Η μυστηριώδης μαύρη κηλίδα του Ποσειδώνα εντοπίστηκε για πρώτη φορά από τη Γη

Το 1989, το Voyager 2 πέρασε κοντά από τον Ποσειδώνα, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά μία περίεργη μαύρη κηλίδα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη που προβλημάτισε τους επιστήμονες. Είναι η εικόνα που θα δείτε παρακάτω.

Τώρα, για πρώτη φορά, καταφέραμε να εντοπίσουμε τη μυστηριώδη κηλίδα από τη Γη, με όργανα που πρόσφεραν απαράμιλλη ανάλυση, βοηθώντας τους επιστήμονες να καταλάβουν γιατί εμφανίζεται τόσο σκοτεινή αυτή η κηλίδα και πώς διαφέρει από κηλίδες σε άλλους πλανήτες.

Είμαι ενθουσιασμένος που όχι μόνο είχαμε την πρώτη ανίχνευση μιας κηλίδας από το έδαφος, αλλά που καταγράψαμε για πρώτη φορά και το φάσμα αντανάκλασης ενός τέτοιου χαρακτηριστικού. – Patrick Irwin, αστρονόμος του University of Oxford

Οι σκοτεινές κηλίδες του Ποσειδώνα λοιπόν είναι αντικυκλώνες όπως η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία, αλλά με μερικές σημαντικές διαφορές. Καταρχάς διαρκούν πολύ λιγότερο, καθώς εμφανίζονται και εξαφανίζονται μέσα σε μερικά χρόνια. Επίσης, σε αντίθεση με τις καταιγίδες σε Δία και Κρόνο, θεωρείται πως είναι κενές από σύννεφα στο κέντρο τους.

Η απόσταση του Ποσειδώνα δυσκόλευε πάντα τη μελέτη αυτού του φαινομένου, με το Hubble να είναι το μοναδικό όργανο από το 1994 ικανό να καταγράψει τις κηλίδες. Όταν όμως μία μεγάλη καταιγίδα εμφανίστηκε το 2018, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το επίγειο MUSE (Multi Unit Spectroscopic Explorer) του Very Large Telescope στη Χιλή. Το MUSE κατάφερε να ανιχνεύσει το φως του Ήλιου που αντανακλούσε ο Ποσειδώνας και να το αναλύσει σε μήκη κύματος για να σχηματίσει ένα 3D φάσμα του πλανήτη.

Γνωρίζοντας πως διαφορετικά μήκη κύματος σχετίζονται με διαφορετικά υψόμετρα στην ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα, οι ερευνητές βρήκαν το υψόμετρο της κηλίδας. Μάλιστα ανακάλυψαν πως δεν πρόκειται τελικά για μία “τρύπα” στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.

Το πιο σκοτεινό χρώμα είναι το αποτέλεσμα σκοτεινών σωματιδίων στο στρώμα του υδρόθειου που υπάρχει κάτω από το ανώτερο στρώμα του αεροζόλ. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως αυτό μπορεί να οφείλεται σε τοπική θέρμανση στη βάση του αντικυκλώνα, η οποία εξατμίζει τον πάγο του υδρόθειου για να αποκαλύψει ένα σκοτεινό κέντρο αντικυκλώνα.

Βρήκαν όμως και ακόμα μία έκπληξη, ένα φωτεινό σύννεφο που συνόδευε τον αντικυκλώνα. Αυτό το είδος νέφους δεν το είχαν συναντήσει ξανά, αφού αντί να κάθεται ψηλά στην ατμόσφαιρα, αιωρούνταν στο ίδιο υψόμετρο με το σκοτεινό αντικυκλώνα.

Πρόκειται για μία πρωτοφανή αύξηση της ικανότητας της ανθρωπότητας να παρατηρεί το σύμπαν. Αρχικά, μπορούσαμε να παρατηρήσουμε αυτές τις κηλίδες στέλνοντας σκάφη εκεί πέρα, όπως το Voyager. Έπειτα αναπτύξαμε τη δυνατότητα να το κάνουμε απομακρυσμένα με το Hubble. Τώρα, η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί αρκετά για να μπορούμε να το κάνουμε από το έδαφος. – Michael Wong, αστρονόμος του University of California

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Nature Astronomy.