Extraction 2: Blockbuster δράση, μονόπλανα και ο ασταμάτητος Chris Hemsworth – Review

Από τις ταινίες John Wick και το αδιάκοπο και έντονο σκηνοθετικό στιλ του Chad Stahelski και των χορογραφιών του γεννήθηκε το 2020 το "Extraction". Μια blockbuster ταινία δράσης που με πρωταγωνιστή τον Chris Hemsworth, το Netflix ήθελε να φτιάξει έναν δικό του τύπου «John Wick” χαρακτήρα, αν και λιγάκι πιο προσγειωμένο από τον κόσμο που ζει ο χαρακτήρας του Keanu Reeves. Η πρώτη ταινία ήταν μια απολαυστική άμυαλη και γεμάτη κλισέ ταινία δράσης, που όμως έκοβε την ανάσα χάρη στο τεχνικό κομμάτι της δράσης. Τα onetakes του John Wick και γενικά η μόδα που υπάρχει τα τελευταία χρόνια με αυτόν τον τρόπο λήψης ανέβασαν την δράση πολλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να γίνει το σήμα κατατεθέν της.

Για όσους δε γνωρίζουν τα one-takes ή «μονόπλανα» είναι αυτές οι σκηνές που συνεχίζονται χωρίς «cut» στο μοντάζ ή την κάμερα και δίνουν την ψευδαίσθηση πως όλα γίνονται με μία κίνηση, συνεχόμενα και χωρίς διακοπή. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται για να αποδώσει έξτρα πόντους στην ένταση, το άγχος και το immersion της εκάστοτε σκηνής, όμως είναι πολύ δύσκολο για να γυριστούν. Απαιτούν τέλειο συγχρονισμό στις χορογραφίες των κασκαντέρ, των ηθοποιών και των φωτογράφων/σκηνοθετών/οπερατέρ ούτως ώστε να βγει ένα ομαλό αποτέλεσμα.

Υπεύθυνος για την ενσωμάτωση του μονόπλανου στο Extraction ήταν ο σκηνοθέτης της Sam Hargrave, ο οποίος δεν είναι τυχαίο ότι μοιράζεται το ίδιο κινηματογραφικό υπόβαθρο με τον Stahelski των John Wick. Και αυτό διότι ξεκίνησε την καριέρα του ως κασκαντέρ και έπειτα ως συντονιστής stunts στις ταινίες της Marvel Studios, εκεί όπου συνεργάστηκε πολλές φορές με τους αδερφούς Joe και Anthony Russo. Δεν είναι τυχαίο που η αγάπη του για τις καταιγιστικές, αφοπλιστικές και έντονες σκηνές δράσης να μεταφέρονται αυτούσιες μέσα από τον φακό του.

Τώρα που το Extraction 2 ήρθε ο Hargrave με τον Hemsworth ανεβάζουν κατακόρυφα τις ταχύτητές τους σε όλα. Ας τα πάμε από την αρχή όμως καθώς ο Tyler Rake που ενσαρκώνει ο Chris Hemsworth γλίτωσε παρά τρίχα τον θάνατο όπως μαθαίνουμε στη συνέχεια -αν και είχε αφεθεί να εννοηθεί στην πρώτη ταινία. Αυτό το γεγονός τον έκανε θρύλο στον χώρο των μισθοφόρων με αποτέλεσμα να γίνεται περιζήτητος την ώρα που ο ίδιος υποφέρει από τα βαριά τραύματά του και δείχνει να θέλει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Όμως μια αποστολή που «δεν μπορεί να αρνηθεί» έρχεται να του αναθέσει ο Idris Elba (το ένα από τα δύο guest έκπληξη) και αφορά την αδερφή της πρώην συζύγου του, η οποία είναι αιχμάλωτη μαζί με τον γκάνγκστερ σύζυγό της στη φυλακή και τα δύο τους παιδιά. Ο Rake δεν αργεί να ξυπνήσει το αφηνιασμένο του τέρας μέσα και σαν μια ασταμάτητη ανθρώπινη πολεμική μηχανή να ξεπαστρέψει όποιον άτυχο βρεθεί στο διάβα του.

Μόνο που αυτή τη φορά η δράση είναι πρακτικά ασταμάτητη με αποκορύφωμα την onetake σκηνή διάρκειας 21 λεπτών όπου κάνει την απόδραση του Rake αξέχαστη. Μπορεί να επιτυγχάνεται με αρκετά τεχνάσματα και πληθώρα CGI τα οποία για εκείνη τη σεκάνς δουλεύουν, όμως δεν παύει να είναι ένα τεχνικό επίτευγμα και να βάζει ψηλά τον πήχη για άλλες ταινίες του είδους. Είναι ευχάριστο για ένα τόσο κορεσμένο είδος να έρχονται δημιουργοί με όρεξη και να βάζουν τη δική τους πινελιά και το Extraction 2, όπως προανέφερα ανεβάζει την ένταση στα πάντα.

Ακόμη και στο σενάριο και στο συναίσθημα που ναι μεν είναι plot devices για να προχωρήσει η δράση αλλά έστω καταφέρνουν να μην είναι κενές. Αυτή τη φορά προσδίδουν και ένα απαραίτητο υπόβαθρο για τον Tyler Rake του Chris Hemsworth, ο οποίος στο υποκριτικό κομμάτι προσπαθεί να δείξει και το δραματικό του ταλέντο. Είπα «προσπαθεί» μην περιμένετε κάτι παραπάνω. Να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι εκτός του Hemsworth στο cast επιστρέφουν οι Golshifteh Farahani και Adam Bessa, ενώ προστίθενται τα ονόματα των Idris Elba και Olga Kurylenko σε guest ρόλους, μαζί με αυτά των Daniel Bernhardt και Tinatin Dalakishvili.

Γενικά η ταινία δεν χαρίζει ούτε στη βία, ούτε στις σφαίρες, ούτε στη βία, ούτε στην έκρηξη ούτε και στα εφέ, ενώ η δομή του ήταν αρκετά παιχνιδιάρικη θα έλεγα. Τόσο που σε σημείο φάνηκε να προχωράει σαν videogame από πίστα σε πίστα, όπως τα…John Wick.

Η αλήθεια είναι όμως πως δε θα θυμάστε κάτι από τα γύρω-γύρω της ταινίας πέραν από την εξαιρετικά δομημένη δράση που προσφέρει και το μονόπλανο των 20 λεπτών. Ήταν ένα ευχάριστο blockbuster, που ομολογώ ότι ήταν καλύτερο από την πρώτη ταινία σε όλους τους τομείς, αλλά για να τρώτε τα ποπκορν με το ρυθμό που πέφτουν οι σφαίρες. Εν ολίγοις μια τίμια πρόταση από το Netflix για το είδος. Όταν έρθει το Extraction 3 αναπόφευκτα θα είναι σα να μην είδατε ποτέ το δεύτερο.