Star Wars: Outlaws Review - Είναι σαν Assassin's Creed με Star Wars τελικά;

Η λέξη λούνα παρκ χρησιμοποιείται συχνά στα βιντεοπαιχνίδια με απέραντους ανοιχτούς κόσμους, των οποίων ο χάρτης έχει συνεχώς δραστηριότητες. Έτσι είναι στημένα και τα λούνα παρκ στην πραγματικότητα για να πηγαίνεις από το ένα σημείο στο άλλο παίρνοντας δόσεις ντοπαμίνης από το ένα παιχνίδι στο άλλο. Στο χώρο των videogames η Ubisoft είναι ¨μανούλα" στην δημιουργία τέτοιων κόσμων με... πατέντα θα έλεγε κανείς και φόρμουλα που γίνεται... copy-paste από το ένα open-world παιχνίδι της στο άλλο.

Από τη μία αυτό έχει εξασφαλίσει μια σίγουρη λειτουργία και μια «Α’» ποιότητα στους κόσμους όπου στρώνεται αυτή η μακέτα, από την άλλη όλα μοιάζουν και όλη η «βόλτα» σε αυτούς δημιουργεί déjà vu. Το Star Wars Outlaws από τη πρώτη στιγμή που το είδαμε στα trailers φάνταζε ένα ονειρεμένο παιχνίδι για κάθε fan του σύμπαντος του George Lucas. Πρώτη φορά άλλωστε βλέπαμε ένα open-world Star Wars παιχνίδι που έμοιαζε πραγματικά ελεύθερο και είχε μια αλά Grand Theft Auto αλητεία λόγω του σκηνικού όπου εκτυλίσσεται -αυτόν του υποκόσμου, μιας και πρωταγωνίστρια είναι μια scoundrel, που βασίζεται στο αρχέτυπο του Han Solo.

Από εκείνο το trailer δημιουργήθηκαν οι προσδοκίες ότι θα παίζαμε ένα παιχνίδι που στη χειρότερη θα αντέγραφε το μοτίβο και τη μακέτα των τελευταίων open-world κόσμων των Assassin’s Creed, μαζί με όλα τα quests/side quests, τα collectables και τις δραστηριότητες, ενώ αντίθετα στην καλύτερη θα θύμιζε μια απόπειρα να έρθει κοντά το σύμπαν του Star Wars με τα χνώτα ενός Red Dead Redemption ή Grand Theft Auto. Και τελικά μπορεί να μην είναι στην καλύτερη περίπτωση από τις δύο, αλλά αυτό δεν προσφέρει σε καμία περίπτωση ένα βιντεοπαιχνίδι χωρίς αγνή διασκέδαση. Τι θα ήταν άλλωστε τα βιντεοπαιχνίδια αν δεν πρόσφεραν αυτές τις δόσεις ντοπαμίνης που μεταφράζουμε ως διασκέδαση;

Στο Star Wars: Outlaws, όπως προείπα, βουτάμε στον υπόκοσμο του σύμπαντος με πρωταγωνίστρια την Kay Vess και το αξιαγάπητο και πασπαρτού στη μάχη, πλασματάκι-pet της, τον Nyx. Η Kay δεν είναι ψημένη στα του υποκόσμου και είναι μια πρωτάρα που προσπαθεί να βρει τα πατήματά της, κάτι που οι μαφιόζοι του παιχνιδιού το γνωρίζουν καλά και η ιστορία προχωράει με την ίδια να «ανδρώνεται» στις τάξεις των εγκληματικών οργανώσεων του γαλαξία. Στόχος της είναι να στήσει μια εγκληματική ομάδα για να κάνουν τη μεγαλύτερη ληστεία στον γαλαξία, ενάντια σε έναν ανερχόμενο και θρασύτατο «νονό της νύχτας» του Star Wars. Ναι, κατά κάποιον τρόπο το λες και σαν ένα διαγαλαξιακό La Casa De Papel με Star Wars skin και την Kay σαν άλλη «Τόκιο» μιας και μοιράζονται παρόμοια κόμμωση.

Βέβαια, η όλη εξέλιξή της είναι ρηχή και η σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των βασικών πρωταγωνιστών και χαρακτήρων απλά πιάνουν τη βάση στο θέμα της γραφής. Κλασικό χαρακτηριστικό της Ubisoft δηλαδή στις ιστορίες της. Από αυτή την ρηχότητα διέπεται όλο το “Outlaws” όμως δεν είναι απαραίτητα «red flag” για την εμπειρία και θα σας εξηγήσω παρακάτω. Η δομή του παιχνιδιού έχει κάτι από Far Cry και τα τελευταία Ghost Recon όπου τέσσερις βασικές εγκληματικές οργανώσεις κυριαρχούν στον γαλαξία και ανάλογα με τις δουλειές (με φούντες) που εκτελείς για αυτούς απολαμβάνεις την εύνοια ή νιώθεις την ανάσα τον μπράβων τους στον σβέρκο σου.

Αυτό μεταφράζεται σε καλές και πολλές δουλειές και χωρίς προδοσίες ή απάτες από πλευράς του contractor, σε πρόσβαση σε αποκλειστικό εξοπλισμό και εκπτώσεις στα μαγαζιά που η εκάστοτε «μαφία» ελέγχει. Μάλιστα πρόκειται για ηχηρά ονόματα που έχουν περάσει από τις ταινίες και τις σειρές του Star Wars όπως οι Pykes, οι Hutts, και η Crimson Dawn (με πολύ ενδιαφέροντα cameos) και τέλος η Ashiga Clan, που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες του παιχνιδιού ως μια από τις μικρές προσθήκες που έκανε η Massive στο lore του Star Wars.

Πολλές φορές στις αποστολές κλήθηκα να αποφασίσω ποια πλευρά θα ευνοήσω και να ζυγίσω τις επιλογές μου και από που θα ήθελα να έχω το μεγαλύτερο κέρδος σε credits ή την εύνοια της μία ή της άλλης πλευράς. Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να επηρεάζουν ουσιαστικά την έκβαση της ιστορίας, αλλά δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Όλη η έκβαση του gameplay είναι μια κλασική μακέτα της Ubisoft. Δηλαδή η Kay κινείται και έχει animation που άνετα θα έλεγες ότι είναι παρμένο από τους κεντρικούς χαρακτήρες των τελευταίων Assassin’s Creed. Παράλληλα το είδος των side quests, των collectables και γενικότερα των δευτερευόντων αποστολών, πατάνε πάνω σε αυτήν τη γνωστή μαγιά.

Ενώ θα περίμενα και ήθελα πολύ να υπάρχει μια μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και διαδραστικότητα στον κόσμο -ή καλύτερα στους κόσμους- του Outlaws, μιας και τα trailers του μας είχαν προϊδεάσει για τέτοιες καταστάσεις, δυστυχώς τα πράγματα κολυμπάνε σε πολύ ρηχά νερά. Μπορείς να πετύχεις κάποια τυχαία world events όπως smugglers και “Imps” (συντομογραφία των Imperials/ Αυτοκρατορικών) να καυγαδίζουν και να μπεις ενδιάμεσα για να τσιμπήσεις το loot, ή να σώσεις τον απλό τον κοσμάκη από τα χέρια πειρατών.

Το traversal στον κόσμο με το speeder bike βγάζει μια αγνή Star Wars αίσθηση αλλά θα ήθελα πολλά περισσότερα και φταίει ότι το feeling που σου αφήνει είναι τέτοιο που λες «γιατί δε με αφήνεις να κλέψω ένα speeder από τους stormtroopers και να τους τα κάνω ώπα», γεμίζοντας με 5 «αστέρια» το wanted level μου σαν διαστημικό GTA. Ούτε η σύγκρουση με άλλα οχήματα στον κόσμο δεν έχει κάποια διαδραστικότητα, ούτε σε αφήνει να πυροβολήσεις όσο οδηγάς το speeder κάτι που το θεώρησα κίτρινη κάρτα, παρά μόνο αν πατήσεις το αλά  “Dead Eye” σύστημα στόχευσης που έχει η Kay ή όταν περνάει από απαγορευμένα μπλόκα αυτοκρατορικών ή μαφιόζων των οποίων σε κοιτάνε με μισό μάτι. Το ίδιο ρηχό και το shooting και cover σύστημά του. Κάτι τέτοιες απλοϊκές υλοποιήσεις ιδεών που θα μπορούσαν να έχουν λίγο παραπάνω βάθος και να το κάνουν ακόμη πιο μεγαλειώδες είναι που του βάζουν «ταβάνι» στην εμπειρία και δεν γίνεται σπουδαίο.

Στα σημεία που αποκτούσε βάθος ήταν τα διάφορα gadgets και abilities που ξεκλειδώνεις, όπως το slicing, και τις ενέργειες που έχει ο Nyx, ο οποίος αν και χρήσιμος σαν pet, έχει μια safe υλοποίηση 4-5 λειτουργιών.

Έχει όμως τις open-world στιγμές του στο κομμάτι της εξερεύνησης που πραγματικά το immersion ανέβαζε επίπεδα και γαργαλούσε την Star Wars fan πλευρά μου. Όπως το να σκαρφαλώνεις σε βουνά, σε λαγγάδια, μικρές ζούγκλες και να μπαίνεις σε κατακόμβες και σπηλιές για να βρεις θησαυρούς, intel ή δωράκια για τον Nyx. O σχεδιασμός και το art direction στο Outlaws είναι ο τομέας που παίρνει άριστα με τόνο στο παιχνίδι και είναι ο λόγος που με ωθούσε να ψάξω κάθε σπίθαμη του εκάστοτε χάρτη.

Για παράδειγμα το ηλιοβασίλεμα στον πλανήτη Toshara που θυμίζει αφρικάνικη σαβάνα, με τον ουρανό και τον απέραντο ορίζοντα, ήταν κάτι που έκοβε την ανάσα και καθόμουν και αγνάντευα. Θαύμαζα το γεγονός ότι κάτι τόσο όμορφο μπορούσα να πάω και να το εξερευνήσω από κοντά. Αυτή την αίσθηση σε βιντεοπαιχνίδι Star Wars, πρώτη φορά την ένιωθα ως fan. Κάθένας από τους 5 πλανήτες έχει τη δική του μορφολογία, τις δικές του ιδιαιτερότητές στη χλωρίδα και την πανίδα και το μοναδικό art direction. Εκεί το Outlaws πιάνει το peak του. Άλλο τόσο για εξερεύνηση έχει και το διάστημα του κάθε πλανήτη και σας πληροφορώ ότι είναι σαν να κόλλησαν ένα μικρό Battlefront 2 εκεί ψηλά. Με το «Trailblazer” μπορείτε επίσης να λουτάρετε ασταμάτητα, να εξερευνήσετε σημεία, να σώσετε κόσμο από πειρατές και να παλέψετε στο διάστημα με ένα τίμιο aerial combat, που θυμίζει τις αντίστοιχες μάχες του Battelfront 2 ή του “Squadrons”.

Γενικά, η Massive Entertainment φρόντισε να φτιάξει ένα απέραντο λούνα παρκ Star Wars για πρώτη φορά με αρκετά safe τρόπο. Έβαλε πέντε περιοχές, τεράστιες και εκθαμβωτικής ομορφιάς μεν αλλά με μικρά περιθώρια να τις ζήσεις στο έπακρο, όπως ένα μοντέρνο open-world παιχνίδι. Το γεγονός όμως ότι κάνει 5 πράγματα με ΟΚ τρόπο φέρνει και μια ευχαρίστηση που πραγματικά με έκανε να περνάω καλά, παρά το… ταβάνι. Η περίπου 30ωρη εμπειρία μου με το Outlaws είχε πολλές όμορφες scoundrel στιγμές στο στόρι, αυθεντικού Star Wars και με εξαιρετική πρωτότυπη μουσική να τις συνοδεύει, η οποία ήταν μια καλή μίμηση των  μουσικών του John Williams από την εποχή των «Empire Strikes Back” και Return of the Jedi” εκεί όπου άλλωστε ανάμεσα τοποθετείται χρονολογικά η περιπέτειά μας.

Τεχνικά θα πω ότι είχε κάποια γνωστά προβλήματα ο κώδικας που μου δόθηκε, όπως pop in/out και μερικά freezes, τα οποία θεωρώ πως είναι θέμα ενός update για να λυθούν. Οπτικά το παιχνίδι είναι πανέμορφο αλλά όχι χάρμα οφθαλμών ή κάπου που λες ότι ανεβάζει τον πήχη, τουλάχιστον στο Xbox Series X που το δοκίμασα, διότι η PC έκδοση με τερματισμένα τα settings θαρρώ ότι θα έχει πολλά παραπάνω να δώσει. Ας πούμε ότι τα facial expressions δεν ήταν το δυνατό του σημείο και θύμιζαν πολύ… Assassin’s Creed με ότι αυτό συνεπάγεται. Διαθέτει τρία settings μάλιστα (Performance για 60fps, Quality στα 30fps και Favour Quality με έως 40fps), και κυρίως έπαιξα με αυτό για να  έχω μια ισορροπία σε framerate και ποιότητα.

Οι καντίνες, τα καζίνο και ο υπόκοσμος με την κάπνα, τη βρωμιά των υπονόμων και τα neon φώτα αποτυπώνεται άριστα και το ίδιο και σε άλλες καιρικές συνθήκες, φωτισμούς και περιβάλλοντα όπως ζούγκλες, έρημο και χιόνια. Το «έπος» όμως ήταν όταν έφτανες σε κάποιο σημείο και κοιτούσες τον απέραντο ορίζοντα, τα δέντρα και τη βλάστηση να κουνιούνται με τον αέρα, κάτι που θύμιζαν λίγο από Ghost of Tsushima. Επίσης μιλάμε για ένα άψογο sound design, το οποίο ήταν στα  γνωστά υψηλά Star Wars επίπεδα και άλλων παιχνιδιών του franchise.