Kirby’s Return to Dreamland Deluxe Review: “Back to Basics“

Kirby’s Return to Dreamland Deluxe Review: “Back to Basics“

25 Φεβρουαρίου 2023 11:50
Μετά το Forgotten Land, η σειρά επιστρέφει στις ρίζες της

Μετά το απόλυτα επιτυχημένο άλμα στις τρεις διαστάσεις με το Kirby and the Forgotten Land, η Nintendo με την Hal Laboratories επιλέγουν να επιστρέψουν με αυτό το remaster του Kirby’s Return to Dreamland ή Kirby’s Adventure Wii (2011) για εμάς στην Ευρώπη, στις ρίζες του αξιολάτρευτου χαρακτήρα. Δεν ξέρω αν είχαν προβλέψει την εμπορική επιτυχία του Forgotten Land, που πολύ γρήγορα ανέβηκε στην κορυφή των πωλήσεων της σειράς, αλλά εκ του αποτελέσματος φαίνεται σαν μια πολύ λογική και υπολογισμένη κίνηση.

Όλοι αυτοί οι νέοι παίκτες που ήρθαν πιθανότατα για πρώτη φορά σε επαφή με τα Kirby, είναι μάλλον το ιδανικό κοινό για ένα παιχνίδι που μένει μακριά από τους πειραματισμούς και τις προσμίξεις ειδών για τις οποίες έφτασε να φημίζεται η σειρά με τον καιρό, και είναι απόλυτα αφιερωμένο στο παραδοσιακό και ατόφιο 2D action-platform gameplay των πρώτων παιχνιδιών της ροζ μπαλίτσας. “Του νόου ας μπέτε” που έλεγε και ο Εξαρχάκος στο “Ο Κατεργάρης”.

Αυτό φυσικά δεν είναι κακό. Απλά δεν έχουμε και πολλά να πούμε. Μιλάμε για την γνωστή συνταγή: κόσμοι που βασίζονται θεματικά σε ένα στοιχείο (νερό, πάγος, φωτιά κ.τ.λ.) και αποτελούνται από μερικές πίστες και έναν boss. Κάθε πίστα είναι κατακερματισμένη σε μικρότερα τμήματα, κάθε τμήμα επιδεικνύει συνήθως και μια σχεδιαστική ιδέα. Είναι, γενικότερα, μια δομή που ξέρουμε και έχουμε ξαναπαίξει δεκάδες φορές, οπότε ανάλογα με το ποιον θα ρωτήσεις, μπορεί να σου πει πως είναι “κλασική” ή απλά παλιομοδίτικη και ίσως ξεπερασμένη.

Προσωπικά δεν με ενοχλεί και είναι δεδομένο ότι  εξυπηρετεί μια χαρά την ευθέως και χωρίς περιττές “σάλτσες” χαρωπή εμπειρία που θέλει να προσφέρει το παιχνίδι αλλά, ταυτόχρονα, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι μοιάζει και αρκετά “ασφαλής” και “εύκολη”. Είπαμε, έχουμε να κάνουμε με επιστροφή στις ρίζες της δεκαετίας του 90. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, όλο το βάρος πέφτει στην ευρηματικότητα και την εξερεύνηση των μηχανισμών, στην ικανότητα του παιχνιδιού να κατεβάζει ιδέες με συνέπεια και να κρατά το gameplay φρέσκο από πίστα σε πίστα.

Το Return to Dreamland δεν ξεπέφτει ποτέ στα επίπεδα του κοινότυπου και βαρετού, ακόμα και στους αρχικούς του κόσμους που η δυσκολία και η πολυπλοκότητά του είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, έχει ρυθμό, συνεχείς εναλλαγές και ξεκάθαρες ιδέες. Είναι πολύ “σωστά” και “ικανά” σχεδιασμένο, μπορείς να δεις δηλαδή σε κάθε του επιλογή τις προθέσεις των σχεδιαστών και ποιο είναι το -απλό αλλά αποτελεσματικό- concept πίσω από κάθε μικρό ή μεγάλο εμπόδιο.

Από τον ζυγισμένο τρόπο που έχουν σχεδιαστεί οι μεταμορφώσεις και είναι εύκολες ώστε να τις χειριστείς ακαριαία αλλά και με τόσο βάθος ώστε να δίνουν μια αίσθηση εξέλιξης, στο πώς δημιουργούν platforming προκλήσεις σε έναν χαρακτήρα που ουσιαστικά πετάει, στο πώς επικοινωνούν μικρά hints στον παίκτη, στο πώς προσφέρουν τα abilities κι έπειτα τα χρησιμοποιούν στο level design κ.ο.κ.. Θεμελιωδώς δηλαδή, είναι ένα πολύ “στέρεο” δημιούργημα που εκπληρώνει τους στόχους του. Δεν νομίζω φυσικά ότι αποτελεί κάποια έκπληξη αυτό. Η Hal έχει εμπειρία δεκαετιών σε αυτόν τον τομέα και κατέχει απόλυτα τις σχεδιαστικές αρχές της μασκότ της.

Ταυτόχρονα όμως, ενώ μάλλον είναι αδύνατον να κάνει αποτυχημένα ένα τέτοιο “παραδοσιακό” Kirby, το Return to Dreamland δεν αγγίζει σχεδόν ποτέ και πραγματικά υψηλές κορυφές. Δεν εκπλήσσει ιδιαίτερα και δεν ενθουσιάζει ούτε σε ένα επίπεδο μηχανισμών αλλά ούτε και σε όλο το υπόλοιπο περιτύλιγμα: την οπτική του ταυτότητα, το χιούμορ, τους χαρακτήρες, τις περιοχές του, την φαντασία του γενικότερα. Είναι όμορφο, με κρυστάλλινη εικόνα και ωραία χρώματα, τρέχει εξαιρετικά και ο έλεγχος είναι απολαυστικός στην αμεσότητά του, αλλά δεν σε μαγεύει αισθητικά. Οι στιγμές που θα κάνουν τον παίκτη να σκάσει αυθόρμητα ένα μικρό χαμόγελο από την ευρηματικότητά ή την έμπνευσή του, είναι ελάχιστες.

Οπότε, καταλήγει σε ένα από αυτά τα παιχνίδια που παίζεις ευχάριστα, κυλάνε σαν νερό, δεν δυσανασχετείς ποτέ και ξαφνικά, συνειδητοποιείς ότι τελείωσε και δεν σου έχει αφήσει παρά ελάχιστα πράγματα. Τουλάχιστον σε έναν ενήλικα όπως εμένα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα Kirby είναι εμπειρίες προσανατολισμένες για όλο το εύρος των ηλικιών.

Για να είμαι δίκαιος υπάρχει και μια άλλη σημαντική πτυχή του. Το παιχνίδι διαθέτει drop in – drop out co-op μέχρι τεσσάρων παικτών που δεν κατάφερα να δοκιμάσω (δεν έχω φίλους, συγγνώμη). Είναι πιθανό αυτό να δίνει άλλη ένταση στην εμπειρία και να το αναδεικνύει περισσότερο. Μου φαίνεται ας πούμε ιδανικό για οικογενειακό παιχνίδι, γονείς με τα παιδιά τους δηλαδή. Γενικά, είναι συνάμα και ένα πολύ συμπαθητικό party game. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Πέρα από το co-op στην ιστορία του, διαθέτει και ένα mode, πολύ χαριτωμένα στημένο σαν Λούνα Πάρκ με αρκετά μεγάλη ποικιλία από mini games για multiplayer. Παρότι, όπως είπα, δεν κατάφερα να τα παίξω με τέσσερα άτομα, ακόμα και με ένα ή δύο άτομα που τα δοκίμασα έβγαζαν κέφι και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν κατά τη γνώμη μου από τα αντίστοιχα ενός Mario Party.

Τέλος, αυτό το remaster έρχεται και με έξτρα περιεχόμενο, το οποίο ξεκλειδώνεται αφού τελειώσει ο παίκτης πρώτα την κεντρική ιστορία. Στο σημείο αυτό θέλω να πω ότι βρίσκω εξαιρετική την ιδέα το νέο αυτό περιεχόμενο να μην είναι απλά νέες πίστες ή κάποιος νέος κόσμος. Όπως και στο 3D World με το Bowser’s Fury, έτσι κι εδώ έχουμε ένα κανονικό, νέο μικρό παιχνίδι. Ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του Magolor ο οποίος έχει αρκετά διαφορετικό moveset από τον Kirby και, φυσιολογικά, το gameplay διαθέτει άλλον προσανατολισμό. Σε ένα εντελώς ψυχεδελικό background, το οποίο δυστυχώς δεν εξελίσσεται ιδιαίτερα, πρέπει να βοηθήσουμε τον Magolor να πάρει πίσω τις δυνάμεις του. Εδώ, εκτός από το platforming, ο παίκτης καλείται μέσα στις πίστες να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερες αλυσιδωτές επιθέσεις (combos) για να ανταμειφθεί με πόντους που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να βελτιωθεί στις διάφορες ικανότητές του.

 

Είναι ένα κανονικότατο mini action-platformer με άλλους κανόνες και ιδιοσυγκρασία από το βασικό παιχνίδι. Θα έλεγα ότι ορισμένες από τις πιο έξυπνες στιγμές του τίτλου βρίσκονται σε αυτόν τον επίλογο. Το μοναδικό μου σοβαρό παράπονο σχετίζεται με τον χειρισμό. Η προσκόλληση της Hal όλες οι επιθέσεις να γίνονται με ένα πλήκτρο, εδώ που αυτές είναι περισσότερες και το σύστημα μάχης λίγο πιο εκλεπτυσμένο, δημιουργεί συχνά σύγχυση. Ιδιαίτερα με το dash που μέχρι το τέλος, δεν μπορούσα να το εκτελέσω πάντα κατά βούληση. Αν αυτό μεταφερόταν σε ένα άλλο πλήκτρο, θεωρώ ότι το πρόβλημα θα είχε λυθεί.  

Συνοψίζοντας : Το Kirby’s Return To Dreamland Deluxe είναι ένα καλό Kirby αλλά όχι σπουδαίο. Είναι κουρδισμένο στην εντέλεια να προσφέρει το παραδοσιακό, χαλαρό action – platform gameplay της σειράς, ενώ ταυτόχρονα είναι και ένα αξιόλογο party game. Το νέο περιεχόμενο φέρνει ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία στο “πακέτο” και σίγουρα του προσθέτει πόντους. Μπορεί να μην συγκλονίσει κανέναν παίκτη και να του λείπει λίγο αυτή η δημιουργική “σπίθα”, αλλά την δουλειά του την κάνει άψογα. Είναι μια καλοφτιαγμένη και διασκεδαστική εμπειρία για όλες τις ηλικίες.
Box Art
Tested on : Nintendo Switch
Developer : Hal Laboratories
Publisher : Nintendo
Available for : Nintendo Switch
Release date : 24-02-2023