The Wonder Review: Η Florence Pugh μεγαλουργεί σε ένα δράμα εποχής πιο επίκαιρο από ποτέ

Το ήπιων τόνων κομψοτέχνημα του Sebastián Lelio βρίσκει τον τρόπο να ‘’τρυπώσει’’ στην ψυχή σου
22 Νοεμβρίου 2022 13:14
The Wonder Review: Η Florence Pugh μεγαλουργεί σε ένα δράμα εποχής πιο επίκαιρο από ποτέ

Βρισκόμαστε στην Ιρλανδία του 1862. Ο απόηχος του Μεγάλου Λιμού είναι αισθητός ακόμη στην κοινωνία. Η Elizabeth "Lib" Wright, μια Αγγλίδα νοσοκόμα που υπηρέτησε στον Κριμαϊκό Πόλεμο, ταξιδεύει σε ένα αγροτικό χωριό του νησιού, όπου της ανατίθεται να παρατηρήσει την κατάσταση της Anna O'Donnell, ενός νεαρού κοριτσιού που ο μύθος λέει ότι έχει την δυνατότητα να ζει χωρίς την ανάγκη της τροφής.

Η οικογένειά της, την στηρίζει, αλλά και εξαπλώνει τον συγκεκριμένο μύθο. Τουρίστες και ντόπιοι μαζεύονται για να παρακολουθήσουν το κορίτσι που λέγεται ότι επιβιώνει χωρίς φαγητό για μήνες. Μαζί με την νοσοκόμα Elizabeth, την μικρή Anna, θα επιτηρεί και η Αδελφή Michael σε βάρδιες. Οι δυο γυναίκες πρέπει να αναφέρουν τις σημειώσεις τους μόνο στην επιτροπή του χωριού που αποτελείται από τον Δρ. McBrearty, τον ιερέα της ενορίας, πατέρα Thaddeus, τον πρεσβύτερο της πόλης, Sir Otway και τον τοπικό γαιοκτήμονα John Flynn. 

Το νέο δράμα εποχής The Wonder, έρχεται στο Netflix δια χειρός Sebastián Lelio, ενώ το σενάριο έχει αναλάβει ο ίδιος μαζί με τις Emma Donoghue και Alice Birch. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Donoghue, το οποίο αντλεί έμπνευση από τα κορίτσια της βικτωριανής εποχής που έκαναν ακραία νηστεία για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τα κορίτσια αυτά υποστήριζαν ότι μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς την κατανάλωση τροφής λόγω των ξεχωριστών θρησκευτικών ικανοτήτων τους. Στην ταινία πρωταγωνιστεί η Florence Pugh του Midsommar, ενώ το cast συμπληρώνουν οι: Tom Burke, Niamh Algar, Elaine Cassidy, Kíla Lord Cassidy, Toby Jones, Ciarán Hinds, Dermot Crowley, Brían F. O’Byrne και David Wilmot.

«Aυτή είναι η αρχή της ταινίας που λέγεται Το Θαύμα. Οι άνθρωποι που θα συναντήσετε, οι χαρακτήρες, πιστεύουν την ιστορία τους με απόλυτη αφοσίωση» ακούμε την αφηγήτρια να λέει προς τους θεατές. Ένας από τους ανθρώπους της ιστορίας, είναι η νοσοκόμα Elizabeth, ο χαρακτήρας της Florence Pugh. Και πιστεύει όσο τίποτα άλλο στην ιστορία της. Η δική της ιστορία, θα έρθει σε σύγκρουση με την ιστορία ενός άλλου χαρακτήρα, της νεαρής Anna. Και εκείνη έχει πραγματική πίστη για την δική της ιστορία. Οι δυο διαφορετικοί κόσμοι τους αναπόφευκτα θα έρθουν σε σύγκρουση.

Η ερμηνεία της Pugh εδώ αποδεικνύει ότι μπορεί πλέον να “παίξει” τα πάντα. Μαζί με την βοήθεια του κειμένου που έχει στα χέρια της, αλλά και με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη, έχει συνθέσει έναν δυναμικό χαρακτήρα, με ευθυτενής στάση του σώματος και ένα σίγουρο και αυστηρό βλέμμα, ενώ κάποιες άλλες φορές γεμάτο συμπόνοια και ευαισθησία, δίνει μία αξιομνημόνευτη και πολύτιμη παράσταση. Μπορεί το τραυματικό παρελθόν της να την στοιχειώνει και να μην την αφήνει να απελευθερωθεί, αυτό όμως δεν την επηρεάζει από το να κάνει την δουλειά της, το λειτούργημά της, σωστά.

«Δεν είμαστε τίποτα χωρίς τις ιστορίες, και τώρα σας προσκαλούμε να πιστέψετε αυτήν εδώ», συνεχίζει να λέει αφηγήτρια, και ο θεατής εισχωρεί σε μία σκοτεινή και άγρια εποχή για το νησί της Ιρλανδίας. Οι μελωδίες του DJ, και μουσικού παραγωγού, Matthew Herbert, γνωστός για τους πειραματισμούς του πάνω στην ηλεκτρονική μουσική, δημιουργούν μία μυστικιστική, σχεδόν απόκοσμη ατμόσφαιρα, η οποία σε προετοιμάζει για την ιδιαίτερη εμπειρία που θα ακολουθήσει.

Η διευθύντρια φωτογραφίας είναι η Ari Wegner, γνωστή για την περσινή της δουλειά στο οσκαρικό The Power of the Dog, της Jane Campion. Εδώ, ο τρόπος που κινηματογραφεί την Ιρλανδική ύπαιθρο, είναι μαγευτικός αλλά και απειλητικός την ίδια στιγμή, ενώ η σκηνοθεσία του Lelio, σε απορροφάει αργά και σταθερά μέσα στον κόσμο που έχει πλάσει.

Βέβαια, το σημαντικότερο στοιχείο της ταινίας, θεωρώ πως είναι το συναισθηματικό της εύρος και η ηθική της προσέγγιση απέναντι σε μία ιστορία πιο επίκαιρη από ποτέ. Η εποχή που εξελίσσεται αυτή η φρικιαστική ιστορία είναι στα μέσα του 1800, κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που μέχρι και σήμερα βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις, εγκλωβισμένοι και αβοήθητοι σε έναν εφιάλτη που οι άλλοι δημιούργησαν για εκείνους.

Η φιλοσοφία της ταινίας μπορεί να είναι ξεκάθαρη και το μήνυμα που θέλει να περάσει κρυστάλλινο, η προσέγγιση όμως πάνω στις θεματικές που πραγματεύεται είναι διακριτική.

Σε μία εποχή όπου ο άκαμπτος διδακτισμός στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση έχει κουράσει, αλλά και αποξενώσει τους θεατές, ταινίες όπως το The Wonder, που δείχνουν απόλυτη αφοσίωση, φροντίδα και αγάπη στην ιστορία και στους χαρακτήρες της, χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να υπερτονίσουν το μήνυμα που επικοινωνούν, θα πρέπει να έχουν μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας.