Zombie Night Terror Review

Το 1991 έκανε την εμφάνισή του ένα αρκετά ξεχωριστό παιχνίδι. Το όνομα του ήταν Lemmings. Οι παλαιότεροι του χώροι σίγουρα το θυμάστε. Είχατε μερικά εργαλεία στη διάθεση σας και έπρεπε να οδηγήσετε μια ορδή από αυτόνομα πλασματάκια, έξω από τον χώρο που βρίσκονταν εγκλωβισμένα. Αργότερα, κυκλοφόρησαν πολλές παρόμοιες εκδόσεις παιχνιδιών με τη γνωστότερη να ακούει στο όνομα Mario Tipping Stars (γνωστότερη τουλάχιστον σε εμένα). ‘Ώσπου φέτος, το ‘είδος’ αυτό περνά σε μια άλλη διάσταση, παντρεύοντας την τρέλα των τελευταίων ετών σχετικά με τα Zombies, με το κλασικό gameplay που έκανε διάσημα τα Lemmings. Και το κάνει εξαιρετικά.

Νομίζω είναι το δεύτερο ‘κύμα’ που χτυπάει την Pop κουλτούρα μας σε ότι αφορά τα Zombies. Είχαμε και παλιότερα την ‘κλασική’ πλέον Zombie εποχή, άλλα τώρα είναι περισσότερα τα μέσα στα οποία μπορεί να γίνει η εξάπλωση αυτής της αρρώστιας. Παιχνίδια κινητών τηλεφώνων, υπολογιστών, κονσόλων, ταινίες, σειρές, βιβλία, κόμιξ, ένας χαμός. Κάποιες φορές επιτυχημένα, κάποιες άλλες δυστυχώς όχι και τόσο. Σε ότι αφορά το Zombie Night Terror, το ξεκαθαρίζω από την αρχή, το κάνει με επιτυχία.

Η πρώτη μου εντύπωση δεν ήταν και τόσο θετική, και αναφέρομαι στο trailer του παιχνιδιού, το οποίο προβάλει αρκετά την ρετρό ‘pixel’ αισθητική του, μια αισθητική που μεταξύ μας έχω σιχαθεί να βλέπω σε σημερινά παιχνίδια λες και ζω στο 1980. Όταν όμως ξεκίνησα να παίζω το παιχνίδι η άποψη αυτή άλλαξε. Καταρχάς είναι τόσο ωραία δημιουργημένα τα animations που σχεδόν ξεχνάς το ‘απρόσωπο’ των pixels. Ο σύγχρονος χειρισμός και η χωρίς προβλήματα μηχανή του παιχνιδιού δένει αρμονικά με αυτό που εκτυλίσσεται στην οθόνη χωρίς να προκαλεί κανενός είδους μπέρδεμα. Ο χειρισμός έχει δύο επιλογές, με την πρώτη να αποτελεί φόρο τιμής στα Lemmings χρησιμοποιώντας τα κουμπιά 1-9 για να επιλέξει κανείς τα ‘όπλα’ του καθώς και τις υπόλοιπες λειτουργίες.

Ο δεύτερος είναι να επιλέξεις με το ποντίκι κάποιο zombie καθώς και το όπλο που σε ενδιαφέρει. Παρόλο όμως που έχουμε να κάνουμε με 2 αυτόνομα συστήματα χειρισμού, μπορούμε να τα παντρέψουμε χρησιμοποιώντας οτιδήποτε μας βολεύει ανά πάσα ώρα και στιγμή. Στην περίπτωση μάλιστα που παίζουμε με κάποιον φίλο μας, μπορούμε να τον βάλουμε να συμμετάσχει αναθέτοντας του να πατάει κάποιο συγκεκριμένο κουμπί αν τυχόν ξεχαστούμε. Ακούγεται περίπλοκο, όμως είναι ένα πολύ απλό και κατανοητό παιχνίδι με σωστή εναλλαγή δυσκολίας.

Χειριζόμαστε, λοιπόν, κάποια Zombies ή μπορούμε να μολύνουμε κατά βούληση κάποιον άνθρωπο στο χώρο, μετατρέποντάς τον σε Ζόμπι. Κάθε πίστα έχει και έναν διαφορετικό στόχο που πρέπει να πετύχουμε. Είτε να καταφέρουμε να μετατρέψουμε τους πάντες σε άμυαλα όντα, είτε να προσπαθήσουμε να βγούμε από το κτήριο, είτε να τα βάλουμε με κάποιον βαρόνο ναρκωτικών στο λημέρι του! Όλες μα όλες οι πίστες είναι ευφάνταστες, με διάσπαρτο χιούμορ που δε θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.

Οι διαθέσιμες ‘κινήσεις’ των Zombie μας ξεκλειδώνουν όσο προχωρούμε στο παιχνίδι. Τα πάντα ξεκινούν απλά και κορυφώνονται στο τέταρτο και τελευταίο(;) μέρος του. Το παιχνίδι ανεβάζει στροφές με τη σωστή ταχύτητα, αφήνοντάς μας το χρόνο να επεξεργαστούμε τα νέα διαθέσιμα εργαλεία. Τα πάντα φαίνεται να είναι μελετημένα με λεπτομέρεια. Ειδικά στο σχεδιασμό των πιστών. Θα πρέπει αρκετές φορές να στύψουμε το κεφάλι μας για να βρούμε τον σωστό τρόπο να ολοκληρώσουμε την αποστολή, όμως αυτό είναι που κάνει το παιχνίδι τόσο μοναδικό και τόσο ενδιαφέρον. Και δεν είναι από εκείνα που σε κάνουν να πλήττεις άλλα περιέχει τόσο πολύ χιούμορ και καυστική σάτιρα που σε κρατάει να δεις το παρακάτω.

Όπως ανέφερα, το Zombie Night Terror αποτελείται από τέσσερα ξεχωριστά κεφάλαια. Ίσως κάποιος να τα χαρακτηρίσει ‘επίπεδα δυσκολίας’ (όπως αντίστοιχα 4 ήταν και στο αρχικό Lemmings) όμως δε ξέρω αν είναι ακριβώς αυτό, μιας και στο τελευταίο υπάρχει ένα εντυπωσιακό Boss Fight που φαίνεται να ολοκληρώνει το ‘τυπικό σενάριο’ του παιχνιδιού.  Όπως και να ‘χει , μιλάμε για ένα παιχνίδι που ήρθε από το πουθενά, χωρίς ιδιαίτερα τεχνολογικά επιτεύγματα, βασισμένο σε μια ιδέα εικοσαετίας, που όμως είναι εξαιρετικό και σε σύλληψη, και σε εκτέλεση.

Η ατμόσφαιρα είναι καταπληκτική, από το κάθε ηχητικό, τα αστεία voice overs, τη μουσική επένδυση, έως τους διάσπαρτους κεραυνούς που σε πιάνουν απροετοίμαστο. Είναι μια διασκεδαστική εμπειρία με το Puzzle στοιχείο κυρίαρχο, σε βαθμό όμως που να μην σε αποθαρρύνει. Με λίγα λόγια, αν αυτή τη στιγμή σκέφτεσαι ‘-βαριέμαι να λύνω γρίφους’, πίστεψέ με, αυτό το παιχνίδι θα σου αρέσει. Δεν έχω ιδιαίτερα αρνητικά πράγματα να αναφέρω για αυτόν τον τίτλο, ίσως μόνο το ότι ήθελα να είναι τα 4 διαφορετικά κομμάτια του ανοιχτά από την αρχή. Όμως αυτό έχει να κάνει όπως είπα και με την ιστορία οπότε μάλλον καλώς δεν είναι. Ο μόνος λόγος που μπορώ να του κόψω βαθμό είναι γιατί δεν αξιοποιεί την σημερινή τεχνολογία στα γραφικά, όμως ακόμη κι εκεί ίσως να θέλει να αποδώσει φόρο τιμής στο αρχικό Lemmings παιχνίδι.