Πριν μερικές εβδομάδες είχα τη δυνατότητα να παίξω περίπου δυόμιση ώρες επιλεγμένου περιεχομένου του Gotham Knights, στο πλαίσιο ενός ειδικού preview. Αυτή η πρώτη επαφή με είχε αφήσει συγκρατημένα αισιόδοξο και με έκανε να περιμένω να δω πως ανταποκρίνεται το τελικό παιχνίδι και αν καταφέρνει εν τέλει να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος των Batman Arkham παιχνιδιών που προηγήθηκαν στις προηγούμενες γενιές κονσολών. Εν τέλει, έπειτα από τουλάχιστον 20 ώρες στα σοκάκια της Gotham City, δηλώνω απογοητευμένος από το Gotham Knights, το οποίο, όχι, δεν είναι κακό παιχνίδι, αλλά ούτε και κάτι το αξιομνημόνευτο. Είναι μια κάπως νωχελική, σε στιγμές διασκεδαστική και με αρκετά θεματάκια super hero περιπέτεια.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Στο τιμόνι της ανάπτυξης βρίσκεται η WB Games Montréal, η οποία προηγουμένως μάς είχε χαρίσει το Batman: Arkham Origins. Παρόλα αυτά, έχουμε να κάνουμε με μια original ιστορία που δε συνδέεται με τη σειρά που ξεκίνησε η Rocksteady. Αντιθέτως, τα γεγονότα του παιχνιδιού λαμβάνουν χώρα σε μια Gotham City που έχει χάσει τον Batman της και έτσι οι Nightwing, Batgirl, Robin και Red Hood αναλαμβάνουν να καλύψουν το κενό, προσπαθώντας να επαναφέρουν την τάξη στην πόλη και να διερευνήσουν το παρασκήνιο γύρω από τη μυστηριώδη εξαφάνιση του Σκοτεινού Ιππότη. Στο πλαίσιο της κεντρικής ιστορίας βρήκα απέναντι μου δύο παρατάξεις, το σκιώδες Court of Owls και το League of Shadows, τις οποίες σίγουρα γνωρίζουν οι fans του σύμπαντος του Σκοτεινού Ιππότη. Παράλληλα, από την οθόνη μου πέρασαν και άλλοι γνωστοί villains, όπως η Harley Quinn, ο Penguin και ο Mr. Freeze.
Συνολικά μπορώ να πω ότι οι μεγάλες κεντρικές αποστολές του παιχνιδιού με τα εντυπωσιακά set pieces τους, αλλά και η κεντρική ιστορία που έχει μπόλικα καλοδουλεμένα cutscenes, είναι στα θετικά της εμπειρίας. Ναι, υπάρχουν πολλά κλισέ και οι περισσότερες ανατροπές φαινόντουσαν από χιλιόμετρα μακριά. Ναι, υπάρχουν διάλογοι και χιούμορ που είναι άστοχα και απευθύνονται σε γούστα που δε συμβαδίζουν με τα δικά μου, αλλά μπορώ να τα κατανοήσω όλα αυτά, μιας και μιλάμε για super hero παιχνίδι. Προσωπικά προτιμώ τα πιο βαριά και σκοτεινά Batman Arkham, αλλά δε μπορώ να πω ότι οι πιο ανάλαφρες στιγμές είναι το μεγαλύτερο θέμα αυτού του τίτλου.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν βγήκα στη Gotham City για περιπολίες. Όλη η δράση του παιχνιδιού λαμβάνει χώρα τις νύχτες, με τους ήρωες να περνούν τα πρωινά τους με τις πραγματικές τους ταυτότητες, χωρίς τις στολές τους, στο Belfry. Αυτό είναι το κεντρικό hub, οπού έπρεπε να επιστρέφω συνέχεια για να αξιολογώ τα στοιχεία που έχω βρει μέχρι στιγμής και να προχωράω τα quests, καθώς και για να εξοπλίζω και να αναβαθμίζω τους χαρακτήρες μου. Θέλω να μιλήσω αρχικά για το πρώτο σκέλος, δηλαδή για τις νύχτες στο open world και θα επιστρέψω μετά στα του κεντρικού hub.
Ο ανοιχτός κόσμος και ο τρόπος που έχει δομηθεί είναι από τα μεγάλα αγκάθια της εμπειρίας. Το Gotham Knights έχει ένα σύστημα random εγκλημάτων που λαμβάνουν χώρα σε τυχαία σημεία της πόλης. Αφού αντιμετωπίσεις αρκετά από αυτά, μαζεύεις στοιχεία από τους εγκληματίες που έβγαλες από τη μέση, για να μάθεις για μεγαλύτερα προμελετημένα εγκλήματα. Αυτά θα είναι για παράδειγμα ένα κτήριο που κλέβει μια συμμορία, μια χρηματαποστολή που έχει εμποδιστεί, ίσως ένα κρησφύγετο κακοποιών, κ.α. Δυστυχώς αυτά τα εγκλήματα και ο random μηχανισμός γενικότερα είναι τρομερά επαναλαμβανόμενα και μόλις έκανα 5-10 από αυτά τα είχα δει όλα. Η πολύ κακή δομική επιλογή είναι πως τεράστιο μέρος του progression εμποδίζεται από αυτά.
Για παράδειγμα, για να ξεκλειδώσω το βασικό traversal ability του κάθε χαρακτήρα, φανταστείτε το άνοιγμα της κάπας στα Arkham παιχνίδια, έπρεπε να ολοκληρώσω 10 προμελετημένα εγκλήματα με τον κάθε χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει άλλα τόσα μικρότερα εγκλήματα. Συγχρόνως, πολλές κεντρικές αποστολές δεν εμφανίζονται μέχρι να ανακρίνεις κακούς που συμμετέχουν σε τέτοια εγκλήματα. Κάπως έτσι, ο ρυθμός του έχει τρομερά σκαμπανεβάσματα, αφού μετά από κάθε χορταστική και φαντασμαγορική κεντρική αποστολή ερχόμουν αντιμέτωπος με την πικρή πραγματικότητα πως πρέπει να ασχοληθώ με τις επαναλαμβανόμενες και ανιαρές random open world δραστηριότητες.
Πέρα από αυτά τα εγκλήματα, και τα διάφορα side quests είναι σε γενικές γραμμές ανέμπνευστα και επαναλαμβανόμενα, όπως για παράδειγμα «πέρνα από μερικά σημεία γρήγορα για να ανοίξεις ένα κουτί με loot» ή «ολοκλήρωσε γρήγορα μια διαδρομή με τη μηχανή σου». Μιλώντας για loot, να αναφέρω πως αυτό είναι το δεύτερο μεγαλύτερο αγκάθι που εντόπισα στο Gotham Knights. Συνολικά το παιχνίδι μου έδωσε την εντύπωση ότι πάσχει από κρίση ταυτότητας. Ενώ δεν είναι υπηρεσία, ούτε έχει loot boxes, περιλαμβάνει κάθε μόδα και σχεδιαστική επιλογή που συναντάς στα παιχνίδια του είδους. Για παράδειγμα υπάρχει loot που επηρεάζει τα στατιστικά, crafting και επιλογές παραμετροποίησης της εμφάνισης των ηρώων.
Όλα τα συστήματα αυτά αποδείχθηκαν απίστευτα ρηχά, στα όρια του αστείου. Κανένα κομμάτι εξοπλισμού δεν έχει διαφορετική εμφάνιση. Αν δεν προσέχεις συνεχώς τι mods βάζεις μπορείς πολύ εύκολα να βρεθείς με έναν αδύναμο χαρακτήρα στα χέρια σου. Όλοι οι εχθροί έχουν levels και μπορούν να καταλήξουν είτε ως σφουγγάρια αμέτρητων χτυπημάτων είτε με το καλό loot να πέφτουν ως μύγες. Συνολικά, οι loot/RPG μηχανισμοί δεν έχουν ισορροπηθεί σωστά, δεν υπάρχει οπτική ποικιλία, για να τους αξιοποιήσεις πρέπει να επιστρέφεις κάθε φορά στο κεντρικό hub και γενικά είναι σα να μπήκαν επειδή είναι 2022 και απλά έπρεπε να μπουν.
Εν τέλει, ενώ αρχικά μου άρεσε η ιδέα του Belfry ως κεντρικό hub, μετά την αρχική αποστολή αυτό δεν αλλάζει και δεν εξελίσσεται ποτέ, ενώ το γεγονός ότι το pacing κόβεται συνεχώς επειδή το παιχνίδι σε βάζει υποχρεωτικά να επιστρέφεις, είναι μεγάλο φάουλ. Ευτυχώς τα loading times είναι μικρά.
Περνώντας στο σύστημα μάχης, αυτό είναι αρκετά αλλαγμένο, αλλά βασίζεται εν μέρει σε αυτό των Batman Arkham. Πλέον στο επίκεντρο της μάχης βρίσκεται το momentum και όχι τα combos. Πρόκειται για μια μπάρα που γεμίζει σταδιακά όσο χτυπάς επιτυχημένα εχθρούς και η οποία μπορεί να ξοδευτεί σε διάφορα ειδικά abilities που ξεκλειδώνονται με κάθε level up. Για παράδειγμα, η Batgirl μπορεί να καλέσει ένα drone για να χτυπά εχθρούς για αυτή ή να εκτοξευθεί στον αέρα για μια AoE επίθεση.
Από την άλλη, ο Red Hood μπορεί να ξεκινήσει ένα γρήγορο συνδυασμό με τα πιστόλια του, για crowd control ή για να αποτελειώσει από μακριά κάποιον δύσκολο αντίπαλο, κ.ο.κ. Το combat είναι ο πυρήνας όλου του παιχνιδιού, μαζί με το stealth, ωστόσο και τα δύο έχουν τα θέματά τους. Τα περισσότερα animations και οι επιθέσεις δεν είχαν την τρομερή και άκρως ικανοποιητική βαρύτητα των Batman Arkham και έμοιαζαν κάπως κούφια και χωρίς το κατάλληλο αντίκτυπο. Παράλληλα, μιας και το παιχνίδι έχει φτιαχτεί για co-op, βρήκα τις μάχες κάπως «απλωμένες», αποκομμένες και με λιγότερη ροή.
Βέβαια, το μεγαλύτερο αγκάθι, που καταστρέφει πολλές από τις μάχες, είναι οι σχεδιαστικές επιλογές που έχουν γίνει στους εχθρούς. Πέρα από το ότι δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία και υπερβολικά πολλοί ranged αντίπαλοι σε κάθε αρένα, ο σχεδιασμός μερικών είναι απλά κακός. Αναφέρομαι ειδικότερα στα talons, τα οποία πρέπει να ρίξεις πρώτα στο έδαφος με μια heavy ranged επίθεση πριν μπορέσεις να αρχίσεις να τα χτυπάς. Ωστόσο, η ταχύτητά τους και η κίνησή τους στο χώρο είναι τέτοιες που αν βρίσκεσαι σε μια αρένα με πολλά από αυτά είναι πολύ δύσκολο να τα πετύχεις. Σύντομα, το όλο κυνηγητό καταντά εκνευριστικό. Συγχρόνως, υπάρχουν και άλλες κατηγορίες εχθρών που είναι φτιαγμένες με εκνευριστικό τρόπο, όπως οι ninjas που ενώ παλεύεις απλά εξαφανίζονται, με την όλη ροή της μάχης να πάει περίπατο.
Το μεγάλο ‘συν΄ που δίνω στο Gotham Knights είναι πως όλοι οι κεντρικοί ήρωες είναι αρκετά διαφορετικοί ως προς το play style, καλοφτιαγμένοι όσον αφορά το gameplay και καλογραμμένοι, με ενδιαφέρουσες αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. Για παράδειγμα η Batgirl είναι γρήγορη μέσα στην αρένα με πολλά βοηθητικά abilities, όπως το drone της. Ο Red Hood είναι πιο βαρύς, αλλά εξαιρετικός στις ranged μάχες, ενώ ο Νightwing είναι ο πιο δραστήριος και έντονος απ’ όλους με φαντασμαγορικά ακροβατικά.
Οι ιδιότητες αυτές φαίνονται και στη συμπεριφορά τους, με τον Nightwing να κάνει συνήθως τα αστεία, ενώ ο Red Hood για παράδειγμα είναι συνήθως πιο νευρικός και απότομος, η Batgirl η πιο οργανωτική και ο Robin ο πιο νέος και εκκεντρικός. Αυτό προσθέτει αρκετή ποικιλία στο σύνολο και παρόλο που ομολογουμένως έχουμε να κάνουμε με πιο δευτεροκλασάτους πρωταγωνιστές σε σχέση με τον πασίγνωστο και λατρεμένο Batman, δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο. Ίσα ίσα εκτίμησα περισσότερο από ποτέ ήρωες με τους οποίους δεν είχα ιδιαίτερη επαφή στο παρελθόν, όπως ο Red Hood.
Στα του τεχνικού τομέα τώρα, η έκδοση που δοκίμασα ήταν αυτή του PS5. Δυστυχώς και σε αυτό το κομμάτι έχω αρκετά παράπονα. Ομολογουμένως, υπάρχουν στιγμές που το παιχνίδι έδειχνε πανέμορφο στην 4Κ τηλεόρασή μου και πάντα εκτιμώ την κοφτερή απεικόνιση και την καθαρή εικόνα. Ωστόσο, δε μπορώ να πω ότι σοκαρίστηκα κιόλας με τα γραφικά. Κάθε άλλο. Περίμενα πολλά περισσότερα από μια αποκλειστικά next-gen εμπειρία. Δεν ξέρω αν με απατά η μνήμη μου, αλλά θα ορκιζόμουν ότι υπήρχαν στιγμές που το Arkham Knight της προηγούμενης γενιάς έμοιαζε πιο όμορφο. Βέβαια, αυτό που με πείραξε περισσότερο είναι η απόδοση.
Για κάποιον περίεργο λόγο δεν υπάρχει επιλογή για 60 FPS και το παιχνίδι τρέχει αυτόματα σε 4K 30FPS, με κάποια ray tracing χαρακτηριστικά. Υπήρχαν μάλιστα και αρκετές στιγμές με πτώσεις και έντονο pop-up, ειδικά όταν ταξίδευα στο open world με μεγάλη ταχύτητα. Τρομερά απογοητευτικό που πάλι επιστρέψαμε στα 30 καρέ και μάλιστα η θυσία δε γίνεται για να δεις κάποιο οφθαλμόλουτρο, αλλά ένα πολύ τυπικό Unreal Engine παιχνίδι. Ευτυχώς δε μπορώ να πω ότι συνάντησα πολλά bugs και γενικά από την άποψη ‘polishing’, το Gotham Knights είναι ένα αρκετά στιβαρό και δουλεμένο παιχνίδι (αν ξεχάσω τα performance drops).
Στα του ήχου, η μίξη είναι ικανοποιητική χωρίς αξιοσημείωτα θέματα, ενώ ικανοποιημένος έμεινα και από τις ερμηνείες των περισσότερων ηθοποιών. Το soundtrack του παιχνιδιού έχει επιμεληθεί το μουσικό συγκρότημα The Flight, το οποίο έγραψε μερικά πραγματικά επικά κομμάτια που πλαισιώνουν ταιριαστά τη δράση. Δε νομίζω πως κάποιο από αυτά θα μπει στη μόνιμη λίστα μου, αλλά σίγουρα δε μπορώ να πω ότι είμαι απογοητευμένος.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.