Deus Ex: Mankind Divided Review

Deus Ex: Mankind Divided Review

06 Σεπτεμβρίου 2016 01:29
"I once thought I could save the world. Now look at it."

Είναι ιδέα μου ή πράγματι τα τελευταία χρόνια οι σοβαροί τίτλοι αρχίζουν και γίνονται ολοένα και λιγότεροι; Σκεφτείτε λιγάκι πόσα είναι τα «σαχλά» παιχνίδια εκεί έξω. Ακόμη κι αν είναι, ως παιχνίδια καλά, η θεματολογία τους και η προσέγγιση σε αυτήν, σχεδόν πάντα κάθεται στα μαλακά, στα σίγουρα. Δε ξέρω αν είναι οι developers φοβούνται να πάρουν το ρίσκο (πλέον) και να θίξουν πιο σοβαρά ζητήματα ή αν απλά εμείς, ως κοινό, κομπλάρουμε και αποφεύγουμε να παίζουμε παιχνίδια που ενδεχομένως να μας κάνουν να νιώσουμε άβολα. Το σίγουρο είναι ότι ο κινηματογράφος σε αυτόν τον τομέα, είναι σημαντικά πιο ώριμος και πιο θαρραλέος. Γιατί κακά τα ψέματα, σε ένα μέσο που μας έχει πείσει πως ο Άραβας και ο Ρώσος είναι οι κακοί και ο Αμερικάνος είναι αυτός που θα σώσει την ανθρωπότητα από την απειλή, θέλει θάρρος για να ρίξεις στο τραπέζι λέξεις και φράσεις όπως «Illuminati», «Νέα τάξη πραγμάτων», «έλεγχος της σκέψης» κλπ. Δεν είναι ιδιαίτερα συχνό, δηλαδή, να παίζουμε βιντεοπαιχνίδια, τα οποία αποδομούν και σχεδόν ξεμπροστιάζουν την Οργουελική πραγματικότητα που όλοι βλέπουμε να έρχεται, αλλά κανείς μας δεν το πιστεύει.

Τα Deus Ex είναι παιχνίδια που καταπιάνονται με τέτοια «σοβαρά» ζητήματα, γι’ αυτό και στη δική μου υπόληψη βρίσκονται πολύ, πολύ ψηλά. Είναι εμπειρίες που διέπονται από ένα πέπλο, όχι σοβαροφάνειας, αλλά σοβαρότητας. Τόσο που θεωρώ δύσκολο ότι μπορούν να εκτιμηθούν από…απαίδευτα μυαλά. Η σειρά, αν και μετράει σχεδόν δύο δεκαετίες, έγινε mainstream με το Human Revolution, το οποίο κατάφερε να μπει για τα καλά στην πολύ εμπορική γειτονιά της παγκόσμιας αγοράς. Όχι άδικα, όμως, διότι επρόκειτο για σπουδαίο τίτλο και ίσως από τις καλύτερες στιγμές του μέσου στην περασμένη γενιά.

Με τη δυναμική επιστροφή του franchise μετά το επίσης κορυφαίο Invisible War, η Eidos Montreal δε γινόταν να αφήσει τα Deus Ex στο ράφι. Αν και τις πήρε πέντε ολόκληρα χρόνια, το Mankind Divided σηματοδοτεί την έλευση ενός θρυλικού ονόματος, που –για να βγάλω λιγάκι και το παράπονό μου- αξίζει πολύ μεγαλύτερη αναγνώριση από αυτήν τη βιομηχανία που σπανίως επιβραβεύει τους καλύτερους.

Δεν είναι ιδιαίτερα συχνό, να παίζουμε βιντεοπαιχνίδια, τα οποία αποδομούν και σχεδόν ξεμπροστιάζουν την Οργουελική πραγματικότητα που όλοι βλέπουμε να έρχεται, αλλά κανείς μας δεν το πιστεύει.

Το ημερολόγιο δείχνει 2029. Έχουν περάσει δύο χρόνια από το τέλος του Human Revolution, όπου και συνέβη το «Aug Incident». Η κοινωνία και μαζί της οι άνθρωποι πίσω από τις κουρτίνες, βρίσκονται ακόμη σε μεγάλη κρίση. Μια κρίση που έχει κοινό παρονομαστή τους μηχανικά επαυξημένους ανθρώπους, στους οποίους ασελγούν «τέρατα» μυστικών οργανώσεων, εταιριών και κυβερνήσεων. Το ταξίδι ξεκινάει από το Ντουμπάι και συνεχίζει στην Πράγα, όπου λαμβάνει μέρος και το μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού. Ο παίκτης μπαίνει και πάλι στo augmented σώμα του Adam Jensen, ο οποίος πλέον δουλεύει για την Interpol. Πρώτος βασικός σκοπός του Jensen αφορά στη σύλληψη μιας ομάδας augmented τρομοκρατών. Παράλληλα, εργάζεται υπογείως και για τους Juggernaut Collective, μιας ομάδας από hackers που κυνηγάνε τους Illuminati, οι οποίοι θέλουν να πάρουν τον έλεγχο των πάντων. Πολύ γρήγορα, ο Jensen θα γίνει ο κυνηγημένος της όλης υπόθεσης και φυσικά ο στόχος αρκετών. Επειδή έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερα «ευαίσθητο» σενάριο και με μία αρκετά πλούσια πλοκή, θα σταματήσω να δίνω πληροφορίες για την ιστορία του Mankind Divided, φοβούμενος μήπως και σας αποκαλύψω κάτι που δε θέλετε να ξέρετε.

Αυτό που σίγουρα ξέρω ότι θέλετε να ξέρετε είναι το αν το σενάριο είναι αυτό που θέλει ένας λάτρης των Deus Ex να δει. Δυστυχώς θα σας απογοητεύσω και νωρίς-νωρίς σε αυτό το κείμενο, θα αναφέρω το ένα και μεγάλο παράπονο που έχω από τον τίτλο. Η ιστορία του Mankind Divided, είναι αδύναμη και συνολικά κινείται νωχελικά. Δε θέλω να παρεξηγηθώ, ωστόσο, μιας και η γραφή του συνεχίζει να είναι σκαλιά ανώτερη από εκατοντάδες σοβαροφανή ΑΑΑ παιχνίδια. Απλά, λείπουν εκείνες οι συγκλονιστικές ανατροπές και ο φρενήρης ρυθμός (σεναριακά πάντα) του Human Revolution. Και αν υπάρχει κάτι που βάζει την τελευταία πινελιά στη γενικότερη απογοήτευσή μου με το σενάριο του Mankind Divided, είναι το τέλος του που μας αφήνει, σχεδόν προκλητικά, με τα…augs στο χέρι.

Μία έκπτωση από την πλευρά των δημιουργών, που ακόμη δεν έχω αποφασίσει αν τελικά είναι υπέρ ή κατά του όλου συνόλου έχει να κάνει με τα bosses. Το Human Revolution, σε μία Kojima-τίτιδα που ξέσπασε στην Eidos, είχε πολλά boss fights. Μπορεί να ήταν περισσότερα απ’ ότι χρειαζόταν, μπορεί σαν μάχες να ήταν…ό,τι να ναι, αλλά πιστεύω ότι εν τέλει αναδείκνυαν και κυρίως τόνωναν νευραλγικούς τομείς, όπως τη χρήση (άρα και την ανάπτυξη των augmentations) ή το ξεδίπλωμα των χαρακτήρων και κατ’ επέκταση της όλης πλοκής. Το Mankind Divided, έχει απαλλαχθεί –σχεδόν- εξολοκλήρου από τα bosses, οπότε αν είστε από αυτούς που τα σιχάθηκαν στο προηγούμενο παιχνίδι, μπορείτε ελεύθερα να πανηγυρίσετε.

Η δομή του τίτλου είναι θα έλεγα παραδοσιακή. Η κεντρική πόλη που διαδραματίζονται τα γεγονότα, είναι πιο ζωντανή και –ας μου επιτραπεί ο αδόκιμος όρος- πιο εξερευνήσιμη από ποτέ. Σε μία αισθητά πιο old-school φιλοσοφία, ο παίκτης θα πρέπει να γυρίσει πολύ μέσα στην Πράγα προκειμένου να «ρουφήσει» τα όσα έχει να του δώσει το lore. Και αυτό είναι ίσως το μοναδικό φάρμακο στη θεραπεία του νωχελικού σεναρίου που περιέγραψα παραπάνω. Αν θέλετε να ευχαριστηθείτε το Mankind Divided, όχι απλά σας συμβουλεύω, αλλά σας εκλιπαρώ να ασχοληθείτε με τις δευτερεύουσες αποστολές. Οι NPCs είναι περισσότεροι και πιο διαθέσιμοι προς διάλογο από κάθε άλλο Deus Ex, πράγμα που σημαίνει πως αν κάποιος θέλει, θα ανακαλύψει «διαμάντια» στη μη επιφανή ιστορία του τίτλου.

Η πολυεπίπεδη προσέγγιση προς το στόχο, συνεχίζει να υπάρχει και να δίνει σεμινάρια σε όλα τα παιχνίδια αυτής της κατηγορίας.

Η κεντρική ιστορία των κύριων αποστολών (δε θα σας αποκαλύψω το συνολικό αριθμό τους, για να σας φανεί ακόμη πιο απότομο το τέλος), διαρκεί από 10 έως 15 ώρες, ανάλογα με την προσέγγιση του παίκτη (stealth ή όχι). Το δικό μου ρολόι έγραψε 21 ώρες και αυτά που θα πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι έπαιξα εξολοκλήρου stealth (No Kill) και ολοκλήρωσα όποια δευτερεύουσα αποστολή έβρισκα μπροστά μου, χωρίς να ασχοληθώ, φυσικά, με όλες. Δε σας κρύβω, όμως, πως μερικές από τις δευτερεύουσες που ολοκλήρωσα, ήταν πιο ενδιαφέρουσες από όλες τις κύριες αποστολές. Αυτό νομίζω λέει πολλά.

Το Mankind Divided, συνεχίζει να είναι ένα παιχνίδι προοπτικής πρώτου προσώπου, με τη δράση να μεταφέρεται σε τρίτο πρόσωπο, μόνο κατά την κάλυψη του Jensen. Αν υποθέσω πως «κόπηκαν» πόροι από το σενάριο, τότε σίγουρα αυτοί οι πόροι μεταφέρθηκαν στο gameplay, αφού το παιχνίδι σε αυτόν τον τομέα είναι υποδειγματικά αναβαθμισμένο από το ήδη καλοφτιαγμένο Human Revolution. Δεν έχουν αλλάξει ριζικά τα πράγματα και πάνω-κάτω η λογική λέει τα ίδια. Απλά, ό,τι κάνει το Mankind Divided, το κάνει καλύτερα από τον προκάτοχό του. Οι stealth μηχανισμοί, είναι όμορφα και όχι απλοϊκά απλουστευμένοι και εξαιρετικά πιο άμεσοι. Η αμεσότητα υφίσταται στα πάντα, από τα μενού και το inventory μέχρι το stealth, τα augmentations και το shooting κομμάτι, που και αυτό με τη σειρά του γνωρίζει σημαντική βελτίωση. Η ραχοκοκαλιά του νέου Deus Ex, αναμενόμενα αποτελείται πάλι από τα augmentations, πρόσβαση στα οποία ο παίκτης έχει μέσω ενός RPG μηχανισμού, με levels, Praxis points, currency για αγοραπωλησίες από πλανόδιους πωλητές και καταστήματα, crafting αντικειμένων κλπ.

Πολλά από τα augmentations επιστρέφουν, ωστόσο υπάρχουν και μερικά νέα. Δεν είναι όλες οι νέες προσθήκες αξιόλογες και μερικές τις βρήκα λιγάκι άστοχες, όπως επί παραδείγματι το Remote Hacking που θυμίζει Watch Dogs και το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει ευκολότερη τη ζωή του Jensen. Γενικότερα, βρήκα το Mankind Divided πιο βατό σε σχέση με το Human Revolution και αυτό είναι ένα ακόμη παράπονο που έχω. Οι δημιουργοί έδωσαν τόσα πολλά μέσα στον παίκτη για να τα χρησιμοποιήσει υπέρ του, που δύναται να τον μετατρέψουν εύκολα σε απόλυτη stealth ή killing μηχανή. Όσον αφορά την A.I. δεν έχω να κάνω κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η τεχνητή νοημοσύνη λειτουργεί ικανοποιητικά, χωρίς όμως να σημαίνει πως δεν υπάρχουν κουτές επιλογές από τους χαρακτήρες που χειρίζεται η CPU. Αυτό όμως ίσχυε και στο Human Revolution.

Η πολυεπίπεδη προσέγγιση προς το στόχο, συνεχίζει να υπάρχει και να δίνει σεμινάρια σε όλα τα παιχνίδια αυτής της κατηγορίας. Έτσι, λοιπόν, σε ένα ακόμη Deus Ex, o παίκτης έχει πληθώρα επιλογών ως προς τον τρόπο που θα προχωρήσει προς το επόμενο objective. Μπορεί να πλησιάσει αόρατος μέσω μίας εκ των πολλών οδών, μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία του υπό τη συνοδεία πλούσιου οπλοστασίου, μπορεί όμως και να συνδυάσει τις δύο τακτικές. Όλα είναι διαθέσιμα μπροστά στο πιάτο του και απλά αυτός αποφασίζει ανάλογα με τις ορέξεις του. Και όλα αυτά, ξεδιπλώνουν τις αρετές τους βοηθούμενα από έναν ανεπανάληπτο σχεδιασμό επιπέδων, που κατά την άποψή μου είναι το πιο καλοδουλεμένο κομμάτι του παιχνιδιού. Η Πράγα είναι χειρουργικά μελετημένη και το κάθε τι που υπάρχει πάνω της, μοιάζει να έχει τοποθετηθεί για συγκεκριμένο λόγο. Αυτό είναι ένα μικρό «χαστουκάκι» προς όλους τους developers των open-world τίτλων, που για να τους κάνουν πιο «αληθοφανείς», πετάνε μέσα αχρείαστη και κουραστική σαβούρα. Στo Mankind Divided, δε θα κάνετε τίποτα που θα σας είναι άχρηστο, τίποτα που απλά είναι εκεί για να ροκανίσει το ρολόι.

Η Πράγα είναι χειρουργικά μελετημένη και το κάθε τι που υπάρχει πάνω της, μοιάζει να έχει τοποθετηθεί για συγκεκριμένο λόγο.

Να μη ξεχάσω να αναφέρω και το ολοκαίνουργιο game mode που κάνει το ντεμπούτο του στο νέο Deus Ex, το Breach. Ουσιαστικά πρόκειται για να ένα συνοδευτικό κομμάτι, που κλείνει το μάτι προς τους φίλους του multiplayer. Όχι, δεν είναι multiplayer, απλά έχει μερικά στοιχεία που βλέπουμε σε multiplayer, όπως challenge friend με score ή leaderboards. Στο Breach, ο παίκτης μεταφέρεται σε ένα ψηφιακό τερέν, γεμάτο από arcade puzzles, με παγίδες, γρίφους και τα συναφή. Μαζεύοντας πόντους και αποκτώντας νέο εξοπλισμό, γίνεται πρόοδος προς τα επόμενα και δυσκολότερα επίπεδα. Προσωπικά, δεν ασχολήθηκα σοβαρά και μάλλον ούτε πρόκειται, ωστόσο αν κάποιος θέλει να αποκλίνει για λίγο ή να ασχοληθεί με το Breach μετά το τέλος του βασικού παιχνιδιού, ενδεχομένως να βρει μερικές επιπλέον ευχάριστες ώρες ενασχόλησης. Βέβαια, να αναφέρω πως το Breach είναι και ο δίαυλος με τα micro-transactions, αφού εδώ υπάρχουν μπόλικα. Τραγικά micro-transactions όμως υπάρχουν και στο βασικό παιχνίδι, τα οποία δυστυχώς είναι ξεδιάντροπα και πανάκριβα, ευτυχώς όμως πλασάρονται διακριτικά και δεν ενοχλούν ή πιέζουν πονηρά για την απόκτησή τους.

Περνάω τώρα στον τεχνικό τομέα. Ο τίτλος κάτω από το καπό τρέχει με την Dawn Engine, η οποία έχει ως βάση την Glacier 2 Engine της IO Interactive που γνωρίσαμε στα τελευταία Hitman. Η παρουσίαση που διαβάζετε βασίστηκε στην PC έκδοση και ως κάτοχος ικανού συστήματος που μπορεί να «τρέξει» 4K περιεχόμενο, αυτά που θέλω να πω για την ομορφιά του τίτλου είναι ίσως περισσότερα από αυτά που πρέπει. Οπότε θα αρκεστώ στα πολύ βασικά. Πριν περάσω σε αυτά όμως, ας μου επιτραπεί μία σύντομη αναφορά στο optimization. Το optimization θεωρώ πως είναι λιγάκι παρεξηγημένο. Πολλοί θα το βρήκαν κακό, αλλά εγώ έχω αντίθετη άποψη και εξηγούμαι. Πράγματι, το Mankind Divided θέλει πολύ ικανό PC για να τρέξει τέλεια και ίσως είναι ένα από τα πιο «βαριά» παιχνίδια που υπάρχουν εκεί έξω, αφού κάνει χρήση πολλών σύγχρονων και απαιτητικών τεχνολογιών. Στο μενού των ρυθμίσεων, ωστόσο, δίνονται τόσες πολλές επιλογές που με λίγο πείραγμα, ο τίτλος μπορεί να τρέχει αξιοπρεπώς και σε παλαιότερα συστήματα.

Επιστρέφω στον οπτικό τομέα. Το Mankind Divided, λοιπόν, έχει εκπληκτικά λεπτομερή γραφικά, πανέμορφους volumetric φωτισμούς, φανταστικά textures και εκθαμβωτικά εφέ αντανακλάσεων. Επιπροσθέτως, η απεικόνιση έχει απαλλαγεί από το κίτρινο φίλτρο του Human Revolution, με την παλέτα των χρωμάτων να είναι αισθητά πιο απελευθερωμένη.

Ενοχλητικά κακό είναι το lip-sync και κάποιες φορές το animation. Ομολογώ πως σε αυτά τα παιχνίδια, εμένα τέτοιες λεπτομέρειες δε με αγγίζουν όσο άλλους, οφείλω όμως να τα αναφέρω. Όπως επίσης, αναφορά πρέπει να γίνει και στα frame drops που κάνουν την εμφάνισή τους συχνά κυρίως στα in-engine cutscenes και διακόπτουν την ομαλότητα.

Στα του ήχου, μάλλον θα γκρινιάξω αδικαιολόγητα για κάποιους, αλλά είναι ένας τομέας που προσωπικά δίνω μεγάλη έμφαση. Ο ήχος του Mankind Divided, σε σημεία αντιμετωπίζει προβλήματα, κυρίως στη μίξη του. Η φωνές ακούγονται πολύ χαμηλότερες από τη μουσική και τα διάφορα εφέ, με αποτέλεσμα να χρειάζεται να πειράξεις λιγάκι τις ρυθμίσεις. Γενικά, νιώθω πως η συνολική ποιότητα του ηχητικού τομέα, δεν είναι αυτή που αναμένεται από ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι. Και μιλάω για την ποιότητα του ήχου, αυτού καθαυτού και όχι για την ποιότητα των voice overs ή της μουσικής που για ακόμη μία φορά –ίσως με λίγο Mass Effect παραπάνω- δίνει ρέστα και θέτει τον τόνο για τη δημιουργία ενός φοβερά ατμοσφαιρικού σκηνικού. Για την ιστορία, το πεντάγραμμο ανήκει και πάλι στους Michael McCann και Sascha Dikiciyan, δουλειές των οποίων έχουμε ακούσει σε δεκάδες δημοφιλή βιντεοπαιχνίδια, με πρώτο και καλύτερο το Human Revolution.

Συνοψίζοντας : Το Deus Ex: Mankind Divided, είναι εν μέρει το sequel που όλοι περιμέναμε μετά το αριστουργηματικό Human Revolution. Και λέω εν μέρει, διότι αφενός πηγαίνει πολλά βήματα μπροστά τομείς όπως το gameplay και το οπτικοακουστικό κομμάτι, αφετέρου έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα σε σχέση με τον προκάτοχό του και αυτό αφορά το σενάριο. Η ιστορία αποτυπώνεται νωχελικά, ο ρυθμός είναι ανισόρροπος και μάλλον άτονος, ενώ το τέλος του…δεν ήταν τέλος. Θεωρώ ανούσιο το να μπω στη διαδικασία να το προτείνω σε όλους τους λάτρης των Deus Ex και δει του Human Revolution. Είμαι σίγουρος και να είστε σίγουροι και εσείς ότι θα το απολαύσετε πολύ. Ωστόσο, νομίζω πως στις αναμνήσεις μας σε κάποια χρόνια από σήμερα, το Mankind Divided θα υπάρχει συνοδευτικά και πίσω από το «μεγάλο» Human Revolution.
Box Art
Tested on : PC
Developer : Eidos Montreal
Publisher : Square Enix
Distributor : CD Media
Available for : PC, Xbox One, PS4
Release date : 2016-08-23