Ahsoka: 5η σεζόν του Star Wars Rebels, εσύ είσαι; - Ep.1-2 Review

Είχα ελπίδες ως ένας Star Wars fan που ζω και αναπνέω για κάθε τι καλό μπορεί να προσφέρει πλέον αυτό το σύμπαν, το οποίο αν μη τι άλλο έχει δεχθεί πλήγματα (τα περισσότερα επειδή μόνο έβγαζε τα μάτια του), είχε τελευταία τις αναλαμπές του αλλά ακόμη προσπαθεί να βρει πατήματα, μιας και έχει λείψει εδώ και πολλά χρόνια -και θα λείπει για αρκετά ακόμη- από τις κινηματογραφικές αίθουσες. Τι μας μένει λοιπόν; Η τηλεοπτική «Mandoverse» πλευρά του στο Disney Plus, που είναι είτε του ύψους όπως το “Andor” και πιο παλιά οι δυο πρώτες σεζόν του Mandalorian, είτε του βάθους όπως το Obi-Wan Kenobi και η 3^η σεζόν του Mando πρόσφατα.

Μετά την αναπάντεχα χλιαρή 3^η σεζόν του Mandalorian, η επόμενη σειρά στο καλεντάρι είναι το Star Wars: Ahsoka, το οποίο φέρει την υπογραφή του Dave Filoni, δημιουργού των εξαιρετικών animation σειρών "Rebels" και "The Clone Wars". Η Ahsoka άλλωστε είναι ένας χαρακτήρας που ο Filoni έχει ως παιδί από την εποχή του «The Clone Wars” όταν ακόμη... καθόταν σαν μαθητής στο πρώτο θρανίο στην τάξη του George Lucas. Ανέλπιστα ελπιδοφόρο και προσεγμένο ήταν το ξεκίνημα της Ahsoka, τόσο που κατάφερε να με ενθουσιάσει για το που θα το πάει σε όλες τις πλευρές.

Ωστόσο, από τα πρώτα δύο επεισόδια έδειξε μια χαρά τα δόντια του σε όλους τους τομείς και τίκαρε όχι απλώς τα βασικά αλλά και πολύ απαραίτητες “Star Wars” λεπτομέρειες. Καταρχήν πάτησε ένα κουμπί που για κάποιον λόγο μέχρι τώρα καμία σειρά Star Wars δεν έκανε. Δε γνωρίζω ακριβώς το γιατί αλλά μπορώ να φανταστώ ότι ήθελαν να διαφοροποιηθούν από το κινηματογραφικό Star Wars. Πόσο λάθος έκαναν.

Ένα χαμόγελο έσκασα στην οθόνη όταν εμφανίστηκε ένα…opening crawl που έδινε τη σύνοψη της ιστορίας μέχρι τώρα για το Ahsoka σαν αυτά που έγιναν παράδοση μέσα από τις ταινίες. Και μπορεί να ήταν κάπως διαφοροποιημένο μιας και δεν είχε την κατεύθυνση και διάταξη των opening crawls των ταινιών αλλά ήταν ένα παρεμφερές crawl, που το έκανε να μυρίσει ζεστό…μαμαδίστικο Star Wars. Οι περισσότεροι θα το βλέπετε σαν μια λεπτομέρεια που πέρασε στα ψιλά, αλλά ήταν μια λεπτομέρεια που μου έδωσε το σύνθημα υποσυνείδητα ότι «ξέρεις κάτι; Βάλαμε πολύ μεράκι εδώ».  

Στα του επιπέδου της παραγωγής συνδυάζει εξαιρετικά μεγαλοπρεπή πρακτικά σκηνικά και τη Volume τεχνολογία, με το οπτικό αποτέλεσμα να είναι όσο υψηλού επιπέδου ήταν και του Andor. Από τα droids, τους χώρους και τα ίδια τα CGI, το Ahsoka ήταν προσεγμένο τόσο που το δικό μου το μάτι ξεγελάστηκε και με είχε μέσα στο…immersion. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που έβγαλα το καπέλο μου.

Παράδειγμα η σκηνή με το παζλ που έπρεπε να λύσει η Ahsoka στον ναό τον Nightsisters. Ήταν σα να βλέπω σε live-action ταινία, ένα επίπεδο από το παιχνίδι Jedi Fallen Order/Jedi Survivor. Όσοι έχετε παίξει τα παιχνίδια καταλαβαίνετε ότι του κάνω ένα πολύ μεγάλο κομπλιμέντο εδώ. Έπειτα κυλούσε πολύ ομαλά, με τη Rosario Dawson να είναι εξαιρετικά δυναμική, στοϊκή και πιο σοφή από την πιο απερίσκεπτη και αλαζονική Ahsoka των animation του Clone Wars. Έτσι την αφήσαμε στο Rebels άλλωστε.

Γενικότερα το casting φάνηκε μια χαρά και οι live-action βερσιόν της Hera Syndulla της Mary Elizabeth Winstead και της Sabine Wren της Natasha Liu Bordizzo στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Στα highlights θα βάλω τον Ray Stevenson ως έναν πρώην Jedi που πλέον είναι κάτι σαν Dark Jedi (όχι ακριβώς Sith) και την apprentice του της Ivana Sakhno, οι οποίοι και οι δύο είχαν μια φοβερή χημεία και ικανότητα να δώσουν συναισθήματα από το βλέμμα τους χωρίς να λένε πολλά.

Η καλή σκηνοθεσία εδώ του Filoni, που κέντησε το Ahsoka σαν ένα project που λαχταρούσε να κάνει, δίνει χώρο και σε στιγμές που οι διάλογοι περισσεύουν και οι ηθοποιοί με ώριμο τρόπο και χωρίς εξυπνακίστικες εκτός τόπου και χρόνου ατάκες, αφήνουν στον θεατή την ουσία. Η τάση για ισορροπία μεταξύ ωριμότητας και της παλιάς George Lucas-ικής σχολής (αν μου επιτρέπετε την έκφραση) εδώ είναι έκδηλη. Άλλωστε και η συνταγή είναι κλασική Star Wars συνταγή με τα φωτόσπαθα, τους Imperials, την πολιτική ίντριγκα, την μαγεία της Δύναμης και το μυστήριό της αλλά και διλήμματα μεταξύ Masters και Apprentices. 

Και αφού τα τίκαρε όλα είναι τόσο καλή σειρά; Ναι είναι αλλά δε γίνεται να μην αναφέρω δυο αγκάθια της, το ένα λίγο μεγαλύτερο από το άλλο. Το πρώτο ήταν για το εντυπωσιακό μεν αλλά άτσαλο φινάλε του πρώτου επεισοδίου -χωρίς να μπω σε spoilers- το οποίο ελπίζω να αποδώσει κάπου γιατί με το που ξεκινάει το δεύτερο επεισόδιο γίνεται…retconned.

Το δεύτερο αφορά στο γεγονός ότι δεν έχει το αβαντάζ του The Mandalorian που και να μην γνωρίζει κανείς από Star Wars πολλά μπορεί να καταλάβει τι παίζει. Για κάποιον που δεν γνωρίζει καν το σύμπαν ή έχει λιγοστές γνώσεις το Ahsoka θα του φανεί σε πολλά σημεία ως κάτι που έχει πολύ πληροφορία για το επίπεδό του. Εγώ που κατατάσσομαι στην πλευρά των όσων έχουν βαθιά γνώση του lore και έπιανα και το παραμικρό easter egg το Ahsoka με τάιζε συνεχώς νέκταρ του Star Wars. Κρίνεται λοιπόν απολύτως απαραίτητη όχι μόνο η ανάγκη να έχει δει κανείς το Star Wars Rebels, αλλά και το The Clone Wars. Αν όχι τις 7 σεζόν του, θέλει τουλάχιστον πολλά επεισόδιά της να καταλάβει ποια είναι η Ahsoka, που ήταν και που είναι τώρα. Επομένως όσοι επένδυσαν στα ωριμότατα και αριστουργηματικά animation σόου του Star Wars τώρα…πάνε ταμείο. Αντιθέτως όσοι Star Wars fans τα σνόμπαραν -κακώς κατ’εμέ- τώρα μένουν εκτός για να μη πω… πάνε κουβά.

Η όλη γενικότερη αίσθηση που άφησε το Ahsoka στα πρώτα δύο επεισόδιά του με άφησε πλήρως ικανοποιημένο και σε σημεία έκπληκτο για το πόσο υψηλά στοχεύει και έχει τα φόντα να πετύχει. Μοιάζει να είναι η 5^η σεζόν του Star Wars Rebels σε live-action μορφή και αυτό είναι ένα ευτύχημα.