Ο Ποσειδώνας έχασε μυστηριωδώς τα σύννεφά του

Κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει στον Ποσειδώνα καθώς κατά το πέρασμα των τελευταίων ετών. Τα σύννεφα που βλέπαμε στη μπλε ατμόσφαιρά του έχουν εξαφανιστεί. Φωτογραφίες που είχε καταγράψει το Hubble από το 1994, αποκαλύπτουν πως κάτι τέτοιο συμβαίνει για πρώτη φορά. Οι επιστήμονες δεν έχουν κάποια επίσημη εξήγηση για αυτό το φαινόμενο, αλλά υποθέτουν πως συνδέεται με τον 11ετή κύκλο της ηλιακής δραστηριότητας.

Ωστόσο η τεράστια απόσταση που χωρίζει τα δύο σώματα, περίπου 4.5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα ή 30 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου, σε συνδυασμό με το γεγονός πως ο Ποσειδώνας λαμβάνει μόλις το 1/900 της ηλιακής ακτινοβολίας που λαμβάνει η Γη, αφήνει έκπληκτους τους επιστήμονες. Πλέον, η ατμόσφαιρα του πλανήτη δε διαθέτει καθόλου σύννεφα, με εξαίρεση το νότιο πόλο.

Ο Ποσειδώνας είναι από τους μακρινότερους πλανήτες του Ηλιακού συστήματος και αυτό μάς δυσκολεύει από το να τον μελετήσουμε και να τον καταλάβουμε τόσο καλά όσο τους πιο κοντινούς πλανήτες. Οι πληροφορίες όμως δείχνουν μία περίπλοκη και δυναμική ατμόσφαιρα η οποία διακατέχεται από διεργασίες τις οποίες δεν αντιλαμβανόμαστε πλήρως.

Τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν πως η κάλυψη νεφών στον Ποσειδώνα έχει διακυμάνσεις οι οποίες φαίνεται πως συγχρονίζονται με την ηλιακή δραστηριότητα. Κάθε 11 χρόνια οι πόλοι του Ήλιου αντιστρέφουν την πολικότητά τους και αυτό προκαλεί έντονη δραστηριότητα με ηλιακές εκλάμψεις, στεφανιαίες εκπομπές μάζας και ηλιακές κηλίδες. Μόλις οι πόλοι σταθεροποιηθούν, μειώνεται και η ηλιακή δραστηριότητα.

Κατά το αποκορύφωμα της δραστηριότητας, ο Ήλιος εκπέμπει περισσότερη υπεριώδη ακτινοβολία στο Ηλιακό σύστημα. Οι ερευνητές μελετώντας 29 χρόνια ιστορίας, παρατήρησαν πως περίπου δύο χρόνια αφού αρχίσει η ισχυρή υπεριώδης ακτινοβολία, εμφανίζονται τα σύννεφα στον Ποσειδώνα. Υπάρχει επίσης μία θετική σχέση μεταξύ της κάλυψης νεφών του Ποσειδώνα και του ποσού ηλιακής ακτινοβολίας που αντανακλά.

Τα αποτελέσματα αυτά, δείχνουν πως η κάλυψη νεφών του Ποσειδώνα συνδέεται με τους κύκλους του Ήλιου. Τα ευρήματα υποστηρίζουν τη θεωρία πως οι υπεριώδεις ακτίνες του Ήλιου, όταν είναι αρκετά ισχυρές, δημιουργούν μία φωτοχημική αντίδραση που παράγει τα νέφη του Πλούτωνα.

Ωστόσο αυτή η θεωρία δεν εξηγεί τα πάντα. Η υπεριώδης ακτινοβολία παρόλο που παράγει περισσότερα νέφη, θα έπρεπε να σκοτεινιάζει τα σύννεφα, όχι να τα κάνει πιο φωτεινά, κάτι το οποίο θα μείωνε την αντανακλαστικότητά τους. Και οι καταιγίδες βαθιά στον Ποσειδώνα που επηρεάζουν την κάλυψη νεφών, δεν πρέπει να έχουν σχέση με τα φωτοχημικά παραγόμενα νέφη.

Τα νέα δεδομένα από το James Webb Space Telescope μπορεί να μας δώσουν όμως μια απάντηση.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Icarus.