Η παράξενη ιστορία του εμβληματικού intro του Netflix και μια...κατσίκα

Τα intros είτε αυτά αφορούν ένα στούντιο παραγωγής, μια σειρά ή την οθόνη αρχής μιας υπηρεσίας, είναι αυτό που ζωγραφίζει την ταυτότητά του και μπορεί έτσι να χαραχτεί εύκολα στο μυαλό του τηλεθεατή. Μια από τις παράξενες ιστορίες του κλάδου αυτού έχει να κάνει με το σήμα αρχής του Netflix, το οποίο η εταιρία κολοσσός δούλευε για πάνω από δύο χρόνια. 

Αρκεί να σας πούμε ότι παραλίγο αντί για το εμβληματικό "τα-ντάμ" που ακούτε πριν το ξεκίνημα όλων των Original σειρών και ταινιών από το 2015 και έπειτα, θα ακούγατε το...βέλασμα μιας κατσίκας. Την ιστορία αποκάλυψε ο αντιπρόεδρος του τμήματος προϊόντων του Netflix, Tod Yellin, μιλώντας στο Twenty Thousand Hertz podcast. 

New episode!

#100 | Ta-Dum! It’s Netflix.

The never-before-told story behind the most recognizable sonic logo in the world. Plus, their second sonic logo by @HansZimmer that you may have never heard.

→ https://t.co/etz2omw29Z pic.twitter.com/ohXSgKHHVU

— Twenty Thousand Hertz (@20korg) August 5, 2020

Οι sound designers της εταιρίας πειραματίζονταν για πολύ καιρό για τον ήχο που θα γινόταν συνώνυμο με το αυτί των θεατών της δημοφιλέστερης streaming υπηρεσίας του κόσμου. Παραδέχτηκε ο Yellin πως του άρεσε ένας ήχος που είχαν επιλέξει ως "απάντηση" στον βρυχηθμό του λιονταριού από το εμβληματικό σήμα αρχής της εταιρίας παραγωγής MGM:

Αν σκοπός μας ήταν να δημιουργήσουμε ένταση πολύ γρήγορα, μου άρεσε ο ήχος της κατσίκας. Ήταν αστείος και παιχνιδιάρικος. Κάτι σαν την δική μας βερσιόν του Leo the Lion της MGM. Οπότε για λίγο καιρό είχαμε κολλήσει με αυτόν τον ήχο. 

O βραβευμένος με Όσκαρ ηχολήπτης, Lon Bender, είχε αρκετούς ήχους στη λίστα του, πριν ευτυχώς καταλήξουν στον πιο κινηματογραφικό και εν πιθανότατα πιο φυσιολογικό ήχο που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια. Μιλώντας για το πώς δημιουργήθηκε είπε:

"Είναι ένας συνδυασμός μουσικής και του ηχητικού εφέ ενός χτυπήματος, που είναι στην προκειμένη η βέρα του γάμου μου, την οποία φοράω, την οποία χτυπούσα στην άκρη του κομοδίνου της κρεβατοκάμαράς μου. Και για να προσθέσω περισσότερες υφές σε αυτόν, το γλύκανα με άλλους ήχους και εφέ όπως συνηθίζεται στον χώρο της βιομηχανίας του ήχου."