προχειρογραμμένη όμως σε βαθμό τεμπέλικης γραφής είναι η ιστορία του Hughie (Jack Quaid) και του πατέρα του. Πράγματι ο Simon Pegg επιστρέφει μετά την απουσία του στην 2η αλλά και στην 3η σεζόν (εξαιρουμένης μιας σκηνής). Όχι όμως όπως θα ήθελε κανείς να τον απολαύσει. Το να τον έχουν κρεβατωμένο σαν σαπουνόπερα που θέλει να ξεκάνει έναν βασικό χαρακτήρα λες και παρακολουθώ «Grey’s Anatomy” δεν είναι του επιπέδου του The Boys και είναι σαφέστατα ένα low point όλης της σειράς. Ένα πραγματικά κάκιστο red herring.

Στον αντίποδα θαρρώ πως ο Antony Starr κλέβει την παράσταση ξανά. Ή καλύτερα όχι την κλέβει αλλά κουβαλάει στις πλάτες του όλο το The Boys με το υποκριτικό του ταπεραμέντο να υποδύεται έναν πολυδιάστατο κακό με μαεστρία. Στην προκειμένη ο Starr με την πολυσχιδίζουσα ερμηνεία του ενισχύει και εξυψώνει το υλικό που μπορεί και να μην είναι στο “top of the game” -που λέμε και στο χωριό μου. Ας παραδεχτούμε ότι η μάγκικη cockney προφορά του Karl Urban και η τρέλα που κουβαλάει ως Butcher επισκιάζονται από τον Homelander -αν και απολαμβάνω τα oneliners και τα μπινελίκια που εκτοξεύει με περίσσια ειρωνεία.

Σε αυτά τα τέσσερα πρώτα επεισόδια της 4^ης σεζόν του The Boys, τα «Παιδιά» κρατιούνται όχι τόσο γερά όσο παλιότερα, όχι όμως και σε βαθμό να πέφτουν review bombing όπως παρατήρησα στα σοκάκια του διαδικτύου. Σίγουρα δεν είναι μια τέλεια σεζόν και οι ρυτίδες φαίνονται -ξαναλέω σοφή η απόφαση να λήξει στην επόμενη σεζόν- όμως παραμένει αυτό το απολαυστικά κάφρικο σόου, που ειδικά αν έχετε μπουχτίσει από το superhero genre, αυτό προσφέρει την όαση που αναζητάτε.