Editorial: Ένας βρώμικος, σκοτεινός κόσμος

Κοιτούσα σήμερα τα ράφια με τα παιχνίδια, ψάχνοντας το παιχνίδι για το επόμενο live stream, και έπεσα πάνω στα «σοβιετικά» τα οποία τα έχω στοιβαγμένα σε ξεχωριστό σημείο. Με τον όρο σοβιετικά, αναφέρομαι σε όλα εκείνα τα παιχνίδια που έχουν δημιουργηθεί από εταιρίες που εδρεύουν σε χώρες που κάποτε ανήκαν στη Σοβιετική Ένωση ή σε χώρες εκείνης της περιοχής της Ευρώπης τέλος πάντων -Πολωνία, Ουκρανία, Ρωσία κλπ. Είναι ένας όρος που δεν περιγράφει απλά την καταγωγή των παιχνιδιών, αλλά αποτυπώνει εκείνη την ιδιαίτερη μυρωδιά που έχουν οι δημιουργίες αυτών των ανθρώπων. Οι λαοί αυτοί αναμφίβολα κουβαλούν σημαντική ιστορία και οι άνθρωποί τους έχουν βιώματα που θα τους σημαδεύουν για όσο υπάρχουν.

Αυτά τα βιώματα, λοιπόν, θεωρώ πως παίζουν καθοριστικό ρόλο στο γεγονός ότι οι δημιουργίες των «σοβιετικών» εταιριών ξεχωρίζουν τόσο πολύ από τη μάζα. Έχουν εκείνη τη σκουριά, εκείνη τη μούχλα, τη μελαγχολία και την απίστευτη ικανότητα να σε ρουφούν στον κόσμο τους. Ενώ σε γενικές γραμμές δε φέρνουν κάποια επανάσταση στο «παικτικό» τομέα (ξέρω ότι μου επιτρέπετε τον όρο), μπορούν να παραδώσουν μία τόσο μα τόσο διαφορετική εμπειρία. Αυτά τα στούντιο, λοιπόν, την ώρα που άλλα παρόμοιά τους, κολυμπούσαν στο χρήμα των μεγάλων και παχύδερμων χρηματοδοτήσεων, πάλεψαν για να δείξουν στο gaming πλανήτη ότι έχουν πράγματα να δώσουν στο μέσο. Πράγματι, τουλάχιστον κατ’ εμέ, τα βιντεοπαιχνίδια θα ήταν αρκετά πιο φτωχά χωρίς τα S.T.A.L.K.E.R, τα METRO, τα The Witcher κλπ. Και αν υπολογίσει κανείς ότι εκτός απ’ όλα τα οικονομικά τέρατα, είχαν να αντιμετωπίσουν και το σαμποτάζ των μεγάλων, κυρίως, αμερικανικών δημοσιοκαφρικών μέσων, τότε οι συνθήκες με τις οποίες οι εν λόγω εταιρίες κατάφεραν να φτάσουν εδώ που είναι σήμερα, είναι πραγματικά αντίξοες.

Ναι, φυσικά και οι Αμερικάνοι, οι Βρετανοί, οι Γάλλοι και οι περισσότεροι μεγάλοι του gaming χώρου, δε θέλουν τον «σοβιετικό» development χώρο και κατ’ επέκταση την ευρωπαϊκή σκηνή να ανεβαίνει. Και με το «ευρωπαϊκή» εννοώ «ευρωπαϊκή», όχι μόνο Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία. Η παγκόσμια κλίκα τούς έχει βολέψει όλους και το χρήμα κάνει κύκλο από τα ταμεία τους, σαν την "πίπα της ειρήνης" στους ινδιάνους. Φυσικά και δε θέλουν τον κάθε τριτοκοσμικό –για εκείνους, μην παρεξηγηθώ- Πολωνό, Ουκρανό ή Ρωσο-εχθρό να παίρνει κομμάτι της πίτας. Βλέπουν ότι αυτοί οι «τριτοκοσμικοί» καλώς ή κακώς, έχουν και ταλέντο και όρεξη και φαντασία που μπορεί να φάει κομμάτι της πίτας που δυστυχώς δε φτάνει για όλους. Βέβαια, υπάρχει πάντα το όπλο της «εξαγοράς» που αποτελεί το ισχυρότερο όλων. Ανεβαίνει ένα στούντιο με προοπτικές; Το εξαγοράζω και το κάνω σκλάβο, άλλωστε ψοφάει για λίγα κέρματα, έτσι δεν είναι;

Πολλοί θα πείτε πως όλα τα παραπάνω είναι τραβηγμένα και σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Δυστυχώς, παρά την ομορφιά των ίδιων των παιχνιδιών και την αγάπη μας γι’ αυτά, εκεί πίσω υπάρχει ένας βρώμικος, σκοτεινός κόσμος. Εκεί πίσω καθημερινά «πέφτουν κεφάλια», και ως γνωστών οι χαρτογιακάδες είναι αδίστακτοι. Τονίζω, για πολλοστή φορά, προσέξτε σε ποιους δίνετε δύναμη και από ποιους πρέπει να την παίρνετε. Γιατί, ευτυχώς, ως gamers έχουμε περισσότερη δύναμη απ’ ότι νομίζουμε.

Σας αφήνω για ακόμη μία εβδομάδα με μία ιδιαίτερη αφιέρωση. Εύχομαι σε όλους και όλες να έχετε ένα υπέροχο και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο. Εμείς τα λέμε το βράδυ, στο Σοβιετικό Live Stream!