Beholder Review

“Αγαπητέ Carl Stein,

Είμαστε χαρούμενοι να σας ανακοινώσουμε ότι οριστήκατε διαχειριστής της πολυκατοικίας κλάσης Δ’ επί της οδού Krushvice 6. Πρέπει να μεταβείτε εκεί άμεσα και να ξεκινήσετε την δουλειά. Παρέχουμε σε εσάς και την οικογένειά σας ένα διαμέρισμα επί του πρώτου ορόφου.

Το πειραματικό φάρμακο το οποίο σας δώσαμε κατά τη διάρκεια των ιατρικών σας εξετάσεων καταστέλλει την ανάγκη σας για ύπνο. Έτσι, θα έχετε περισσότερο χρόνο να υπηρετείται την πατρίδα.

Καλώς ήλθατε στο εκλεκτό σώμα κρατικών υπαλλήλων.

Υπουργείο Κατανομής”

Κατά την άφιξή μου στη νέα μου εργασία εγώ, ο Carl Stein, και η οικογένειά μου γινόμαστε μάρτυρες της βίαιης σύλληψης του προκατόχου μου από τις Αρχές. Ο επικεφαλής εκπρόσωπος του Υπουργείου, Bruno Hempf, βρίσκεται εκεί για να με καλωσορίσει και να με ενημερώσει για τα νέα μου καθήκοντα ως διαχειριστή της πολυκατοικίας επί της οδού Krushvice, τα οποία εκτός από την συντήρηση του κτηρίου και την επισκευή των επίπλων και των ηλεκτρικών συσκευών των ενοίκων, συμπεριλαμβάνουν -προς έκπληξή μου- την καταγραφή των ενδιαφερόντων και των ασχολιών αυτών, ο ύστατος σκοπός μου, να γίνω ένας τέλειος Παρατηρητής. Μετά από μια σύντομη εξοικείωσή μου με τους μηχανισμούς και τις διαδικασίες παρακολούθησης και αναφοράς, μου δίνονται δύο κρυφές κάμερες, τις οποίες εγκαθιστώ στους ανιχνευτές πυρκαγιάς στην κοινή κουζίνα και το πλυσταριό του υπογείου.

Η πρώτη αποστολή που μου ανατίθεται από το Υπουργείο είναι η παρακολούθηση του Jacob Manishek, ενοίκου του διαμερίσματος 2 στο ισόγειο. Αν και δεν είμαι αρκετά οικείος μαζί του, τον γνωρίζω. Ο Jacob ήταν ο πιο αγενής από τους υπόλοιπους ενοικιαστές της πολυκατοικίας κατά την πρώτη συζήτησή μας, αμφισβητώντας την θέση μου ως διαχειριστή και τελειώνοντας τον διάλογο μας αποκαλώντας με γουρούνι. Ίσως θα το άφηνα να περάσει απαρατήρητο, αλλά έκανε το λάθος να βρίσει τον Patrick, τον μεγάλο μου γιο, και να χειροδικήσει κατά της Marthas, της μικρής μου κόρης. Χωρίς να το ξέρει, μου έδωσε κίνητρο για να είμαι εξαιρετικά σχολαστικός και διεξοδικός με την αποστολή που μου ανέθεσε το Υπουργείο. Περιμένω να φύγει ο Jacob, ώστε να μπορώ ανενόχλητος να ψαχουλέψω τα υπάρχοντά του, αφού μπω στο διαμέρισμά του με το πασπαρτού, το αντικλείδι που μου έδωσε ο Bruno Hempf και ανοίγει όλες τις πόρτες της πολυκατοικίας.

Στο τραπεζάκι βρίσκω ένα σπασμένο μπουκάλι, το οποίο θα μπορούσε πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθεί ως φονικό όπλο, ενώ στο έπιπλο του τηλεφώνου μια τράπουλα και μερικά ζάρια, μια αδιάψευστη απόδειξη της ασχολίας του Jacob με τον τζόγο. Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα νόμος που να απαγορεύει κάτι από τα παραπάνω, οπότε μπορώ να τα κρατήσω μόνο για να εμπλουτίσω τον φάκελό του. Πριν αποχωρήσω εγκαθιστώ μια κρυφή κάμερα στο σαλόνι, η οποία θα μου δώσει ένα μικρό οπτικό πεδίο στο διαμέρισμα ακόμα και όταν βρίσκομαι έξω από αυτό. Έφτασε μεσημέρι, ο ένοικος θα γυρίσει από στιγμή σε στιγμή στο σπίτι του, με γοργές κινήσεις αποχωρώ και σαν να μην συμβαίνει τίποτα συνεχίζω να εκτελώ τα καθήκοντα μου ως διαχειριστής.

1η Σεπτεμβρίου 1984, κατά την ενδεκάτη βραδινή στην πολυκατοικία επί της οδού Krushvice επικρατεί ησυχία. Οι περισσότεροι ένοικοι κοιμούνται. Το πειραματικό φάρμακο κάνει καλά την δουλειά του και βρίσκομαι σε εγρήγορση επί 24ώρου βάσης. Καθισμένος στο γραφείο μου, μπροστά από τις οθόνες παρακολούθησης βλέπω ότι δεν είμαι ο μόνος ξύπνιος. Ο Jacob Manishek, ο στόχος μου, ο άνθρωπος που αποτελεί κίνδυνο για εμένα, την οικογένεια μου και -αν αληθεύουν οι υποψίες του Υπουργείου- την πατρίδα, φαίνεται ανήσυχος. Με τα μάτια καρφωμένα στην CRT οθόνη, περιμένω ένα του λάθος, μια κίνηση, μια λέξη, στην οποία να μπορώ να στηρίξω την αναφορά του στις Αρχές. Η υπομονή μου επιβραβεύεται όταν τον βλέπω να κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών, καθαρή παράβαση του κανονισμού που θεσπίστηκε νωρίτερα την ίδια μέρα. Χωρίς να χρονοτριβώ καταθέτω μια αναφορά. Οι Αρχές θα βρίσκονται εδώ από λεπτό σε λεπτό. Ακούγοντας τις σειρήνες του περιπολικού ντύνομαι και πάω και στέκομαι στην είσοδο του ισογείου. Αφού τελειώσουν την ταυτοποίηση στοιχείων οι αστυνομικοί ξυλοκοπούν τον Jacob και του περνάνε χειροπέδες. Οι ματιές μας διασταυρώνονται, κανείς μας δεν μιλά και όμως και οι δύο ξέρουμε...ξέρουμε ότι τα έβαλε με τον λάθος μπάσταρδο.

Αυτά είναι τα πρώτα λεπτά στον δυστοπικό κόσμο του παιχνιδιού Beholder, τα οποία λαμβάνουν χώρα σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, το -καθόλου τυχαία επιλεγμένο- έτος 1984. Αναμφίβολα επηρεασμένο από τα βιβλία των George Orwell (1984), Aldous Huxley (Brave New World) και Ray Bradbury (Fahrenheit 451), επιδιώκει να προβληματίσει, βάζοντας τον παίκτη στην θέση του Carl Stein, ενός κρατικού υπαλλήλου, δοκιμάζοντας τους ηθικούς φραγμούς του. Το Beholder θα χαρακτηριζότανε ως ένα point and click παιχνίδι επιλογών με κάποια adventure και stealth στοιχεία, αναπτύχθηκε από την Σιβηρική, ολιγομελή Warm Lamp Games και εκδόθηκε από την Ρωσική Alawar Entertainment για τα πιο δημοφιλή λειτουργικά συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών (Windows, macOS, Linux).

Το gameplay του βασίζεται σε κάποιους πολύ απλούς stealth και adventure μηχανισμούς για την επίλυση των tasks της υπηρεσίας του Υπουργείου, των υπόλοιπων ενοίκων και των μελών της οικογένειάς του Carl, τα οποία πολλές φορές είναι αντικρουόμενα. Κύριο εργαλείο του παίκτη είναι η παρακολούθηση, είτε “κρυφοκοιτώντας” μέσα από τις κλειδαρότρυπες των διαμερισμάτων είτε μέσω των καμερών παρακολούθησης που μπορούν να εγκατασταθούν σε αυτά. Το Κράτος, ανά τακτά χρονικά διαστήματα θεσπίζει νέους νόμους, κυρίως απαγορεύσεις, τους οποίους μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για την αναφορά στις Αρχές ή, σε περίπτωση που χρειάζεστε κάποια επιπλέον χρήματα, για εκβιασμό. Το εύρος των νόμων αυτών κυμαίνεται από -τους σχεδόν αυτονόητους- όπως η απαγόρευση των τρομοκρατικών ενεργειών και της προπαγάνδας, μέχρι πιο παράλογους, όπως η απαγόρευση κατοχής μήλων (αρκετά συμβολικό, καθώς είναι από τους πρώτους που θεσπίζονται) και παντελονιών τζιν.

Τα αποδεικτικά στοιχεία μπορούν να βρεθούν στα έπιπλα του σπιτιού, ή ακόμα και να “φυτευτούν” από εσάς αφού πρώτα αποκτηθούν από την μαύρη αγορά. Χρήματα μπορείτε να λάβετε μέσω του εκβιασμού, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ως ανταμοιβές από την ολοκλήρωση αποστολών και κατά την διάρκεια της πραγματικής εργασίας σας (με την επιτυχή αναφορά των ενδιαφερόντων και ασχολιών των ενοικιαστών και την καταγγελία παράνομων ενεργειών αυτών). Η επαναληψιμότητα των αναφορών και των καταγγελιών, αν και αρχικά μου δημιούργησε δυσφορία και μια γενικότερα κακή εντύπωση, κατάφερε να μου δώσει μια μικρή γεύση από το τέρας της γραφειοκρατίας, αρκετά παρόμοια με αυτήν του Papers, Please, κάτι που πιστεύω ήταν και ο στόχος της ομάδας ανάπτυξης.

Εκτός από τα χρήματα, στο παιχνίδι υπάρχει άλλη μια μορφή συναλλάγματος, οι reputation points. Αυτοί αποκτώνται με το επιτυχημένο “φακέλωμα” (αναφορά ενδιαφερόντων και ασχολιών των ενοικιαστών) ή ως ανταμοιβή των αποστολών των ενοίκων και του Υπουργείου. Χρησιμοποιούνται ως συνάλλαγμα για την αγορά καμερών παρακολούθησης και κατά την διάρκεια των διαλόγων αντιπροσωπεύουν την πειστική ικανότητα του Carl.

Στο παιχνίδι χρησιμοποιείται μια μινιμαλιστική αισθητική, κυρίως στον σχεδιασμό των χαρακτήρων, μαύρες σιλουέτες με λευκά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, που βοηθά στην αποπροσωποποίηση τους, αφήνοντας την επιλογή στον παίκτη αν θα τους γνωρίσει καλύτερα ώστε να πάψουν να είναι στα μάτια του νούμερα διαμερισμάτων και στόχοι παρακολούθησης Η μουσική δένει αρμονικά με το τι συμβαίνει στην οθόνη, ενώ τα ηχητικά εφέ κάνουν καλά την δουλειά τους, χωρίς να προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση. Στις ρυθμίσεις έχουμε τέσσερα προκαθορισμένα προφίλ για την ποιότητα των γραφικών και τις λακωνικές επιλογές για την ανάλυση και την ενεργοποίηση του V-sync. Ο χειρισμός του παιχνιδιού και η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον μπορεί να γίνει αποκλειστικά και μόνο με το ποντίκι, όμως ο έλεγχος της κάμερας μπορεί να γίνει και με το πληκτρολόγιο. Πρόκειται για ένα ελαφρύ παιχνίδι που τρέχει ακόμα και σε ένα φθηνό laptop με τα integrated γραφικά του επεξεργαστή.

Δεν έχω κάποιο ουσιαστικό παράπονο από τον τίτλο της Warm Lamp Games -εκτός από την σποραδικά λανθασμένη χρήση αγγλικών- μόνο κάποιες προτάσεις που θα μπορούσαν να προστεθούν στο μέλλον μέσω κάποιου patch. Θα ήθελα να δω κάποιο Infinite Mode (αντίστοιχο αυτού στο Papers, Please), με μια πολυκατοικία περισσοτέρων ορόφων και randomly generated ενοίκων, όπως επίσης θα ήθελα κάποιας μορφής random events κατά την διάρκεια της ιστορίας, ώστε να υπάρχει μια μικρή ποικιλία μεταξύ των playthroughs. Επίσης, ευπρόσδεκτες θα ήταν -έστω και προαιρετικές- περισσότερες συντομεύσεις για το πληκτρολόγιο (για το άνοιγμα του inventory ή την παύση του χρόνου για παράδειγμα).